Alle inzendingen, jaar 2004, week 13

Jij bent mijn eerste kievitsei en kwikstaart over mijn palet ik vind je in de lentewei en in mijn winterbed Ik voel je gloeien in de nacht zie flanel en zijden kant in het schemer fluistert pracht en alles in mij brandt Al is de morgen nog zo pril jij bent er vroeger dan de zon vredig adem je de wereld stil en ik nip uit jouw frisse bron…

Ik ken mezelf echt helemaal, Ik ben en geef echt, Ik geloof niet meer in "t verhaal", Geen illussie waar ik nog aan hecht, Mijn liefde is puur, Onvoorwaardelijk en vrij, Ik leef in het hier en nu... niet met 't uur, Dat is de onzelfzuchtigheid in mij... Ik ken geen strijd, Vertrouw me maar, Ik heb alle tijd, Want ik ben echt WAAR…

Ik word wakker van de schrik, Met in mijn hoofd zijn naam, Geobsedeerd ben ik door Nick, Pijnzend kijk ik uit het raam, Oud gevoel deed zich ontwaken, Na kort heen en weer gepraat, Woede was aan de oppervlakte aan 't raken, Met alles in mij dat haat, Onzeker was hij, met een grote mond, Hij wist immers al wie hij zelf was, Jammer dat…

met mijn neus tegen het glas maakt mijn adem doffe plekken zien mijn ogen grijze vlekken en slechts nog wazig waar jij was met mijn lippen op het raam kus ik naar de blauwe luchten waar ik jou net in zag vluchten en fluister zachtjes nog je naam…

De vrieskou hangt nog in de lucht, mijn adem zweeft zichtbaar voor me uit. Toch is de winterse grens gevonden en de lente wordt zachtjes ingeluid. Als aarzelende voeten betreden vroege bloemen het voorjaarspad. Even stilstaan en zwijgend groeten, terwijl de cyclus wordt hervat.…

Bladaderen beschreven op lijnen van de tijd geworteld in het leven lijkt toekomst eeuwigheid Hechten aan al het aardse de lijnen uitgezet de stam geeft grip op leven een ongeschreven wet Wanneer bladeren sterven aan het graf van de stam verdwijnen levensnerven rest kilte stervenslang…

Ik heb teveel tranen ingeslikt en teveel tranen vergoten, veel tranen ook hard gehuild en teveel in mezelf opgesloten. Soms was het niet te stoppen en stroomden ze maar door. Nu wil ik niet meer huilen maar ga ik er weer voor. 'k Zal soms een masker dragen waarachter ik mij verschuil, zodat niemand het zal zien als ik toch eens stiekem…

Is het ondraagbare denkbaar en het ondenkbare draagbaar ? springvloed in mijn hoofd onvermoed veel geroofd in de verte huilt mijn kind en een wolf en de wind…

Een lifter was de bouwvakgabber: hij reisde op en neer. Hij werkte aan een wolkenkrabber, maar hád het laatst niet meer. Hij had de laatste steen gelegd en wou z'n lunchdoos pakken, doch dit gelukte hem maar slecht: hij viel en bleef maar zakken. Hij dacht, bekomen van de schrik: 'dit zal m'n pret vergallen; het is een reuzenpech, dat…

de duisternis valt als een deken over mijn wereld, mezelf beschermend voor mijn gevoelens de duisternis van de nacht laat me even de rust vinden, mezelf bevrijdend voor een dag de duisternis trekt weer op na een eenzame nacht, mijn gevoelens onthuld, waar ik mezelf heb achtergelaten in een zee van tranen…

breek sterren uit Gods firmament doof koude vuren in bakken cement verhard ze in tijd in het zwart van de gaten zoekt de hemel zich kwijt splijt de maan in haar laatste kwartieren dan is er geen licht om de dood te versieren geel is de schaduw het duister legt af in de kou van het graf dan verknekelt verstand in het botsen van botten…

Eigenlijk ben ik het knechie het knechie van mijn kat dat is omdat hij kat is daarom doet hij dat. Hooghartig kunnen katten tegen 't baasie zijn het maakt je echt hun knechie het maakt je snel heel klein. Zo word je dan hun knechie precies zo wil hij dat want jij bent nog thans maar een mens en hij is immers kat.…

In wolkenland valt er heel wat te beleven, Je voelt je er werkelijk heel verheven Je kan glimlachen op een regenboog, Dansen met dauwdruppels, hemelhoog Drijven op blauwe kristallen door waterdamp omgeven, Op zilveren luchtbellen sierlijke nevelkleden weven Vliegen op de vleugels van de horizon, Van de vrijheid genieten zoals…

Ik zit hier wel wat bang&shaking Maar weet dat straks na deze laatste rit Geen band meer om mijn dikke middel zit Al ben ik bang voor de ontsteking Ik heb explosies (van jouw kant verdiend Maar vanaf straks ben ik jouw slanke vriend) [de man, die op weg was naar zijn liposuctiebehandeling, is uiteindelijk aangekomen, dit in tegenstelling…

Ik ga op mijn rug liggen in het zachte gras en laat mij meevoeren naar wolkenland dromend over hoe mooi alles ooit was zo heerlijk rustig…niets aan de hand Reusachtige eilanden van pluizig schuim hangen roerloos in een zacht blauw toneel helder wit vermengd met een grijze pluim zo overdonderend mooi…en zo veel Donzige dekens in een bewegingloze…

