129 resultaten.
nu je tachtig telt
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 275 ik heb de kieviten gevraagd jouw naam te schrijven
de lucht voelt vrij, helder en het liefst
met storm
want daar hield je van
en dan stil tussen rietkragen
de grootste vissen vangen
aan de wolken hangen tranen
licht doorschoten
met wat zon
ze horen daar al te veel jaren, maar
het mooiste jaar dat kon
de fijnste weefsels baren…
Fiction as science
snelsonnet
4.0 met 3 stemmen 352 De PVV gaat weer in zetels dalen
Zo'n peiling is dus voer voor valse hoop
De media gaan daarmee op de loop
Totdat zulk nieuws zichzelf zal achterhalen
Toch is men voor die peilingen beducht
Zo blijft het beste nieuws gebakken lucht…
Er was een huis
gedicht
3.5 met 8 stemmen 11.358 Er was een huis waar we langsfietsten.
'In dit huis woont een vrouw
die gek is,'
zei mijn vriendinnetje.
'Ze is pas met stoel en al door het raam
naar buiten gemieterd.'
'O ja?' vroeg ik.
Ik zei niet dat in dat huis
mijn tante woonde,
die vaak raar deed
maar aan wie ik nooit had gedacht
in het woord gek.
-----------------…
Het woordje 'liefde'
netgedicht
4.2 met 17 stemmen 193 Mijn pen ligt te rusten in mijn hand,
het lijkt alsof de inkt is opgedroogd.
In gedachten zoek ik naar zinnen,
het is alsof de tijd mijn letters heeft geroofd.
Ik kan de beelden niet stilleggen
die dartel spelen door mijn hoofd,
ik kan ze niet vatten om vast te leggen
ze weergalmen in dat ene woord:
'liefde'.…
Maaltijd
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 66 Alles wat in starre kluizen
wordt opgeborgen
eist ruimte op, steeds weer.
Geen kans om iets weg te sluizen,
wat er in zit,
verdwijnt nooit meer.
Ongepast, zoals de hele santenkraam
de dagelijkse gang verstoort.
Zoiets als een naam
die niet bij een gezicht hoort.
Elke trilling van het blad
eist aandacht op.
Ik heb het wel gehad,
ik overweeg…
ONKWETSBAAR?
hartenkreet
1.6 met 5 stemmen 748 Het drijvende paleis verlaat de haven,
omringd door ogen vol bewondering.
Die vorst der zeevaart bromt met voldoening,
trots op zijn onovertroffen gaven,
dreigt de stoomboot America te schaven,
hort en brult onder grote verschrikking,
kruipt toch kundig verder, voorkomt een botsing.
Heerlijk over de wijde deining draven!
De Titanic oogst…
Eeuwigdurende klimop...
hartenkreet
4.8 met 8 stemmen 523 Mijn weg loopt stil en moeizaam,
klimmend tegen 'n hoge vrije muur,
afbrekende barmhartige pijnscheuten,
heilzaam vecht ik naar bekwaam.
Ik volhard in al wat ik ontmoet,
ze zeggen, "toon je weelderigheid",
maar kan niet zijn, wat ik niet ben,
het simpele in mezelf tegemoet.
Ieder loopt maar aan mij voorbij,
niemand ziet mijn innerlijk…
Blue
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 248 Terwijl de winterzon uitbundig scoort
Betrap ik mij er op dat ik hier buiten
Zowaar een vrolijk deuntje sta te fluiten
En heb ik me nog nergens aan gestoord
Maar net heeft men mij bitter toegebeten;
‘Het is Blue Monday, ben je dat vergeten?’…
Kroket
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 225 Er is wat af vergaderd en gekletst
Maar Mora, Kwekkeboom en ook van Dobben
Die blijven nog een tijdje eenzaam tobben
Europa heeft de fusie afgeketst
Ze mogen samen niet in één kroket.
