Alle inzendingen, jaar 2008, week 21

wat een pracht om een zacht benepen stem zo ad rem zich uit te horen spreken moed is een flakkering van hoop een stap naar voren als het kaf en het koren worden gescheiden en bescheiden stemmen oprijzen onderdrukkers merken tot hun afgrijzen dat zij niet langer sterker zijn dat de teugels hun ontglippen de wereld op zijn kop gezet en…

Een laatste blik op jouw gezicht, mijn ogen die jouw trekken scannen om ze te branden in mijn hoofd, een laatste streling op jouw zachte handen die mij koesterden wanneer het nodig was, een laatste blik, een laatste groet voordat de kist gesloten wordt. En met het sluiten van die kist wordt ook jouw leven afgesloten, een stukje tijd, een…

Een vroege vogel lokt een eerste zonnenstraal met hoge tonen…

Ik loop al heel wat seizoenen mee op deze aard' en heb dan ook heel wat schatten vergaard de een met wat minder tooi maar de meeste zijn waardevol en mooi Die schatkamer is van mij Ik deel hem met iedereen die mij lief is en dat maakt me blij…

Gijs ontmoet haar in 't café herkent haar als escort dame die avond dat Ajax de cup won zij herkent hèm niet ze ziet zich al als landvrouw op zijn statige boerderij geeft zich royaal maandenlang Gijs ploegt in de zevende hemel als ze over de toekomst begint komt 't keerpunt; hij veinst verdriet als haar geheim is onthuld schip strandt…

Rechtstreeks van onder moeders’ rokken lang geleden naar Neuchatel geëmigreerd had een spetter hem fris en onverveerd naar zijn thuisland terug weten lokken Vluchten vertelt hij me op een Amsterdams terras moest om dienstplicht te Papoea in de tropen en celstraf voor vaandelvlucht te ontlopen, toen al zeker dat na Luns tijd voor verjaring…

14:15 op werk, achter een bureau, Rod Stewart op de radio, de koffie net op, verder niks te doen geen telefoon, geen nieuwe klanten, geen goede gesprekken, geen boeiende opdrachten geen mooie vrouwen, geen drank, geen nieuw nieuws op F5 alleen de eigen gedachten: "als ik werk ben ik ongelukkig, ik wil graag gelukkig zijn. . ."…

Breek blanke meien van de Levensboom! Nu is de mei gekomen, ook voor mij. Als witte vlinders fladdren ze ons voorbij, De bloesemblaadren van mijn lentedroom. Zie, dit is weelde: wandlen zij aan zij In 't bloeiend Eden onzer liefde, loom En stil van 't groot geluk, met teedre schroom Ontvangen en gedragen, bang en blij. Nu laat…

woorden zeggen niets splijten slechts de stilte na de storm weerlichten sterven in de gezwollen lucht wassend water stroomt langs verlaten gezichten flinterdun hangen de laatste stemmen aan de wind voorbij het witte kind…

de seringen voor mijn raam beginnen spontaan te blozen verwonderd zie ik ze deinen op de wind alsof ze flirten en ik weet die leuke buurman loopt weer langs ik lach ze uit, hou stoer mijn eigen wangen in bedwang ~~~…

in momenten van nutteloosheid dwaal ik af en ruik de zoete geuren weer, rond vreugde en misère uit een jeugd proef ik weer het bitter van vervlogen liefde die zo jong en sterk leek, maar sneller nog was opgelost dan de illusie groeien kon er schijnt geen weg meer terug hoewel de deur nog licht doorlaat op de drempel liggen als een buffer…

Juighollend naar de rondeton Schepschommel en de wip Hoogvliegend de groene blauwballon Gierend vallen met de wiebelkip Kinderpret, gulpend limonadeknoei ijsmachine, gevuld wit chocolade-ei Wat een vreugde, rodewangengloei Patat met mayonaise, kroket erbij Eindeloze dag, de pret duurt maar aan Maar sluipend moezijn dood de zin Ouderzeur…

je roept me en ik hol, zoals in oude spelletjes naar het rode doel dat me trouwens altijd onverschillig heeft gelaten het was meer het uitputten onderweg of de dwaze doodsstrijd die de bekende pijn van verlies verlaagde en zo mijn lot aangaf als tijdverdrijf ik lag nooit aan de oppervlakte in welke kleur dan ook maar ik hol…

Vandaag ben ik er even niet vandaag wil ik met mijn oren dicht verstopt liggen onder mijn kussen, vandaag wil ik geen nare dingen horen, vandaag ben ik absent vandaag wil ik gesloten zijn, vandaag wil ik alleen maar bezig met mezelf zijn. Kom morgen maar terug, dan ben ik weer present.…

