169 resultaten.
Utopie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 152 de wind waait door je haar
je bent verrast alsof je je hoed kwijtraakt,
afgestaan aan de wind, je bedankt haar
voor deze koele onderbreking, en loopt
daarna weer verder in de traagmakende zon,
bezweet en langs de hoge bomen richting
de boerderij, naar boer Jansen, kijken of
daar wat te doen is. Koeien kijken je verbaasd
aan en schapen…
Tranen op het venster
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 710 TRANEN OP HET VENSTER
Tranen druppen op het vensterglas
het weer heeft alweer zo’n verdriet
Het mist zoals ik het levenskompas
mijn tranen, die vloeien echter niet
Kleine beekjes vormen zich aldaar
ach wat huilt ‘t weer toch vreselijk
Net als ik, heeft het weer het zwaar
mijn pijn is nochtans..ongeneeslijk
Grote druppels roffelen…
VRIJ VERSTAAN
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 155 De sterke gelovigen
van vierduizend jaren terug
kenden geen geschriften
der godgeleerdheid
of vrome geschiedenis
maar aanvaardden met ruime geest
het bestaan van 't Opperwezen
en Diens heerschappij
aangezien zij zich niet
de kern der Schepping voelden
maar hun nietigheid
als mens beseften
een kleine vonk
die vluchtig door het heelal zweeft…
Valreep
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 390 Je norm staat lijfelijk geschreven
in ons maagdelijke hoofdstuk
in al wat wij samen beleven
verdwijnt elke sociale druk
je hebt de prijs moeten betalen
voor het verdringen van verdriet
het is de schoot voor de banalen
waarmee je zelfrespect verried
het kijken in elkanders ogen
is van waarachtigheid ontbloot
wij koesteren slechts mededogen…
Klos
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 150 het zij voor altijd
vastgesteld
niemand is te vertrouwen
nillens willens zal iemand
ergens ooit iemand anders
bedriegen
beliegen
diep gedacht
afstandelijk ook
laten we wel wezen
maar
je zal toch maar
een keer
de klos of lul
geweest zijn…
mijn gedachten
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.045 Ik zoek me gek en breek telkens mijn hart
aan mooie worden en beloftens
Mijn verwachtingen stellen mij teleur
en dat doet pijn
Ik merk dat ik iemand zoek
Met wie ik mijn lief en leed kan delen
zo dat ik me niet kan vervelen
Mijn gevoel is meer dan een vriendschap
omdat de teleurstelling mijn hart steeds weer afbrokkelt.
Het gevoel dat ik…
isoleer
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 436 ze zit in de hoek
gevangen
tussen 't vocht en wit
van levenloze muren
waarop haar ogen
ogen -als open vensters
haar innerlijke leegte reflecteert
en toch als je goed kijkt
doorheen alle lagen van pijn
schijnt er een lichtje -
een herinnering van onmetelijke liefde
diep geraakt
kijk ik haar aan
ze glimlacht, schijnt mijn gedachten te…
Tot aan het voeteneinde…?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 179 Het diepe ademen
in zovele nachten, wat
naakt en ontspannen
in haar droom de mijne
onderzoekt, te lezen in
een zucht wat liefkoost
het avontuur van ziel,
en zaligheid, genezen
van rug tot aan het
voeteneinde en terug,
voel me ik bevoorrecht,
angstwekkend kwetsbaar,
wonderbaarlijk, tegelijk
dan wel zonder bijkomend
gevaar te worden…
Op Kamp
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 551 Ik ging op kamp om rust te vinden.
Ik vond er weer mezelf en nieuwe vrienden.
De dagen daar zal ik nooit vergeten.
Ze zorgden voor het begin van mijn nieuwe leven.
Voor het kamp had ik een nieuwe start genomen.
Het kamp was enkel afleiding, om even te bekomen.
Maar rusten kon ik niet, jij was daar.
Jij liet me voelen, ik ben nu eindelijk klaar…
Een ring
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 545 Een ring met 1000 steentjes.