En smoren verder in hun eigen vet.…
sinistere verborgenheid
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 262 ze voelt zich naakt en koud
de ongebroken duisternis vertrekt
geen spier
waar scheuren in het hout
wat hars laten geuren
druipt deemoedig nog
een laatste zucht
de lucht is stil
haar lichaam kromt
kortzichtig rond haar oude kleuren…
Boeien
netgedicht
4.7 met 3 stemmen 622 De seks in de zee aan het strand
Was slechts nog een robbertje stoeien
Het vrijen was oninteressant
Zij kon mij totaal niet meer boeien
De zee en het strand en de seks
Hoe kon ik mijn tijd zo verknoeien
Op reis met mijn aanstaande ex
Ons bootje sloeg om bij de boeien
Het strand en de seks en de zee
Ik voelde mijn lusten weer groeien
Bij…
Ik wil zijn..
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 293 als een natuurlijk blad
vlinderen op de wind
in de zwaarste storm
het sneeuwklokje
dat zich een weg weet te banen
door de ondoordringbare aarde
als de merel, de klanken,
de reikwijdte van haar toverfluit
verstaanbaar, vol van waarde
de sierlijke schelp
een symbool van vertrouwen
voor wie haar treft
als de rietkragen
wuivend in…
Overhemden strijken.
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 359 Vaak sta ik ervan te kijken
dat weinig heren hun overhemden strijken.
Want tijdens het strijken kun je leren
er vrolijk op los te filosoferen,
het zal uw geest verrijken.
Zo kun je het strijken
ook met andere ogen bekijken...…
vervreemding
netgedicht
2.8 met 10 stemmen 1.291 alsof een ander
in mijn lichaam woont
en ik vanop afstand
de boel in de gaten hou
ik ben er wel
maar toch ook niet
en niemand die dat ziet
weg willen
toch blijven zitten
als versteend
antwoorden
op automatische piloot
mooi kader, lekker eten
neen dank je geen trek
iedereen is druk
niemand is zichzelf
maskers op en lachen
volgend…
evenknie
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 110 mijn muze
in al haar naakte puur
letterlijk geeft zij alles
rakend tot op je knoken
fileert zij geheel
ook zichzelf
een dichter die zich niet bloot kan geven
raakt je niet...
haar woorden
mijn bijbel
haar liefde
mijn adem
haar zijn
mijn leven
alles
geven
zoals
ik…
In balans
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 236 zij joeg
vogels op
om stilte te vermijden
vertrapte
takken in het bos
om rust te bestrijden
was met storm
en onweer in haar element
chaos heeft zij steeds gekend
nooit nam zij de kans
om in balans te raken
meer van haarzelf te maken
zelfs in haar laatste rust
heeft zij nog een keer gekucht
het leven heeft haar altijd dwars gezeten…
De wintermaan
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 268 Eindelijk weer een wintermaan.
Ik heb een hekel aan de oeverloze herfst zonder einde.
Nu vannacht prijkte er weer als ooit tevoren een wintermaan.
Zij koesterde haar kindjes met mutsjes op in nachtelijk weerzien.
Haar kroost mag eindelijk weer eens kou lijden.
Kou.
Koude.
De mensen hebben gelukkig weer wintertenen.
En weer verkleumde vingers…
Zomerverlangen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 193 (bij 'Zomer' van Ekaterina Yastrebova)
Ik heb je gemist
omdat ik van de dag een nacht heb gemaakt
terwijl ik je graag had willen ontmoeten
maar met griep in het lijf
gaat dat dubbel zo moeilijk
je bent net zo oud als ik
en je Russische gebrabbel
charmeert me als de
exotische lichamen
van Indonesische danseressen
maar je schilderij…
Droom
gedicht
2.3 met 88 stemmen 20.785 Ik woonde in een speelgoedstolp van glas.
Zo'n bol waarin het sneeuwen gaat in dikke
En trage vlokken, als een kind hem pas
Heeft omgedraaid. Dat was me even schrikken.
Het gras stak stil en hoog boven mij uit.
De lucht was blauw geverfd. Ik zag het tikken
Van iemand vinger, zonder één geluid.
Er waren sterretjes, als speldenprikken.
