Alle inzendingen, jaar 2008, week 37

Hij grijnst en sneert, voor vermeningvuldiging zijn twee grijze haren nodig; smeert, vanwege houden van, Franse mosterd op zijn schedel en likt zijn wijsvinger af. Vandaar is het ineens niet ver meer. Loost vervolgens zijn naam, trekt koele kleren aan, kauwt de wijn, vertaalt - onverstaanbaar - 'ik stel 'n kijker op onscherp, van naaste…

Het oude vrouwtje was geweldig blij: Eerst ging zij immers dit jaar naar verluidt Een hele euro er op achteruit, Maar nu krijgt zij er toch een euro bij. Alleen de euro’s die ze heeft gespaard Zijn volgend jaar geen eurocent meer waard.…

De Toppers gaan in Moskou de finale voor ons halen Na jaren zero points wordt dat echt wel weer eens tijd Maar stuur dan ook die andere vaderlandse nachtegalen en laat ze lekker blijven, dan zijn wij ze lekker kwijt Dág Bauer, Roelvink, Weber, de Dijk, dat enge Bluf en als dat ook mislukt hebben we Patty nog met LUF…

deze schitterende bloemen tegen een nog blauwe lucht vertellen mij iets over de verloop van tijd... zoals ook wij ons begeven van seizoen naar seizoen zo ontluikt een bloem tot bloem om straks weer te verwelken achter de einder van vandaag loert de haastige herfst van morgen Lejo van Kuijeren…

De nacht ademt volgeschreven vensters koele regels schetsen eenzaamheid. De eenzame aan een tafel in een kamer in een slapeloze ruimte waar de stilte spookt en de kaalheid van de winter een slaap overheerst met woorden van ontroostbare eeuwigheid.…

Hij heeft een oogje op de koningin. De vlinders in z'n buik zijn niet te tellen. Hij wil proberen haar te vergezellen en naar d'r dansfeest gaat-ie vol van zin. Hij haast zich, om zich aan 'r voor te stellen en op z'n dansvraag gaat ze waarlijk in! Hij denkt: 'Dit is alvast een goed begin' en voelt z'n ego bij de tango zwellen. Hij onderscheidt…

Alweer twee jaar geleden soms is het net alsof het niet zo is je niet bent verdwenen uit dit leven weg gegleden toch voel ik je naast me stil dichtbij ik mis je grote kleine man…

een kl*te wereld, Oorlog na oorlog, ziekte na ziekte Kan het niet anders?! Ongeluk na ongeluk, studie na studie Het wordt er niet beter op Mensen maken ruzie, Vaak om onzinnige dingen, Over een snoepje meer of minder, Tot het niet meer anders kan, Je kan er niet meer omheen, De studie is niet afgerond, De ziekte is vastgesteld…

De toxic- resistente mens ligt al in de wieg zorgvuldig werd dat uitgetest elk gifrantsoen naar wens. Een beetje water bij de melk Sulfiet in vlees en wijn Een snufje E, precies op maat vergif is goed voor elk. Hoezo bedrog? dit kan geen kwaad het kan er nog mee door er is geen mens aan doodgegaan en veel goedkoper hoor Misschien…

Als men mij waardeert om wat ik ben, geniet ik met volle teugen Als men mijn onderwaardeert om wie ik ben, met mijn soms achterblijvende geheugen kan ik zeggen, klip en klaar dat mijn geheugen niet kan worden opgewaardeerd. Omdat mijn hoofd zegt, je bent nu wel uitgeleerd er kan in dat hoofd niks bij Moet ik accepteren net…

Je zult me vragen Wat het dan is Wat ik nooit zal vergeten van jou. Met of zonder woorden zul je het me vragen Zelfs zonder het te vragen, dat Wat ik nooit zal vergeten van jou.…

ik weet waarom jouw zwijgen de dag onderdompelt in bleke kringen om je ogen -stil maar- hoe het geschuifel van beminnen kan klinken in holle handen als koude op het winterstrand uit woordennood omdat lippen sterven en de helften van jouw hart zwart maken in geschonden duinen en in alles wat is geweest -stil maar- dit…

Op zoek naar dat wat je nooit vinden kunt Gevonden wat je niet zocht De regenboog is een utopie Gemoedsrust een vanzelfsprekendheid De zoektocht voortzettend Onopvallend haast Heeft hij gevonden wat hij zoek was Het lag er namelijk naast.…

De herten burlen. Hinden luisteren schichtig, ver weg in het bos.…

Als een kind reisden we rond langs wilde bossen om te dwalen in de duimelotverhalen die verkleefden aan het hout Waar het stout ons niets kon schelen voor de takken die wij braken en de draken die wij staken met Sint Joris en de schout Nee - nog even zou de zon het zoete smelten ons besparen ook al jokten we de jaren voor ons uit - we…

