196 resultaten.
Jozef van Arimathea
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 220 Zie je de man,
zo geheel anders
die om het lichaam
van Jezus vroeg
het zorgzaam wikkelde
in linnen, naar een nieuw
uitgehouwen rustplaats droeg
gevolgd door
diep bedroefde vrouwen,
hij heeft voor Hem
een plaats bereid,
hij, levend in verwachting
van Gods koninkrijk,
het lichaam neergevleid
in het bijzijn
van de vrouwen.
Wie is toch…
Goudeerlijk
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 146 Hij werd al zes maanden ingesloten
Hield in zijn proces een betoog vol vuur
De zielenknijper sprak hem slechts een uur
Zal nu een jaar worden platgespoten
Het was ongetwijfeld een forse deuk
Maar van zo'n verhaal krijg ik toch wat jeuk
...Erwin Lensink gooide een waxinelichthouder tegen de gouden koets. Hij zit al meer dan een half jaar…
nu
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 118 nu verlies ik mijn
zijn in kille
woorden
die we huilend
aan de einder
hoorden
om te versmelten
met ons enig
zijn
waarmee ik
woordenloos
in de tijd
verdwijn…
naar de walletjes gaan
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 191 klim nooit in een boom om een vis te vangen.
ga nooit in zee om noten te slaan.
je vindt geen draaiorgel in gewijde kloostergangen
daarvoor moet je beter naar de walletjes gaan.…
Haiku (groeien)
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 368 negen maanden
om te groeien
naar het eerste afscheid…
In de goot ...
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 259 Communicatief de grootste Ajacieden allertijden
gaan Johan, Wim en Dennis de voetbalclub Ajax redden.
Zij weten hoe het nu wel gaat lukken.
Jammer maar helaas, wanneer het gras te heet
wordt onder hun voeten, volgen zij, spoorslags
de krijtlijnen, richting parkeergarage.
Jammer maar helaas.
XXX
Drie grote ego’s zaten op een stoel
zij wilden…
Impressie van een schilder(ij)
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 236 Een Pruisisch groen
van plant en bloem
De wangen wrijft
Hij vermiljoen
De schilder maakt
de ogen groot
de vrouw ernaast
een tikje bloot
wat zalm roze
en wit erbij
(Hij rust niet
door dit hels karwei)
De draperieën
hemels blauw
Het detailleren
luistert nauw
Als laatste nog
een laag vernis
Nu ziet hij
dat het echt…
Rampstadrail
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 1.441 werken aan
hoogte laagte
verschillen
doet lange files
ontstaan daar
de overweg
geblokkeerd is
groeit ergernis gestaag
de zon brandt…
Inktzwart
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 176 In de sloot
dag in dag uit
een dode zwaan.
Gister een kraai.
Zwart op wit.…
lieve vriend
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 745 Dag lieve vriend het is niet anders,
ik kan niet voor je zijn,
de vervulling van jouw verlangens, ik weet het,
dat doet pijn en het is als schurend zand
in een mooie schoen. Prachtige leest, dat wel
maar het lopen is niet te doen.
Dag lieve vriend, dat is wat je bent,
met jou kan ik zó goed praten
en lachen en nu kan ik mezelf haten om wat…
tegendraads timmeren aan de weg
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 128 zoals in het land der blinden
één oog
met harde hand regeert
niet met een witte stok
maar met de strop,
zo krijgt een naaktzwemmer in knokke-zoute meer aandacht dan dezelfde
op het naaktstrand in bredene bij oostende.
zoals het eerste citroenvlindertje
meer opvalt boven een handvol witte bosanemoontjes
dan boven een forsythiastruik in…
De sterren.
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 202 De laatste punten ver weg die we met onze gewone ogen nog kunnen zien.
Punten van de absolute verstilling.
De sterren zijn rond.
Maar ze schitteren als kruisjes.
Altijd loop ik met een sterrenkijkertje rond.
Een buisje op een statief.
Van buiten blauw en van binnen van blik.
Met een stralend statiefje als antennesprieten.
Even doe ik…
Waarheidsliefde
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 421 Ze viert vakantie in Hannover
en kijkt er in musea rond.
De vrouw is knap. Al is ze blond,
ze loopt van wijsbegeerte over.
De wetenschap geeft haar sensatie.
Voortdurend wil ze wijzer worden.
Ze leest de teksten op de borden,
maar wenst nog extra informatie.
Ze heeft een boekje 'Duits op reis'
en kan daardoor de taal verstaan.
Suppoosten…
Mijn laatste toeverlaat
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 203 zijn handen zijn
van hout het stoffen lijf
lijkt eeuwenoud
geknakt ligt hij
te wachten op
de eerste die hem ziet
met opgewekte ogen
een blijde lach maar ook
vaak tranen van verdriet
hij was mijn kameraad
we deelden alles samen
mijn laatste toeverlaat
ik heb hem opgepakt
wil hem nooit meer kwijt
mijn jeugd in onafscheidelijkheid…
Le mistral
gedicht
2.0 met 18 stemmen 3.269 welke naam de wind ook heeft
hij is mannelijk in alle talen
of liever jongensachtig
overal blaast hij jurken bol
rukt hij aan wasgoed
en slaat verwoed en wispelturig
de bladen om van boeken
en van kranten
waar het niet waait
vallen geen bladeren
en maakt niemand bewegingen
zoals jij nu met je hand
door je haar zo sierlijk
en…
Kinderen voor kinderen
snelsonnet
2.0 met 18 stemmen 537 Ging je vroeger met de schoolreisbus naar huis
Dan kroop je met je klas onder de stoelen
Om op te springen en je gek te joelen
Zo kwam je dan weer opgetogen thuis
Nu sta jij als ouder trillend bij de poort
Heeft je kind misschien een eigen kind aan boord?…
IK LIG ZO STIL
poëzie
2.0 met 8 stemmen 624 Ik lig zo stil aan u als kind aan moeder,
mijn dode levend lief, en hoor hoe zacht
het kloppen tikkert van uw zachte hart
en 't bloed hoor 'k ruisen als water zoetkens doet er.
