Alle inzendingen, jaar 2005, week 27

De leeftijdsgrens bij Idols is flexibel Zeven jaren extra, gratis en voor niks Voor het showbizzdom, de groupies en de kicks De oudjes voelen weer de popsterkriebel En mocht de jury jou niet aanbevelen Kun je altijd nog naar Londen voor de Spelen…

zoek toch op de Place de Josse ja daar brouwt hij zinnen goed of fout d'n Josse zit 'r sur-place te wachten op liefde en geluk het komt van hoog van boven zolang hij d'r in blijft geloven tierend op z'n oude bierkruk dat is waar hij nu voor valt dromend van tomaten plukgeluk bevrijd van zorg kommer druk vingers in pijnlijk' knel…

Elk woord dat ik spreek is een schim van verlangen... Elke droom die zich ontvouwt is een glimlach op mijn gezicht... Elke blik die ik werp is een vlinder die jij mag vangen... Elke hoop die ik koester is als een juweel door jou verlicht...…

De zee is als God zij is groot, oneindig en is er altijd zij rolt zich voor me uit hoort me aan trekt zich dan weer terug zonder enig grootmoedigheid Mensen rouwen ze praten storten zich uit voor de oceaan in al haar schoonheid ruisend de kalmte zelve hoort zij hen aan Al die tranen versmolten harten alles neemt zij in haar op…

De nacht is gevallen, een droom die blinkt. Steeds weer hoor ik een stem, een stem die zingt. Een zacht gezang, zo rustig. Maar plots is alles guur en laait er een helder vuur. Een vuur stralend rood, maar zo koud als de dood. Uit het leven gedreven, angstig benauwd, door een duivelse stem, verraderlijk, gevoelloos en koud. Weer…

mijn handen spreid ik als hekken voor de ogen zie nog weinig licht de vingers als balken beperken mijn zicht ik deel de wereld nog meer in parten aanschouw het buiten nog minder: als gekooid stuurloze gedachten slenteren ongedurig als roofdier, hongerig door mijn brein ik ben als van de reden beroofd een niet te stoppen sinistere…

De nacht ervoor was dag geworden en het vroege licht tikte op de schemermorgen als lepels in de glazen als messen op de borden we hezen vlag en wimpel vrij en zonder zorgen onwetend van het open graf dat God ons al ras liet delven. Slechts achttien zomers telde hij pas.…

Laten we nog wat zitten op de trap, m'n liefste genietend van een krat zonlicht en een glas ochtendfriste laten we wat praten met elkaar over jou al ware het dat ik met de tongen der mensen en der engelen sprak ... liefste, zullen we ons zacht en lieftallig beminnen op de treden in de zon en wijn drinken uit jouw bron ? laat mij…

Als de rap  r rapt dat de trap r trapt omdat de fiets r fietst Of als de dicht r dicht dat de rook r rookt omdat de waterkook r kookt Maar ook als de krijg r hijgt Dat de kijk r kijkt Naar wat de hijg r krijgt Vind ik het goed g g rapt Maar al de denk r denkt dat het spook r spookt Is ‘íe  r in g t rapt Omdat alleen de spook…

In potpourri zon net verlaten kleurt zeis plaque romançero chanson bouquet in paradeau onder balkon couplet Cantate Ballades rijgen aan den late tot jalousie en tante Teau onmin uiten in potverdeau en steken legen over `t blaten Rond deelt zomers Cologne eau in potpourri zon net verlaten.…

Een eeuwigheid in de rij een kar tegen mijn schenen "ik weeg nog even de prei" en opeens is mijn buurvrouw verdwenen Een zucht verlaat mijn lippen "wie heeft mijn kassarollen gestolen?" ik heb behoefte om stilletjes weg te glippen maar de wortels schieten al uit mijn zolen In de aanbieding de stoofpeer rode wijn moet altijd plat en…

De Hitte van de Sahara Broeit hun donkere ogen De woestijn doordrenkt het podium riTmeT Traditioneel geTemperd Tendé Touareg-Drum en elekTrische gitaren Hoog.. Hoog.. Langgerekt hoog Klinkt de roep Water!! In Tamasheck en Fulbe-taal Jubelt Vrouwen en Dieren Dartelend achter de naar binnen gekeerde blikken Hitte in Hertme…

de zomer komt het land verkennen uit een koele zee blauwe lucht en zoele winden nemen al haar geuren mee ze zindert richting horizon kleurt weide geel torens trillen krom de warme lucht wordt hen te veel vogelkoren zijn verstomd mensen worden mat siësta biedt serene rust er is niemand meer op pad zon zal blijven stoven tot…

Geen gereduceerd verlangen, al het perspectief bedwongen... De hitte waardoor ik ben bevangen, blijft mij verwarmen noodgedwongen.. Ik heb het allemaal gemeend, misschien wel meer dan je denkt.. Mijn hart is nog steeds niet versteend, hoewel het ooit door liefde is gekrenkt.. De schaamte voorbij, om dit alles toe te geven... Ik ben niet…