Zwaarmoedig eenzaam verlaat hij zijn huis boven zwart asfalt verlichten lantarens de gebogen berken het imposante bladerdek adem verlaat zichtbaar snel in de koude nazomernacht een lange schaduw voor dan weer achter volgt willekeurig getekend licht en donker vervagen met hem verdwijnt het asfalt.…

Op vleugels zoek je de vrijheid van het licht en de warmte van de zon. Toch moet je eerst door de duisternis op zoek naar de maan en sterren. Pas dan kom je bij het licht waar je de kleuren ervaart van elke dag in en om het huis. Geniet van de dag die elke dag weer kleurig aan ons voorbij trekt. Een…

Mijn naam wordt nooit genoemd wanneer de wortels worden gesnoeid en ik ontdaan mij verschans achter de bladeren van mijn schizofrenie Twee gezichten hand in hand het sterven als een mokerslag dichtbij, noem mij de snelheid van het uur als ik voorbijraas en me verkijk op de dichtheid van de muur Dwaas maar onafhankelijk behang ik huiden…

als de schemer invalt is er geen ontkomen aan hoe hard je ook rent word je met huid en haar opgeslokt geel ochtendlicht kust 's morgens jouw ogen wakker hemels dauw likt je schoon voor een nieuwe speelse dag…

Een schorre haan ritst de morgen open hij, uit eigen faam, en ik uit naderend noodweer, mijn eerste adem zing, niet voor beide tot verademing, zich in badinerend licht laat tonen, balancerend op z'n trotse hanenpoten, schiet hij verbale gaten in het heelal en mijn ochtendkrant, een en ander opgesloten ligt in z'n begrijpelijke taal ben…

Sjors z’n ontwikkeling In z’n jeugd blijven steken Tijd van de Western; Desperados jaagt hij met z’n posses de wereld over…

als het nacht is roept mijn schrijfgerei breekt de stilte ieverans in het heelal gedachten die alleen de dichter kent laten radertjes draaien, beelden klotsen tegen mijnen binnenkop, onrust zet zich vast en de letterkes vliegen in de ronde de maan zwijgt stillekes, ligt op zijn gat wiegt op het zwarte scherm en er krijst een verdwaalde meeuw…

Het huis waar ik een kamer had was doorgaans stil de hele nacht; hooguit een muis die onrust bracht of iets van buiten uit de stad. Maar soms weerklonk een roep om hulp door alle kamers heen, over een gestalte op de stoep die iemand haalde naar het scheen. Verloren liep hij door de gang voor spoken en voor mensen bang, en hoorde weer de…

zag je de lamellen langzaam sluiten zo denk jij de wereld buiten maar ik ben in je hart voor samen uiten geen zee gaat ons te hoog nooit buigen we voor stormen we dijken onze normen met stenen van geloof en hoop gooi je huis weer open dan kan ik binnenlopen als je lach me weer ontvangt…

Ja waar moet ik nu weer heen de moed weer in de schoenen gezakt de wereld heeft me weer eens hard aangepakt waar moet men zoeken voor wat liefde op de lippen toch weer op de rotsen uiteengespat ben ik het al zat nee mensen zo gaat dat zweven in het zwarte gat geen traan gelaten kan ook niet haten alleen maar denken aan de momenten van…

Verlegen is hij de straat ziet hem noch staan noch zitten Naar hem trekken ze de gekste bekken Hij speelt bekende en onbekende wijsjes wind bladert door z'n bladmuziek Weg kijkt hij van de mooie meisjes die ronddansen in een driekwartsmaat Hij is verlegen raakt met geen mens ooit aan de praat Met zijn mondharmonica alleen…

toen ik je riep kreeg mijn leven een andere wending zijn mijn kaarten geschud hartenaas ligt boven, wijst me de weg zei ik het al, ik ben je vriendin ik ga mijn rugbagage niet meer verstoppen deze smaak laat me niet meer los in bekende symfonieën……

Ik wil uit mijn kamer ontvluchten De bekoring van je gelaat, Het zweeft in de wolkenluchten, Al boven de grauwe straat. De mensen doen wijze verhalen, Niets begrijp ik van hun gepraat. Tussen anderen en mij zie ik stralen De bekoring van je gelaat. En wil ik boeken lezen, Ik weet niet wat er in staat. Tussen mij en het boek komt gerezen…

De tiende juli vijftienvierentachtig werd Willem bruut het zwijgen opgelegd. Men onderzoekt alsnog hoe of dat echt gegaan is. Nauwgezet en heel aandachtig. En Balthasar wordt straks in een proces veroordeeld tot postume tbs.…

hier liggen mijn woorden schroomvallig geschikt behoedzaam in verzen gegoten mijn binnenste buiten en ik naakt en leeg de inkt uit mijn pen weggelopen geschreven voor jou dit hooglied van leven mijn god,laat het je koud mijn coach en mijn minnaar mijn censor, mijn norm jou kan ik mijn verzen nooit geven…