Ze liep vaak door het bos Door dorre lanen Met triestheid in haar ziel Waar ook haar hartstocht sliep Geen ruimte was voor tranen En dacht aan eigen leven Waarin geen vogel voor haar zong Die zij kon horen geen warmte haar omringde of om haar werd gegeven en zij ook niemand kon bekoren Tot op een dag een kar zijn sporen trok Met…

Hing er maar een bordje om je nek duidelijk zichtbaar en alleen voor mij bestemd om het te lezen dan stond er wellicht hoe geweldig het voor je is om steeds in mijn nabijheid te wezen Wist ik maar wat je dacht want bij het lezen van je ogen ben ik me net een analfabeet ik probeer het wel maar voel me zo dom omdat ik het gewoon…

Hoe heerlijk goed is 't een klein kind te wezen, Klein voor de eenheid van het groot heelal, De pracht, die nooit dit hart bereiken zal, Waarnaar wie groter ware' een wereld wezen. 0! in een kinderziel wijsheid te wegen, Die 't wisslend leven al zijn kindren geeft, Als elk maar weent en lacht - waarachtig leeft, Zó kind bij mensen is een…

Zij stijgt de trappen van de tempel welke zwijgzaam buigen voor de last die amper op de frêle schouders past en haar doet knielen op de drempel Zij heft zijn beelt’nis naar de goden bidt om hun koestering voor de ziel van haar geliefde die plots ontviel en zich schaarde onder vele doden Zij heeft geen afscheid kunnen nemen zijn droef vaarwel…

ademhaling staakt bewegen onmogelijk stem volledig weggeraakt op je lijf een voelbare druk teruggeslingerd in de tijd van pijn en verdriet van schuldgevoel en spijt en hij, hij spaarde je niet de angst zó intens beleving pijnlijk en echt 'n volwassen mens nog steeds met 't verleden in gevecht…

ademloos luister ik als de wind stopt en in die stilte de wolken mij vertellen wat ze onderweg hebben gezien als speling van het lot staat de wereld maar even stil voor ik mijn blik weer omhoog richt en mij spiegel in een blauwe hemel spoelt de regen mijn tranen het dal in waar rivieren stromen naar oceanen van verdriet vermengd…

Je lijf, nát van zweet, kletsnat, gloeiend heet, onstuimig, bonkend, hart en hoofd, je dacht nee eigenlijk geloofd dat het je hartstikke koud liet. Maar hij wou, je moest het onderspit delven, tegen zo'n grote meerderheid kon je niet op, geveld door nee, geen zinloos geweld, dat gelukkig niet, gewoon knock-out geslagen door jawel…

Ik moet iets doen, weet niet meer wat als ik uw lila stem beluister. U zegt, op cultureel gebied? Uw uitleg klinkt wat duister! Het voorspelde geld? Een speld. En... een nieuw lief? Ik ben geen griet, mijn liefde is sinds lang gefluister in de seringenboom in volle bloesem.…

zij lachte op die manier van pak me dan als je kan zij lachte van ik speel met je speel je mee? verlangens zij lachte omdat zij wist dat ik zou happen dit aas te mooi te laten liggen zij lachte hemelsbreed einde van de avond ik was weg van haar zij was weg van mij en toch wij vonden iets maar niet elkaar…

De tijd van tranen wil ik vergeten de tijd van treuren is voorbij. Ik wil de zon in ons leven weer zien een betere tijd voor ons allebei. Ik wil genieten van het leven en genieten ook van jou. Ik heb je nog zoveel te geven mijn liefde en oprechte trouw. We hebben samen gestreden tegen het onrecht ons aangedaan. We hebben de strijd overwonnen…

De tuin ontpopt, is uitgehuild nu het licht het duister wegknaagt groeit traag, maar vastberaden het ondergronds vertrouwen naar de blote lenteluchten Een weg terug, een naar beneden, afgesneden voor het geschrokken jonge knoppengroen elke stap gezet in het volle leven voorgoed gezet, nooit meer overdoen De tred van spitters, wieders,…

Achter alle broze woorden herken je de letters van jezelf. het zwijgen weegt zo zwaar, maar toch heb je elke zin bewaard. Jouw handen zijn zo moe, ze omklemmen ieder gemis, je bent in je tranen gestorven, in de kilte van je betekenis. Jouw lijden draagt de stilte mee de strijd wordt zo doorzichtig , geen glimlach verzacht de pijn, niets…

Als mijn hond een kat ziet dan blijft hij stokstijf staan totdat hij het verwerkt heeft en denkt nu moet ik gaan. Om dat beest te grijpen bij zijn kattenvel wat kan mijn hond dan rennen maar zo’n kat is ook heel snel. Die vluchten in de bomen En redden zo hun lijf mijn hond eronder blaffen zijn lichaam strak en stijf.…

Ik voel mij net een cactus soms Dan ben ik prikkelbaar Die dag zijn alle mensen stom En iedereen doet raar Die dag zet ik mijn stekels uit Niemand komt in mijn buurt Voor mijn omgeving is het goed Dat zo'n bui nooit lang duurt Een vogel voor mijn open raam Een kleuter zwaait gedag Een oude vrouw met een rollator Schenkt mij haar liefste…

in het stilste uur was ik buiten met merels die fluiten scholektsters schreeuwen hun winnende lach en ik wacht wacht op je antwoord dat niet anders kan zijn dan een omzien in pijn een zwaai waarin ik verdwijn we warmden elkaar in de zon van de lente geloofden in zomer versnoepten de centen uit een beurs vol met liefde…