Alle inzendingen, jaar 2005, week 27

Geachte Mijnheer van De Courant Het moet mij van het hart Mijn vrouw is een fladderbeest Nu is het wel genoeg geweest…

Zomerochtend en ik word wakker gewekt door het warme zonlicht ik kijk je aan en zie de weerkaatsing van mijn liefde een schouwspel spelen op jouw gezicht Je beweegt en zucht een beetje haren glinsteren op jouw gebruinde huid je buik lijkt een golf in de zee mijn ademhaling gaat ritmisch mee erotiek, doch zonder geluid De broeierige warmte…

Door diep donkere ogen kijken zij naar elkaar gevederd strelen zij elkaars ranke hals in teder gebaar zielsherkenning in de ander voor altijd zonder woorden in elkaar * witte liefde sterft nimmer *…

Gij zegt dat 't vlaams te niet zal gaan: 't en zal!* dat 't waals gezwets zal boven slaan: 't en zal! Dat hopen, dat begeren wij: dat zeggen en dat zweren wij: zo lange als wij ons weren, wij: 't en zal, 't en zal, 't en zal! ---------------------------------- * 't en zal: het zal niet (gebeuren)…

De laatste keer dat hij hier levend was, lag hij voor me op de knieën, want groen en paars ergerde hij zich: wie laat gras rondom de tegels z'n onwerk doen. Hij had een oude broek van me aan toen hij daar ingespannen zonder stropdas voor me kroop, langzaamaan. Zijn linkerschoen plat en de rechter loodrecht. Het gekras was niet van de lucht.…

Misschien help jij een ander Omdat jij de pijn herkent Omdat jij niet anders bent Zo helpen wij elkander En geef jij die ander dat Met een intieme afstand En de uitgestrekte hand Wat jij niet hebt gehad…

ik was even thuis met de zon op mijn kruis door handen en voeten genageld ik voelde de dreiging van naderd onweer riep luid om mijn vader drie keer de dood werd ontbloot door mijn huid te doorboren water en bloed gaven slechts sporen zacht rolt de steen van mijn graf door de kracht die het opstaan mij gaf zij zijn gebleven als…

Dit vruchtbaar land Moet zich uiten In lof verzand De zaailingen spruiten Groeien tegen verhoudingen in Beloven verboden fruit Ik klompendans tegenzin En wil het frietkot uit.…

Het fundamentalistisch terrorisme heeft London Underground geattaqueerd. Ook werd een dubbeldekker gehalveerd. Er komt geen einde aan hun barbarisme. Na Amerika met nine-eleven spreekt men hier nu al van seven-seven.…

Zaaien dood en verderf Met hun danse macabre Gevoelloos tikt Een leven voorbij Een laatste seconde Indoctrinatie Verwijt ons onze zonde Allah zij geloofd Weet de extremist Van menselijkheid beroofd De trein is niet gemist…

Het is prachtig, stil en levend Zonder zorgen, los en zwevend Het achtervolgt je brandend en klevend Je geeft je over, je handen bevend Het hoort erbij, je kan het niet verzachten Het zal er altijd zijn, je hoeft niet te wachten Tot de dood naar je lachte En ik dacht, dat hij wachtte…

Als ik 's avonds naar de sterren kijk en alles om me heen is stil als ik mijn eigen ademhaling hoor dan weet ik dat ik leven wil. Dan sta ik vol bewondering te kijken naar al dat moois wat de natuur me biedt en word ik heel erg stil vanbinnen op slag is weg al mijn verdriet. Ik wil de wereld wel omhelzen een siddering gaat zachtjes door…

deze zomer is er een van onderbroekjes verloren in het gras de lang bewaarde kusjes komen nu goed van pas heel de dubbele-wanten-winter heb ik alles opgespaard vanaf begin december tot de koeiestaart van maart nu is het kolenhok leeg vliegen kevers door het open raam het koolwitje fluisterde vanochtend nog je naam…

Bommen spreken boekdelen van haat, geweld en pijn schichtig kijkende kinderen jong gewend aan angst en dood weinig verwend met liefde en lach proberen toch hun spel te spelen Maar hoeveel geweld kunnen ze aan voor het imiteren van volwassenen het onschuldig kinderspel overheerst voor jong gezien oud gedaan wordt en de haat zich weer voortplant…

Voor de mens geven dieren de geest. Is 't gezond? Nou, dat is het geweest. Zo gezond als een vis? Als een hoentje zo fris? 't Is voorbij: 'k wil geen bordje met beest. Dat de klant op het achterend kauwt van een zwijn, laat de vleeshouwer koud. 't Gaat om economie. 't Is de vleesindustrie, die de mens voor het baklapje houdt. Hoe kan bij…

De rust is weergekeerd Emoties vervagen Maar het verlangen blijft Om je iets te vragen Naar jouw gevoel van liefde Nu en van toen, die nacht Ik heb je alles gegeven En nog meer aan je gedacht Nu lijkt het zover weg Die intensiteit van toen Ik zou je graag ik je ogen kijken Of deze woorden iets met je doen Maar afstand houden is jouw…

