Alle inzendingen, jaar 2010, week 41

Is Nederland dan echt gered nu het bevallen is van een rechts kabinet? Nee! En ik kan alleen maar hopen dat deze formatie snel op de klippen zal lopen…

het glas heeft in kristal van haar scherven verteld hoe sierlijk lijnen bogen licht braken in de zon toen evenwicht nog transparant de kleuren schitterde van kunst de val in het ongrijpbaar zijn gebroken tot de laatste lijn in tonen die op marmer nog probeerden als kristal te resoneren…

vliegensvlug slaat de rups zijn vleugels tot vlinder een nieuwe dag ontpopt zich…

Zachte winden om de slapen, haren baden in een gouden licht, ze plukt de zoete dromen uit het heelal, in haar schoot voedt zij ongerepte zwanen in een oneindig ritme met de houten klossen aan een zwierig touw, ze beschrijft de lessen van de aarde in de hemelboog, ze kust de dieren van haar spel, drijft ze tot oprechte daden, in relatie…

Levenslust, een evolutionair program verandert in jouw geest door storm in ‘n mentale stoornis waarin drempels tussen leven en dood vergaan, ‘n zwarte leegte ontstaat waarin je jezelf verliest en dodelijke angsten uitstaat. Je wordt depressief en suïcidaal wat niet automatisch dood-wensen inhoudt, maar zoeken naar vluchtwegen, uit het…

als het gesproken woord niet meer wordt gehoord als de schrijver om zijn mening wordt vermoord dan verliest de wereld haar luister en wordt alles duister…

vergeef hen die oordelen wablief? ik heb m`n vijanden lief vergeef hen zij zijn blind dragen het kind naar het kruis vergeef mij voor al mijn kwalen ik leef van mijn verhalen verhalen waarin ik leef ik leef mens! één wens de toekomst komt tot nu onder het stront m`n lief wablief? ook jouw vijand leer er is…

( voor Oscar Wilde ) Gevangen in cirkels van haat viel hij in de diepste trechter naar de duisternis, maar het vervloekte bataljon van satan volgde hem tot op de verpulverde lippen, het land van zijn successen stak genadeloos een bajonet in zijn hartstreek. De rat wilde niet van wijken weten, niet totdat de bloedende eend, totaal verminkt,…

Er zwerft een bange zwaan in een vijver op een werkende vulkaan. Het bloemenmeisje spreekt: 'Kijkend schrijver, red mij voor de wereld breekt!'. Ik neem haar bij de hand, wij vluchten snel voor de lava ons verbrandt. De redding is nabij, de hel vergeten en dan een kus, heel sappig, nu ziet zij mij.…

Alleen is waar,waar alleen is daar daar waar het waar zich leent absoluut te zijn niets is minder waar daar waar het woord verwoord het vlees verbeent alleen is waar,waar ziels alleen zich gelukkig waant.…

Ik ben sneeuwhaas negen vingers oud de renner snelste van alle jonge krijgers. Als ze komen zal ik rennen van deze hoge heuvel over de toendra naar de tenten. Ze komen, ze komen! Dat zal ik roepen schreeuwen zal ik de lucht uit mijn lijf zwaaiend met mijn armen en het rendiervel. Ga naar de rivier wacht daar je weet het toch…

Uitwisselingsproject 2 maanden zijn lang ik was als moeder bang soms kommer en kwel hoewel ze stelde het wel. Zuid-Afrika was niet aan de deur, maar voor jou was het aangenaam, en geen sleur. Lieve dochter van mij ik ben echt blij om je weer in mijn armen te sluiten. En niet te moeten denken zal alles daar zo ver haar de vreugde…

Het is, dat ik niet wist, hoe vriendschap in elkaar steekt, want oei wat heb ik me vergist, ik stootte lelijk mijn neus bij deze vriendschapskeus, moet nu op de blaren zitten, maar heb een ding wel geleerd, deze keus was misschien wel verkeerd maar ik zal van mijn hart geen moordkuil maken!…

Kolderiek periodiek (nr. 17 uit een reeks van 100) Napoleon kreeg bij de afrekening een Bon Aparte...…

hoe avond maakt dat ik je stappen hoor jouw bijzijn speur in verre tonen als van een late gast je stilte proef als het legen van mijn glas een onverklaarbaar zwijgend weten dat het zo is zoals het was jouw vragen worden dan mijn eigen woorden ze stellen mij gerust op mijn papier verstrooi ik ze als as…

jij spreekt al zolang blijft de oude al zwijg ik vaker in de herfst vlucht weg voor mezelf om te genezen de herfst verkleurd mijn voeten, handen, mond en ogen ik zal dit seizoen weer overleven ink letters als een gebed op het ongemak van ziekte soms zwak, na al dat tobben kom ik steeds weer bij jou ik hang aan ’t oude of het nu gaat…

