Alle inzendingen, jaar 2006, week 13

jij legde de schaduw naast het smalle pad terwijl de wereld was verlaten al ver voor het komen van de nacht aan de bosrand met een handvol bladeren trad een voorzichtige eik nog nabij om zo oud de gebroken herinneringen in het sterven te verjagen wil je niet in de zon gaan staan vroeg jij want de zon draagt niet jou maar jij draagt…

het echte ding om te blijven zeggen ook al heb ik het tijden niet zelfs nooit gezegd niemand kan ik iets verwijten én ik vergeef het ze het geeft geen zin van leven om het in mezelf te ontkennen oh als ik hier morgen nog maar weer bijtijds aan denk…

“Hey, check it out, ik wil in Meppel rappen. Al ben ‘k ambassadeur, yo, van de vrijheid, wanneer zo’n lompe loser wat naar mij smijt is dat een reden om eens rap te meppen”. Het is zo klaar, yo, als dat coole klontje, check this: hoe langer Frans, hoe korter lontje. --------------------------------------------------------------- ... nieuwsfeit…

God schiep de mens naar eigen evenbeeld; een pop duidt op afgodische praktijken door op een mens, en dus op Hem te lijken. Vermink die afgod waar uw kind mee speelt ! Maar heeft uw kind een Irakese pop, dan laat u beter wél het hoofd erop.…

Ze haalt voor zich de tijden in Die minder over rozen gaan ze kijkt er anders tegenaan omdat ze vecht dus overwint Haar inzicht is een allerlei van krachten uit geputte wil te warmen liever dan het kil te hebben in zelf medelij Een neergang staat zij zich niet toe dan trekt ze `t liefst de hele kluit met wee en moed de wortels uit ze…

Een ochtend en een avondtraan Laat maar lopen laat maar gaan Verdriet in een neergaande lijn Gebroken rood, hart vol van pijn Een ochtend en een avondtraan Laat maar lopen laat maar gaan Vervlogen al je mooie dromen Waterlanders die blijven stromen Een ochtend en een avondtraan Laat maar lopen laat maar gaan Ooit wordt dit leed weer verleden…

ik zei nog ik ben geen soldaat ik ben boer, kijk mijn handen zijn niet om een wapen vast te houden maar op een doodsveld waar de wind woei als op het kerkhof verdween ik in de kleigrond jaren later kwam een boer met zijn ploeg en verscheen er eindelijk lentelicht op mijn beenderen…

een sluier - aan de pink geknoopt - sliert om de welving van de borst in leest en heup herken je de kruik het bekken kantelt en de navel rolt over de golven van haar buik de hoge fluit bezweert de slang en zweept haar rubberen gewrichten op ze pruilt naar pa hij knipoogt naar de beul die het slagzwaard slijpt de Doper bij de kraag…

Ik val op jou als een roos die zich hecht aan de zon. Zonder je licht blijf ik duister bid ik de dood voorbij aan mij voel ik me geknot in uitbundig lijden steken de doornen sterk in mijn vlees. In je weerschijn veer ik echter op keer ik terug in volle bloei vlechten onze lijven een rozenkrans slaan we het kruis dat ons bestuift…

Zo breekbaar en zo broos is 't leven: een lichtflits in de duisternis, maar toch zijn wij elkaar gegeven omdat de weg niet doelloos is. Zo kort de tijd die is gelaten, een ademtocht en 't is voorbij, maar wanhoop kan ons hart niet baten, alleen vertrouwend leven wij. Alleen de liefde kan ons dragen, en al de rest is dwaas vertoon. Je…

ik heb alles uitgedaan en weggesmeten kaal ben ik mezelf gebleven heb me toen aan jou gegeven Eva zonder slang je bent mijn paradijs ik woon je uit tot al je grijs verdwenen is je handen weer met kleuren spelen en in je mond de appelsmaak vervliegt ik zal je sterren tonen zon en maan afromen en je vele…

Roepen we, roepen we om nog meer wijn de avond te bedwelmen. Loochenen de hete pijn, het razend knagen van hierbinnen. Roepen we, ja, roepen we, dit krijsen overstemmend. Roepen we om nog meer wijn, de pijn, de pijn... In memoriam Ton B.…

Bedwelmend rankte de winde naar zijn gezicht. Hij ijlde over welvende zomervelden. Onbegrijpelijk brandden de tranen in zijn keel. Hij droomde van wouden en wolken. Vanwaar de wind en zou de zon zo purper elders schijnen, blikten zijn ogen langs het waaien der bomen. Hij huilde en hij legde zich op de bloemen om de vogels niet te…

Haar gouden stem maant me haar te vergeten en haast te maken een ander lief te vinden haar glimlach lijkt er geen doekjes om te winden ik weet nog hoe ik naast haar heb gezeten. En hoe'k al zoekend naar de juiste woorden in duistere dagen, in voor-en tegenspoed haar voor mijn bedwelmende liefde heb behoed hoewel ze al meteen mijn liefde…

