Alle inzendingen over zee tot op duin vorm

In de luwte van de duinen ontwaakt de zilte zee. In het zachte licht brengt ze haar golven naar het strand. Op deze laatste ochtend ben ik thuisgekomen en keer ik niet meer om.…

Waar vind je nog , ver van het stadsgewoel, De rust aan zee en ruimte rond de duinen, De kwelders, wad en strand om lang te struinen Het eenzaam-niet-alleen eilandgevoel? Niet op de Waag van Alkmaar of in Koog Maar buitengaats, in zee: Schiermonnikoog…

Zorgeloos liep ze over de stenen, Het droge shirt deed haar goed. Haar broekje was dan wel kort, Maar de zon deed zijn werk goed. De palmboom op haar hoofd, Bewoog zachtjes heen en weer. En de kleine steentjes onder haar voeten, Deden haar geen zeer. Haar oranje zwembandjes, Waren inmiddels afgegaan. En al moest ze terug naar het huisje…

en jij citeerde de wind die zong voor de zee en hield van de deinende meeuwen en in het duin van je woorden verstopte ik mezelf mateloos onvindbaar verloren.…

daar, waar wolken schuiven voor het licht dat elke dag het oosten onderdompelt in de zee daar leef ik, bijna gestrand voorbij de duinen in onmetelijk zand…

Het duin is leeg. De zee is stil. De zon is grijs. De dag is heel. --------------------------------------- uit: 'Polaroid, gedichten 1955-1976'.…

door zijn zee Bewegend naar dat ene Haar eeuwig dansende benen Ritmisch deinen duinen mee…

De zee liet geen spat ruimte en fosforgranaten lagen verspreid op het 10 km lange strandparcours van Kijkduin tot Hoek van Holland.…

Regen verbindt de zee met het land zand droogt zich in zeewind in vlagen in duinen in striemend geweld in opwaarts bewegen verbindt zich in regen met zeewind met land…

Gezeten op het duin gaf ik al mijn zorgen mee met de golven van de zee. Mijn hoofd werd leeg Nieuwe energie kwam boven. Ik blijf echt knokken Ik zal het je beloven!…

of het de zee zal zijn de zachte duinen de woeste wind die zich zo voelen laat of toch de liefde op het laatst zal ik pas weten als jij er bent in mij geïnspireerd door Julius en Kerima Ellouise…

woon je ver weg en als je niet verhuist blijf je wel bij me maar verlangen naar land van verre oorden met sneeuwstormen ijsberen, en pastoorpinguïns mij zal je niet meer horen over oeverloze woorden zee ademt alles en jij ademt zee.…

wijde duingrond verleent weer toegang tot mijn plek de branding deelt met mij haar klank en resonantie de wind beproeft mijn levenskunst en weerbaarheid met huid en haar, aan zand en zout is geen gebrek…

rond in de herfststilte bruin grijs in je volle rust schoonheid straal je uit Jij slokt me op in je paardenpad koestert me in je beschutting je helmgras verwaait nauwelijks in de zeebries Ik treed in je wijdsheid licht verwarmd openend naar je rondingen inademend je lucht Jij gestreeld door de lodige wolken opduikend boven de kammende zee…

Mijn acryl trekt al twee jaar duinen van helmgras kleine meiden en hun opa wind waait van het zandpad vingertjes volgen de zee vlak voor het licht steeds vragen of ik het zie zie dat het niet af is ga er opnieuw over heen zodat alles opgaat in leven tussen fantasie en werkelijkheid…

en nooit van mij heen zult gaan Ik brul door de stillte van de wind dat ik jouw liefde niet kan plaatsen in mijn hart en dat ik toch liever een ander vind Door de stilte van de wind namen wij afscheid in het rulle zand Jij wilde mij kussen maar ik..ik pakte alleen jouw hand In de stilte van de duinen door de zee overmand liep ik…

Golven breken stuk geliefden vinden elkaar zandkorrels breken los in oneindige tijd ronddolend Wolken gaan en komen geliefden kussen elkaar gebroken hout schuurt splitsers blijven achter Duinen keren het water geliefden trotseren stormen eb en vloed markeren de tijd sporen van de dood achter latend…

