Alle inzendingen, jaar 2004, week 27

Ik dwaal rond in dit doodstille hart waar een schommel enkel in dromen voorbeweegt. Ik speel met dronken gedachten, por in vergeten as terwijl een beverige vinger doelloos levenslijnen brailleert in een poging klaarte te voelen. Door het dakraam drukt een blauwe waas me dieper het bed in en tegelijkertijd richting hemel waar een kalme…

ik doezel samen weg met haar mijn dromen worden waar tussen de bloemen, hier in de zon is 't waar onze liefde begon herinneringen keren ik zal ze niet weren gloeiende wangen in heimelijk verlangen de geuren in mijn tuin maken me steeds lomer ik heb geen haast, ze zijn er de hele zomer... de avond valt, de schemer streelt zacht ze…

Als een zachte bries blaast vreugde door mijn leven Geen besef dat het gevoel nog zou bestaan Wind onder mijn vleugels doen me bewegen Met de stroming mee laat ik me gaan Als een zachte motregen prikkelt gevoel mijn lichaam De druppen op mijn gezicht brengen me tot leven Zoals de regen kruipt kan ik me laten gaan Een gevoel alsof het door een…

Proef het zout eens op mijn lippen voel de zandkorrels in mijn haar laat mijn ogen schelpen stralen in een klein, doch simpel gebaar Golf jouw handen door mijn haren raak mijn huid heel even aan steel mijn hart en mijn gebaren laat mij even naast jou staan Geniet van lichtjes in mijn ogen leer daar liefde en eerlijkheid elke zin steeds…

Het is een heerlijke dans. Dansend door je eigen leven en lichaam. Van kracht en uitdaging Gelegd in subtiel en stil. Waar ontdekkingen en verkenningen plaatsvinden in een gebieden waar we geen kaart van hebben. Dit zuiver op het kompas van het gevoel. Geleid door de innnerlijke wijsheid van mijn lichaam. Huiveringen bij momenten van herkenning…

Als ik eens kon toveren was de aarde geen wrede woestijn volkeren zouden elkaar verdragen er zou nooit meer oorlog zijn. Zou 't klimaat evenredig verdelen met een constante temperatuur geen aardverschuiving, overstroming maar blauwe oceanen, heldere rivieren en een groene natuur. Zou nog véél meer willen maar m'n toverstok wordt warm…

moet ik nu de kansen grijpen met nova's naar de zon gaan smijten de maan verdampen in mijn laatst kwartier ik kan sterren roven hun koude schittering zonder scrupules doven ik heb ze binnen handbereik in de mij nog toegemeten tijd zal ik religies af gaan tuigen tot de sluiers openwuiven en de waarheid zichtbaar is van hun leugens…

Vakanties van een week of zeventien, door alle toetsen en vergaderingen. Voor ouders is ’t om uit hun vel te springen, maar misschien kun je het ook anders zien: Zo wennen ze aan school, die luie horden. En toch wil niemand van hen leraar worden!…

"Pim is onrechtvaardig" schoot Volkert door zijn hoofd en hij schoot Pim door zijn hoofd "Wat onrechtvaardig" schoot er door mijn hoofd "en ik wilde nog wel de politiek in" schoot er door mijn hoofd "Hans is onrechtvaardig" schoot Murat door zijn hoofd en hij schoot Hans door zijn hoofd "Wat onrechtvaardig" schoot er door mijn…

Een avond in de regen. Je roert in de dood, die mistige blik naar omhoog geheven. Een nacht in het verleden. Je omknelt een woord, die oude pijn schopt tegen gehavende zwerfstenen. Een adem in je diepe land. Je braakt de kiltes, een aarzelend zoeken langs de wegkant. Een cirkel in je hand. Je telt de stiltes, die zichtbare lijn…

Bladeren stil gevouwen als hoeders rond het hart dat schuchter is in opengaan want alles wat mooi bloeide dreef weg uit haar bestaan Zij zag de bloemen driften met sterke stromen mee waar ze in ondergingen gekneusd,verwelkt.., passé Nu vreest zij het ontluiken hoewel ze naar ’t zonlicht snakt en heeft de angst voor ‘t vergaan haar eenzaam…

Bladeren stil gevouwen als hoeders rond het hart dat schuchter is in opengaan want alles wat mooi bloeide dreef weg uit haar bestaan Zij zag de bloemen driften met sterke stromen mee waar ze in ondergingen gekneusd,verwelkt.., passé Nu vreest zij het ontluiken hoewel ze naar ’t zonlicht snakt en heeft de angst voor ‘t vergaan haar eenzaam…

Je kunt niet alles meer begrijpen en kunt het geestelijk niet aan dag en nacht is voor jou hetzelfde je hebt geen notie van je eigen bestaan. Je wilt de dingen nog proberen maar raakt dan helemaal van slag je ogen staan dan zo verwilderd zou ik het zijn die je helpen mag ? Maar ach, je weet niet meer wat hulp is en kijkt me dan zo wazig…

