Alle inzendingen, jaar 2006, week 8

(in beeld & beweging) stilleven met appels stilleven met één appel... stilleven…

voor de volle maan schuiven zwarte schapen langs een zachte winter…

mijn mond vol woorden kauwend op taal met een schoon gedicht op de tong dat rondjes draait door mijn keelholte en wonderwaaierd naar buiten en jij toehoorder, span je tromvliezen en luister naar de trillingen van de ijle woorden vanaf mijn lippen op weg naar jouw gedachten baar ze innig buitelend in een tastend raken van een stoïcijnse…

Zeldzaam Hydrocephalus, murmelde den zalver met zijns bedreven uitgestreken bakkes. Ik zee, a quasi overrompeld, Dat lost wel op!…

Lastman Rubens Titiaan Tintoretto lieten Lazarus door Jezus' wonder kwik herrijzen in het aangezicht van Martha en Maria Magdalena fris van de lever op en top klaar voor de sport voor na het evangelie die kwast van ene Van Rijn liet echter de man weder opstaan in kadavergroen licht niet eens bovennatuurlijk maar uit zichzelf dames…

kleintje ga je mee pak je emmertje en schep genieten van de zee dit wordt dolle pret zandkastelen bouwen op het zachte zand dit beeld behouden op eindeloze stranden lekker onbezorgd spelen helaas moeten we het nog doen met onze sjaal en wanten…

ik laat de lente in mijn handen spelen wanneer ik een gedicht op het linnenwater teken over vlinders die gaan slapen onder de verlegen schaduw van onbedwingbare woorden die ik zachtjes als nevels uit mijn ogen laat stromen naar de duizend stappen die ik dans met jou op een lichtsluier van je lach eindeloos mag ik zijn in de dauwdromen…

Omring ons met Uw licht in deze nacht waarin wij gaan; wij zien geen hand voor ogen en struikelen in eigen onvermogen, U geeft wat zwak is ongekende kracht, een schouder om te huilen, een hart om aan te schuilen. Al scheurt de dood het leven hier uiteen en zaaien wij de korrel in de aarde; U geeft de vrucht voor eeuwig nieuwe waarde dwars…

Aan de Eerwaarde Heer kannunik Daems, dichter van 'Luit en fluit' Sieraad en glorie dezer vlakke, kalme streken, steunvaste en eeuwenoude wachters der abdij, staan pal de linden, die in vrede of stormgetij, geen voet, geen vingerbreed van hun standplaats weken. Wat hebben ze ál getrotst: - En toch de vogels kweken er, zingend, 't vinnig…

De spinnende poes draait rondjes langs mijn benen ze draagt haar staart hoog…

hoe lang duurt hopen dat zijn zwarte schreden met witte nagels koele handen met smalle polsen door mijn haar bij die enge film hopen op spijt berouw dat de vrouw die hij nooit hoe lang voor ik helemaal vergeet zeker weet dat hij niet de man nooit meer…

'Een teengezwel wordt onverbloemd een vogelkijker soms genoemd,' beweert de boze vlieger. 't Zit 'm hoog. Hij klaagt: 'Het mensdom doet 't fout en snapt niet, dat het mij berouwt: het is een likdoorn in m'n eksteroog.'…

Ter kimme schuift een boot van noord naar zuid, onhoorbaar langs de smalle strook tussen lucht en zee, tussen grijs en grijs. De avondbries geeft koelte aan de vermoeide geest bij het rusteloos ruizen van de branding in het luie landschap van pieren en dijk en scheepswrak. Achter mij, in het polderland, de windmolens met wentelende wieken…

beukenaanplanting wijst op het horen tot een goed de groepen bomen, groepen van een vormend, groeperen hun onderscheidloosheid en stellen hun enigheid hun plaats is het dat tussen hen, door hun omspreiding genodigd, in die de grond zacht is van zoveel herfsten als haar jarental en voelt als zwichtend, voorbijgegaan worden tegelijk twee en…

overwonnen stormen zullen jouw geheel als mens zijn vormen wees de kapitein van je schip neem het roer in je handen je zal op jouw koers belanden koester je leven bevaar jouw oceaan geniet van het waardevolle bestaan…

u wordt bij de neus genomen door tal van gnomen ieder met een eigen doel vooral de leuke smoel die bekkentrekkend amuseert en u heel graag voor eigen idealen eventjes manipuleert natuurlijk kiest u zelf maar iedereen gaat toch met tramlijn elf naar de hotspot om te kijken juist het niet doen gaat de minderheden spijten…

