Alle inzendingen, jaar 2008, week 50

Ze praten alsof er een hete aardappel in de strot is blijven hangen. Praten met een air alsof de wereld van hen is. Zijn met goud en diamanten behangen want de wereld moet weten dat ze daar elke avond kaviaar eten Ze hebben verbeelding alsof ze alles zijn en de rest helemaal niks. Maar ‘k zeg je, en voorspel je, die rijkdom zegt helemaal niks…

Achteloos schreef ik het op telkens weer bleef het machteloos, daarna veranderde het in stroop langdradig, uitgetrokken scoop, een ontdooide regenpijp, een zinkende boot, kurk onttrokken aan de schoot van tijd, dan is er weer hoop, als die aanmeert zal ik je roepen, en het tij gekeerd om naar de juiste klank te gissen, blijven teksten voor…

een rare nacht van wakker zijn en slapen en wakker zijn en slapen en wakker zijn en alles werd helder onverwacht als die dag in de zomer waarop ineens overal mieren opvlogen realiseren: ik kan zelf mijn keuzes maken, mijn keuzes maken stoppen met die lessen op maandag waarvan ik – plotseling – weet dat ik daar al jaren minder…

Smelt wat ijs op je lippen Laat licht schijnen in je hart Vind je kracht diep van binnen Maak een gloednieuwe start…

Je was de grens over op weg naar mijn hart. In gedachten zat Je bij de bron van Jacob. Meer was er niet wat we samen hadden. Ik schrok van Je. Alleen wilde ik zijn! gewoon met mezelf. Je vroeg me om water nam weer een grens. Verward draaide ik overal omheen! Maar elk woord van Jou was sprankelend en tintelend van leven. Je keek naar…

Mijn vriendin die urologe is toch van alles van mij houdt terwijl zij met haar vinger in mijn innerlijke organen prikt Daarbij de Latijnse namen opsomt en de haar eigen ezelsbruggetjes om te onthouden in het Nederlands zelfs als ik haar lippen bedek Met kussen en strelen van haar G-spot zij als een raket omhoog schiet uiteenspat tot de…

Je blonde haren in de wind Spelend zonder zorgen Geniet maar van je spel mijn kind Denk nog niet aan morgen Eens zal je op eigen benen staan Het ouderlijk huis verlaten Toch zal ik je laten gaan Stil berustend en gelaten Vaak denk ik terug aan dat moment En rust je hoofdje op mijn schouder Het voelt vertrouwd en heel gewend Dan ben ik even…

Ik stuur je een berichtje via dit gedichtje het is 25 jaar geleden dat jij bent overleden die kerst vergeet ik nooit meer alles veranderde in één keer wat voelde ik een pijn nooit meer praten of even bij je zijn wij waren ons ervan bewust dat je toe was aan je rust en deze rust heb je verdiend ik weet dat je van boven op ons toeziet lieve…

ieder kind een eigen kamer elk vertrek heeft zijn tv meer apart en minder samen geen gesprek, steeds vaker nee het ego krijgt nu alle space eerst jijzelf, je pakt je kans het leven is toch slechts een race een sprong vanaf de hoogste schans zelfs de Kerst staat in dat teken van jouw voorkeur en gemak niets en niemand wordt bekeken…

Bij al wat er gebeurd is Leg ik mij geenszins neer Sla het stof slechts van mijn schouders En... Tracht het nog maar weer…

Alweer tijd om de tijd te meten! Oud & nieuw glijden spontaan in elkaar... zonder alcohol! Een tijdloos ritueel! Een vernevelde knipoogt reeds naar het nieuwe jaar & wenst alle schrijvers & dichters van gedichten.nl: licht in uw luchter, hout voor jullie kachel, brandstof in uw auto, brood & wijn op de plank, originele hersenspinsels…

op mijn dekbed bloeien prachtige oranje bloemen mijn blauwe negligeetje past daarbij wonderwel buiten is het bitterkoud binnen word ik verwarmd ik droom en ruik de geur van een zwoele zomeravond…

Ovenvolle kerst bezwijkende etensvloed Jezus vergeten?…

Als er geen mensen zijn valt alles weg om iets te kunnen schrijven. Zij maken dat we leven van elkaar, zonder gemeen te hoeven zijn. Alleen om die reden voelen we ons zo bijzonder in deze aardse wereld.…

Heer Aboutaleb zet Rotterdam als vanouds snel weer Op Stelten.…

hun lengte nog verpakt in lederzwart met een gracieus gebaar kwamen je vingers bloot een voor een artistiek en creatief de nagels donkerrood jij liet mij de lijnen lezen in de palm van je hand hun lengte reikte naar de pols vertakte daar tot brede band zelden zag ik levensloop zo gaaf gelukkig eindigde jouw liefdelijn nog…

