53 resultaten.
Huisbroei
gedicht
2.0 met 42 stemmen 15.059 Ik broeide in het winterlicht
maar glazig op hun verbeelding
noemde ze zonnedochters
met een missie en meer
van dat gestamel
Maar zie, ook zonder mij
staan ze schuchter van
schoonheid in hun kraag
gedoken, niet van kunst
te onderscheiden echt
---------------------------------------------------
Uit: De tweede Ronde, zomer 2001…
Mijn tuin
netgedicht
3.0 met 92 stemmen 14.032 verse knoppen aan een tak
zwaluwen en eendenliefde
geur van leven en nieuw blad
Lindebomen, eiken dromen
wilgen langs de waterkant
zonnestralen, bootjes komen
zomerzotheid aan het strand
Lindebomen, eiken dromen
beukend in de straffe wind
regenwolken, waterkolken
want de winter komt in zicht
Lindebomen, eiken dromen
wilgen in het winterlicht…
Wolken kunstsneeuw
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 131 Koud en onvruchtbaar
als de polen wordt mijn
glazen aardbol
gevuld met winterlicht, in
de draaiende bewegingen van
de mooiste wensen ontkiemt
het noorderlicht.…
Glazen bol,
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 294 Koud en onvruchtbaar
als de polen, de glazen bol
gevuld met winterlicht, in
een draaiend beweging van
een kleine hand ontkiemt
het noorderlicht, wolken
sneeuw die behoedzaam
binnendrijven, hoe hard ik
ook zal draaien, het zijn
souvenirs van herinneringen,
die opspringen en wil bedekken
aan de binnenzijde van deze
minuscule wereld…
Kunstsneeuw?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 82 Koud en onvruchtbaar
tussen beide polen wordt
mijn glazen aardbol
gevuld met winterlicht, in
omwentelingen van de mooiste wensen
die ontkiemen in het noorderlicht.…
Laatste gesprek
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 78 De hoge bomen, zwart in het late winterlicht,
wierpen vreemd langgerekte schaduwen op het gazon
en op het bankje waarop wij zaten in een stille leegte,
die groter werd toen het trage sneeuwen begon.…
Trieste oude man
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 333 uw wandeling in het winterlicht
ik kan er niet omheen
de triestheid raakt me
gaat me door merg en been
een zilveren weerschijn
zie ik op uw haardos landen
het spreken van de jaren
plooit zich op nijvere handen
rond schuifeltraagheid
de diep gebogen rug
uitzien naar is er niet
komt niet meer terug
uw oude jas hangt zwaar
doordrenkt…
dit alles
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 367 weerleg mijn droefheid niet
wanneer het winterlicht langs
koude daken druipt
naar een stil woord dat
langs het raam omhoog kruipt
in de lucht staart
alsof het de vlucht van wolken
wil volgen
om vervolgens in mijn oog te breken
door een ijzige korrel
door jou, door mij
onuitsprekelijk verzwegen
nu is het duidelijk
hoe de tijd aan…
Het woord aanwezig
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 878 Bij nacht en ontij zou ik schrijven gaan
en als bezeten jullie wensen wezen :
eerste sneeuw en laatste winterlichten.
Ik zwijg of stamel enkel nog gedichten :
want wat ik wensen wil valt niet te lezen.
Zal stil - aanwezig - tussen regels staan.…
Noorder of Zuiderlicht?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 370 Wolken kunstsneeuw
drijven behoedzaam
binnen, het zijn de
souvenirs van onze
openbaringen,
de wereld lijkt onvruchtbaar in
mijn glazen aardbol tussen beide
polen wordt hij gevuld met winterlicht,
in omwentelingen van de mooiste wensen
ontkiemt in het Noorder – en het Zuiderlicht
gebloesemde herinneringen van een
laatste rustplaats…
Na ijswit
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 942 Ontgrendelde luiken en open ramen
sluisdeuren die maanden lang de druk
van ijswit en vlokkenvloed de moed ontnamen
Ik pluk je langzaam uit de warme veren
terwijl in het wegvluchtende winterlicht
de nacht struikelt over blote zomerkleren
Hemelwarmte wenkt ons in het ontpopte land
steeds frivoler wuift het geel van voorjaar
ik ontkoppel…
Winter
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 419 Buiten
vlucht het winterlicht
voor 't vroege avonduur.
De tuin is sprookjesachtig wit,
vredig stil
en zacht.
Mijn hond
ruilde zijn plekje in de zon
voor wintervacht.
