Alle inzendingen, jaar 2010, week 48

er is geen wind in dit oude dorp het dwarrelen is ongezien zoals het kind in die ene lichtvlek dat blijft fluisteren en ongestoord rozen plukt heb ik dan de oorsprong losgeweekt, de hele kleine woorden die zoveel overeind hielden en die ik wilde houden graveren in de straten van mijn jeugd, vrij van huiver en zwarte richels al waren…

Daar ben ik geen uitzondering op, spijt...meer dan ik zeggen kan. Onomkeerbaar en niet meer te herstellen, verkeerde keuzes, te snelle beslissingen. Ondoordacht voor de ene en weloverwogen voor de ander, je moet er mee verder, of je wilt of niet. Soms gaat 't goed en vaak ook fout, heel misschien word ik wel eenzaam oud.…

Vriend For ever Jij en ik I need you Wij…

vanuit ogenblauw sla je winterkleurboeken na waarin alles samen stroomt op kaarten ingetekend de route is verdeeld gedeeld via een oud wandelpad tussen de huizen waar een deur open gaat dat groeit plotseling uit tot een verhaal in oude balladen zonder straatnamen vanaf die oude Middelzee tot in dit kleine dorp…

Men likt een poot, een kop. Men schudt wat met een oor en luistert: verderop, daar klinkt een schapenkoor. De kalverstaarten slaan min of meer op de maat van wat zo zoetjes aan aanzwelt tot luid geblaat. Maar blaten is het niet. Het is geen zang of spraak. Het heeft niets van een lied. Het is geboer, gebraak.…

Stilte, jij bent mijn liefde. Jij bent mijn stille Toeschouwer achter mijn ogen. Vanuit Jouw zachte schoonheid groeit een brede glimlach. Ja, het zijn er wel duizenden die mijn hart met rozenparfum onderdompeld. En alles wat aan mij vastkleeft wordt met deze mooie stilte schoon gewassen. Mijn ziel blijft achter vrij…

groot waren zij, bonkig, oprecht en puur hun verweerde gezichten vertelden van de natuur ze waren niet van praten ze grommelden maar wat lopend, licht gebogen langs veld en wallenkant wisten ze van vogels, vissen en van de gewassen op het land met hun knuisten grof en groot zetten zij het verdwaalde eendenjong terug in de sloot in eenvoud…

Vandaag wordt er in Zwitserland beslist In welk land de FIFA vanaf heden Naar eigen zin de wet mag overtreden En hoeveel geld er straks wordt meegegrist Ik zag hoe onze trotse voetbalzonen De schoenen kusten van Don Corleone.…

je bent een woud nog onontgonnen ik ben de reiziger die de paden mag maken waarlangs je zult gaan reizen naar ongekende verten met de vader van je kinderen ga maar leef maar het is zo voorbij…

yn skier dampiche wietens de wrâld yn fûnkjelend jonge snie de tûn meigeand yn winterswidens fûgels bourtlik fermeitsjend yn har sang sykjend yn ut hôf fan no restich yn de krêft fan wyt vertaling: novembermist in de grauwe nevelvochten de wereld in tintel jonge sneeuw de tuin geplooid in winterpracht vogels speels vermakend in hun…

krakend lossen schotsen in de warme onderstroom die opwelt uit de diepte van je hart scherp snijdend jaagt gedachtenwind het kruiend ijs weer vast nog wakken de emoties hun open donkere pijn laat je niet bevriezen juist in barre tijden moet je open zijn…

De winter is gekomen. Het is striemend koud! En denk dat niemand daar van houdt. We moeten er maar weer doorheen zien te komen... en weer van de zomer gaan dromen. Verlangend naar de warme dagen... Zo kunnen we de kou verdragen!…

Kouder dan woorden die niet meer ademen zijn haar ogen een verhaal. Van een stilte die haar troost en blijft troosten als de weg die ze zoekt weer een rivier kan worden zolang hij haar niet verlaat. Of vlucht met een eenzame echo van verlossingen. Want hij is het antwoord en de belofte van de warmte die alles vermengt en haar mond kleurt met…

In vers gras vrijen om later veel later in de dood nog even na te geuren als hooi --------------------------------- uit: 'Kiskassend gedicht', 1996.…

Dat we verliezen staat nog steeds niet vast, want Voor dit feestje over 8 of 12 jaar Is het grootste argument nog altijd waar: We waren nimmer eerder FIFA gastland Maar voor we aan dat regelen beginnen Laat ons dat spelletje eerst maar eens winnen!…