Waar de zee nog dun is als een pink rollen strandlopertjes als biljartballen over het laken van het water, overrompeld soms door zeeschuim.…

zag de mist van gisteren in berijpte duinen waar de hond kon struinen en niets vergeet er was geschoond in groen onkruiden rozen terug gesnoeid tot waar de winter met lente heeft gestoeid ik weet je kleuren smaak nog alle geuren van ons zomers samenzijn de rijp ontdooide in de zon jij bent waar alles om begon…

de blanke duinen ook genoten…

ontmoette in het eerste lichten samen kijken naar de wederzijdse vergezichten nam je hand naar duinen en de zee proefden de golven ze namen ons zo mee we zomerden in zacht rivierenland naast wielen en de wagens de molens van de havezate durfde je hand niet meer te vragen omdat de zon oprecht te helder scheen maar weet van nu ben…

nog zijn konijnen traag maar in een vlaagje lentezon ontwaakt hun eerste voorjaarssprong zien ze het prille groen van lichtend mos dat in warmte weer ontkiemen mocht na winterslapen struin door duinen naar het strand waar golvend grijs haar stilte wit in een opkomend tij in variaties blauw leg ik de schelpen in jouw hand…

zag je gezicht blij in de duinen pakte je hand toen ik jouw liefde wist je bloeide geel ik liep de sporen van elkaar bekoren je gaafde heel bent zelf gekomen heb je niet genomen want samen waren we zoveel…

je geelt de duinen weer ik zoek de bloemen die je raakten op de foto's die we maakten van ons paradijs ik loop de route na waar jij in diepe dalen het konijnbewegen feilloos achterhaalde mij het jonge leven wees in de warmte waar wij dwaalden gaf geel de richting aan maar niemand weet waarom wij draalden op de plaats die liefde…

je bedekte mijn kust waar ik rotste in strijd met de zee zacht nam je vloed het geelwitte zand met zich mee we glooiden in strand betreedbaar voor velen duinden in pannen om elkaar stil te strelen toen kwam de storm onverwacht tussenbeide terwijl wij al zomerslang vrijden jouw zand is verdwenen toch rots ik niet meer en verwacht…

als schotsen en scheven komen zij het landschap binnen gedreven dwars en tegendraads maken een lachertje van zon die normaal stralend staat boven zoute zee en luchten vol zoetwaterregens die vluchten in de vallende half doorzichtig gordijnen en verwaaiend zand van het strand meevoeren naar het duinse helmgrasland dat…

zag de bui al hangen een warme zee verlaten strand zij liepen hand in hand het koude binnenland door duinen waar het geel nog triomfeerde en herfst voortijdig te plots interrumpeerde met regensluiers die het stel niet interesseerden door zomer zongebrand komen zij oogsten ja hand in hand elkaar weer winteren beloven nu stralen…

de duinen behoren aan wie hen liefheeft voor wie ook bij storm aan zee is, is het strand wie ver loopt, weet wie er in de holen en de nesten leeft en kent de vindplaats van elke plant wie zo wandelt, is een rentmeester en geen recreant maar waar Natuurmonumenten het duin beheert wordt de ware wandelaar met bordjes en prikkeldraad geweerd en…

de duinen behoren aan wie hen liefheeft voor wie ook bij storm aan zee is, is het strand wie ver loopt, weet wie er in de holen en de nesten leeft en kent de vindplaats van elke plant wie zo wandelt, is een rentmeester en geen recreant maar waar Natuurmonumenten het duin beheert wordt de ware wandelaar met bordjes en prikkeldraad geweerd…

de klimop in mijn tuin vol bijen en vlinders oktober de dagen vliegen voorbij gedachten zit op de top van een duin en kijk naar de beelden die langzaam voorbijgaan groeiende halmen een vreemde stap in het donker je ziet het niet stapt blind over de duinen nachtblind we lachen de zee achter de duinen lichtjes schitteren op de golven…