89 resultaten.
BARENSWEE
netgedicht
2.0 met 31 stemmen 6.526 Water dragen steeds en meer,
aan branding breekt de zee
door dam, het tij neemt keer
en ook het wrakhout mee.
Golven hard, geweld uiteen
gespat in scherp, de snee
snijdt dieper dan geween
door laatste barenswee.…
Wankel evenwicht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 82 ik ben in wankel
evenwicht beland
pak iedere hand om
niet ten onder te gaan
er was al jarenlang
geen land meer te bezeilen
ben aan lager wal geraakt
maatschappelijk afgehaakt
ik dacht licht te zien
in het alternatieve circuit
het wrakhout wilde
maar niet blijven drijven
de vluchtige beloftes
het luchtig handjeklap
boden niets om…
Ars Poetica *
gedicht
2.0 met 19 stemmen 22.853 Ik rijg prachtig dit alles vol zin aan
Mekaar, nagelaten als een slangevel
Voor de gelukkige vinders van zeldzaam
Wrakhout. Of een handgranaat.
Ik denk ook wel eens dat het anders is,
Maar dat hoef ik niet te schrijven.
Mijn potlood wordt te zacht dan.…
Ouderdom
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 725 Lopend over de naad waar schim
en kille siddering samenkomen
krijsen de zilvermeeuwen langs de kim
pikken de echo’s van de dromen
terwijl afgebladderde lokeenden
en drenkelingen de zee
uit worden geduwd
en de laatste waarheden
tevergeefs beademd worden
Mompelend schopt de oude man
het wrakhout voor zich uit
een lege fles met een verlaten…
maalstroom
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 112 stroomsprong uit trotse bron
tot woest geweld gezwollen
waarin licht een kind bezwijkt
in tegendraads verlangen
stroomopwaarts naar de wel
waar het alles ooit begon
te zwak in benen en in armen
wanneer de vloed te sterk blijkt
het onmacht aanvaarden moet
versopt verrimpeld
beurs geslagen en bemind
wentelt als hulploos wrakhout
het…
Incognito
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 608 Mijn kreupele hart
zoekt een stok om van verveling naar de zee
te gaan ( mijn voorvaderen hadden meer te
doen, Spanjaarden of Engelsen de pan inhakken )
om wrakhout te worden, drijvende, dat is mooi
hoor als je dan aanspoelt op een puffende
blote-borsten-dag zonder dat iemand weet
dat jij een vermomde, opgewonden voyeur bent.…
binnen bereik
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 144 soms klapwiekt iemand
de ander voorbij
herkent zijn schim
niet als hij in de
spiegel kijkt
niet de schaduw van
zijn eigen wanen
soms zwijgt iemand
als hij spreekt
valt in de leegte
tussen woorden
en hun betekenis
voert het schuim van
wrakhout hem mee
soms staat iemand op
varen boten stroomopwaarts
klemt de hoop zich…
Eenzame eilanden
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 1.141 ik zie eilanden
doelloos drijvend
losgeslagen
dobberende ikken
in eenzaamheid
als wrakhout
wanhopig
op zoek naar
het schip
dat breuk liep
op rotsen
van onwetendheid
ik zie bruggen
soms wankel
soms stevig
geslagen
tussen
tijdelijke wij’s
als handen
hoopvol
vasthoudend aan
de liefde
die grenzen
vervagen zal
ik zie stormen…
zandgedachten
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.076 Wanneer je zoekt wordt het eb
als je terugtrekt in je eigen diepten
om dan, door de kracht van gevoel
een waanzin die je meesleurt
naar het land, waar ik wacht
en je woorden me overspoelen,
zandgedachten verwoestend
Je brengt me schatten uit de zee;
sterren, een krab
wrakhout smijt je me toe
waarmee ik een hut kan bouwen
Wanneer ik gekroond…
Spiegelbeeld
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 314 Marsman,
ingeteerd als Slauerhoff
en uitgeteld als Rimbaud,
wijs als Van Eeden,
dom als weet ik veel,
teveel om op te noemen,
getergd als Strindberg,
droevig als Woolf, Plath
en ga zo maar door,
eenzaam als Rilke,
vol wanhoop als Ter Braak,
diepzinnig als Hesse,
verga ik in mijn dagen
als een schip in nood,
de storm vervloekend,
het wrakhout…
Kapitein kleerscheur
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 2.911 Naar de kelder met dat schip
neem geen levenden aan boord
strop ze allen aan een koord
pin het wrakhout op een klip
Gaar me bocht in duizend vaten
streng de zwarte vlag in top
haak ze averechts en schop
elke scheepsmaat in het water
Steek de zeilen stop het bollen
schiet de naalden van de dekken
patroon de schoener, kiel tot spriet…
Strand
gedicht
4.0 met 4 stemmen 4.160 En waar het duin verzandt
Ontstaan om wrakhout, flessen, banden,
nieuwe duinen, niet hoger dan mijn hiel,
en tussen duin en water: wij,
onze stappen ongeteld, het is de wind
die ons doet lopen.
---------------------------------------------
uit: : 'Een zwaluw vol zaagsel' (1973)…
Op de rede,
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 135 Wrakhout
van de onmacht drijft mee
naar open zee, waar de
ervaring leert dat gevoel en
wijsheid zich niet onder een
net laten scharen. Vanuit
die visie meer tolerantie
doet vergaren in een nieuw
refrein, het hoofd en hart op
het kussen van de nieuwe rede
zal rusten, gebotteld in een
fles, gevonden op de waterlijn.…
Vleugellam en bevlogen...