Een ring met 1000 betekenissen.
Een ring die ons verbonden houd.
Een ring voor de eeuwigheid.
Een ring die nooit slijt.
Een ring die voor altijd blijft.
Het is de ring die ik van je kreeg toen je je liefde aan mij verklaarde.…
Vleugelnachtjes, zachtjes
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 136 schenk mij het vertrouwde
mijn leven, mijn lief
je weet, ik ben zo’n dromer
als een stille voorjaarsvlinder
altijd fladderend op weg
zoekend naar een zomer
naar het vergeet-mij-nietje
de verscholen dapperheid
tegen de wortels van het rietland
och, laat mij vleugelnachtjes
wangenzachtjes slapen
tegen de schoonheid van je hand…
nattigheid
hartenkreet
4.0 met 20 stemmen 972 gehuld in zijn donk,re grijze jas
hangt hij stil dreigend in de lucht
schuift over zomers hemelsblauw
maakt witte wolken grijzig grauw
samen met zijn vriend, de wind
komt hij er aan, met natte vlagen
spoelt alles helder schoon
wat hij op zijn weg maar vindt
spattend en spetterend
roffelt hij op de daken
stroomt over wegen en land
naar…
komt goed
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 739 Geloven in hoop
en liefde.
Of mischien toch de wanhoop?
de goot!
Het sterven van een roos
geen kleur herkennen
in je ogen.
Van het waar en wanneer
natuurlijk doet het zeer
au zeggen.
Geloven in een teken
via luchtgolven
geschreven?
Niemand is hier achter gebleven
het lijkt wel een spookstad
zo nu en dan
durf jij nog te dromen…
Onderzoek
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 114 ik zoek in de bibliotheek van mijn gedachten
loop er met stapels boeken rond
ik ken ze allemaal
maar tot herlezen kom ik niet
veel te veel stof
daaronder
dingen die zichzelf bewaken…
loskomen - senryu
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 341 zweef graag even weg
naar ergens nergens mooier
ver van aards gedoe…
one night stand
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 500 toen je vroeg
blijf je voor altijd bij me
in de eerste minuten van onze ontmoeting
kon ik niets over mijn lippen krijgen
in mijn naïviteit
zocht ik naar een echt antwoord
op een vraag die niets betekende
later begreep ik
dat ik volmondig JA had kunnen zeggen
omdat jouw ‘altijd’ dat moment verwoordde
en ik al die tijd daar was…
Vlinder
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 156 Vlinder, jij die fladdert
zo vrolijk op de golven
van de zomerwind.
Zo broos en breekbaar
je vleugels gespreid, met
de allermooiste kleuren.
Vlinder, jij zo dansend in
je korte levensdagen, brengt
tederheid in mij naar boven.…
MET MIJN 85 JAREN
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 730 Dacht ik, ik heb alles wel gehad
nou nee dus, er is nog veel meer
je zou het niet geloven
maar ik voel me heel erg fit
de tand des tijds is wel aan het knagen
maar ik kan nog alles zonder vragen
rijd mijn auto van hot naar haar
ben altijd bezig en maak van alles klaar
beperkingen zijn voor mij niet weggelegd
ik loop nog flink en heel kaarsrecht…
TRANEN
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.068 Voorbij is onze liefdes tijd
het was mooi
maar het is passé
voorbij de tijd van wanen
na vreugde komen tranen
de storm is uitgeraasd
een laatste druppel
een schittering
onze liefde is nu herinnering…
marseille , la bouillabaisse
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 247 vanuit de hoogte waakt de dame
over haar zinderende stad
op het kruispunt van eeuwenoude wegen
knorrige obers mopperen
boven pastis en kruiken koel water
in hun onverstaanbaar patois
bedelaars, straatdiefjes, straatmadeliefjes
rollen met hun donkere oogjes
vingervlug je zakken leeg
weemoed klinkt door de hese "paloma…
Schoonheid
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 514 Echte schoonheid
zit van binnen
wordt althans
alom beweerd.