Zijn pluizige pantoffelpoten
plooien bij het lichterlaaien
van de open haard.…
Tabula rasa
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 147 Er mist een kamer hier
een witte kamer
waar ik niet hoef te bestaan
een onbeschreven blad
om mij te bergen
Waar het kristallijne venster
mijn woorden terzijde schuift
het winterlicht binnenlaat
dat naakter is dan mijn blote huid
De klok een witte tijd aangeeft
ik mijn adem bladstil zie hangen
boven een deken van stuifsneeuw
het vroegste…
Grafland
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 39 Winterlicht vreet de wijde heuvel
almaar kaler, buizerds zweven over
de grafstenen in de vruchtbare grond
die eeuwenlang olijfbomen droeg
De zielen zijn elders, waar Israël
hen brengt, de resten vergaan
in zwarte doeken, om als eerste mensen
de nieuwe wereld te betreden op de dag
dat de poort van erbarmen opengaat
Want daarvoor hebben…
Feest
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 1.374 Eén wrange glimlach lang
was dit ons trieste feest, tot weer haar blik
in 't grijze winterlicht
verloren ging.…
Het eten is klaar
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 101 de afgebeten kop van schaamte
glimt in de donkerte, grauw als
zwartgruis etende slakken met
glinsterende sporen slijm, zo glad
dat zelfs oud vel erover uitglijdt
in doodshemden zonder zakken
bewegen zij zich voort, hun bloed
is op ons hoofd, kleeft aan alles:
wolkenkrabbers en Charons boot
in winterlicht op weg naar graven
een dorstig…
Vuurvogel
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 96 een streepje licht
Uit Pisa komt de inquisitie
voorbij
woordwaaiend, vreemdganger, vaag, maar precies
op tijd voor chez Ronald
op oudejaarsavond
In de stilte die schreeuwt
zie ik, kind van de wind
een mentale vlam branden
in Poesjkin's ring
In de gulden mêlee rijdt
een pieterman
in horror vacui een
scheve schaats
in winterlicht…
signaal
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 1.605 Hij lag in 't grauwe winterlicht glimlachend te kijken.
Of 't ernstig was, zei hij, zou nu wel heel gauw blijken...
Hij aarzelde en trok het stugge beddelaken net.
Wat later vroeg ik bij de hoofdzuster belet.
Ze zei wel, dat ze het niet hopeloos vond lijken,
maar bleef mijn zwijgend vragen glad ontwijken.…
- Sprookjesglinsters van een ijskristal -
netgedicht
4.0 met 50 stemmen 345 Laat dagklaar in volle glaskristallen nacht
winterlicht in opgewekter zielsrust stralen.
Zacht kust de maan met winterglinsters
het diepbevroren hart wakker welk hoopt.
Schaatsend hart het kan niet vallen.
Glinsterpailletjes houden van glinsterkralen.
Verwarm jouw innerlijk en jouw handen
aan mijn lach, geniet van koude wintertij.…
Sneeuw
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 247 Met glinsteringen in het witte winterlicht.
Geluidloos dekt de sneeuw de aarde dicht.
Elk geluid klinkt nu gedempt.
Het ligt daar stil en koud te zijn.
Als met een zachte deken toegedekt,
in zoete rust, nog ongerept en rein.
Een poes waagt zich naar buiten,
gekleed in bonte lapjes.
Toch trots en arrogant,
met aarzelende stapjes.…
Mag ik uw woorden lenen?
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.529 De zieke man sprak met rappe tong
over zijn land dat hij verliet,
het lage winterlicht, meeuwen en luchten,
een besneeuwde dijk, de open zee,
snelle grijze wolken, hoge ganzenvluchten,
zompen en zand, duinen en dorpen
en de blonde wind over het verre wad,
eb en vloed in hun eeuwige getijdenspel.…
Zo lang
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 494 de dingen op
zij hoort niet meer zo goed
haar ogen fladderen naar binnen
gaan een eigen innerlijke weg
Buiten schijnt de zon
de noordenwind bijt
in een ontbloot gezicht
het wit tot avondrood
Aan de ronde tafel maakt zij
opnieuw de cirkelgang
weer een jaar, twaalf maanden
twee en vijftig weken
Om haar heen vloeit de tijd
in het late winterlicht…
Het gebladerte valt
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 251 Dat winterlicht troost de kranken op hun bed vol smart.
En brengt de opgebeurde ziel ten hemel met Onze Lieve Heer
Getroost voor altijd na pijn en smart.…