Alle inzendingen, jaar 2006, week 8

Als kind geloofde ik in sprookjes van kastelen en kabouters, van de prins die de prinses wakker kuste. Ik geloofde dat altijd alles goed zou komen en zocht maar vond nooit het toverstokje. Ik geloofde heilig dat er nooit wat naars gebeuren zou, maar wat kun je in een droomwereld beleven, als je er maar genoeg in blijft geloven? Je groeit…

Heel even was de hemel daar woordloos sprak liefde de taal van morgen ongebonden vrij kun je niet bezitten nooit bezitten mag liefde vrij zijn of is verbondenheid zonder ziel eenzaamheid kan houden van de schreeuw verstommen van verlangen naar jou koud, zo koud ...…

je zit al niet meer in mijn hart dat heb je goed verbruid mijn lijf is uiteraard der zaak ook niet meer voor jou (toegankelijk) nu moet je ook nog uit mijn hoofd dan is het vuurtje echt gedoofd en o ja: systeembeheerder, kan ik voortijdig mijn wachtwoord wijzigen?…

Zij twee zijn nu In 'n frivole bui Vreemd Normaal dansen ze Alleen maar zo Muziek stak 's nachts hun vlam Na vier jaar weer aan en Vuurde hen de piste op Voor 'n schijnbare gezondheidskür Temperament smolt Hun verlangen om Tot 't ticket voor De wereld van opluchting In volle bloei Daar aangekomen Blijkt hun roes vrij uniek…

stilte ruist legt gedachten uit in rust die spreken overbodig maakt je bent geen bijgeluid iets op de achtergrond ik voel je huid de zachte lippen op mijn mond ik proef de kilte van afscheid in je zoenen je schenkt me warmte maar leegte kun je niet verbloemen ik neem je glimlach mee in de dwarsstand van je ogen uren zijn…

Aan het einde van de zwarte nacht werd het blauwe maandag Het regende paars tot in de rode ochtend De lavendelkleurige mist gaf het gras zijn oker Macabere wolkenpartijen domineren de dag en gaan een gevecht aan met het licht…

Mijn cello had een zonnesteek Snaar D van dood Slap over de kam ontstemd geknakt levenloos En ik, ik liep ongemerkt steeds in de zon…

op de eerste etage slungelden haar benen uit het raam over het al haast verrotte houten kozijn van een herenhuis met verloren faam ze daagde mij uit met blote benen en lonkende ogen die mijn lust wilden lenen onder het gewuif van een luchtige rok ontsnapte mijn verstand geenszins aan deze ruif en mijn hart haastte zich als…

of mijn armen waren te kort of het klapraam zat te hoog in ieder geval moest er een krukje komen dat echter wegschoof zodra ik erop ging staan waardoor mijn lichaam tegen de glazen pui viel dat door de zwakke sponningslatten mee gaf en samen met mij dertien hoog naar beneden kwam dit moet stoppen ik ben superman niet, bedenk ik mij tien…

Verder zijn er de vogels, gebalde troepen deserteurs, die ons hun lichtgeraakte rug keren we zien wel, keren terug als de tijden beter zijn. De kapotgedichte herfstbladeren die ik als kind ving - in die dagen werd geen val voltooid - zijn ijdel en dor, betekenen niets. De herfstdichter zoekt zijn hol op, niet langer gaan dagen aan hem…

balanceren op het randje van vandaag als een V van vuurvliegjes langzaam danst schaduwbeelden bestrijken morgen met hun zacht trillende glans wordt gisteren voorzichtig opgenomen in een werveling van weerschijn zij klopt op open deuren waar de chamsien haar letters licht…

Iets van lente hangt al in de lucht: het zalig-warme en de tover van het licht; de glimlach van de mensen, en regels voor een nieuw gedicht. Al zal de winter nu nog niet zich echt gewonnen geven, er zijn al duizend tekens van het nieuwe leven.…

Ik weet dat ik niet meer aan de verwachting die jij van mij hebt voldoe maar telkens verder springen dan ik kan of steeds maar weer dezelfde hoogte halen maakt me moe ik struikel over lijnen die te strak gespannen staan en voel de latten die jij legde zijwaarts hellen de vensterloze wanden van het hokje waar ik volgens jou in pas…

Ik wierp mijn hengel in het water. De vis beet, en ik ving de vis. Ik doodde de vis, ik kookte de vis, Ik at de vis, de vis at mij. De vis was giftig, ik moet sterven. De vis groeit in mij, ik verminder. Zijn bek bijt en zijn vinnen steken. Ik ving de vis, de vis ving mij.…

Bass tonen trillen van snaren met speakers gestuurd vermengd in scherpe klanken door verhoogde kruisen en verminderd in doffe geluiden van mollen gemixt met hoge akkoorden van vier banden in een knallend stemgeluid omlijst door licht in spetters en kleuren gezien als golvend enthousiasme in een ritmische maat door maten met mate in…

