Alle inzendingen over wereld OR gordijn

achter het ijzeren gordijn. Een vrouw in deze wereld een vrouw van de wereld een vrouw als ik, dáár houd ìk van!…

als een gordijn Onze twee werelden van elkaar Ik wil zo graag in haar wereld belanden Maar mijn woorden zullen altijd verzanden in onbegrijpelijke taal over hoe ik haar wereld ervaar…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Ik zie de morgen als een gouden mist van eigen rijkdom trage wade een afgehangen web van draden, en nu in twist vingertjes vechten, vingertjes vagen door de ragen, rafelen, halen de draden aan, varen er in het losgegaan weefsel, maken de fijne gazen een plundering en de gevlochten mazen wijden zij uit, werken er een begin van scheuren…

of een welkom warm kan zijn, vraag je ik adem jou in met woord en wederwoord stapel de letters van kop tot teen steeds completer…

Maar als de persoon net overleden was, zaten de gordijnen tot aan het verlaten van het huis hermetisch gesloten!…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

weer was vergeten ze sprak er aldoor over met haar echtgenoot wat niet kon, logen ze, want die was dood alsof ze zoiets ergs niet meer zou weten nee, het ouder worden deed haar pijn de wereld om haar heen was kil verstard ze voelde zich zo eenzaam en verward vlijde zij haar hoofd in het gordijn…

Want de wereld is zo klein, door dat enorme grijze gordijn; echter wij zienden hebben één ding mee, als de mist optrekt zien de meesten weer voor twee!…

gordijnen bewegen zonder lichte tocht het tikt en kraakt waar je ook gaat beladen is de stilte met een hoge toon herkenbaar zijn wat elementen uit een droom er is aanwezigheid in het wachten met ingehouden adem voel ik gespannen krachten nog kan ik niks raken heb geen mogelijkheden om contact te maken met een wereld zo dichtbij…

er woont een merel in mijn tuin hij zingt van de liefde op een hartjesdag hij wakkert het voorjaar aan alsof er roze stofjes zweven een proviand voor mijn ziel ik voel mijn lach de tobberige wereld verdwijnt achter een gordijn van zacht frivool zijn laat me dromen, verzinnen zo vlinderachtig, prachtig deze vreugde minnen…

Langs het gordijn de streling van de wind die mij omarmt midden in het zonneraam op de vloer van de kamer mijn voeten op het tapijt reiken diep in de aarde mijn warmte groet de warmte mijn adem kust de wind .....Ik trek het bed in de zon .....en wieg mij in welbehagen .....languit en wijd geopend .....glijd ik de wereld in…

de finale het laatste woord stilte waarin geen speld wil vallen een donderend applaus geestdrift in de ogen de warme roep om meer voor nog een laatste keer bejubeld worden als de gordijnen vallen danken in akkoorden met een lach die hemel geeft wie wil niet beleven dat de wereld aan zijn voeten ligt zonder theatraal gebaar maar…

soms zonder onbespiede ogen die blikken brokkelt er een steentje af van de door haar opgebouwde muur laat ze de fluister toe bevangen in een droomland van verlangen het zou zo anders kunnen zijn slaat ze koesterend haar warme dekbed om zich heen als ze maar weer durfde dan weer sluit ze het gordijn stapt terug in haar echte wereld…

ik heb de gordijnen open gedaan het raam haalt de wereld naar binnen caleidoscopisch ontrollen zich flitsen van het panoramisch gebeuren nog kan ik ze sluiten maar buiten barst van emoties en kleuren kleine details weven samenhang tussen de beelden van het leven vandaag ik open het raam verlang naar delen van lach en een traan…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Het weten sluist bewust de dood de achterkamer binnen waar de nacht is blijven steken achter de half gesloten gordijnen waar naakte schimmen vrijen en de wereld ligt te vergeten in het opdrogende zaad, wellicht zijn engelen de nakomelingen van god ik kan ze niets verbieden want mijn brieven staan nog ongeschreven in het spiegelschrift…

Je opent een gat in de blinde muur voor de zus van jouw geliefde je metselt een deur in de muur een deur die open en dicht kan episoden van verwarring volgen totdat het besef weer daar is dat je niet de hele wereld op je schouders kunt nemen je tekent een raam in het gebouw en gordijnen, om dicht te doen als het donker wordt in het besef…

Het gordijn beweegt door een opengeklapt raam kruipen kreten naar buiten zij slaat beide handen voor haar verwrongen mond hij slaat de hand aan zichzelf het gordijn beweegt…

Het is een schouwspel, bijna onvoorstelbaar; de sneeuw valt als een wazig wit gordijn, de witte vlokken vallen echt ontelbaar, en maken zo de wereld kristallijn. De sporen in de sneeuw zijn onvoorspelbaar, en kreukelen de deken van satijn. Zolang het sneeuwt is alles nog herstelbaar, en houdt het tafereel zijn extra schijn.…

Het venster op de wereld was gewoon zwartwit en de wereld kwam tot ons over twee bedaarde kanalen. Op die avonden sneeuwde het zachtwarm ook buiten de beeldbuis. De gordijnen lieten geen ongerechtigheid door. Wanneer ik uit dromen opsnikte het is niet eerlijk dat iedereen doodgaat streek moeder die zwarigheid uit mijn hoofd.…

deuren op slot ramen met gordijnen gesloten mensen als mieren in hopen wij mijden de ogen lopen gebogen zonder te zien alleen thuis lukt ontspannen misschien wonen naast buren zonder gezicht en zijn blij met geluidsisolatie door muren ik ga spelen met dromen in vergezichten een nieuwe wereld belichten maar zij willen niet komen…

Ik heb jou veilig in mijn ziel draag je bij me tot het gordijn valt draag je bij me tot het gordijn valt...…

Achter de gordijnen is de wereld. Buiten is hemelsbreed nog geen twee meter weg. De schaduw van een gestalte, meneer Esdoorn zwiept als een dronkeman, onvast ter wortel lonkt naar de ruiten die mijn ramen zijn. Opengeschoven stukken doek geven mij terug wat ik nooit zou kunnen missen.…

uitgesloten, ik beleef de wereld in een vluchtige oogopslag, om de regenboog te prijzen, toen ik naast je lag.…

een gedicht maken voor de kerst is putten uit de doos vol clichés die ik van zolder heb gehaald weer gaat het over fonkelende sterren het dennengroen en't kindeke in z'n kribbe twee dagen lang sluiten we de ogen en gordijnen voor de wereld buiten warmen ons behaaglijk aan het haardvuur en kijken intens tevree naar de boom en het…

een gedicht maken over de kerst is putten uit de doos vol clichés die ik van zolder heb gehaald weer gaat het over fonkelende sterren dennenboom en 't kindeke in de kribbe 2 dagenlang sluiten wij de ogen en gordijnen voor de realiteit van de wrede wereld buiten we warmen ons behaaglijk aan het haardvuur en kijken tevreden naar boom en…