Alle inzendingen over warm verleden

De westenwind blies zacht; de zwoele zomer bukte Met zijn gebloosd gelaat de blijde wereld toe; Het woud was lang verlost van 's grijze winters roe; Toen ik met Rozemond de tere kruidjes drukte: Niet met de voet alleen, aan wie dit slechts gelukte, 't Gebloemt spreidde ons een bed. Och, mijn gedachten, hoe! Och, hoe was in die nacht mijn brandig…

2014 gaat de boeken in, als het warmste jaar, het scheelt maar liefst een hele graad gerekend over het hele jaar is dat eigenlijk helemaal niet raar! Dat de sneeuw zich minder laat zien, is voor de een een lust, voor de ander niet, dat is dan degene die een pak sneeuw zo ontzettend graag van dichtbij ziet. Natuurlijk niet de hoeveelheid…

De laatste dagen is het om te stikken, Je kan alleen maar liggen, half ontkleed, En tegen hijgen, puffen en gezweet, Helpt weinig anders dan aan ijs te likken. Dus heb ik maar een doosje koud gezet, En keer op keer lanceer ik een raket.…

Ik adem de liefde die ik krijg omarm deze met twee armen laat los om weer vast te pakken waar verleden weer heden wordt. Nee, ik kus niet je lippen maar knuffel je warm omdat je lichaam mij meer geeft dan dat je mond kan zeggen.…

Tussen mijn vingers ontglipt een warme hand.. Kijk achterom zie sporen door water weggebrand.. Starend naar de overkant.. Golven tellend in het water.. Met mijn kind een warme band.. Over het verleden hebbend naar later..…

loslaten het mooie moeten loslaten het warme weerloos laten gaan doet verstillen en verkillen alleen verleden blijft bestaan herinneringen zijn geschenkjes voor wie die wil verwerven laten dat mooie leven levend loslaten is een beetje sterven…

Openbaar kunstbezit: de brandweermannen trainen in de Seine, in het galante park spelen veertig mussen met zondagskinderen, en olie en zand varen gestaag door het dichte net van krioelende mensen Bij de nieuwe brug knijpt een schip twee dekken scholieren uit: een lang lint oranje petjes golft boven de brugleuning naar de overkant en…

Vanmorgen vroeg eindelijk koel genoeg om te gaan slapen, helaas de paarden trappelden van ongeduld hinnikten om aandacht en om jou Hoe jij in dromen omgegaan was met de hitte van de nacht De wekker die om zes rinkelde Je wakker werd, zorgvuldig zandstof uit je gedachten klopte zomaar naar me keek, aan me dacht een hand uitstak en je beheerste…

wereld vol mensen allemaal vreemden, jij bent de enige die me kent En het voelt goed, niets meer te wensen alleen wij, stilstaand en warm in de kou We hebben geen haast, ons wordt alle tijd gegund Ik kijk naar je, ik geloof dat ik van je hou je lacht naar me en maakt me blij, zoals alleen jij dat kunt…

De lente gestart De kou voorgoed verdwenen Mijn zon dat ben jij…

Niemand kijkt de stilte weg in schaduwen die wijken en de blauwe hemel niet kunnen bedekken of dichterbij halen met eenzame woorden en fluisterende momenten van een avond die de kou weer wil beminnen maar in de gulzige warmte alleen nog zijn lege cocon over heeft.…

Vingers die me volgen in een zee van kleurende golven uit een droom die op jou lijkt zoals je weer ontwaakt. En weer momenten verzamelt die ik niet kan vinden waar mijn gedachten kleuren vragen en ik je wil volgen als een golf die elke schaduw volgt tot waar jij wacht en de wachtende stilte warmer is dan onze laatste gedoofde herinnering…

de hersenpan kookt en fantasie slaat op hol verlamt de zinnen…

zomerzonnen kleuren avonden in rood vandaag maar morgen nog mooier dan ooit alles vergeten zonder kwaad met zuiver geweten kleurt zij de dag met rood en roze voor mij…