Lichten laaien strooien kreten blindelings onder druk gevangen overrompeld Luchten laaien klaren niet zien zwart als glas vertroebeld gesmolten tot weerzin Waarheid in woeker geroofd ontdaan van haar waardigheid tot schaamte vervallen…

meeslepende muziek neem mij mee naar jouw mooie mystiek betoverende melodie zoveel meer dan ritme samen in harmonie doet mij zweven laat de zoete beweging weer herleven…

Er waren rozen rode, uitdagende, onstuimige rozen van een zomer En jij in die kamer zo stil, zo wit, zo jong Er was een vogel die ergens postuum voor je zong... En hoe ik ze toen haatte Toen en ook veel later De rozen en de zomers uitdagend, onstuimig en rood Zij kwamen terug Alleen jij bleef dood.…

over het groene gras bij de brug waar ik jouw schittering las zittend rondom jouw bloeiende weelde kleuren mijn gedachten waar je mij een wijze les leerde groen gras niet langer bruin vijver van geluk achter in mijn eigen tuin…

vanmorgen liet hij zich weer horen een vroege lijster in de achtertuin klonk er prille lente in de bomen kroop ik gretig uit mijn winterhuid…

Terwijl vele vrouwen vechten voor onafhankelijkheid Hip willen zijn, sterk en blaken van zelfvertrouwen Haak ik bewust af van deze trend Bewust wil ik mijn handen in de jouwe verstrengelen En mij laten dragen door jouw liefde Wil mij volledig binden aan jouw zijde In jouw schoot voel ik mij geborgen, wil je niet meer kwijt Die zachte stem,…

ik olie je lavendel ruik in Grasse je geur proef groenblauw je ogen streel je zachte geur jij bent mijn Provence in jouw cadans Camarquen wilde paarden zie ik soms nog zeldzame wijngaarden je gloeit licht in zacht glooiende heuvels groen is aromatisch ingebed kleurt tederheid op mijn palet in vleugjes wind overstijg je alle…

Mijn sterkste haan wil vurig in de politiek Razend wil hij een nieuw hoenderbeleid Nee niet trekvogel en viezigheid Maken hem behoorlijk ziek De reden ligt in Veermans gokken Waarvoor hij nu moet dokken…

de hitte deint door het dorp een kindse rechter pulkt aan de prop in zijn oren hij wijst en tikt op een vuistdik strafblad ik geeuw in de beklaagdenbank wil het gehakkel van mijn raadsheer niet horen een pleidooi als één lange wanklank de hamerslag galmt door de zaal ik sta al geblinddoekt, geboeid op een valluik met een vod tussen de…

in stof en zand wind en wolken heb ik jouw naam gezocht ik heb gevloekt getierd gehuild gebeden gezwegen en ik ging verder, keek in de eerste tweede derde persoon, zocht zelfs in meervoud maar elk woord bond me vast aan mijn honger ik kuste lippen bomen bloemen de stroom van een rivier verleden en heden en hoorde de toekomst…

Dat Klassen mij vandaag zou overklassen Dacht Friesinger, dat had ik wel verwacht En ook aan Groves had ik nog wel gedacht Dat die mij voor het zilver zou verrassen Maar dat de bronzen plak, sprak zij beduusd Nu naar Ireen gaat, hab’ ik nicht geWüst…

sport warmt bloedloze tenen zijn hoofd ligt prinselijk op de diamanten raket weelde slaapt zachter zijn kartonnen maat brengt een teug wodka uit zijn winkelkarretje in ruil voor een sjekkie het sneeuwt zo mooi…

gelijk aan mij geraakt de aarde in alle sferen zo bezwangerd uit ondermaanse maagdelijkheid geraakt stof bevrucht in de levende moeder vaak is dit een moment als alle jaren waar we intens naar uitstaren nog zuchtend in de barenswee mag ik, de mens, opnieuw en vertederd de verduistering uitvaren…

Wat kan ik voor mij doen nu het verleden niet meer wordt ingezet met nieuw licht wij zijn niet dezelfde gebleven de deken waaronder wij sliepen heeft mij bloot geslagen want liefde kwam uitsluitend bedekt over jouw lichaam naar mij het zijn stille nachten en klein vanwege te vermoeide verliezen om ons beider te verwarmen laat staan van…

de wereld was niet groter dan het hier toen wij bij avondlicht de kust bezochten en wijzers wezen lang niet elk kwartier hoewel we om een eeuwigheid verzochten we voelden ons als opgejaagde dieren die dorstig smachten naar een heilzaam vocht vol overgave streken we banieren elk middel was geheiligd, alles mocht gehaast persten we druiven…