Alle inzendingen, jaar 2003, week 47

gooi wat letters in een zin verbrief de boodschap plak de waarheid dicht met tegenzin was het de nacht die te licht was om bezorgd te worden de ochtendpost maakt open wat de nacht gesloten heeft zwart heeft niet eens afgegeven…

Je geeft een regendag zonnestralen Je betovert alles met je lach Ik ben verslingerd aan je ogen terwijl ik weet dat het niet mag In je gedachten leven wel vlinders maar ze zijn er niet voor mij Terwijl ik ieder woord van jou onthou ben jij al vergeten wat ik gisteren zei Je geeft een regendag zonnestralen Jij bent de reden waarom sterren…

Al ooit iemand ontmoet met ogen als waterdruppels zo zacht En met woorden die precies zeggen wat je op dat moment van hen verwacht Met een glimlach die je verbaast de hele dag lang Iemand met lieve kuiltjes verborgen in zijn wang Iemand die spreekt van werelden waar je zo graag op reis wil gaan Precies omdat je weet dat die enkel in zijn…

Stiekem kijk je naar mij Vanuit je ooghoek Elke beweging volgend Stiekem kijk je naar mij Vanuit je ooghoek Denkend dat ik het niet merk Stiekem kijk je naar mij Vanuit je ooghoek Of wil ik dat alleen maar…

Veel mensen krijgen snel te horen of ze mogen blijven of moeten gaan. kinderen hier geboren laten ze in de kou maar staan. Mensen die hier heel lang wonen, weggegooit gelijk grof vuil, mogen zich niet langer hier vertonen 't is om deze mensen dat ik huil Vele jaren mochten ze hier leven in het vrije Nederland. Om hun leven wordt niks…

Toekomst hij is er weer Je toont altijd zo ver weg, ergens onbekend Toch verbaas je mij steeds weer Hoe snel je er weer bent…

Laat de winter nu maar komen Ik heb de warmte niet meer nodig Laat die sombere korte dagen maar knagen aan het licht Zij kunnen mij niet donker maken De warmte heeft mij gevonden Dat het zweet mij uit breekt Het licht is zo fel Dat ik mijn ogen half sluit Zolang jouw hart mij maar omringt…

Adem in…adem uit Voel…… hoe het is om te leven zonder warmte van liefde zo koel Adem in…adem uit Leef…… neem me mee naar jouw wereld zorg dat ik het leven beleef Adem in…adem uit Leef en voel ……. alleen dan weet je wat ik hiermee bedoel………

Dans! Door ’t publiek lang verlaten, Die pirouette in ’t vurig licht. (Haar critici waren opgestaan) Doch het schaapke niet gezwicht... Rokken slaan in hun gezicht! Kijk hen daarbij van grip ontdaan, (Gelijk bij ‘tollen is balans verplicht) Kan ’t stil blijven staan? “Stoelen noch de mens bestaan; Dans toch door op holle vaten. Er is helemaal…

het verhaal van mooie dromen wordt geschreven in jouw hart elke dag opnieuw gelezen laat het mij in liefde leven waar stille angsten verdwijnen in de gloed van zachte ogen en ik samen met jou de wereld laat ontwaken zal ons hartverlangen ontstaan in liefdesdromen elke dag worden herschreven in een eindeloos verhaal…

je klampte slechts aan leuningen de trap was op of af in volgorde treden ontwaakte door mijn hand ik ben het die je spelen laat kijk in de spiegel wie je haat je stappen zijn onzeker struikelen blijkt leven zo ongewis onbeslist vertreden…

Hij liep door Amsterdam in zwembadpas en droomde zich een held, een acrobaat. Zijn fantasieën stelden hem in staat een mooier mens te zijn dan wie hij was. Al heb ik het mijn leven lang verdrongen, ik weet het zeker: ik was Kees de Jongen.…

'n dierenverzorger uit Meeuwen heeft men keihard om hulp horen schreeuwen want een klemmende deur geeft normaal geen gezeur maar is reuze onhandig bij leeuwen…

Vergadert uzelf geen schatten op aarde, waar de mot ze verderft en de roest ze verteerd. Waar de dieven ze stelen; hoe groot is hun waarde? Op de dag dat je sterft worden zij reeds begeerd door anderen... Vergadert uzelf dan schatten van waarde, die je nergens kunt kopen hoeveel je ook biedt. Omdat ze reeds zijn gekocht door Hem die de aarde…

Kind Meisje Vrouw Dat zag ik in jou Je bent wie je bent Zoals iedereen je kent Een wonder Dat maakt jou zo bijzonder…

De wind waait door m'n haren, de regen plenst in m'n gelaat. Ik overdenk mijn leven tot nu toe en loop door zonder te weten waar de weg heen gaat. Ik denk over hoe mijn leven is en was en wil ik zo doorgaan? Wat zal de toekomst nog brengen en kan ik dat allemaal aan? Mijn mascara loopt uit door de regen en de tranen. Weet ik nu eigenlijk…

