Alle inzendingen, jaar 2010, week 29

Door afstand steeds gescheiden zelfs nu ik zo vlakbij je sta weet ik je te ver weg om ooit die kloof met woorden nog te kunnen overbruggen. Geluid sterft in mijn hoofd geen stem durft nog te schreeuwen waar de stilte te veel woorden draagt om de ruimte door te dragen: ze vallen zoemend weg. Bewustzijn duurt slechts even zo lang het oog…

om een huisje deur zag ik witte liefde in jouw ogen en het groeide binnenin ons enthousiast jij liet me dansen en glimlachen bij dageraad en bij nacht tot daar het einde kwam eens te meer drukt afscheid laat stilte achter in ’t hart en oog en achter mijn deur om te bewegen over twee provincies binnen en buiten wat de natuur repeteert…

Droge tranen leverden de meeste pijn wenen was het voor een gesloten deur Onder het masker verdwijnt de schijn achter haar masker..bekende zij kleur Achter ‘t vrolijke masker van de lach woonden grauwe wolken, zonder zon Van het leven betaalde ze er het gelag haar ingevroren vreugde, in het beton Onder ‘t enkel lachen voor de schijn lagen…

ben jij mijn droom of droom ik slechts van jou om niet te hoeven ontwaken is ons fysieke samenzijn werkelijk samen zijn of zijn we samen nog steeds alleen tussen de lakens slechts op de rand van je bewustzijn waag je je op de rand van mijn bed en ik open me in al mijn zachtheid omdat ik weet dat je er morgen niet meer bent jij…

Volgens Amsterdamse verslagen meert men straks aan langs plastic kaden of houdt men zich schuil op drijvend zwerfvuil. 't Lijkt Hollands hoop voor bange dagen.…

Hoor ik het goed? dat kan niet waar zijn dat is ongehoord hoe verzinnen ze het in vertrouwen heb ik het verteld aan vrienden moet dat toch kunnen maar nu heb ik het teruggehoord door dit verhaal ben ik de grond ingeboord luisteren ze nooit goed wat je zegt of wordt het door hen anders uitgelegd maar nu sta ik voor paal door dat verdraaide…

wanneer je zegt dat het onzichtbare niet kan bestaan in dit leven, denk je dan aan de waanzin in het moe geleden licht of aan de dronken poppetjes die je krast in je verhalen, op de stoep en aan de tafel omdat zij je troosten je meeslepen aan de binnenkant omdat de diepte steeds dunner wordt, net zoals dat kind dat niets van liefde weet…

Mijn hart glimlacht als ik Jou zie hier op dit heerlijke strand. Mijn hart staat in volle bloesem door Jou. Zoals suiker in water maak Jij deel uit van mij: onzichtbaar en toch overal aanwezig. Mijn hart glimlacht als ik Jou zie. En ik zie je overal met je liefdevolle glimlach. Laat ons varen naar de oceaan Jij en…

je wangen kleuren purperklokjes in de zon brandend de liefde…

ik heb je in grote lijnen getekend belegd met kleuren glas uit wat voorhanden was details gesneden en gepast zodat het eigene herkenbaar lag je warmte als ondergrond gekozen stralend uit gezicht en ogen jij leeft in mozaïek speelt licht en jeugdig in de vreugde van je ziel…

De Koningin vroeg raad aan een bekende Voor ruggespraak en raad, vrij onverwacht Wie volgt er nog? Hans Wiegel? Dries van Agt? Of willen we een grotere legende? Dan doen we nog een zoektochtje naar hem ‘Op zoek naar Joseph’ (met de hese stem)…

Honderdduizend schonen hebben mij hun ja-woord reeds gegeven en nog laat ik ze ook weer gaan…

Ja, vandaag is de zomer precies één maand oud, Zeus (of God?) schildert haar vol blauwe en roze tinten, en scherp tekent het silhouet van de gierzwaluw, Hermes heeft mij de jaloezie van de goden verklapt, immers, de gierzwaluw bemint in de open, wijdse lucht, de gierzwaluw zweeft van laag naar hoog, luid roepend, mooie, honderd dagen vogel…

liefde..is voor mij alleen nog maar een mooi woord wat mij nu niet meer bekoord in al zijn aanwezigheid waar is dat gebleven al was het maar voor even terug bij mij in mijn leven en geen verledentijd het is bijna bizar zonder te leven wetend hoeveel ik heb te geven komt dit ooit nog op mijn pad vraag ik mij af telkens weer dat warme…

