Alle inzendingen over weerzin

De zeep is verdroogd en gebarsten, en went maar met weerzin aan onze voorzichtige handen. De kamers, de trappen vergaten volkomen ons dagelijks leven, dat nu weer bezit neemt van stoelen en banken.…

De zeep is verdroogd en gebarsten, en went maar met weerzin aan onze voorzichtige handen. De kamers, de trappen vergaten volkomen ons dagelijks leven, dat nu weer bezit neemt van stoelen en banken.…

De weerzin over hun gezichts- structuur wordt vaak non-verbaal, of soms verbaal geuit.…

De schaamte als onrecht met een combine van macht, jezelf of iemand aangedaan verminking van een spiegelende moraal, willekeur als maatstaf in de communicatie van de taal, misbruik in het prisma van ethiek het bestaan dompelt zich in weerzin van de zondeval, denkbeeldige metafoor waarover ik struikel, emotioneel vangnet in de ironische…

” (onbestaande versregels gedroomd op 13/2/2017 tussen 6:30 en 9:00) sluipgeest der wet die ver van hier in strak verband der dingen zin verzet; bloeigedaante, warende doorheen verwelkte bloemen; spookgedachte, vluchtend uit gestalten die vergaan; aggregaat van onbestaande dingen; gelijkenis van leven in de aanblik van een lijk; weerzin…

ziet bloos je eventjes en lach jij minzaam In je leugens raak je dieper verstrikt naarmate jij meer en meer uitkraamt Maar als je later nog eens terugblikt weet ik bijna zeker dat jij je schaamt Al gaat de leugen nòg zo snel, ken jij altijd haalt de waarheid haar weer in Stop dan met je leugens, je bent erbij wat jij opwekt is enkel maar weerzin…

triomfmars Snaren klapperen van de smeltende kou door een fletse of te gespannen nevel wrijft hen de slaap uit de haren piano’s likken hun gekuifde veren in een goudgeelslaapdronken bui weer tot toonbeeld van slepende elegantie Klarinetten ontkrullen zich strekken zich uit hernieuwen hun gelofte van uitwaaierende frivoliteit slechts met lichte weerzin…

De dood rijdt mee in deze waanzin rijt mijn hart open in weerzin. Geen mens hoort te oordelen Geen mens hoort te veroordelen Geen mens hoort te moorden Geen mens hoort te schieten Geen mens hoort zomaar bloed te vergieten…

Met weerzin en ongeloof beschouwt ze de onbestuurbare stukken van haar lijf. Ze zoekt woorden die zich hebben verstopt, ergens in haar hoofd waar zij ze niet kan vinden. Ik kruip in haar hoofd om te helpen zoeken. Ik zie haar verwarring en haar pijn om wat weg is terwijl ze het niet eens kan benoemen.…

het komt en gaat vroeg, laat of verlaat dan stolt het bloed, stoot zelfs anderen af de warmte rolt naar benee, verwordt daar tot steen vaak de mens eigen, voelt het als straf omdat rood het licht tint of dat je je weer op een doodlopende weg bevindt toch steek ik ze beiden uit je weet wel, die mede dragers van last ondanks de peilloze weerzin…

De staatskas leeg tegoeden zonder rente paradijsvogel leeft nu in schanda Isabel dos Santos de Luanda ______________________________________ Geschreven in een min of meer spontane opwelling van weerzin en afkeer en ongeloof over het bericht van de 'Luanda leaks', onthullingen van zo'n honderdduizend documenten die moeten aantonen hoe…