Alle inzendingen, jaar 2010, week 6

spelen altijd leuk wel sportief blijven vandaag starten de winterspelen succes!…

de stilte, krachtig voelbaar in mijn hoofd bewaakt de grenzen van mijn verlangen verlangen, een gedachte denkbaar in mijn hoofd verlegt de grenzen van mijn doen wat wil ik bereiken is de vraag een vraag zonder antwoord vraagt om verlangen…

stiller ben ik als voorheen mijn tong is lamgelegd verloren lig ik in de schaduw van jouw lijf verbaas me over gonzen in mijn oren laat jou geloven dat ik dit te boven ben sluit mijn ogen en slaap gaten in geluidloze dagen die ik vul met mijn achterdocht zodat het dragen niet zo zwaar weegt…

soms ga je af op de fluister van de wind die ruist in je hartenklop Keuzes maken je volgt de pen van hem die pretendeert geen "schrijver" te zijn en je gaat van zijn woorden houden omdat je emoties tussen de zinnen leest, ongeschreven maar hoorbaar in de fluister je noemt hem "dichter"…

zeker van zijn zaak was hij niet treuzelend stond hij op de rand onhoorbaar met zichzelf in discussie totdat hij die vertrouwde hand op zijn schouder voelde, wist hij dat het goed was en sprong…

wanneer bij heldere hemel licht wordt gebroken beelden als klaarblijkelijk spreken knipper dan de schijn uit de werkelijkheid laat je niet verleiden door wat slechts tijdelijk blijkt…

waarom dat neusje zo gekruld ogen vol met ongeduld handen vingeren het meer willen weten 0ren die de woorden zijn vergeten van mijn stem die rustig uitlegt hoe het zit en wat er is gezegd je wispeltuurt in tegendraadse argumenten breekt onweer los uit elementen zondvloedt in spraakwaterval dempt de put met kalf en al ik zag…

donkerzware wallen zakken diep gegroefd door het dragen van zoutnatte ogen te lang bedroefd…

Boven de daken rekt een onverschillige lucht zich uit. Buiten nieuwbouwmuren gapen blokkenwijken gelaten. En hier lig ik, huisnr 6, in het rechte rijtje buren. Verscholen tussen lakens. Oren in koepels. Handen, knieën om mijn kin. Nog zo’n ochtend. Nog zo’n illusie van nieuw begin. Het huis krimpt. Minuten kruipen. Ik ben een klein…

Eén ogenblik van het voorbije leven Als voor 't bewogen spiegelvlak te staan Van rimplend water, dat met stadig beven, Het beeld, eer het tot stand komt, doet vergaan, De vorm te zien, die in het water drijft, Onzuiver zo van kleuren als contouren, Die, vluchtig bij het allerlichtst beroeren, Geen wezen heeft, dat in zichzelf beklijft... En…

De vader van Joran van der Sloot is dood Zijn laatste uur en bal zijn nu geslagen En Peter R. kan vader niet meer bevragen Wat Joran deed met zijn beschonken speelgenoot Zal Petrus H. als hij zijn toegangsvragen stelt Wel eerlijk antwoord krijgen als hij zijn oordeel velt?…

Wie komt er op het pad der tijden? gehuld in doorzichtig blauw de meester van geduld en vrede die richting geeft aan ons gedrag beloning voor intens beleven klaar voor de zware taak kraan te zijn voor alle straling in volmaaktheid niets genezing in de weg kan staan openstelling en aanvaarding een werktuig van de geest met het bewustzijn…

Op je kaart staan mooie woorden, van niet omkijken maar vooruit, niet naar het verleden waar alles "was" maar naar de toekomst naar het heden. Zoals je "was" je hele leven zo ben je ook gegaan. Het heden is nu, verleden voorbij er is niets meer waarop je wacht. Je zegt: "tot ziens". Rust zacht.…

Herkenning van gekiemd zaad uit een vroeg begin, het proeven van de lichte zeden van de huid en van haar, daar nog alles tussenin, de erfenis van de mij nog onbekende Goden uit een terracotta oerinstinct, laat zich voorspelbaarheid verraden gekroond een eindeloze stoet der doden, als kroontjespen gedoopt in zwarte inkt, het avondrood de…

Buikgriep kwam langs als een duveltje uit een doosje lag een hele dag in bed ik sliep als een roosje…

Zeg het met bloemen Zeg het met een gebaar Zeg het, of laat merken Dat je geeft om elkaar Zeg het met een aai Zeg het met een schouderklop Zeg het of laat merken Want voor je ’t weet houdt het op. Zeg het, al dan niet met woorden Zeg het met je ogen en je lijf Zeg het, al kom je niet met rozen Maar zeg het, want voor je ‘t beseft:…

