Alle inzendingen over wijn OR vaten

De wijn wijst me de weg Schreeuwt me zachtjes toe Dat het er niet toe doet Het gaat je goed Het gaat je slecht Slechts het einde dat is echt…

Het ijzer was gesmeed Het lemmet gescherpt De daad liet op zich wachten Rivieren vulden zich met bloed Het oneven werd gegeven De oevers brokkelden af Warme aders ontlaadden En onschuld spatte uiteen Het glas werd geheven Tegen zonlicht voor contrast Bloed mooi hangend wijntje Zoals het bij sigaren past En onder het tellen Prooste…

je bouquet streelt gruwelijk mijn tong je smaak vrijt dode stukken uit mijn mond en ik wil jou jou door hem vervangen wanhoop wreken met verlangen en drinken van de wijn, de wijn die ik nooit proef te lang gebotteld in geheim maar nu geschonken voor ons in roze glazen…

jouw woorden als zoete wijn tot ik ontdek dat de geest is uit de fles de inhoud ver uitvergist blijkt…

Dromen zal ik vóór mijn wijn, drinkend aan uw kussen denken, neigend u mijn hart uitschenken, tot de grond, als jonge wijn. Jonge wijn, godenwijn! Liefde kan niet eenzaam zijn. ----------------------------------- uit: 'Het boek der liefde', 1921.…

glas uitgebreid verspreid het veger en blik onaangeraakt in de hoek gelaten een klein kind loopt gewiekst in een vrolijke dans langs de brokken, naast het gruis een rammelkast passeert een schelle brom dendert door bedeesd kijkt het meisje achterom en lacht haar moeder toe later pakt ze een nieuw glas en haar moeder een fles wijn…

Toen de wijn hém zacht had gemaakt, stopten de klokken met tikken. De ravissante Joodse nodigde hem in haar heiligdom. Er was een opgaan in de oneindigheid.…

Dronken zijn we van de liefde Dronken zijn we van de wijn Dansen van intens geluk In de zilte lucht en de maneschijn Ik voel je ogen branden Je zachte armen om me heen. Je kust me met vol verlangen. In je armen gaan we samen heen.…

karakter voelde temperamentvol door de pittige fermenten het is de wijn die hete dorsten lest, le Lanquedoc in glas en magen etst…

Ik wil rode wijn in mijn brede mond het gevoel van de zee aan de Franse kust van aroma en genot ben ik bewust tot aan het bittere eind blijf ik gezond geen virus betreedt mijn uitgemergeld lijf het is enkel de wijn die er komen mag de alcohol stijgt op en bezorgd een lach een enkeling vindt dat ik overdrijf een licht gevoel betreedt mijn…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

proeft zij complex als het zijn zelf als op houten vat gerijpt vol van smaak en zachter zoet als honing en nectar bleek en strak als mineraal profileert zo zij jouw karakter tot de wijn die jij ons bent dat uit jouw wijnrek van leven jaren vaak nog en veelvuldig wij door jou gevulde flessen ontkurken mogen en genieten opdat daaruit…

was mezelf kwijt in rekken vol verlangen op de bodem van de tijd ik bleek een vat vol tegenstrijdigheden en gistte narigheid ze wilden heldere wijn de droesem op de bodem bleek alleen voor mij te zijn ik bruiste op bevel laafde dorst serveerde vreugde ze lieten me verrekken in de hel zagen mij niet staan kozen voor de eigen feesten…

Gij die leeft aan zee, wees mijn roergangster en reis met me mee; met u als leidsvrouwe bevaar ik rivieren en zeeën vol vertrouwen dat m’n lading, vaten wijn, behouden blijft, en profijtelijk zal zijn; u schenkt immers voorspoed, geeft gunstige wind, en heerst over eb en overvloed; van u de bloemen in het voorjaar, de appels, peren, druiven…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Die wil dan terstond aan 't nollen en straks naar uw konen vat, zonder dat hij uw rabat of uw lobbe vreest te sollen. Of gij grauw of donker ziet, dronken lui en achten 't niet.…

Toen water wijn werd en hij wist dat later dat niet wijn wijn zou blijven Zeven dagen dronk men van het water uit zijn hand danste, lachte, leefde Tussen wijn en tamboerijnen dacht hij aan zijn handen Zweeg, bekeek de menigte en knikte naar de hemel…

De korte nacht klopt aan maar vindt geen oren de nachtegaal vat ook de slaap nog niet pas al de nieuwe dauw weer wordt geboren dan dempt de dans en smoort het zomerlied het zwellend schemerlicht groet de eerste leeuwerik die zijn wijsje neuriet samen met een laatste hik.…

Ge zult verdrinken met uw dienstmaagd Trijn In vaten waarin normaliter wijn…

ik vat je tere leven samen in een notedop het broze kan daar talmend toeven tot vermoeide stormen de luwte vinden en jij in een scheepje de zee opgaat vat ik je tere leven samen in een notedop…

moet zijn van duigen, beringd door ijzer, hout doordrenkt met schuimend bier, verlichting van het spongat, vanwaar ik kijk, waaruit jij alleen kan tappen, waarover een vooroordeel rust, de twijfel zegt, dat alleen de overgave telt in een moment van gelaafd vertier, om dan de grappen te verleggen, en met je lippen van een halfvol vat…

Diogenes, de Wijze, Die woonde in een vat; Hieruit kan men bewijzen, Dat wijsheid woont bij 't nat Indien gij dan de wijsheid mint, In 't vaatje gij die vindt; Kom, volg dan met malkander De grote Alexander Naar 't holle vat, naar 't holle vat, Daar Diogeen in zat.…

Hij taalde niet naar talen, maar zijn moeder wist hij meer dan eens te noemen. Veel kan hij niet benoemen, maar bij tijd en wijle kent hij wat verhalen. Zijn praatstoel is gebarsten, maar rond het middernacht'lijk uur schieten zijn ogen vol vuur. Dan hakkelt hij honderduit tegen ongenode gasten, waaraan hij zijn grieven uit. Zo deelt…

ik denk als het regent laat ze niet nat worden en als het stormt vat ze geen kou en ik denk ook dat dat denken niet helpt want je wordt nooit meer nat noch vat je een kou want het regent noch waait ooit meer voor jou ----------------------- uit: 'De deur', 1972.…

Tedere lichtstraal doorschijnt het broze vaatwerk dat mijn lichaam vormt.…

alsof die zo van binnenuit kwam juist natuurlijke overgangen moesten als geheel in een puntgave herinnering blijven hangen mooi afgerond in het zilveren grijs van het uiterst neutrale lood dat gedegen tegenspel bood aan het weer in jouw hart vlamden de sferen van gebeden in devote overgaaf en wolkte wierook gebrand in het vat…

de slaap kan ik vaak wel vermoorden zo onhanteerbaar als een kip bij de slachter zonder kop vliegt ze op ploft blind op mijn zojuist bladvrijgemaakte schedeldak en gaat daar dan flink irriteren dat eigenwijze kreng strooit mijn hoofd vol late veren ontneemt mij de rust die het dus voor zichzelf niet zozeer ambieerde scharrel…

als je antwoord hebt op al je vragen alleen hij heeft antwoord, die geen vragen stelt die niet weet wat vatten is wat overblijft is te genieten te genieten van het vatten of van het niet-vatten van het zoeken van het zwoegen en zelfs van het genieten Geniet op alle dagen van je leven, die God je heeft gegeven.…