Alle inzendingen, jaar 2013, week 21

Weinig geleerd, veel gefraudeerd. Leerlingen geterroriseerd. Leraren grijnzend geschoffeerd. ´s Nachts in de school gepenetreerd, obsceniteiten geënsceneerd, tot in detail geregistreerd, geürineerd, geruïneerd, bureaus met kots en poep besmeerd en zich in alles uitgeleefd wat ooit een god verboden heeft. Zijn positie? Onaantastbaar. Directie…

Sinds ik mijn pen te leen heb gegeven is 't zin geven zoekgeraakt wolken zijn verstrikt geraakt in hun geschied – schrijving evenals de druppels die omhoogvallen nu niets meer is zoals 't lijkt…

Ooit werd ik in Grenzeloze vrijheid Geboren in een wereld Die bol stond van De schoonheid van De schepping - naar mate Ik ouder word, ervaar ik Dat er steeds weer nieuwe Cirkels om me heen Worden getrokken - zonder Dat ik er invloed op heb, Leren moet ik mijn eigen Grenzen te trekken, om er Vervolgens behoedzaam Over te waken…

Waar jij nu honderd Jaar geleden met Jouw geesteskind, De Sacre, de muzikale Wereld op zijn kop Zette, een tegendraads Geluid liet horen in de Wereld van de ingedutte Klassieken, heeft jouw kantelpunt In de geschiedenis er voor Gezorgd dat wij hier vanmorgen om Acht uur in groten getale Bij elkaar gekomen zijn Om deze unieke…

Ik kan vrede voelen met elk leven. Ik kan vrede ondervinden, bij elke dood. Het is de vrede van het leven op aarde, in dit universum. Mijn integere vrede.…

Wilde regens, woeste winden zij verduisteren heel mijn pad Ik ga. Kan de weg niet vinden in deze steenhoop van de stad Kille druppels, koele monden kussen trachten steun te geven Ik wil de weg die ik ooit vond maar die weg lijkt afgedreven Harteloze winden, kille stenen geen die door dit somber gaat Ik moet door, volg mijn benen geen…

Mijn jonkske slaapt al zo lang In stille kille hof; Mijn stem van roepen is dof, Mijn lippen verleerden hun zang. 's Nachts als ik slaap, slaat hij even Zijn vakerige oogjes open, Komt naar mij toegelopen Om mij een kus te geven. Vlijt zijn hoofdje naast mij, Nestelt zich in mijn armen.... 'k Mag hem koestren en warmen - Mijn hart is…

sinds een paar weken heb ik last van mieren in de keuken overdag zie je ze nauwelijks, maar 's avonds zo rond een uur of half tien komen ze uit hun hoeken en gaten dribbelen over ijskast en tafel klimmen in lege flessen en glazen en krioelen rond plekjes waar een druppel limonade of een lik jam is gemorst soms, als ik thee zetten ga,…

gevoelloos zijn de vingertoppen waar chemie in warmte huist reflexen als gesloten deuren blinden die steeds zwarter kleuren de huid ervaart geen streling meer in liefde speling en geluk verdroogd en schraal gelooid door weer en wind kooit zij in kou haar ziel terug naar de moederschoot waar dood opnieuw geboren wordt in stralend…

Hij stond te praten met ‘bebloede’ handen, Z’n wapens hield hij bij zich: mes, machete, Het was een daad van woede, van verzet, Zoiets gebeurt veel vaker ‘in zijn landen’. Maar wat me opviel aan die lompe vent, Was zijn perfecte Londense accent.…

Poes heeft van die dagen Dan wil ze extra aandacht vragen. En als dat helemaal niet lukt, Probeert ze verrukt Een kansje te wagen. Mag ik je dan misschien Mijn tongetje laten zien ?…

Je zit in mijn hart Het past eigenlijk niet Stoffige kamers vol Met tassen verdriet De gang loopt over In de glijbaan de tranen Ik baan me een weg Naar daar waar je zit Niet dat ik je vind Maar de ramen staan open Het is al zo lang Dat jij bent gaan lopen Op paden en wegen Het wikken en wegen Doet me beseffen dat tijd slecht vervliegt…

berusten onze woorden waarin wij aarzelend of blind geloven niet op iets wat we al te graag als waarheid zien of bieden zij misschien alleen maar een dak boven het hoofd als beschutting tegen het harde soms bizarre bestaan mocht dit zo zijn, laat óns dan schuilen in heilzame zinnen waarbinnen én buiten wij ons kwetsbaar…

Familie die ineens verdwenen is, Vier jammerlijk vermiste teerbeminden, En dan niet weten waar je ze kunt vinden, Wel dat je weet 'hier is iets heel erg mis...' Twee zaken met eenzelfde parallel, De broertjes en het volleyballend stel.…

Somebody vroeg aan Anybody of hij de zaken al had geregeld. er viel een diepe stilte. toen brak de hel los, Everybody ging zich ermee bemoeien en Nobody zweeg!…

Say, say it to me Say it to my face, Say it to my face, next time we meet again. Ik, ik mag ik mag jouw huis vernietigen Jij, jij mag niet jij mag niet met stenen werpen Ik, ik mag Ik mag jouw vrouw vermoorden Ik, ik mag zelfs Ik mag zelfs jouw vrouw én jouw kind vermoorden want, want ik heb het boek want…