Als een vlinder niet meer durft te vliegen Bang is voor de mensen en het liegen Maar naar de zon en de liefde verlangt Even bij iemand veilig te zijn in de hand En hulp bij het vliegen nodig heeft Maar er niemand is die de vlinder dit geeft Blijft het met alle kleuren een pracht Alleen zo angstig voor dag en nacht…

In duizenden druppels vocht uiteen gevallen flarden herfstsluier geworden beneemt het de zomer de adem glijdt het talmend in rust omfloerst het ogen met de bomen tot grijze fluwelen de horizon ontnomen in het stille witte waaiende een sprankje zon jaagt het op de vlucht om verloren lommer de bladgele en rode…

Word ik nu al met mijn zesendertig Een echte verbitterde oude lul? Die niets meer begrijpt van dat jonge spul Of is de jeugd gewoon zielsgelukkig? Zich van ramen in de trein niet bewust Een treinreis lang op hun scherm gefocust…

Een lamp die flikkert in de kamer Als alleen ik daar wezen moet Maakt mij nieuwsgierig en ook vrolijk Ben jij dat papa die dat doet? Zet jij mij soms weer aan het denken? Laat jij me weten: life is great Moet ik meer aandacht aan je schenken? Bang soms dat ik je vergeet? Dat jij het bent mijn lieve papa Die bij me blijft zelfs na de dood Over…

hoe jij namen leven laat één voor één karakters geeft, als mens dromer en als verlichte geest gekleurd langs vijvers zweeft, de lelies blank of roze licht hoe je altijd zoekt naar juist dat ene mooie diep vanuit jouw binnenkind de wereld ziet als vorstkastelen al jouw pseudoniemen komen uit je hart opgetekend als dezelfde mens…

De Horlepiep Nee, Magere Hein ontloop je niet, ook als je hem nooit hoort of ziet. Met scherpe zeis en in ’t geniep danst hij stakerig de horlepiep. Ik lach en schater; hoe macaber wijs en lied ook zijn: zijn knekellied verdriet mij niet. Dapper ook de dorpse boer, hij melkt en wiedt en oogst: voor hem ligt welvaart in ’t verschiet.…

Niet ver van de obelisk, door een graaf eens opgericht als hommage aan Napoleon, ligt een bos, met hier en daar wat mos. Beuken uit zaadjes van vóór de Franse tijden zijn uitgegroeid tot gigantische wezens. Die woudreuzen dreunen daar in F-majeur, met een berk, her en der, als versierings-triller. De donkergroene sparren verdiepen als een…

Dag in dag uit zag ze hem zitten achter het vervuilde raam onafscheidelijk van zijn laptop. Wat opviel was de zondag, dan zag ze hem staan, die bundel in zijn handen… een plan kwam in haar op. Voor het schoongewreven raam mengt zich een bevend stemgeluid met een wat krakende sopraan. Vanaf de tafel speelt de laptop. Wie nu door de straat…

waarom zegt niemand dat de aanwezigen die er waren niet bestonden al sprongen ze herhaaldelijk bovenop het beeld van illusie geeft het een roes van vrijheid of wil men zichzelf onderstrepen; een witte woordenvlag planten als herinnering aan al dat moois van muzen, momenten en letterkundige overgave kan men bloemen laten groeien in oren…

Als het ware Toch is het rare Dat, ” als het ware” Niet aan “het ware “ appelleert Maar dat enkel suggereert Als het aanvaardbare. Dat is het rare aan het ware Dat zich moeilijk laat verklaren.…

DAUWBLOEMPJE Dauwbloempje o, wat toch schitter jij in die verrukkelijke zomerochtendzon Je druppels zijn als parels van dichtbij jij die ’t donker, vanochtend overwon Klein bloempje ach, het ziet als traan dat tere pareltje dat jou ’t oog vervult Dat je smart hebt kan mij niet ontgaan je oogjes zijn in diepe treurnis gehuld Teer…

lach even naar het kakelverse ei en dompel het –hoe wreed- in kokend water daarna en dat is vier minuten later ontdoet u het van schil, wat zout erbij een broodje, donkerbruin, dat is gezond een blaadje groen is goed voor uw geweten vervolgens slaat u lekker aan het eten veeg wel die gele smurrie van uw mond dan gaat u naar de koelkast,…

de storm rukt het vale herfstblad rolt over hobbelige keien tussen de hongerige honden hun valse tanden in gescheurde lompen likken ze etter en bloed uit wonden van de bedelaar zittend aan de hemelpoort de zon houdt zich schuil achter sinistere grijze wolken terwijl hemeltranen het land teisteren…

De enige reden dat Mannen falen is,... Gebroken focus…