Een stem zegt zonneklaar: haal neer je huis en bouw een boot! Ik vlecht van riet een vaartuig groot en dicht met pek de naden. Het water stijgt, ik vaar als inval- kracht als veerman zonder vracht verdronken oorden over en zie dat wat er drijft geen vissen zijn. In de vierde wake raak ik verstrikt in lange draden van verwrongen en verstomde…

Burgers en buitenlui, Leen mij uw oren eens!! Caesar was niet te Vertrouwen bleek vlug. Door zijn neurotische Orenverzameldwang Kreeg vrijwel niemand ze Ooit nog eens t’rug…

Zwart omrand en beeld versterkend Groen als de druk op de onhaalbare onaantastbare bodem van willekeurig welke oceaan Rood als een draad door de passie en de haat op de spotters, spuiers en ander kruipend addergebroed Bruin als een streep door het golvende leven van vervallen boerderijen en verdroogde oogsten onder een genadeloze zon…

niet is het een bange hand die klampt en keelt het is een wonderlijke hand jouw hand die mij heel streelt heelt en zon oplegt niet is het zoenen jouw zoenen maar spreken van dier tot dier tot het zomer is en heuvels zingen niet zijn het de heuvels die mij doen klimmen en dalen op de lange reis over zeven continenten van jouw lijf het is een…

zij verzon stilte op het dromenkleed van gewezen bloemen tekende zandcirkels over het venster heen waar schaduwschelpen haar gezicht omringden alleen in de vallei hoor je nog krekels zingen…

wantrouwen hakt nu één voor één de vingers af van de hand die ik je gaf splijt de tong en maakt mijn woorden krom voor onbedoelde dubbele betekenis is even geen vergiffenis verblind het zicht op warme ogen die menselijk tekort nog wel gedogen ik schrijf met bloed fluister zonder woorden neem de pijn maar laat…

in het café bij de haven op de dijk in de kelder werd voorgedragen uit gedichten gezongen getamboereerd er was ook een vogelman die tsjilpte koerde hij leek wel kierewiet iedereen lachte zich een slag in de rondte…

Verdraaid, het is waar ik kan alles kwijt in deze taal, maar (ik) verlies mij er niet in. Zoveel mogelijkheden, zoveel mogelijk, heden. Oppervlakkig spring ik in het diepe, verzuipen kan gewoon niet, tenzij ik in een afgelegen bar te diep in een glaasje kijk. Nuchter bekeken is Nederlands uw en mijn taal, voertaal, moerstaal. Maar…

Jouw gezicht, dauwende bloesem op de kroon van mijn handen. Ik dorst; zo zondoorschenen glanst je mond uit rozenblad gekerfd. Verstrik; om je ogen, groen, spelen de ranken van je haar. Jij bloemige, aan je zoete kelk wil ik me laven, vruchten wil ik in je zetten en je bladen strooien op zonbeschenen paden.…

Nu de duistere krekels het avondrood verzwelgen en een ijle mist van de bergen rolt, pulseert een zwaar verlangen in mijn slapen. De onrust dwingt me de nacht op te zoeken, maar het zilveren pad van de maan leidt naar niets, niets dan mijlen en mijlen van eenzaamheid tot mijn tred een kwelling wordt. Kon ik mijn hoofd te rusten leggen…

Met een rollator of een scootmobiel Bezorgde menig oudere de klanten Of andere toevallige passanten Veel oponthoud. ´t Is kennelijk hun stiel Waar is de tijd dat ouden en bedaagden Omtrent de jéugd van tegenwoordig klaagden?…

Ali opent de deuren van zijn rijdende moskee. Welkom bezoeker: ‘Salam alaikum’. Als een jonge gelovige demonstreert hij zijn kunnen: Kan ik u helpen? Gaat het goed met u? Stapt u maar in, wij brengen u waar uw bestemming: de koemarkt, het centraal station, het kruisplein, Holy, de hemel? Rotterdam is een fijne stad (ook zonder mij). Ik ben…

hij komt warempel, daar is ie, de eerste minister hij kijkt en minnestreelt, heel beminzaam lacht voor waar hij hoort toe steekt een hand uit strooit schouderklopjes welbespraakt gebaart hij zelfverzekerd van ‘kweet het al goed, zegt hij wacht dus maar af ontbloot zijn tanden in welwillende lach geen doorkomen aan licht te zwaar…

Je kunt er weinig aan doen Als je kind epilepsie heeft Als het daar ligt, ontkom je er niet aan, dat je er van beeft Je voelt je machteloos Inwendig ben je boos En tegelijk kun je huilen Ik zou haar nooit willen ruilen Haar leven is al voor een deel bepaald Hoop toch dat het geluk haar toch achterhaalt Suf van de medicijnen Zie ik hoe ze…

Als ogen waken spreekt de taal en veegt tranen uit het zicht jouw gevecht verlaat de tweebaansweg finaal verloren wanneer stappen niet verder lopen en ook jij de muur niet meer ontwijkt zal ik steen voor steen onze taal opbouwen welke ooit geschreven is…

Een licht, een woord, een ademhalen een zoeken naar wat zin, je leeft en zit er middenin en toch kan je dit niet vertalen in kleuren, klanken, tederheid,... je glimlacht enkel naar de mensen die net als jij wat liefde wensen en snel of traag vergaat de tijd.…