Alle inzendingen, jaar 2011, week 3

Aan Irmlinda De dievegge, die ook bezitter te goeder trouw was, bleek mijn hart te hebben gestolen...…

Gouden gloed van verre horizonten ik heb het monster uitgespuugd rochelend gevlucht voor taal een lange weg die we samen hebben afgelegd, nog niet ten einde zilveren slingers dansen blauwe lichtjes weerspiegelt in ogen een nieuw begin…

rol de steen laat de muziek spelen laat rook opstijgen laat ons in godsnaam leven heupen swingen op en neer de eerste dansen gewoon door sieraad zilver broek van leer licht breekt door langzaam maar zeker spierpijn wat ik hoor drink fruitdrank uit de beker lieg nog een keer lief nog meer voor de beker van weleer…

De nieuwe Dichter van het Vaderland Mag, in de wolken door de eerbewijzen, In een speciale feesttrein huiswaarts reizen En werpt daar nog een half oog in de krant En leest dat exact zestig jaar geleden De laatste treinen richting Auschwitz reden.…

(voor Mirjam Bruijn) Van extreme liefde schoot je zomaar redeloos naar extreme haat, ik dreigde gek te worden, alsof je uit twee verschillende mensen bestaat, de één kent de ander niet, dat heb ik goed gevoeld, ik hoop dat het niet waar is voor jou, maar ik denk er wel aan, die term die ik liever niet uitspreek, want ik ken de desastreuze…

(voor Mirjam Bruijn) Stiekem stap ik op de trein en reis ik naar Milaan, zoek daar naar wegen om jou te vinden en zal als een magere Franciscus op de poorten van je ecodorp beuken. (ik vroeg mijn ouders om reisgeld, maar ze weigerden pertinent, zeiden dat ik een psychiater nodig had) Maar zij hebben het geluk in mijn ogen niet gezien toen…

Ik was net op weg naar mijn werk toen een verwarde man onberispelijk gekleed met koffertje en paraplu zich losrukte uit een stroom forensen 'Heeft u het gezien-' scheeuwde hij me toe, haast wanhopig zich tegen de stroom aan me vastklampend ik wist niet wat 'De voortdurende vernieuwing van alles wat leeft- het ontspruiten, bloei en…

een man dichtbij de waterkant het roerloze water het beladen hoofd verder niets een man dichtbij de waterkant niet verder…

De ene keer, wat is het koud vandaag! De andere keer, het regent gestaag! Geen enkele dag is het goed... Dan is het weer te warm dat je zweten moet. Laten we tevreden zijn met wat de natuur ons biedt, dan klagen we daarover tenminste niet!…

Het deftige huis naast het wijde moeras kent allang geen bewoner meer heeft één scheve wandkast van molm ribbelig hout vol grijs pluizig stof gemoedelijk nodend tot behaag'lijk luieren de ingezakte trappen en vloeren met gaten bergen lome mistroostigheid 's avonds kringelt kille poeldamp door kapotte ramen binnen voert heerschappij over…

Het smetje viel op omdat de rest zo smetteloos was, zodra de smetteloze rest troebel werd, viel ook het smetje totaal weg.…

Hij zit uit te buiken, heeft heerlijk gegeten, zegt ie, heeft een zitplaats veroverd naast Opa op de bank. De hond probeert verwoed om het stel te animeren met hem te spelen, maar ze zijn te moe van de maaltijd. Beide mannen, krijgen de rust die ze verdienen, omdat ze hun buiken vol hebben geduwd met de door mij geserveerde maaltijd. Ach ja, een…

Voor mij ben jij Symbool Van schoonheid & Liefde Een teken van Leven Zoals 't is Bedoeld Een symbool van Passie Gevoel van bestaan Jij bent Leven Liefde & Kunst tezamen Een vrouw zoals Jij....... Prachtig en puur 'k Ervaar & Voel het…

Gods eeuwige Boodschap is een peperstruik die pittig geurend wenkt bij hem te toeven binnen zijn luchtige twijgen ritselt bescheiden spraak vol onsterfelijke liefde en opbeurend vermaan wrijf maar een van mijn vruchtjes tussen je handen fijn het zal dan altijd huizen in heel je wezen mag geheimzinnig werken onvoorziene zegen brengen…