Toch is een mooi
smoeltje om te beminnen
om den drommel
niet verkeerd.…
Diffuus is het licht
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 167 een hand
in de golven
de arm gebogen
vingers gespreid
een wenk zonder
lichaam en ogen
schuim tart
het zicht diffuus is
het licht onvoorspelbaar
er zijn geen
passanten die mijn
angst kunnen delen
ik spring
wil die hand
vingers gespreid
duik tot mijn longen
gaan barsten adem zee
maar haar ben ik kwijt…
Herhuisvesting
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 307 De kinderen zijn toegewezen
geheel buiten mijn invloedssfeer
ik heb het vonnis net gelezen
de levenszin is nergens meer
geplet onder het zwartste spansel
bleekt de blauwe lucht bedreigend
begrijp dat ik mijzelf verkwansel
nu mijn thuisfront is onteigend
nog eenmaal klim ik naar mijn zolder
op zoek naar laatste kerstening
mijn kop loopt…
boswandeling
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 77 het pad bevat,
links en rechts,
opgeschoten fluitekruid
overwoekerend hebben
beschutte plekken
het zicht onttrokken,
geen prachtschubwortel
meer te zien
een verloren ooghoek
schittert takkenstralend
nerveus een bosblauwtje
ja, kleine vlinder
ik heb je gezien
de zon doorbrak het bos,
bekende kleur
en ik vervolg mijn pad…
Fusie
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 316 Verdeeldheid tussen mensen
Tussen lief en leed
Decennia lang
Hoop en wanhoop
Kennen elkaar als geen ander
Hand in hand
Gaan zij gezamenlijk door het leven
Wij zijn van de aarde
Waar alles samenkomt en een geheel vormt
De maatschappij is verscheurd
Laat de kracht van de aarde
Van het samenzijn
Terugkomen in het leven
Laat mensen…
herinneringen
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 246 met zijn kraaloogjes
die zo groot zijn als knopen
en zo stralen als de zon
waarin de lichaamstaal
zonder enig woord
wil zeggen dat hij geleefd heeft
en waarin de natuur
zijn pure schoonheid laat voelen
met de warmte om ons heen.
waarin de vrije vogels die vliegen
laten zien dat dit
het eindstation is van het leven,
maar ook na…
stille getuigen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 192 droevig schuilende dromen
vervlogen met de wind
in het hunkerende zand
gebrand op verse sporen
wacht het pad de leegte lang
ogen die hier ruimte zien
zijn dichterbij de marathon
en vinden stil hun glans
mijn voeten voelen warm
tijd om vlam te vatten…
Le village abandonné
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 605 De hitte kruipt over het enge pad
Het alpine dorp ligt in ruïne
Hier hebben mannen, vrouwen liefgehad
Maar konden er de kost niet meer verdienen
De wilde tijm kan je van ver al ruiken
De hop hoept schril en onverstoord
Geen leven meer achter vervallen luiken
De krekels hebben hier het laatste woord
De bron, die leven gaf, is opgedroogd…
Grootvader
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 947 In mijn prille wonderjaren
zat ik naast hem op de bok.
De teugels in zijn ruwe knuisten
spanden zich een beetje op
als we plots het oogstland kruisten
en hij 't paard tot stilstaan trok.
Hij sloeg een grote handdoek open
en we aten op gemaaide gras.
Bij een boterham met siroop
vertelde hij dan steeds verhalen,
als het heimwee hem besloop…
Ik en mijn melancholicus
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 355 mijn ziel is bijna
al een leven lang
zacht droevig gestemd
de kleur van vele dagen
schijnt herfstachtig getint
ben deels geremd,
onderkoeld
ben ik zo vroeg uitgebloeid
en is het enkel voor mij bedoeld
wil dan vluchten
ver van het heden
of in de schaduw
van het verleden
het lijkt wel
of mijn aard
is gezonken
in diepe…