Toen…
Saab RIP
snelsonnet
3.4 met 5 stemmen 340 De dag was niet vervuld van somberheid
Maar wel van rouw en weemoed om het sneven
Van Saab, het merk dat toch bij leven
Iconisch was voor lef en kwaliteit
De fans zochten geen spijkers op laag water
Maar hadden van die Muller wel een kater…
Geen tranen zullen op mijn graf-stee vallen
poëzie
3.0 met 3 stemmen 3.435 Geen tranen zullen op mijn graf-stee vallen,
Maar lachen onderdrukt-half, of zacht-luid,
En vele mensen zullen vuisten ballen
Tegen dit mens, dat dan niets meer beduidt.
Zij zullen elkaar aanstoten in zacht mallen
Om mij, arm mens, die sprak zó hooglijk-luid
In 't Leven Mijn, die leefde van geluid
Alleen, en van veel opstaan na veel vallen…
In blijde verwachting
netgedicht
3.8 met 4 stemmen 503 Ik ben zwanger
van een vreugde
die mijn hartstocht
leven doet,
vurig maakt en opgetogen,
levenslust vult mijn gemoed
in mij groeit het
en beweegt,
banend zich
een weg naar boven
waar het juichen wil
in strofen
om de Schepper
te verhogen
die mij weefde
in de moederschoot,
leven aan en in mij bood
mij door een soort
van navelstreng…
Een nieuw begin
hartenkreet
0.5 met 2 stemmen 396 Mijn hele leven ben ik al voor anderen aan het zorgen,
op die manier hield ik mijn eigen zorgen verborgen.
Het voelde veilig niemand die het wist
ik dacht dat dat zou helpen maar daar heb ik mij in vergist.
Helaas kom ik dat nu weer tegen
het liefst zou ik het gewoon weer weg willen vegen.
Maar dat lost gewoon niks op
dus dat is waar ik nu…
begin
hartenkreet
4.3 met 3 stemmen 641 dans
dans met mij
alsof niemand kijkt
zoek
zoek met mij
in de nacht
zonder
dat je verwacht
te vinden
kijk
in alle ogen
alsof morgen
niet bestaat
maar kus
kus
alleen mijn hart
zoals ik
jouw hart
lief…
Lxecruiser kapseist bij Isola di Giglio
hartenkreet
4.3 met 3 stemmen 206 Het luxecruiseschip Concordia
voer langs de Costa Argentaria
met stevige vaart
geheel volgens de kaart.
Maar hoe kwam die ijsberg bij Toscania ?…
WILD SCHUIM
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 172 De woeste branding
van de wereldzee "leven"
springt brullend op
tegen rotskust en klippen
wil het harde lot
dat onafwendbaar schijnt
tarten _ verwinnen
maar
stort vernederd in elkaar
woelt krullend door zich heen
om straks weer aan te vallen
moede golven rollen
traag tussen de stenen
zijn dan bezadigd water
in nauwe ruimtes
overhuiven…
Bittere Pil
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 109 wat zijn wij toch
waanzinnig pathetisch
in ons onmetelijk zwoegen
koppig blijven we
de kei van eigendunk
een berg op duwen
de goden lachen
om het futiel herhalen
van menselijk onvermogen…
Voetstappen helder in de vrieslucht
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 287 Voetstappen helder in de vrieslucht,
zon die alles blij maakt en kleurt
al is de winter niet voorbij, de regen
is nu weg en stemmen lachen.
Dit kleine hart is plots weer daar
en voelt de weemoed krimpen.
Liefde blijkt toch meer dan enkel
maar een woord; er is vergeving.
Voetstappen helder in de vrieslucht,
van ver lonkt de lente en de bloemen…
Raadselachtig
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 228 balanceren op jouw vleugels
gekscherend in de wind
laat ze vieren alle teugels
dansend als 'n zomerkind
op grote hoogte weer dichtbij
vliegen wij dan roekeloos
gedragen door liefde van weleer,
voordat jij de vrijheid koos…
Gepolijste lansen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 195 ergens grijnst het doffe marmer tegen
de sokkel van het beeldboeket
deze klankschaal kan niet helen
zonder lucht die zijn stem
in paragrafen tot mij brengt
ik zou niet huiveren, maar nu de
vloed het tij verovert en oevers
splijten als gepolijste lansen
wens ik mij ergens daar
waar de zon mijn wang
in alle levens kust…