Alle inzendingen, jaar 2005, week 32

ratelend bonken uren van de helling minuten springen op in het stof van seconden dagen brokkelen af smelten zonder spoor weken drijven oeverloos voorbij maanden als een zee seizoenen golven in de oceaan waar jaren deinen geen vloed gaat hoger dan de hemel het springtij wacht die ene kans…

Het gerucht gaat dat onder deze huizen nooit is geheid. Wind als fundament - vlagen uit een tijdstroom neergehaald, de grond in gevouwen, vast veen geworden onder vederlicht beton. Heel soms, 's nachts, veert krachtig dat hoekige terug, maakt plooien in slopen, krast dwars boven door de wangen van een mens die slaapt. --------…

een schrijnende foto uit de krant raakt mijn gemoed ik zie de wanhoop van een kind te weinig vocht om nog een traan te kunnen laten met uitgehongerde ogen staart het naar mijn boterham vult mijn dag met schuld en schaamte…

Het wachten wiegde, maagden sliepen tien gedoofde woorden van geloof ter hand. Toen klonk een stem: 'Hij komt !', door donker land. De wijze greep haar bron, stak ongezien haar woord weer laaiend aan met geest van wien gezegd wordt : hij zet levens' ziel in brand. De dwaze vroeg :' Geef mij wat olie want met uitgeblust geloof kan ik niet…

zo in het schemer schuifel ik langs ramen zie de mensen voor het pratende oog waar kranten worden gevouwen flessen leeg geschonken een lied wordt gezongen ‘hij leve hoog, leve hoog’ daar ben ik de eeuwige aanschouwer de genieter van het raamkozijn die vanzelf zal verdwijnen bij het sluiten van het gordijn…

hij vijzelt al zijn eigen medicijn stampt woorden van een ander fijn verguldt de pil met het glacé van eigen adoratie hij is er uit en koos de tweedekoers signatie feesten en hoofdbrekens kostte dit besluit maar of zijn handen zullen helen kan hem niet zoveel schelen de esculaap heeft hem in slaap gesust nadat hij door de muze…

Zomaar gegaan, naar het verre land, terwijl `t dichtbije jou nodig had Zo erg, had ik nooit gedacht dat ik `t zou vinden Alles kwijtgeraakt, die mond, waarachter een mooie glimlach en gave , spierwitte tanden zich verscholen…

neen, driewerf neen ik benadruk de nee met een extra n n iets is meer dan het is de uitvergroting toont lelijk uw hatelijke kloof uitgeknepen putten in uw aangezicht deze gaten worden nimmer gedicht…

Het lijkt gisteren dat ze de zonnedagen in mij zachtjes draaide en elke aanraking met haar voet beantwoorde hocus-pocus van liefde bezwering glazen potje jam vol vuurvliegjes sterrenvlinders en een maancroissant hocus-pocus, dromentasje van lachen en ongeduld vol aardbeienknikkers en kersenoorbellen verentijgers, papieren zwanen ballonnenkikkers…

Bladerend lekt de boom, plengend haar tranen en verzadigt de aarde met haar hemelvocht. Verguld en blauw beschenen, sissend en stomend oppervlak laat los, wat zij had ontvangen. Er hangt iets in de lucht.…

Het zal weer eens een keertje niet zo zijn: Al voor de eerste competitieronde Wordt er 'n voetbalmatch te link bevonden Zodat ie plaatsvindt op neutraal terrein De slag die nooit door iemand wordt gewonnen Is -eerder dan 't seizoen- alweer begonnen…

het zijn 160 tekens die ik sturen kan toch is het maar één teken van liefde ik droom weg op mijn gsm jij tekent mijn leven met een nieuwe sms…

Mag ik je dragen boven stormen langs de bliksem naar de tuin? Mag ik verzen met je vormen, asgrauw, stinkend als ajuin, maar ook vloeiend, méér vertellend tot de dag en zon weer schijnt? Mag ik verzen met je vormen, verzenstruik met bloementooi, verzen die de tranen smelten? Vogel zing, je bent zo mooi!…

Het lichaam strak als uit hout gesneden het hoofd trots rustend op de slanke hals de armen elegant gebogen wacht de ballerina op de eerste klanken die haar gracieus tot leven brengen Sierlijk verheft de ballerina zich voor een sprong, bevallig draait zij een pirouette een eenheid vormend met de muziek Los van de aarde, los van zichzelf fragiele…

Zomer in Nederland Neus tegen de ramen ’t lijkt wel herfst Het regent tranen Grijze luchten Tegenwind Een zware gedachte Die energie verslindt Morgen de zon! Staalblauwe lucht Een nieuwe dag Een diepe zucht Vochtig klamme ochtend Diep in mijn longen Kijkend naar boven Zonlicht afgedwongen Liefde opent mijn hart Laat energie…

