Alle inzendingen, jaar 2004, week 3

Wonderlijk schoon van natuur, dichterlijk vroom nogal obscuur. Deze blik gunnen met brandende ogen, dit hart verdunnen met veel onvermogen. Wijs de weg nogmaals in de goede richting, krijs je naam in het hiernamaals voor verlichting. Raak mij lichtelijk aan als goed gebaar, wraak mij dichterlijk als licht ontvlambaar.…

Oh machtig land Irak, je zag er zo mooi uit zonder al dat lak. Mensen dachten jou te kunnen verbeteren, maar alles wat ze deden was jou vernederen. Bagdad, oh mijn mooie geboorteplaats, je gaf mij leven zonder al te veel haast. Ik bid elke dag voor je, tranen rollen over mijn gezicht, ik kan er niet meer tegen ik doe mijn ogen dicht. Waar…

een dicht gordijn van aaneengeregen druppels stortvloed van tranen…

Mijn vers vertikt het om te lopen ik ben wanhopig, gefrustreerd en boos, ik pieker me ongans en wezenloos trek alle trukendozen open maar kan mijn pen ook wel in water dopen. Al staar ik dagen naar een sloot met kroos: mijn vers vertikt het om te lopen ik ben wanhopig, gefrustreerd en boos maar blijf op betere tijden hopen. Wat hier ontstaat…

Met het penseel in de hand, staar ik naar het platte land, wat op het doek staat afgebeeld. Met deze gekleurde stukken, probeer in verf uit te drukken, wat er op het landje afspeelt. Er staan koetjes in de wei, In mijn boeren schilderij, Te grazen levenslang. Nog een haal dan is het klaar. En hangt mijn schilderijtje daar, heel mooi te…

ik zing de vogels in de bomen ik groei het koren op het land ik hoor het vormen van de wolken ik straal het zonlicht in je hand ik kijk de kleuren aan de hemel ik voel het speelt in mij, het kind ik bloei de bloemen in de velden ik vlieg een vlinder in de wind…

Ze droomt van een seksbom, een boom van een vent, die als woudreus een windvanger lijkt. Ze verleidt hem tot seks. Aan d'r droom komt een end, als de seksbom een blindganger blijkt. De liefdesstorm woedt in de vrouw, maar ze vindt, dat hun spel maar een zielig gepaar is: de boom van een vent wordt geveld door de wind en de windvanger sterft…

De wereld lijkt een vogelvlucht, een tijd die altijd sneller lijkt te gaan. Lekker vliegen naar de blauwe lucht, om met jou op wolken daar te staan. Witte stapels pluimen vangen al het licht, dat de zon op ons neer doet strijken. Anderen zouden ’t moeten zien dit zicht, we zouden troetelbeertjes lijken! Tja toch beertjes zoenen, vrijen…

Turks Fruit nu ook vermusicaliseerd... Na kinderseries volgen thans De Boeken Ze blijven nieuwe retro-items zoeken Op markten die men overexploiteert Straks zingt en danst men Het Behouden Huis De man die werk vond, Tjeempie, Jan de Lichte Wolf, Keefman, Bazip Zeehok, Bloem's gedichten En meer van dat fraai letterspul aan gruis 'k Hoop…

Je lijkt wel een ster aan de hemel, die straalt in haar eigen ogen. Er blinkt zoveel in ze, ik weet nog goed, toen ze voor ‘t eerst bewogen. Je lijkt wel een ster aan de hemel, stralend over onze lange wegen. Zo liet je meer dan eens, de anderen verlegen. Nog nooit leek een ster daarboven, zo verliefd en zo dichtbij. Haast niet…

En daar zit zij, ze is, ze staart. Ik laat haar, ga niet weg. Ik hoop en wacht, op liefde en hoe het is met haar. We zien elkaar, zij mij, ik haar, graag, heel graag. En daar zit zij, ze is, ze lacht en staart, ze wacht. Zo mooi.…

Zachte lippen rusten op elkaar, al liggend in m’n armen op je zij, zo diep verzonken lig je daar en vult een hart - een leegte van mij. Starend naar één moment van jou, dwalend in gedachten naar heel veraf, wetend dat ik zoveel van je hou, tel ik de nachten zonder jou weer af. Zwevend in een wereld van gedachten, denken aan wat de…

Luister…, hoe kakelende kaketoes zwijgen het loof lispelend zijn ruisen trilt de rivier ‘t kabbelen deinend stilt en stapelwolken donker dreigen zie…, de nevelwazen zuchtend krullen verrijzen in ‘t hoog verheven rijk uit zilvergrauw geweven tijk waarin zich zoete geuren hullen weet…, dat de zon zich zal verdrinken in rode sluiers stervend…

was achteraf ons houden van een perspectief voor samen door geborgen in verloren tijd? voorgoed verwaterd en verdreven onzichtbaar door een stroom naar zekerheid? toe, troost jezelf omarm vooral jouw beeld van wat jij noemt mijn leven nu jouw beeld niet het mijne is noem ik het trots uit zelfbehoud gewoon een eeuwig even…