Zonneschijn Heb ik niet nodig Om gelukkig te zijn Geef mij maar Alle pech, de dorheid en de pijn En ik ga er doorheen Daarna ben ik gelukkig En zit ik in de zon Die toch wel scheen Vandaag En schijnt Deze schoonheid Extra, als een extra Als een onbeantwoorde bonusvraag Zojuist goed beantwoord Zonder woorden helemaal verantwoord…

Eerder viel ze, waarna ze constateerde “Shit ik val!” Ze viel en een moment later smakte ze neer Nu valt ze en kijkt ze om zich heen, boven haar en onder haar En ze bedenkt: “waar zal ik op aansturen, hoe wil ik landen?” Nu voelt ze ook het vallen zelf Fijne warme luchtstromen weet ze te traceren En daar leunt ze dan lekker op! Vallende is…

Is niet de beste tijd tussen 't dromen en ontwaken.. waar de werkelijkheid van 't leven je nog niet echt kan raken waar je je niet bewust bent van pijn en van verdriet die enkele seconden... zijn die 't beste niet?…

Stil staat alles Elke kracht weigert zijn invloed, mijn invloed Zwaarte valt weg alsof het niets is en dat voelt wederzijds Materiaal zonder bestaansrecht, ik zonder materiaal Atomen weigeren simpel weg te draaien Aan het niets houd ik me vast Zonnestralen komen gevangen in dit ogenblik te langzaam binnen door het raam Lopen is onmogelijk…

Beperkte geest Vol eigen trots IJdel in woorden Je maakt dat ik kots Simpele ziel Koppig en leeg Je verdiend zoveel minder Dan dat wat je kreeg Ik verwerp het respect En minacht jouw zijn En geef je terug De ruzie en pijn Je noemt mij naïef Dat mag je annexeren Dat was ik ook zeker Door jou te respecteren…

ik laat mijzelf vloeien over een huid van gedachten het streelt de lijnen van het zachte verwachten naar hopende mildheid die de zuiverheid verfijnen ik laat mij glijden over brandende zuchten verlos de hitte van zuigende verliezen om de immer resterende as te mijden niet meer te duchten ik zweef over dromen die van overdag het geeft…

voel de honger in muziek ijle tonen huilen eenzaamheid zie in stroboscopisch licht verschrikte ogen in een wit gezicht rap tranen in een eindeloze dreun verdriet vindt in herhaling steun dans een streep muziek met enkel pijn die vervreemding voelen is er niet meer willen zijn zweef leger mee duik in de laserstraal verdwijn…

Je ademt in mijn nek. Zachtjes zoals de zuidenwind het land beroert. Jouw hand streelt mijn billen. Zachtjes luisterend naar onze hartenklop. Door Cupido’s pijl doorboord.…

Vederlicht op de maan zweeft zij gestraald in zicht vangt sterren spreekt haar wensen in verte laat zich gaan wie zal haar verstaan in toekomst of verleden…

De verwijderde liesbreuk is van horen zeggen, ingreep tijdens duistere jaren van luiers en eerste wankele schreden, herinneringen als sneeuwend TV-scherm De dokter krast drie akelige streepjes op linkerbovenarm die danig opzwelt, dagenlang kunstmatig opgewekte koorts, kans op echte pokken definitief verkeken. De tandarts zet haar voet op…

ik zie hoe lippen nippen aan het glas waar mijn emoties in gaan stikken je breekt het nonchalant neemt en passant mijn glimlach mee kijkt naar het zand dat strand is voor de zee wat je denkt golft langzaam bij me binnen in scherven kom ik eindelijk weer bij zinnen jouw vloed is op haar hoogste punt het strand is smal en ik…

Zondoorschenen bewolking sluiert, vlindervriendelijk opgelost in ijle slierten. Aanrollend, donderwolkend grijsgifgroen, smijtend met vuurlansen, aarde geselend. Beneveld bos, kletterend, klaterend zingt de zilveren beek zich een weg door mos. Aardkorst splijtend, lavavuur, kolkt en wolkt alles mee, natuur, heel puur, ziedt stomend…

Niet meer hoop ik uit dit schemerduister licht: Al de heemlen sloten achter uw vervluchten luister dicht. Wat bedoelen al der aarde, al der sterren prachten nu? Geen der groene dagen, geen der zilvren nachten wachten u. Waarom wil ziel niet berusten, waarom blijft zij immer kind? Waartoe voortgeloven in de zegen die zij nimmer vindt?…

Niet in de regen -hij smaakt naar avond vol appelroomtaart- kwam ik je tegen niet in de golvende zon waar een zeiltje op vaart niet kon ik je vinden waar sterretjes groeien in wolken vol crème noch waar de winden buitelen en stoeien om de eerste te zijn maar in mijn huilende nacht - hij ruikt naar struiken vol…