Recensenten zwammen in weelde tussen de letters van de kunst Gij, die het alfabet verdeelde verleende hen daarbij een gunst liefde voor taal laat letters dansen snoert soms critici de mond schrift en pen krijgen nieuwe kansen zij sluiten een uniek verbond vermaledijd maar soms ook geliefd worden commentaren ontvangen af en toe is een woord…

de Nacht is gevallen mensen drinken hun laatste glas komen op de rand van het bed tot inkeer tot zelfverminking leven wordt onzichtbaar gaat schuilen voor zichzelf. want het is oorlog winden rukken bomen aan flarden met hen de stilte van dromen in olie gedrenkt vliegtuigen slaan op hol scheren langs kerken en moskeeën. ik sta aan de…

na 15 jaar breekbaar als dun glas gevoelig als een oude wond had ik nooit gedacht dat jij mij ooit terugvond Het begon als een grap om je een kaart te sturen maar ik had nooit gedacht dat 15 jaar zo kort kon duren Je sluipt mijn gedachten binnen alsof je nooit bent weggeweest je kruipt weer binnen en het feest begint weer van voren…

Kom maar bij mij en sluit je ogen. Kom aan mijn zij, ik ga je tranen drogen. Wees stil en luister naar jezelf. Luister naar je stil verlangen. Laat de minuten langzaam gaan. Kom dichter nu en hou mij vast. Laat los die nare stroeve last. Negeer die wurgende gedachten uit voorbije lange nachten. Begeer je eigen blije lach.…

Jij legt met dartel geluk een rollercoaster van liefde aan in mijn buik vreugde schroeft naar een salto en valt dan duizelingwekkend diep je hand trippelt om mijn middel roert in mijn hart zweept het op je ogen kietelen in mijn hoofd daar barst het lachen langs elke kier naar buiten en dieper naar binnen…

weg, alleen maar weg mezelf vergeten niets meer weten de wereld achterna feesten dag en nacht het dansen lijf aan lijf de hitte en de spanning weggaan of ik blijf ik zoek de warmte van veel mensen de vragen in hun blik lippen en de open monden handen en verborgen zonden ik verlies me in hun ogen want ik wil een ander zijn mezelf…

buig voor de heren in hun almachtigheid aanhoor hun wil, beef waar tolerantie kwijnt kritiekloze dwazen luister naar het volk verschuil niet in die toren jullie ijdelheid maar aanhoor nederig het gemor van velen ook zij zijn getrouwen in ontevredenheid…

Vrijheid heb het nooit gehad, Zit vast tussen muren Alleen door het raam Naar buiten gluren, Praat hardop in mezelf Onzichtbare mensen Om me heen Lijken één voor één In eenzaamheid gestorven Voel me totaal alleen De hoop een stap in vrijheid Te zetten Nooit meer alleen…

Met onverklaarbare pijn verklaar ik de pijn met liefde Vervuld met hartstocht. Niets liever dan de liefde voelen, de oorlog Aan de smart Verlangend naar de nog onbekende herinneringen die al bekend zijn in mijn voorgespiegelde herinnering…

Je haren zijn niet meer dan vlas huid als glas broos als perkament doorschijnend als een schim ben jij terwijl je lacht om een grap van mij Laat ons lachen en vergeten want we weten allebei nog even en het leven is voorbij…

klotsend kletsen koude golven beuken tegen rots in zee waar een drenkeling zich vasthoudt anders neemt de zee hem mee... neergestreken met zijn vliegtuig noodlanding gemaakt op zee 't vliegtuig dreef nog op het water en ze waren met z'n twee... beiden zijn niet omgekomen passagiers hadden ze niet geen paniek mocht er nu komen 't duister…

Ik zag je dansen op het strand golven verdronken in jouw ogen alsof je zweefde over het zand terwijl sterren overvlogen Ik zag je dansen op het strand zonnestralen op jouw toneel ineens pakte je mijn hand we vormden spontaan een geheel We dansten samen op het strand ik vloog met je mee in de nacht emoties namen de overhand deze droom…

Dag mam ,ik ben niet laat thuis zo is hij de deur uitgegaan maar kwam nooit meer naar huis de wereld bleef even stilstaan. Een auto schepte zijn lichaam slingerde hem hoog door de lucht het laatste wat men van hem hoorde was zijn allerlaatste zucht Zijn moeder staat te wenen daar bij dat open graf van hem die haar zo lief was en wie zij…

Vloeibaar vet is lekker en gezond Maar Zeeuwen nemen niet zo snel een gok Die willen toch het liefst een stevig blok Daar drijven dan de friet en snacks in rond Maar ja, met '53 in gedachten Was de voorkeur voor iets stevigs te verwachten…

de ribben zijn van het geraamte het mooiste onderdeel, ze doen aan vleugels denken of een soort accordeon waar leven in- en uitgaat je ziet ze beter na de hongersnood of in het massagraf het zijn de rimpels in het zand als de zee zich heeft teruggetrokken het zijn de breekbaarste takken van de bomen die in open vrachtwagens worden weggevoerd…

je keek me nooit echt aan in je woorden zag ik andere mensen gaan in je bewegen kwam ik ook hun houding tegen in je ogen zag ik strijd de één wilde de ander kwijt elkaar gedogen zou te mooi voor woorden zijn ze hebben je gemogen maar een paar deden je pijn soms is er rust door medicijnen die voor iedereen de werkelijkheden doet…

Zweven op een roze wolk geeft geen onweer in gedachten grijs en grauw als regendruppels schrijf jij letters in blauw glas van een geel getinte toekomst mistig, wazig en onbeschadigd zul jij nooit échte liefde proeven als zilver goud wordt en ik jou lees voelt mijn lichaam de ijzige kou van een beschadigd hart waar rood door blauwe…