Zoekend tast mijn hand de natte straat van uit een stil portiek waar dure mensen woorden hangen liefde lispelt vrede geboren wordt reeds lang geleden.…

Wit is de kleur van bevrijding Verlichtend op deze donkere dagen van wintertijd Beschermd door een engel, neergestreken in vlokjes op deze aarde Met de liefde nog zo intens Alsof zij nooit gebroken is…

Vreemdgaan doet hij nog niet, maar dat zal niet lang op zich laten wachten. Ze is onze overbuurvrouw en haar naam is Anne-Rose. Ze lijdt aan borderline en is alcholiste, maar heeft een magisch aantrekkingskracht op alles wat man is. Ze hangen aan haar lippen, komen regelmatig over de vloer en gaan voor haar door het vuur. De één zet een schutting…

gecensureerd: Ik ** je volle warme ** met het ** van m’n ** die priemend vol ** klaar ** om te antwoorden op de ** vragen die je stelt Terwijl de gordijnen dicht blijven zodat het nog lang nacht lijkt ** ik je ** wensen: mijn ** tekent natte ** op het ** van je ** origineel: Ik lees je volle warme lippen met het puntje van…

het plukken van de dag mag misschien voor sommige mensen dagwerk zijn de dichter echter plukt elke dag verwondering als bij het sterrenplukken op een mooie avond ergens in het zuiden... een beetje dromen van bescheiden geluk en daarvoor zo mogelijk de juiste woorden vinden…

mijn hoofd is niet ovaal, haast vierkant van nature daarin die grote bolle ogen blauw geheten in de volksmond vervlakt grijs als ik het zeggen mag een neus met geringe Joodse inslag zorgt voor een verweesd gebaar de glazen hangen immers onder het vlak mijner blikken terwijl mijn lippen dun de bovenste de onderste dan wat meer…

Mijn hand streelde jou het haar reeds meer dan enkele uren lang Je had verdriet, je voelde je naar een traan gleed je over de wang Mijn lippen vonden dra je mond en ze kusten jou teder, urenlang In donker sloten we een verbond tranen gleden ons over de wang Mijn hart opende zich terstond voor naar wie ik lang al verlang Ik goot lange…

breek de zang met het stille woord als de lucht zich opent in een wit accoord dat sneeuwend onze verten ziet op een wit omlijnd en traag gebied…

Licht in mij als de sneeuw buiten in deze donkere avond vloeien in elkaar over De kracht van de golven in mij in het verlangen naar jou als vrouw in je volle kracht te meten met mijn machtige smachten De golven die op het strand beuken het zilver zonlicht besmeuren In mij naast elkaar in vervloeiing in mijn zijn in en zonder jouw…

donker brand het woord op zijn stilletroon waar ik wakend zit en dromend woon om u te vatten in een breed gerucht opgeschreven in de woeste lucht…

De Jager jaagt er drie miljard doorheen Hiermee is ook Ierland even gered Helaas ligt ook Spanje nog ziek op bed En is Portugal nogal slecht ter been Dit systeem is door geen mens te snappen Van waaruit creëert hij deze flappen? ...De Jager redt Ierland met 2,7 miljard. Nederland moet echter zelf 18 miljard bezuinigen op eigen uitgaven.…

In een ziel gesmolten in het water liggen we Met de ogen wijd open zoenen we Vanavond in een lichaam gesmolten ademen we elkaar in....…

Verscholen in het groen, een camera geklemd in je hand, je glimmende flits gericht op een vogel aan de waterkant. Uiterlijk zo rustig, maar van binnen slaat je hart een balts van verlangen om hem op gevoelige plaat te vangen Je wacht, met engelengeduld, op dat volmaakt moment dat hij jou in het aura van de zon zijn schuchtere blik…

Ach die tijd, onze tijd van ondergang en overgang, scheidt de dag de dauw die we vertrapten, in de middag al verdampt, klampt zich aan het tempo van elke hartenklop waarin we mochten hopen, wat in elke seconde start en eindigen kan, in de avond ligt de overvloed met ivoren plaveisels ingelegd en in de kristallen nesten waarin we rouwden…

Hier liepen wij toen we nog kinderen waren, op onze schoudertjes het grote linnenrek, de armen vol verschoten veloursgordijnen in onze jaszakken verweerde knijpers en een broodje spek. In de zelfgebouwde tent tussen de bessenstruiken vertelden we elkaar hoe spannend de vakantie was met deuken in de knieën van scherpe schelpjes in…