Het kost niet zoveel iemand een glimlach te schenken, je hand op te steken voor een vriendelijke groet zoiets kan de zon laten schijnen, in een hart van een mens die je zomaar ontmoet... Het kost niet zoveel je hand uit te steken, om voor een ander een beetje behulpzaam te zijn Een dankbare blik is de beloning, al was de moeite voor jezelf…

Laat mij vrij dan kies ik voor jou stel eisen en ik verdwijn voor jou ik zoek geen controle maar tegengas bewijs me het tegendeel en ik verkondig het voortaan leer mij dingen laat me zweten geef mij vocht dan zal ik groeien maar geef mij niet de controle want ik dender over je heen laat mij zuurstof geef mij adem maar leef niet mijn…

zo nu en dan ontbloten we de tanden uit angst, om wat als grapje wordt gezegd en ook al zijn de meeste moppen slecht we klappen, wringen zweet uit onze handen gelach in overvloed, het wil ons knechten het snoert de mond, op onze lippen brandt een woord dat verder voert, tot op de rand waar je moet kiezen tussen vluchten, vechten de conversatie…

Zigeuners' maanlicht uit je ogen mijn brede wegen verlicht in het stof glinsteren sporen en schaduw van de muzikant trilt nog zachtjes in mijn navel.…

ongezouten lijkt de mening die in waarheid is weerlegd op tongen van gelijken voor niemand levensecht zij vormt in haar tonen die bittere stem een gevoel van falen zwaar onderkend wat niet zal wijken naar morgen toe gezouten is mijn mening kruidig rechttoe…

ga aan de haal met mijn ziel maar weet je ik grijp je kus dan maar de kiel van ons bootje een tijdje ik duik in het water jij golft wat later we spelen in spetterend nat zoveel plezier hebben wij met elkaar nooit gehad ja ooit in een bad dat we betaalden met tweedehands namen we waren licht zat de portier van de nacht…

Normaal gesproken Kan ik hier ontluiken De twijfel bespringt mij Eendagskuiken ontloken Verschoten verschiet Men wil mij niet Ik loop in geen enkel gareel En twijfel aan uw voordeel.…

reeds in het koude bed versteende mijn naam die jij schaafde tot bloedens toe opgestroopte mouwen persten de haat in jouw handen, toen ik je onschuldig herkende als de maker van mijn wieg om het gemis toe te dekken stotterde jij enkele letters, middernacht was al lang voorbij sinds die dag groei ik in stilte, jij sprak…

Neen, dit gaat niet over Duitsers Die iets moois hebben gegraven Aan het Scheveningse strand Begeestering, gaan waar je voor staat Ontroering, harde spijtwoorden, oprecht verdriet Kansen te over maar ik zie ze niet Uw woorden vervliegen Ik lees uw liegen Uw woorden bedriegen Hier gaat men achter mooie woorden schuil Ik werp op uw graf…

ik heb mijn hand gereikt al zo vele malen in momenten van zijn telkens ontmoet ik weer bij het sterven van de dag de dood van jouw jeugd jouw vingers zullen mij nooit kunnen raken ze zijn reeds geknakt niet meer te helen je ziel verduisterd door zwarte visioenen voelt mij niet meer aan alles wat ik wil delen vergaat als bij voorbaat…

Hoezee, vakantie in het Zeeuwse land, de regen gutst gezellig uit de wolken, ‘k zie ‘t water geinig langs ons tentje kolken en zing een vrolijk lied van zon en strand. Daar loopt mijn vrouw, ik krijg een déjà vu: Kortjakje, Onder moeders paraplu.…

Adam proefde. Het sap van de ongehoorzaamheid liep in straaltjes van zijn kin lekker naar zijn zin hij veegde de zonde van zijn mond en boerde. De slang stak in een poging tot eerlijkheid haar listig vel tussen de spleten van haar slecht geweten en gehuld in een kleedje van onschuld gleed ze van de tak. God's stap op weg naar genadigheid…

Vandaag was vaag Het deed denken aan ander tijden Je lacht zo zacht Ik laat me er graag door leiden Ik vond gegrond dat heimwee geen kwaad kon En droom gewoon Dat Vroeger morgen weer begon Ik loop de hoop vast weer in de vernieling Maar toch alsnog blijf je mijn bezieling…

De geur van het parfum bedwelmt de stad waait door de straten gedragen op de wind prikkelt de zinnen laat groot en klein dansen op een plein maakt ze blij en brengt ze van slag de kracht van het parfum is sterker dan ik dacht…

Ik loop met mijn hoofd in een grijze mist Gevoelens verdoofd blijdschap vermist Niemand kijkt of ziet mij staan Alles ontwijkt mijn komen en gaan Elke dag en niemand ziet Achter mijn lag schuilt een donker verdriet…

Een glazenwasser uit een of ander land, solliciteerde op een personeelsadvertentie uit de krant. Stond die gek op de voorstellingsdag, met een emmer en een ladder in zijn hand, in de spoelkeuken van een 5 sterren restaurant. Ook kwam er die dag een bordenwasser voorbij. Hij dacht: "die baan is van mij". Maar ook voor hem viel de uitslag niet…