Onmerkbaar, bijna in willekeur, heb je mij ingelijfd, in muziek die me niet raakt, in de taal die ik niet spreek en niet wil verstaan, mij bij jouw van wie je niet houdt. Was er iets veiligs en vertrouwd bij maaltijden die ik maak ? Of iets wat niet in te lijven is, een eigenzinnigheid die tegen tralies van de sleur en middelmatigheid…

Ik neem het geluk waar op een afstand en niet van mij want geluk dat deel ik niet ook al is het van ons samen. Ik ben een koude, en vrees de warmte omdat het kloppen van je hart mij doet bewegen in die zin die niemand wil.…

Geld met bestemming van zeer verschillende aard ritselt en rinkelt. Zakelijk gesprek klinkt spannend, maar vrijuit bij luchtige scherts Toekomst opbouwen; intussen schoon verleden koesterend eren. Het borrelglas schuift: gedachten doen zich horen als jonge vogels. Al deze stemmen zijn vereend in 't vertrouwde Café het Raadhuys…

Ik wandel langs het leven heen verzacht van aard, maar nooit verlost van het verleden, want hoe bemost een steen ook is, het blijft een steen zo staat het hier in mij geschreven met ouder worden zelfs gegrift de duinen, zand, de zee, de drift die overging, in overleven in vasthouden aan wie jij was voor mij dan toch, en aan de sporen die…

Treurig was het in de avond mensen met oranje kronen en oranje jurkjes zwijgend huiswaarts te zien fietsen. Ach, de zon was al een tijdje onder, maar liet nog een spoortje kleur na in het verre westen. Maar die kleur... nee, even niet.…

Het geesteskind uit ons geboren is van uitzonderlijke bloede in onze doofheid kan het horen hoe God een stille dood verhoedde het draagt de waarheid van ons leven over een zee van zijrivieren waarin de liefde is verweven met brute kracht van wilde dieren het overstemt kwetsbare klanken in het concert van overleven wij hoeven nooit meer…

Stilte, even een snel bewegen geen enkele blik van emotie zie je in zijn ogen. Hij staart in de verte, zonder werkelijk te zien zoals, een schim zonder enig gevoel.…

wakker in een droom wil ik uit de wereld stappen voorzichtig een stapje over de rand en dan dan zal ik vallen vallen tot ver voorbij het diepe vallen zover totdat ik zweef zweef in het oneindige het vochtige van troost één word met mijn wens als een onzichtbare kring rondom stilte afgesneden van de richtingen die mij niet toebehoorden…

Syen ( schande ) Ik heb nadrukkelijk de reacties gevolgd op de Waterkant. Surinamers, ver van huis en haard elkaar feliciterend… want “brada” Desi Bouterse het was hem dan toch maar gelukt. De Nederlanders lekker afgezeken en het leek wel of ze daarop lang hadden gewacht Zijn ze nu helemaal van de pot gerukt ? vergeten lijken wel de december…

geef mij terug aan het water geef mij terug aan de wind breng mij terug bij de oorsprong maak van mij weer een kind ego / laat me toch slapen maak me vrij van mijn brein laat me nooit meer van je horen opdat ik gelukkig kan zijn…

Ik kijk ernaar met enige reserve maar wil de euforie ook niet bederven. Toch heb ik het idee dat de champagne vanavond rood is, niet oranje.…

We wilden in subtropische streken blij als vogels genieten en daarom kozen we een migratie-route naar Malga Zanga, mal voor luxe, kalmte en welbevinden in de Dolomieten, boven zwanen en cipressen bij het Lago di Garda. In- en ontspannen bij de zang van blauwe lijsters! We klapten als een ligstoel in en uit: de zonnegroet. We deden dat niet goed…

De uitgestoken hand werd niet gezien liefderijke woorden werden niet gehoord kleine goede bedoelingen werden niet begrepen aanwijzingen in de goede richting niet opgevolgd je zou toch denken in nood worden ogen geopend oren gaan veel beter horen gevoelens worden steeds sensitiever overal wordt dieper over nagedacht nee, niets van dat alles…

In een zweethok. In een geselhok. In een bloedhok kom ik ieder jaar wel weer. En elk jaar moet ik wel weer leed doorstaan in een zweethok. Of in een bloedhok. Of zit ik weer in het geselhok van mijn pijnlijke herinneringen. Achter de kleine hooggeplaatste ruit van de oude kinderschool zat ik met pinnen vast aan de vloer.Zo is het altijd geweest…

Het volk heeft gestemd op een geweldige vent een moord president…

de atmosfeer bolt zwanger van de hitte puffend en zwetend wachten we af of het weer zo’n zware bevalling zal worden…