De sterren bloeien langs haar zilvren baan
en blinken met het licht van duizend glanzende ogen,
de heemlen om hen, als heerlijk hoge togen
van blauw-zwart marmer welvend…
Slikken.
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 298 Ik wil in het kort betogen,
Over uw slikvermogen.
Vaak willen wij het niet langer pikken,
Onze onvrede in te slikken,
In plaats van eruit te mogen.
Want een opgekropt gemoed,
Voelt zwaar en is niet goed.…
Stervend ijzer
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 219 er is geen ruis of regen
geen raam om tegen te leunen
het zou ook vreemd zijn
mezelf te horen liggen
in het geblazen zand
zonder te bewegen
een beetje dood beoefenen
ruiken aan het bederf, geen wierook
of wat afgeschaafd dennenhout
dat mij omgeeft in de dagelijkse
kledij van gewapend beton
schuifelend kent de dag mijn tijd
leert me…
Halve kracht
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.036 Zo breekt de oorlog uit
in de vergaderzaal,
ontploffen op scherp gezette granaten
als deeltjesversneller
met een oorverdovende knal.
De schokgolf galmt door kieren en gaten,
de muren bloeden, nauwelijks nog te stelpen
dan volgt een radiostilte
vol marcherende soldaten.
Achter zijn gedroomde heg,
zag hij een rozentuin
netjes gesnoeid,…
WIND
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 112 (haiku)
Fluisterend geluid
Blazende wind door bomen
Zacht wervelend blad…
De wijsgeer
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 211 zijn bril rust op het puntje
prikt een randje in zijn neus
hij voelt het niet
hij werkt, worstelt, ontrafelt
in zijn afzondering krult smook
zich bruin rond witte tanden
een kostbaar troostvocht
gloeit warm in rillerige handen
de soesa in zijn bestaan
schrijft hij de wereld toe
hij slikt het leven niet
voor zoete koek
het gedachtegoed…
Haiku (voor moeder)
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 153 voor moeder plukt ze
nog ieder voorjaar
maderliefjes…
Mijn pleit beslecht?
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 120 Zinnen, geef mij zinnen als
het gulden vlies om mij heen,
onzichtbare deken van een al
betreden toekomst lijkt eerder
dan voorheen, valt te hopen
dat de nachten sneller vallen.
Vooruitlopen op de toekomst
zonder kwetsbaarheid, word ik
hoge priester in de schreden van
de lente, snoer ik onuitgesproken
woorden om mijn lijf tot een
midddel…
Bedrogen
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 374 (voor Mirjam)
De tijd en het onzichtbare doet vervagen,
dat weet iedereen, stofwolken achterlaten
is een methode om te verdwijnen, maar
wat in mijn ziel is gebrandmerkt
laat zich niet bedotten.
Je hebt me heel wat moois voorgespiegeld,
ik geloofde erin als een naïef kind,
totdat je leugens wel heel bizar werden
en ik onraad ging voelen.…
Ode aan een dichter
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 287 op een hoogte
planken met tafel en stoel bekleed
zit hij
met woorden
in zijn wereld
haast roerloos
slechts zijn lippen bewegen
de ogen schuiven in stille gang
achter glas in korset
hij zucht zijn gedicht
naar oplopende treden
in de schaduw
voetstappen verwijderd
van beschijnend licht
een karaf siert
zijn verstilde mimiek…
Kleine kusjes
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 214 Kleine kusjes
op mijn gezicht,
wanneer ik mijn ogen
naar boven richt,
ik voel en kan
er best wel tegen,
‘k word nat,
’t is de regen,
die me liefkoost!…
Verbondenheid
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 570 Geboren uit verlangen,
een leven dat steeds weer
met anderen verbonden blijft,
gedragen en gekoesterd,
verworpen of benijd
maar nooit nog enkel ik.
De levensdraden seinen
altijd opnieuw verbondenheid;
je kan niet los bestaan,
niet op jezelf teruggeworpen,
al zoek je nog zo ver en loop je weg:
je bent één van de velen.
Uniek en toch niet…
Amateurtoneel
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 112 In Den Haag werd een stukje opgevoerd
Over 'het waif van die lange' geen woord
En ook Haskoning's man werd niet gehoord
Er werd dus geen minister echt gevloerd
Het publiek gaf een staande ovatie
Wat zijn we toch trots op onze natie…
Lentezon
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 449 Voor mij mag de zon altijd schijnen
hij laat mijn klachten soms verdwijnen
het is z'n heerlijke warmtebron
ook al mag ik niet in de volle zon
maar het maakt mij vrolijk en blij
ik geniet van dit jaargetij
de donkere wolk wordt langzaam roze
ik krijg via natuurlijke weg een metamorfose!…