Puffend in de zon Stralen blijven warm en zacht Smelt ik van geluk…

Zie jou warm en zacht Zo lief in het zonlicht staan Wil je zo graag omarmen Heb het niet gedaan Wel in mijn gedachten Gevoeld, gestreeld, omarmd Zo werden wij toch samen Door de zon verwarmd!…

Warm water als zacht dons Praat je over later kring in het water plons de religie zeikt over de enige waarheid die niet rijmt klaarover breng mij Veilig nergens heen…

Er zijn mensen op deze wereld, die een hart behouden dat overloopt van warmte en goedheid om elk ander mens te leren vertrouwen op kracht en waarheid alles weloverwogen tot in eeuwigheid.…

ik huis er, onder boom en blad elke stam vertelt me dat verhaal van mooi en goed daar verder wonen paarden en er woont wat vee tussen het tijdstip van een koude wee en eindigen in niet veel anders dan de smaak van ergens aarden voor mijn deur een tafel, ondersteund door het gevoel van elke stoel waarin gastvrij geleund het kussen…

in mijn wintertuin slechts een roodborst, oude vorst en ik sta bevroren op mijn plek de vogel zoekt tussen de sneeuw zijn snavel witter, als hij kruimels eet en vet, hij danst op randen van versteende potten de vleugels vluchtig en zijn borst geeft licht ik sta bevroren warm mijn tepels met mijn linkerhand de ander houdt het vast…

Het is warm. Echt warm. De hemel straalt, en laat ons einders verder leven. Vrij.. Vrij om grond en lucht te proeven. Vrij om leven pril te zien ontstaan, te gaan met wind en ziel.. Te zien hoe vlinders vliegen, waar voor hier geen bom nog viel. - Het is warm. Zo warm, van binnen. Waar geen kogels gingen.…

Hoe koud het eenzaam hart dat niet meer slaat voor medemensen met pijn leed en smart niet voelt diens verdriet in hun lijdend hart verblind slechts door zijn eigen wrok en haat. Waar is gevoel dat hem verlaten heeft hij kent geen tederheid bij dag of nacht wellicht is er geen mens die op hem wacht zelfs geen sterveling die hem liefde geeft?…

in dat heerlijk warme bed van mij…

In verlangen naar gisteren, Naar warme dagen In de stilte van het licht, Door verbonden stralen In zoeken naar troost, Naar bewoonde ogen In het ontdekken van tranen, Door weinig woorden In schuilen in armen, Wil ik dagen wenen In vinden van liefde, Wil ik de pijn vergeten…

, naar daar, waar jij misschien ook warme lijnen tekent in de geschiedenis van een lachende toekomst zonder dat er zoute tranen nodig zijn om de brug, die de ene hand met de andere verbindt, te slaan in samen, ik veeg de ruit schoon en draai mij om ...…

De deur naar de toekomst staat op een kier, verveloos knipoogt zij mij spontaan een warm welkom toe en ik antwoord met een lach ik pak een van mijn sleutels en open de laatste deur, aan het eind van een hele lange, maar oh zo verdrietige gang Ik ga de trap op naar boven, de vele treden kennen even zovele verhalen, die in de loop…

Bevriezende gedachten volgen mij stil en straffend als ik vlucht zonder strijd en verlies wat ik wilde beschermen met warme herinneringen die de genadige slaap mij gunde toen ik nog jouw warme droom kon zijn.…

Je mooie handen Die in je om mijn handen klemt Je mooie warme armen Die je om me heen slaat als het koud wordt Je mooie lippen Die mijn lippen warm houden Je mooie warme stem Die dingen in mijn oor fluistert Je mooie ogen Die mij aanstaren, als ik iets zeg Je mooie jij Die mij altijd warm zou blijven houden...…

warme lucht ontvlucht de staart van de stofzuiger ficusblaadjesdans…

Het wordt een mooie warme dag vandaag, je voelt dan ook echt het zomergevoel. Een hoge instraling is er dan ook, daar moeten we wel rekening mee houden! De zon is prachtig, ze zal optimaal schijnen. Ze brengt een lach op je gezicht, wees dankbaar en geniet zoveel mogelijk.…