Het was maar een blik het was maar een knik heel, heel miniem geen ander heeft het gezien het was het begin het was de start voor het fijne leven voor twee wie doen er nog mee het was maar een blik het was maar een knik ik heb het begrepen…

Zet mijn woorden in een gedicht op papier. Schrijf van de zon en een blauwe hemel. Van bloemen die bloeien besproeit met tranen. Laat de vogels fluiten hoor zo graag hun lied. Schrijf van zee en golven voetstappen in het zand. Van de bomen in het bos die omsloten zijn met schors. Van liefde en verlangen diep in mezelf gevangen…

Ik heb dat sjaaltje meegenomen dat je haast nooit meer droeg het ruikt nog naar dat parfum waar jij altijd om vroeg de geur van je huid draagt het met zich mee dat simpele sjaaltje dat je jaren geleden voor het laatst droeg jouw beeld verschijnt je kijkt naar mij ik lees een boek je gebaren je stem komen tot leven kon ik nog…

De dag dat ik jou verliet, was het begin van mijn nieuwe leven. De dag dat ik alles achter liet, kon ik weer om mensen geven. Dat was de dag dat ik geen pijn meer voelde en alles anders was. De dag dat ik met volle teugen als een kind zo blij het van de daken wilde schreeuwen GODDANK ik ben weer vrij.…

De zon gloeiend Maar toch koud Waar ben je nou? In Italië kunnen ze mij niet vinden In Lapland is het veel te koud Mijn landje met regen Mijn tweevaste benen Zweven langs de lucht Op zoek naar mooi natuur Kijken, kijken naar de regenboog En regen spettert zacht langs mij heen Mijn tenen gebogen mij mond stijf op elkaar De zon…

Ik denk soms al weet ik het niet zeker dat zij die zich het minst vaak schrijver noemen, meer te vertellen hebben de weemoedige vreemdelingen die geen tijd hebben om te schrijven ze beleven pure poëzie en ademen het leven, waarover schrijvers schrijven en het zal mijn eigen pen niet zijn die woorden herhaalt, van wat ik hen niet heb…

de splinter steekt diep levenslang gerijpt werkt langzaam richting oppervlakte…

O paard, gij paard, gij edel dier geen ander loopt als gij, zo fier geen ander heeft zonder versagen zo vaak, zo braaf de mens gedragen. Gij hebt hem eeuwenlang gediend waardoor gij 'n standbeeld hebt verdiend neen, niet zo'n standbeeld stijf en stug met soldaat of krijgsheer op uw rug maar een beeld van u in volle glorie een steigerend standbeeld…

ik weet niet hoe jouw wind meer waait boven het klipklepper gebral van letters tripperij ze beuken, draaien als cirkeltjes rond ergens onderweg heeft kop nog staart op de uitsnijdag aan d' oeverkant wie blijft hoog en droog om niet weerloos aan te spoelen in het heden (dringen indringers binnen aan de plaats van stilzwijgen waar schaduwen…

Het is vroeg in de ochtend als zij aan de dood vraagt nog heel even te wachten bijna ademloos spreekt zij zijn taal vermoeid ritst hij de laatste dag ruimschoots open en bijna gekuild verschijnt helder een open gezicht als was in handen van moeder aarde sneeuw noch ijs deert deze vorst al jaagt hij in zijn nadagen menigeen de stuipen…

Met de snelheid van licht overdonderd slaat hij in een zwarte dag Maar ik open deur en van violengeuren En achter een ieder Een zonnelach Dus beklim ik mijn berg verscholen Achter nevelige mist En stort me in pieken en dalen Als een ware alpinist dan wordt ik wakker verwarmd Door het morgenrood In staat van euforie Overspoeld door geluk…

ik wil niet denken aan de wijzers die je in enkelvoud neerschrijft tussen alles en niets omdat je ziel geen luisterlongen draagt in het zwarte hart van de rivier waarin je torens bouwt als tijdgeraamtes getooid met jaarringen uit mijn zacht verdriet dat in trage schreden en zonder verweer neervalt tot laag onder de grijze…

Je woorden zijn gevleugeld en maken alles bij me los wat ik net heb beteugeld wij hebben niet getreuzeld en alle druiven van de tros met passie opgepeuzeld had maar wartaal gekeuveld dan was ik niet met volle blos beschaamd in bed gesneuveld.…

Bij de uitslag van het Songfestival Zat heel bekend Nederland in het complot Maar Pierre duwde Sieneke door onze strot Ik denk niet dat hij zijn straf ontlopen zal Dus wordt hij op klompen als Hollandse Turf Naar Oslo gestuurd als de Draaiorgelsmurf ------------------------------------------------------------ …De winnaar van het Nationaal…