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 111 Murw gebeukt door
De golven van de
Oceaan die leven
Heet, overspoeld door
Golven van een te
Zware storm op zee
Een mens - vleugellam
Als wrakhout aangespoeld
Op het verlaten
Strand van mijn jeugd -
Bij 't uitblazen
Van welhaast de laatste aam
Tot leven gewekt
Door het luide krassen
Van meeuw en stern - zij
Zweven schitterend…
zie ons leven
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 124 Na het spartelen in het water,
de winden vaak ongunstig
de havens zelden vrij,
spoelde hij aan als wrakhout
Waar het vel te dun geworden was
zette het sarcasme zich op de huid
als een aanwas, een slechte gewoonte
waar moeder nog voor waarschuwde
Moeders zijn machteloos
al branden hun kaarsen plechtstatig
wanneer de huizen leeg zijn…
Een ijdele hoop
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 87 ik heb altijd
wrakhout gezocht
op mijn tocht langs
exotische stranden
verdwaald en
aangespoeld
gebroken uit
sociale verbanden
samen stoken we
vuur dat rookt
en brandt als de hel
vonken knetteren fel
vlammen dansen
verhalen in alle talen
het bizar en grotesk
streven naar overleven
later smeult pijn
als venijn gloeit
en haat…
Nacht
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 126 nu het laat is
en de nacht valt over zee
en de golven
niet meer zijn dan een geluid
zeilt het schip van mijn verbeelding uit
ik zoek de drenkeling
die jarenlang vermist
misschien nog ergens op het laatste wrakhout drijft
die nooit de reddingsboeien greep
omdat hij wist
dat hij niet geboren was
voor deze tijd
ik zoek de vrouw
die tegen…
uitgesloten
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 420 Menselijk wrakhout.
Je wordt misselijk en kijkt weg!…
zomeravond
netgedicht
3.0 met 173 stemmen 43.146 Het wrakhout sluimert langs de duinenrand.
Hoe lang is het geleden dat ik naar
Dezelfde wereld keek, hetzelfde zand
En zorgeloos hier speelde ieder jaar.
De zee schuimt eeuwig eender op het land.
Dit blijft door alle jaren heen een baken,
Een ankerplaats op een vergeten ree.…
Halt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 157 huilen er nog wolven
doorheen gewoelde kindertijd
te vroeg onder slaap bedolven
verloren ze met het bos de strijd
het leven is begonnen
wijze woeste regenvlagen
langs ruiten lekend bezonnen
wissen "de" stof uit de dagen
de einder bestrandt gedachten
van schepen tot drijvend wrakhout
vanop schuimkoppen blijven ze wachten
tot weer een…
Veel verhalen.
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 282 Het wrakhout zegt mij veel verhalen
van gevechten tegen stromen,
van eind'loos hunkerende nachten,
van noodweer, donderende stormen
van daar, ergens in de verte.
De wind vertelt mij veel verhalen
van landen ver van hier.
Daar buldert hij in alle talen
en vloekt en raast en tiert
van daar, ergens in de verte.…
Schoothondje
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 564 het roofdier werd een trillende neuroot
een prooi voor rusteloze vrouwenhanden
soms gromt hij wat, ontbloot verward zijn tanden
maar meestal vindt hij vrede op haar schoot
ze maakt hem van geheimen deelgenoot
van smeulend vuur dat nimmer fel zou branden
de dromen die als wrakhout telkens strandden
al strelend wordt de trage tijd gedood…
Waar wacht het weerzien?
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 295 Hun oevers bezaaid met hetzelfde riet en lis
een eend en wat wiebelend wrakhout,
vluchtende libellen voor stank en vuilnis,
Tigris en Eufraat, overwoekerd paradijs zo oud
als misérables toegestroomd uit riolen.…
schijnbaar onbekommerd
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 346 houdt
wegen wolken schier eindeloos
elk pril licht of wind aan mijn zicht voorbij
de morgen komt niet zeg je
zoals de nacht niet was
of eerder voor de maan
geen avondvloed zich aan je huid hechtte
schijnbaar onbekommerd
sluimert al het afval rond de schaduw
waar je lag
ik heb geen tranen meer zeg je
geen herinnering
of drijvend wrakhout…
uit de bocht gevlogen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 221 Zich vastklampend
aan drijvend wrakhout
waar allang geen touw aan vast te knopen is,
verplettert haar
En lijdt aan de ziekte die eenzaamheid heet.
Het leven heeft haar verslagen.…
Titaantje
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 42 How deep is the ocean, als verdienmodel
Die vraag werd al heel lang geleden gesteld
Het gaat om veel water,
meer water dan geld
Nu zoekt men naar wrakhout,
is dat wat dan telt?…
Terugtocht
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 581 Stroomafwaarts, gedragen door de kracht
van bijéén gebonden druppels, dalen we af
decorloze oevers waartegen fluisterzacht
buigend riet zich richt naar het komend graf
Het biezen mandje is gisteren vergaan
met een lichaam van wier en wrakhout
glijden we de schemering in.…
Stille waters
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 651 toch vind ik jou
in de verwatering van mijn toekomst
in het meer van verlangen
overbrug ik de afstand,
met het wrakhout van berouw
zocht ik jou…
deinend in het eeuwige moment
van onze herinnering…
Op gelijke rede?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 30 Als wrakhout van
de onmacht drijft mee
naar open zee, de
ervaring leert dat het
doel en weg van wijsheid
zich niet onder een
noemer laten scharen,
te veel mazen betekent
geen visie in een debat
dat tolerantie niet
meer bestaat?…
Het verdriet van Clara
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 441 Wanneer de mannen uitvaren
bepaalt het tij, dat nu meedogenloos
gebiedt dat zij met liters wijn in het lijf
op onbegrijpelijk wrakhout
de gitzwarte nacht en zee in gaan.…