Ben ik zeker van het leven zeker van mijn hier en nu zijn zonder twijfel in het brein om mijn omgeving te beleven het ontwaken als een schot verbreekt de sluier van de waan onthult de waarheid in een traan onttrekt de nevel van mijn lot fakkels van verbinding zijn ontstoken en met de wereld zoals die bestond is voor eeuwig het contact…

de loodgrijze lucht voorspelt vliegende storm een enkele meeuw laat zich drijven de vogels vertrokken al vroeg dit jaar en slingerden zwermend weg met elkaar maar de meeuwen, zij willen hier blijven. de schemering valt en brengt sterren dichtbij de feestdagen gaan weer beginnen als zand door een zeef zo vergleed het jaar zoveel moet er nog…

Jij, mijn liefde mijn gevoel voor jou groeit maar door... onberekenbaar... Want met jou deel ik niet alleen intense gevoelens, maar ik vermenigvuldig ze ook…

nooit was de waarheid ver weg, maar jouw ogen deden mij verdwalen, de weg naar jouw leugens heb ik eindelijk gevonden, dus de waarheid zal ik op jou verhalen.…

de engelen in een stille winternacht en de herders kleumend bij ’t vuur zij en oosterse wijzen aanbidden ‘t slapend kind in de voederbak ‘n ontmoeting tussen de mensen onder een verre stralende komeet de jonge madonna eenmalig bezocht door de geest heilig en mysterieus hemel en aarde beroerden elkaar goddelijke nederigheid in het…

Kerst, het kindje is geboren dat wordt elk jaar opnieuw gevierd we moeten vrede beleven, vrede betrachten, vredig leven. Toch wordt niet iedereen bij dit feest betrokken, er wordt niets versierd Er zijn voldoende mensen die de Kerst alleen moeten beleven. Geen overvolle Kerstdis, geen pakjes onder de boom Sterker nog, er staat er…

Je groeide in mijn buik ik mocht je niet houden en je moest eruit. Dagenlang heb ik gehuild, want ik wou je niet kwijt; geloof me, lief kind, pijn en verdriet is waar ik nu onder lijd. Ik vraag me af hoe je er nu uit zou zien als je nog geleefd had, ik zou je knuffelen en alles geven, mijn schat.…

Wanneer gespleten tongen woorden slaan en lippen blauw zelfs kou kunnen laten bevriezen zullen veren gedoopt in huid op huid het dons altijd kunnen verbloemen al blijft de gift git het blanke vel leest naamloos…

Een weg, geen uitweg. Ik, eenzaam en alleen. Niemand om me heen. Verdriet is het enige wat ik nog voel. Dat is mijn gevoel. Het is donker ook in mijn hoofd. Al het vuur, ook in mij, is gedoofd. Een weg, geen uitweg.…

Aan elastieken draden van onvoltooide processen, in processies meegetroond op de bolderwagen van de tijd, verwoord in gerecyclede patronen, in neonkleuren, in zuivere willekeur vergeten, langs de lijnen van een dubbele moraal waarin oude krassen te diep zijn ingesleten, maakt rechtlijnigheid plaats voor vicieuze cirkels, spreekt in kern…

Zo'n lief klein hoopje Het kijkt je aan Je voelt een lach Maar ook een traan Het voelt een beetje Of het jouw kind is Al na een paar dagen Is er het gemis Het voelt zo speciaal En ook heel diep Het is alsof het je binnen In zijn hartje riep…

Eeuwen her, hoog en ver, zagen zij als lichtend baken, en volgden zonder moe te raken, die vreemde wonderbare ster Op kamelen zochten zij daaronder een koningskind, liefdeslicht, Gods zoon die vrede sticht, en vonden het grote wonder Mirre, wierook en goud Weg…waar zijn de gulle gaven? Kon wijsheid onze dorst ooit laven, nu rest ons kerstkrans…

Zij heeft een knobbel in haar borst Snel naar `t ziekenhuis De noodzaak kan schreeuwend zijn Een onderzoek Wachten vooral afwachten Slapeloze nachten Tranen Het leven staat stil Geen zorgen zegt een verzekeraar U is mens En Wij Menzis helpen onzekere mensen Komt u bij Menzis verzekeren Door onze speciale afspraken Weet u snel zeker.…

Wil dat rechts extreem gespuis terug naar vastigheid op aarde met onze vaderlandse taal uitgesproken op het werk en thuis wordt dat kiezen uit twee waarden nu ook spelexperts zeggen te blijven gokken als zij Nederlands schrijven alfabeet of neanderthaal Met Belgen die naar de scores tonen winnen of meedoen voor spek en bonen…