Ik heb deze ochtend in jouw armen gelegd verwonderd over zoveel schoonheid lachen ogen spontaan geluk achter glas tracht ik weemoed te vangen doch het vlies te dun om zelfs maar broos te zijn laat zich net niet vastleggen…

Ze…

In het levenswater van de rivier vind ik bomen en bloemen stromend in zachte tint verwijld het in woorden langs de waterkant daar, in vele talen gehuld beelden, bloemen, gaven en stilte omhullend laat de wind me dragen naar mijn huis een grijze flard waait over lost op in een uitgestrekte hand van overgave en brengt het levenswater…

Laat me maar: Vergeet me, het is toch niet meer wat er eens tussen ons was. Laat me maar: Kan je steeds niet bereiken zovaak deed ik je mijn hand aanreiken. Laat me maar: Kan er niet meer tegen wilde je mijn warmte geven jouw hart kan ik niet bereiken.…

voor iemand duimen die altijd bij de pinken is: blijk van waardering.…

in de tijd die haar nog rest leest ze over de geraniums heen de mensen op de brug wat heb ik toch vraagt ze elke vijf minuten dezelfde vraag wat heb ik toch…

De lucht die ik proef is vol vergane winters. Pomanders nagelen kruidig de weemoed in mijn geest. Ik meng hun geur met die van smeulend hout dat in oranje en rood de kamer doet ontgloeden. Zo was ik kind... Zo at ik appels, de knieën opgetrokken voor het vuur, terwijl mijn vader 'Warum weinst du' zong... Ik huil voor de tijd die nu tot…

Hé jij daar, ja jij ! Judas, judas, judas Judas van jezelf….…

om er naar te kunnen kijken rotsvast maar misschien onvindbaar roep ik jou eenvoudig, zoals de dagen en de handen waarmee je me liefkoost met niet meer dan wat dromen plekjes waar ik wil zijn waar ik je kan omringen, warmzacht bij de waterval en tussen de wilde bloemen die, door hun dans, ons willoos meevoeren naar de uitgestrektheid…

Ik heb dit nooit beschreven of nimmer uitgelicht Hoe halverwege later bij maan mijn penne dicht 't Zijn flarden tijd geronnen alsof het noorderlicht De jaren heeft verzonnen waarin mijn leven ligt…

Mijn ziel, Jij bent niet geboren en Je gaat ook niet dood. Ik ken Je als ongemanifesteerde spirit en als een diep gevoel van vrede. Mijn verlangens maken me soms onvrij, emotioneel zwak en tot een innerlijk conflict. Maar als ik Je dan weer diep in mij zoek, Je zachtjes aan mijn hart druk en Je als mijn Geliefde streel, dan…

Gelegen, naast je in het bed, zag ik het uurwerk lopen op je slapen, bewijs van het kloppen van je bloed, een oceaan van gloed, waar getijden tot elkaar komen, om de hemel op te rapen in een bonte stoet. Samen vloeien in één adem, in een moment van tijd die even niet bestaat, op zachte kousenvoeten verder gaat, vermomd achter de uitgeworpen…

ik klieder op het doek wanhopig de scheppingsdrang waar ik naar verlang en telkens zoek is het abstract is het kunstzinnig ik verf strepen met gemak liefdevol en innig uren later dan kijk ik naar het doek met verbazing van: yes! dit is wat ik zoek.…

Laatst ging ik proberen, Om te leren magnetiseren. Door met handstrijken te genezen, Dat is de kern, het wezen, Dat effect moet sorteren. Je moet wel uitkijken, Dat hij/zij met je geld gaat strijken.…

(ongedurig gaat het misverstand door doodlopende straten) wanneer de dichter zijn uiterst gevoelige woorden op papier heeft gezet zegt dat nog niet dat hij ook daadwerkelijk iets heeft bijgedragen aan de oplossingen van alle problemen hier op aarde... hij is slechts het potlood en 't gum dat notities maakt en ze weer uitvlakt en ze…

schoonzwemmen eerst douchen vuil eraf schrobben dan in water plonsen bommetje…