Dagen vol pijn, zonder liefde. Daglicht een kwelling voor het hart. Ik tekende voor jou een vogel. Maar in de ochtend was jij gevlogen. Het koude bed, de lege kast. Harken naar de herinnering.…

Ik las over Boaz, over Ruth. Vroeg kijkend naar de plaatjes heeft het nut een kleine jongen te vermoeien met oude verhalen. De volgende morgen bij het ontbijt waren wij Naomi en de hare allang en breed vergeten. - Toch baden wij voor het eten.…

Het neer strijken van de raven Een leven voorbij Geleefd naar de maatstaven Letters geslagen in klei Verlost en vrij Het tellen van de dagen Over gebleven vragen Zie de gedachten waarin ik voorbij schrij Achtergelaten Achtervolgd Stemmig als verlaten straten Door gevogelte gevolgd, samen met de dood begraven…

God, onze Heer, Gij zijt de Heer der Heren. Gij draagt de wereld op uw hand; lacht ge op een volk, het bloeit in roem en ere, keert Gij uw blikken, 't stort in 't zand! God, onze Heer, gij loecht* weleer op Vlaanderen; toen was het machtig, schoon en fier; kluister en juk, het sloeg ze ruw aan spaandren: " Vrijheid en Nering!" klonk het hier…

websitedamesprofiel stapel ben ik op míjn kids gek op m'n honden óh ja.. ook nog op m'n man rokersruimte actieve roker rookt óók nog tig maal passief en dát pro deo o.a. zij houdt slechts van hém en hij ook van háár, althans.. onder anderen…

hij was een bleek, teruggetrokken kind je kwam hem niet op straat met vriendjes tegen hij sprak ook nooit, soms lachte hij verlegen z'n ogen zochten steevast naar het grind hij doolde, niet gehinderd door de kou de dag gevuld met eindeloos vervelen een oude straathond kon hij peinzend strelen het leek of hij het dier iets zeggen wou tot…

weerbarstig krult het haar groener buigt de wind ogen komen bomen tegen dwarse schijn verblindt gedachten zweven zonder toe te geven met hun schaduw op de vlucht licht schreeuwt opgelucht geen spinsels uit een gouden droom ik ben gewoon een vriend die boomt over gedichten de zon lijkt lichter als het donker wordt de rode gloed…

Nee mam Ik ga niet Slaan maar steken De vierkanten Bovenop Scherp haaks afsnijden Kantelen Pappen en nathouden De gracht Diep uitgraven Zorgen Voor genoeg water En om die rotjongen Van de overkant Die al zo vaak Mijn droomkasteel Vertrapte…

Maakt staal onbuigzaam het leven te leren als voorheen hoe ooit het was de wielen draaien rond dat wel en toch niet echt is dat wat je verlangt en weet een arm geslagen op afstand rond middel zittend handen fier maar weet mijn lief ik denk en ben jouw hoofd in mijn schoot geborgen mijn liefde warm in gedachten diep…

Hoe kook je slakken zonder schelp absorbeer de overvloed aan water met het zoutvaatje verstopt ik loop afgesleten treden blootsvoets, de blaren kapot het zachte eelt moegestreden wie legt mij uit hoe blijft het schrift schoon de handtekening standvastig in trillende vingers ik raap de peuken en verstrooi as, in bloeiende weides madelieven…

nimmer zag men geeuwen ze tuurde plat op de rug gelegen naar de meeuwen dan opgestaan in het arendsduin de meeuwen in t zwerk ze kenden haar zij zwom daar had altijd stille wenk van flad'rende vleugels straks in deeltjes uitgestrooid wordt zij gevangen door fladr'end gevleugelte brengend haar naar hogere lagen waar meeuwen met deeltjes…

IJswind joeg sneeuw over de toendra Een gletsjer strekt zijn sluipende armen Zwerfkeien rollen in zijn greep De mammoet sleept zijn wollig haar De kiezen malen groene vezels Dan trilt de speer Doorboort het hart De jager klooft het vlees Schuilt in de tent van zijn vacht Uit ivoor snijdt hij een beeld Het skelet wordt een gebinte…

Deze kamer is een woestenij vliegenmeppend om de troep te zien daaronder ligt nog meer. Stoffige spinnewebben tv-schaduwen op de verre muur gevangen in nachtstrikken nu. Jouw bleke reflectie in het raam-wonderland…

Langzame gletsjer van sjokkende mensen, grote kudde forensen smelt door de straten. Hoor ze praten, hoor ze wensen. Drank ter verkoeling op een zonnig terras en genoeg poet in kas. Ik proost op uw wolken, shoppende volken, en hef mijn glas.…

Heel even haal ik heel diep adem en voel iets van de warmte diep daar binnenin. Verbondenheid met alle leven met liefde voor wie komt of gaat en glimlach maar heel even. Het is nog niet te laat.…