Als een forum van Professionele hulpverleners Zich vanavond buigt over de stand Van zaken in de Nederlandse Psychiatrie weet jij het Uitgangspunt, het DSM-handboek Als leidraad of dwangbuis, met Een kort zinnetje te nuanceren, Dat wij als mens dichter bij De apen staan dan bij wat het Ideaalbeeld van een mens zou Moeten zijn, en…

Als jij zegt dat individu En context uitgangspunt Voor psychiatrisch onderzoek Moeten zijn worden jouw Woorden genuanceerd als hij Zegt dat het ziektebeeld Voor een groot deel wordt bepaald Door alle moeilijkheden die mensen Eigen zijn en beweert dat alleen Zij die ten diepste aan het leven Lijden aanspraak mogen maken op Vergoeding…

ik heb het aangeveegd. Elk overbodig woord De letters gesorteerd Klanken gezeefd. De rest weggespoeld Waar woeste woorden woekeren in diepe duisternis. Orde regelt zich gedachten netjes op een rij gevormd met heggenschaar. Grasspriet en zevenblad ertussen uit. Overzichtelijk. Aangeharkt mijn letterperkje Tot…

Scherpen messen snijden Door bot en vlees Struikelblokken die haar de weg versperren Indien mogelijk Al haar dromen vergruisd Ver van de mensen verwijderd De ochtend graaft een zonnige dag Ver van de leugen verwijderd In de toren zwijgen de klokken Tezamen met de gitaren "Besef dat wel," Deze intrige: "dit valse spel" Reeds…

mijn hart is stil alsof het overweegt om weg te gaan en jou achter te laten op mijn wang, aangevreten door het zilt dat oogleden van liefde sluit hoe zou het afscheid zijn als een stap in een zuilengang van echo waar boete beelden maakt en de reis aankondigt met het hoofd tegen de muur zou het dan mijn stem zijn die de weg tot stof…

Ik brak het niet. Vandaag. De stilte voor en in jou. Jij, van wie ik houd... we reden samen, op de fiets, op ons ijzeren ros onder takken van zomerbomen. We roken de bloesem snoven nieuwe vruchtbaarheid. Jouw rijke mentaliteit verzorgt en zorgt voor juiste en zuivere inspiratie! We genoten die zomers van zon, water, lucht en vogels. En de…

Aardse schoonheid verslond al mijn geopende zintuigen, tevens het begin en einde, de sleutel tussen geboorte en de dood, verval in een mensenhart, begrensd door het dagelijkse brood tot aan de versnelling door de tijd gedreven waterval. Een overblijfsel uit eerdere gedichten, waarin de waakvlam overeind bleef in de stormen van bewegend…

Eens zal ik redevol zijn en als gras Eenvoudig en zo zuiver als het licht, Wanneer ik wonen zal, in eerbied op De wijde aarde voor mijn kleine broeder. Spreek niet van Liefde - Liefde is te veel, Spreek niet dit tedere oneindig woord, Dat mij maakt bevende en stamelend, Spreek slechts van Eerbied - spreek van hem, Daarvan - wanneer…

zoals je tegen een ziek dochtertje zegt: mijn miniatuur-mensje, mijn zelfgemaakt verdrietje, en het helpt niet; zoals je een hand op het hete voorhoofdje legt zo dun als sneeuw gaat liggen, en het helpt niet: zo helpt poëzie. -------------------------------- uit: 'Onbegonnen werk', 1984.…

ik hoorde muziek achter de bomen met donkerrood loof zag de linden wit dansend ontsnappen uit hun cirkels van drie geen vogelgeluid in het monumentale geruis van eeuwenoude melodieën zacht trok de wind aan de kleurrijke balg langs de zoom van het bos wei en heidegeur mengden maar het oerbos bleef gesloten in donkerrode eeuwen…

Haast alles wat de jongste generatie Zo tussen wieg en graf in doet of zegt Wordt ergens op het web wel vastgelegd Als onherroepelijke registratie Als pre-PC-kind vind ik het heel fijn Om voor zoiets ronduit te oud te zijn…

Gekke ik, ik die niet beter weet, vaak doet alsof, en het dan weer vergeet; steeds opzoek naar twee, maar nog altijd alleen; zoals ik ben, een lach en een traan, ieder op zijn manier; maar het komt wel goed, een beetje gek, daar hou ik wel van, al 31 jaar, gekke ik, opzoek naar: gek op jou.…

er gaan geluiden over de pijngrens door de wanden van het gehoor zij verdrijven de afwezigheid naar ruimten die ik luid doorboor laat mij wild zijn in het bos overgeleverd aan naakte aarde geur van mos en verschraald bier aan kaalzucht zonder eigenwaarde proevend van schroeihuiden opgezwollen in poriën van vlees uit achterbuurt en bielzentuin…

Ben je ook zo in de ban Van je eigen achterban. De oproep aan de steungroep, Achter jouw plan. Maar het zijn ook deze ban-dieten, Die je met pek en veren begieten.…