Doordringbaarheid van de winterse nagalmen. Vreemde lichtsignalen van onbekende bronnen. Blijkbaar dwaallichten die het onaangename beschenen. De winterse nagalm die verlichting geeft aan de onbekende goede weg. Heilzaam voortwaarts. Genoegzaamheid en opluchting. Daarom doordringbaarheid, vooralsnog en voor altijd! Gewenste goedhartigheid en…

Tijd, korrelfijn als woestijnzand Sahara- land van oude farao`s korrelfijn de tijd woestijnland verdwijnt door kieren van mijn dichters hand…

daar zit ik dan midden in de nacht in mijn ochtendjas Iron Butterfly gedownload door mijn dochter studio- en life-uitvoering ik ben begeesterd heb nog immer geen werk leef op de rand van bestaan bonusnummer Kraftwerk, Autobahn !!…

Het kleine wiegje staat eenzaam in de schaduw van je onbewoonde kamertje je vloog ons als een vlinder vooruit naar het licht. Jouw kleine handjes uitgestoken maar men kon ze niet grijpen om je hier op aarde alles te kunnen leren te knuffelen en geborgenheid te geven. Nog zo klein en pril de strijd aangegaan tegen het leven gevochten om…

Hoe strik je meisjes voor de prostitutie? Je lokt ze ’s avonds naar een lege woning en geeft ze sigaretten als beloning. Moraal is kennelijk in evolutie. Jonge meisjes lok je met een breezer. Zal dat straks ook lukken met de kiezer?…

ik graaf in oud grind de spade stoot op een scherf die herinnert aan de ijstijd ik borstel de bewijzen bloot snippers houtskool van een gedoofd kampvuur de morzel van een schedeldak de splinter van een bekken omkranst door geitenhoorns uit de resten doemt een edele aap op met een spitsbijl van vuursteen in de vuist zijn grote neus…

Mijn tranen - ze hebben plezier in het vallen - Ik ben De zon die op mijn tranen schijnt Ik ben De atmosfeer die warmte krijgt van de zon Ik ben De aarde die in leven blijft door de atmosfeer Ik ben De ruimte die aarde omgeeft Ik ben De zwaartekracht die ruimte bij elkaar houdt Ik ben En zoals ze vallen, ze laat vallen Mijn tranen…

het dekbed opgevuld doorgestikt met pijnnaden en opgedroogde tranen je hangt het elke morgen uit het dakloze raam om door te luchten met frisse wind de beklemmende lucht hangt als een ijzige koude winternacht…

Zwijgend sta ik stil op de plek waar het lawaai verstomt. En luister naar het stil gefluister van de wind door 't dorre blad. Als stil gebed mompel ik slechts wat. Op het zachte verre ruisen van de zee drijven dan al mijn gedachten mee. Ik ruik haar geur en proef haar zout. Op deze plek waar bijna niemand komt voldoe ik aan haar laatste…

Zing met de bloemen in de wind, adem verrukt het nieuwe leven, speel als het onbezorgde kind dat in het kleine vreugde vindt, lach, als het goud de morgen tint en je met God de dag begint, zing met de bloemen in de wind, adem verrukt het nieuwe leven, ons is de eeuwigheid gegeven, leven dat nooit een einde vindt, je mag zo blij zijn als een…

Duister is dieper dan de dood, hier komen alle eeuwen samen, de schepping is in ademnood, hier strijden machten in het groot, verlatenheid in diepste nood, mijn God, waar is het morgenrood? Duister is dieper dan de dood, hier komen alle eeuwen samen, Gods kind'ren krijgen nieuwe namen in helder wit uit vloeiend rood, de hemel geeft het levend…

kijk daar, verder op zei ik daar gaat je broer fietst met kleinkind achterop; nog zo stoer in de terrasstoel, naast mij, met een leegte van verbeelde aanwezigheid, spreekt zij geen woord ik roep naar de overkant hee Jan,...zie ons hier hij ziet mij niet sinds jij niet meer bij mij hoort…

maak mij wakker uit deze angstdroom zeg het woord dat mij wakker schudt de stilte van de nacht het zwijgen maakt mij bang zo eenzaam en alleen je hoort de regen tegen het raam ik blijf de maan aanstaren je zou er toch voor mij zijn hoe vaak ik je naam ook roep je antwoordt mij niet je zou me toch steunen maar je blijft stil ik kijk naar…

klein is mijn gedicht in alle eenvoud zonder gewicht immers wat men schrijft of maakt slechts het uiterlijk van het wezen wordt aangeraakt…