De dagen van de herfst worden steeds langzamer en langzamer. Mistroostige uren glijden traag in minuten over, minuten worden weer lange uren. Zelfs de zon vertoont vlagen van neerslag en weent om de duisternis van de dag. De herfst verliest haar bladeren aan de winter, vergeefs hunkeren ze nog naar een laatste geborgenheid.…

hoger en hoger aan de hemel klimmend vanuit zacht pastel steeds warmer en steeds feller zachtjes prikkend op mijn vel rood oranje achter mijn leden knipperend het zonnelicht filter ik het verleden en doe eventjes mijn ogen dicht genietend van dit zonnig moment koester ik de geschiedenis van mijn bestaan wetend dat aan alles een einde komt…

waarom praten we de pijn niet uit zo kunnen we nimmer de deur tussen heden en verleden sluiten blijft het altijd tochten, stormen zal de kou ons vereenzamen in onszelf het geluk om ons heen is niet een met jou, met mij de facade van de spiegel reflecteert de pijn in ons hart honderdduizend woorden niet een uitspreekbaar gedachten turbulent…

De bomen schieten voorbij ze vormen een wazige streep en brengen mijn hart weer tot bedaren nadat ik eerst naar jou had zitten staren De trein spoedt voort en neemt jou op ook je lieve ogen, je markante kop ik kan maar niet van je afblijven mijn ogen zijn mijn handen die schrijven met kleine virtuele letters op je borst mijn god wat ben je…

Die ogen, die bijzonder groene ogen verdoken in de duisternis, Ze kijken me aan met verborgen kennis en alwetendheid, Ze kijken me aan en zeggen: "Ik weet het..." Moet ik bang zijn of gerustgesteld of denken: "vergeet het" nee, het is allemaal waar, er is iets dat me dwarszit en jij voelt het ook. Ik staar terug, weer die groene kattenogen…

Ik zit gevangen in een web Muren komen op me af Veel mensen om me heen Maar toch intens verdriet Ik voel mij zo alleen luisteren doen ze niet Ieder gaat zijn eigen weg maar ik draai in een cirkel Kom ik hier nog ooit eens uit was het dan fout mijn besluit Ik vecht tegen eenzaamheid al zeg ik het zelf, een hele strijd.…

Je was er lepeltje je lag er knus tussenin mijn hand op jouw zijde jouw vingers licht op de mijne viel in slaap en ´s morgens was je weg, ik vroeg me af wat we hadden gedaan je antwoordde met een lach lief, niets we waren samen…

Tijd: uiteindelijk Zijn we er zonder wrevel in gevangen, Samen in dit kleine huis, verzoend Met de jaren van blindheid en schuld, Bevrijd Van de sintvitusdans Op het ritme van de angst. Van buiten de muren komt ons eens geruis. Is het de wind? Of is het de nacht waarin we, Tijdloos ver in de ruimte, Nooit meer blind zijn, Nooit meer schuldig…

Onze liefde is verdwaald en is eenzaam in haar lot Klop ik aan bij vele deuren is mijn liefde zelden thuis Zit mijn hoofd met vele vragen is mijn hart vervuld met pijn Kan mijn liefde niet bereiken zelfs niet zwijgend in de nacht Is hij alleen in zijn verleden houdt zijn kennis jaren vast Heeft zijn dromen ooit verloren gebroken goden…

Ik heb je leren kennen als een mooie, gesloten roos, Maar toen je eenmaal voor mij koos, Bloeide je helemaal op, En opende de roos langzaam haar knop. Uit de roos ontwikkelde zich een prachtig lijf, Met twee schitterende ogen en een sensuele mond, Met een achterwerk strak en rond, Het is mede daarom dat ik dit schrijf. Ik heb je mogen leren…

ik open je brief. -de letters m'n maal- op m'n lippen de hemel, zacht, die ik broos vertaal naar binnen. geen enkele grief. -elk woord zonder kabaal- lees in klank, de pracht, een nieuw verhaal bewonderend, beminnen.…

De woorden wil ik niet horen ik sluit mij af voor de werkelijkheid wanneer ik de klanken niet opneem is het géén realiteit De klanken klinken klote rauw, uit het diepste van je strot jij hebt goed raak geschoten mij geramd tot op het bot De zinnen glijden gemakkelijk als kwijl uit jouw mond een servetje zou wel handig zijn wanneer je…

De vrouw spiegelde zich aan het plafond haar twinkelende lach weerkaatste glaspareltjes als geluid De rijkdom in haar ogen was haar stille kracht Hét meesterwerk dat geen schilder in kleuren kon vatten Spijt bij het verdwijnen van die eigenwijze lach kwam te laat zelfs de foto kon de lach niet meer laten zien…

Groeiende zinnen gedragen door het licht en de warmte in sprekende ogen Jouw omfloerste stem geeft klanken een sleutel en stromen mijn hart binnen Kwetsbaar planten zij zich in warme volle grond hechtend aan een intens gevoel Slapende vlinders krijgen de kans zich te ontpoppen hun mooiste kleuren stralen mij tegemoet wanneer zij…