Ik zal je altijd diep bewonderen Voor wat je voor me bent geweest Een stempel op mijn leven Een wond die nooit geneest Soms leef ik in het verleden Denk ik terug aan wat ooit was We trokken samen door het leven Liepen uiteindelijk uit de pas Desondanks ben ik je dankbaar Dat niet erkennen vind ik laf Jij verdient respect En niet zo'n…

in je blik zag ik mijn thuis je ogen openden mijn liefde liet me binnen in je huis waar ik de bloemen rook ik zag je kleuren voor het eerst de lente bloeien je groeien in de zon en ochtenddauw voelde het verlaten van de barre kou te jong in liefde afgewezen met kilte verder moeten overleven het einde van de winter scheen nabij warmte…

Ik mis jouw leuke morgengroet wanneer de dag nog geeuwt met een stil gemoed. Ik mis de zachtheid van jouw bestaan omdat jij met mij een stuk op weg bent gegaan. Tussen vallen en opstaan help jij me recht, “vertrouw op mij “ is het mooiste wat je hebt gezegd. In een doolhof heb je mijn ogen ontdekt, je geeft mij een beetje zelfrespect. De…

Donkere nachten verbergen mijn dagdromen verzacht door de maan…

Hij is nu onvrijwillig opgestapt, de man die wel eens naar de hoeren ging. Het burgermansfatsoen was in ’t geding, maar kennelijk heeft men het niet gesnapt. Want bij het laten zakken van zijn broek deed hij participerend onderzoek.…

Gisteren nog de ondergaande zon in rood de maan iets minder vol de hemel open witte aanslag op de velden groeide in het kille zilverlicht vanmorgen nevel hemel grijs gesloten verwachting van veel regen koude lucht maar nu ook vochtig net als gisteren veeg ik tranen uit mijn ogen hoewel het windstil waait…

De nacht valt deze dag wat langer in ver en kletsnat lamplicht waarin het water stuift vind geen beschutting niets is waterdicht een dak op palen laat de wind door onaf en onverlicht wil januari schrijven terwijl mijn hand drijfnat papier beroert en van mijn hoofd de druppels vallen ja schrijf ik dan stokt mijn pen toch positief…

Verlangend om te voelen dat ik er zijn mocht deed ik mijn best om te presteren want ieder kind wil immers toch zijn bestaansrecht niet negeren Mijn gevoel mocht er niet zijn geplaagd door vernedering, was ik radeloos, maar voor de buitenwereld een schone schijn inwendig gekrenkt, kwetsbaar en broos Vragend om liefde en aandacht zoekend…

Wonderlijke melodieën bespelen mijn gedachten ze zijn als vreemde klanken die vals noch zuiver zijn harde noten worden gekraakt in de nachten en als het dag is klinken ze door in refrein Een samenspel van witte en zwarte toetsen kruisen de zwarte mollen in mijn hoofd proberen de zuiverheid weg te poetsen waardoor de melodieën worden geroofd…

kijk eens een keertje door mijn ogen zie hoe ik de wereld beleef met je vragen mag je bij me komen onze wereld behoeft dan geen uitleg meer…

Een rozenknop, half verdronken, half geknakt probeert al vechtend toch rechtop te staan heeft tederheid en warmte opgepakt waardoor haar eigen wortel aan kan slaan hoe zeer de doornen aan haar prikken zij hakt ze af en gooit ze op de grond ze laat zich niet meer door hen verstikken ze hebben haar lang genoeg verwond zonder de doornen gaat…

fluitend tussen mijn tanden brand ik pijptabak tot rook ook uit de gaten van mijn neus blaas ik wolken met geur alcohol ontsmet het vlees en laat de keel branden ook de wanden van mijn neus waar ik dagelijks mee snuif…

Er was eens een grasgroene haring Die stond op het punt van een paring De mensheid zei: nou Wij lusten haar rauw Dat was een heel nare ervaring…

Ik voel me sterk, de kracht terug stromen. Durf weer te leven. Durf weer te dromen. Fouten te maken en weer door te gaan. Hard te vallen en weer op te staan. Ik ben er weer. Heb er vertrouwen in. Heel binnenkort maak ik een nieuw begin.…

Van Miss World was-ie stapel bezeten; ze flirtte met hem. Hij genoot. Hij zou d'r wel op willen vreten; als ribstuk was Eva een stoot.…

de wereld die ik zie is anders dan de jouwe ik zie een leegte, een diepte zonder kleur ik zie bomen, geen stam bladeren zweven vogels met vleugels als armen jij vertelt jouw wereld voor de kleuren, haar weelde ben ik blind ik zie geen verschil, rijk of arm maar ik voel wél een pijn indringend een kreet, wanhoop zoekt mijn hart scheurt…