Paaldanseres komt lang niet meer aan haar trekken draait steeds rond de po(o)t…

de zonsondergang weergaloos kleurengamma door de natuur geschilderd…

waarom laat ik mijzelf uitgeleide doen en verdwaal in late straten, die verworden is tot een beproeving in iedere ruit staat een vervormd iemand te zoeken naar zijn huis de brievenbus is een roestig verleden ik ben mijzelf verloren in de reflectie van pure regen voortdurend val ik langs mij heen mogelijkerwijs heeft de wind mij veroverd…

ben een chaosman pakte je hand toen jij niet wilde je gilde in raken pas later konden we weer samen praten elkaar duidden waarom warmte ons contact verkilde toch was ik er de chaosman die voor even jouw honger stilde…

woorden die smelten in ritmische zinnen voel ik warmte van binnen buig mee met de wind in vredestekens woont het in mijn hart zal de wind de echo hoger blazen wandel ik langs woorden neem ze mee op mijn weg alles betekent alles in klinkers en medeklinkers het draagt alle kleuren in zich die verbinden aan emoties en ze wonen in mij…

ik vouw mijn handen in mijn schoot ten hemel richten zou teveel druk geven op de aangesprokene hij zou dan God moeten zijn zover kan ik niet gaan een tussenstop, een stand- in is voldoende voor mijn bescheiden vraag…

Schokkende bewegingen toen je slaap kwam Mijn lichaam, nog steeds verbonden, reageert Het vredig geknor dat mijn slaap ontnam Je bent zo mooi, zo mooi. Je mooie lieve vormen onder het laken Heerlijke volle lippen, zo vaak beroerd De kracht van je slanke benen weet me te raken Je bent zo mooi, zo mooi. Donkere krullen over het kussen naast…

Hoera: er is weer stof uit de Sahara Zo poetsen we de auto nog een keer En gaan we naar het Kruidvat op en neer Voor potjes Camel Trophyproof mascara Het land bedekt met fijn oranje spul Dat scheelt een hoop versieringsflauwekul…

zo ken ik mezelf, steeds weer overeind stijf van zelfvertrouwen ik ben rechts maar soms doe ik het links om de spanning er in te houden ik weet niet hoelang ik dit nog pik maar wel dat ik elke ochtend wakker word…

In ruste zijn is een soort van dood Zonder werkelijk te sterven Houd je op te bestaan. In ruste zijn heeft niets met rust te maken Het is het opgeven van een stukje leven Een zelfgekozen dood. In ruste zijn gaat heus ooit over Je lacht vanzelf wel weer Het leven tegemoet. In ruste zijn Is onverdraaglijke pijn Een plekje geven.…

er wonen zoveel werelden in mij in elke vezel van mijn lijf schuilt leven van miljarden jaren en weten van millenia bevroren in de tijd naar verre vreemde oorden voeren mijn dromen mij waar lang vervlogen levens bij het blaffen van de maan ontwaken uit hun eeuwigheid…

Yan Sung heet je, zegt het persbericht, je bent van diep onder het puin gehaald, moedig glimlach je naar de camera, terwijl wij, westerse tv-kijkers je linkerarm zien, in bebloed verband geen idee hoe het jou daarna is vergaan, na die beelden op televisie, iemand zei me: 'Goh, ze lijkt best wel veel op de soldaten uit het Terra Cotta leger…

Ik voel me vrij zo vrij als een vogel samen met jou lopend over het strand, Samen hand in hand. elkaar aankijken uren lang Samen met jou starend over de zee. Samen knuffelend en zoenend kijken naar de zon die onder gaat. Samen pratend over de toekomst, ik kijk je aan mijn hart slaat 20 keer sneller dan normaal, mijn hart bonzend in mijn…

Help me Het drijfzand is zo zwaar Mijn voeten zijn traag Mijn gedachten zo snel In het logge zand Ga ik ten onder in los zand Duizend armen reiken Ze zijn van mijn gedachten Op zoek naar houvast…

Als ik jou vragen mocht, wat zou je antwoord zijn, als ik jou zeggen mocht wat zou je antwoord zijn, als ik je hebben mocht, wat zou je antwoord zijn, als ik je lenen mocht, wat zou je antwoord zijn, maar dan, Ik heb je geleend, ik heb je gezegd, ik heb je gevraagd en ik heb je geantwoord, dus ik mag je hebben.…

Ik kom uit een gek geslacht Ik heb geen goede genen Ik heb aanleg voor depressie Vrolijkheid is zo weer verdwenen Ik vecht tegen mezelf Word chaotisch van de pijn Ga dingen vergeten Ik wil niet emotioneel zijn Van de tranen raak in paniek Van het denken word ik ziek Ik haast maar rond en doe feitelijk niets Niets is veilig, alles leidt tot…