175 resultaten.
Een moederken te spinnen zat
gedicht
4.0 met 2 stemmen 3.189 Een moederken te spinnen zat -
ommendomme ging het rad...
'k En weet niet wel hoe mijn gedachten
mij op dat spinnend vrouwken brachten...
Zij draait en zingt in mijne ziel -
ommendomme gaat het wiel.
De zoete dwaze spoelen brommen
en 't garen loopt er ommendomme...
En 'k zie opnieuw de blauwe mei,
die liefde in mijn borste lei
en langs…
Kringloop
gedicht
3.0 met 3 stemmen 4.420 Zo hier tussen de hoop uiteen gereten
levenslopen nog iets aan waarde rest
vermindert die met de jaren. Daar
is me wat mee rondgezeuld zeg, o la la!
Butsen, ontbrekende onderdelen, gehavend
materiaal - allemaal verhalen ze van zwaar
doorleefd verleden. Pronkstukken van weleer,
anoniem verzonken in een vale kwaliteit.
O, als zij nu nog…
Brief
gedicht
3.0 met 4 stemmen 9.221 Aan: onvernoemd. Onverstuurd.
'Kom ogenblikkelijk, ik ben ongeneeslijk ziek:
een liefde van zo'n dertig of zo jarenlang beleden
is vervallen, schijnbaar, in het niets, alwaar het
klaarblijkelijk al op zijn plaats was, al die tijd.
Indien nu koning Arthur nog maar bestond, was je een
vliegend schaak, of minstens Parcival, die had ook…
Haat
gedicht
4.0 met 2 stemmen 6.252 Is de haat vergeten?
Als sneeuw voor de hevige regen?
Vraag de haat wanneer hij kwam,
hoe de haat ontstaan is,
aan welke grens de haat geduldig wachtte
om ongestoord naar binnen te komen.
Vraag de haat hoe lang hij duurt,
hoe breedsprakig hij wil zijn,
op welke hoogte haatgevoelens
kunnen leven.
O haat, doornige haat.
------------…
Van elk verlies
gedicht
3.0 met 3 stemmen 4.170 De verloren tand onder het kussen, het hoopvolle
hoofd in ondiepe slaap er krachtig opgedrukt.
Alles kan ontsnappen.
Van elk verlies moet iets goeds komen, dat is beloofd.
Dat het vertrouwen en de aangeboren hoop
lang bij ons mogen blijven.
Sommige dingen weten we liever niet.
Er is de ernstige oudertaak dingen niet aan te leren.
Zelfs geen…
In de mist
gedicht
4.0 met 3 stemmen 7.412 Je kan het vaak doen,
of minder.
Met eigen lief of
dat van een ander,
met dat van niemand of
met dat van nog niemand.
Je kan het zus doen,
of zo,
of, als je jong bent,
eerst zus en
dan zo,
of omgekeerd.
Maar hoed vaak, met wie en
hoe dan ook:
een stoombootje in de mist
erna.…
Leren
gedicht
4.0 met 1 stemmen 4.649 Van mijn moeder
leerde ik naaien
Van mijn man
leerde ik volharden
Mijn zoon
leerde me gedichten schrijven
Allemaal
hielpen ze me vooruit
En nu
aan het einde van mijn leven
leerde ik door de grote aardbeving
hoe mensen vriendschap geven
Goed dat ik leef.
Afgelopen weekend overleed de schrijfster in Japan, 101 jaar oud.
----------…
tijdloos nabij
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 449 zó verloopt het steeds vaker
vooral op een lange winteravond als
ik bij een aantal portretten op de kast
een kaarsje ontbrand
en later, wanneer de nacht weer valt
nog een poosje naar elke foto staar
voordat ik ze in het donker zet
juist dan, op dat moment lijken hun
gezichten nog even op te lichten
alsof zij hoe jong of oud ze…
ondeugend
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 293 als een open deur
alle knoopjes zitten vast
toch kijk je binnen…
21 januari.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 262 Geef het volk brood en spelen.
Geef het bier.
Geef het youtube.
Een deprimerende dag.…
Blue
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 78 Alweer de derde maandag van de maand
Uw hypotheek zakt langzaam onder water
De trein waarop u wacht komt uren later
En als u al kunt zitten is het staand
U was gestopt, maar bent er zó aan toe
Dit lijkt een witte dag, maar hij is blue.
Het is vandaag blue monday, de depressiefste dag van het jaar.…
Oude Bloemkolen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 94 Op sterven na dood
Twee verlepte bloemkolen
Net te verdragen…
verwondering
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 257 de overbodigheid van vragen
het onbestendige verlangen
opgeslagen in het archief
van al wat is geweest
en dan tóch bij vlagen de grote
verwondering van de dichter
verwondering om dat wat ik dacht
dat niet was er toch blijkt te zijn
het geluk die zucht van blijdschap
om een tinteling in het bloed
die mij doet beseffen dat ik leef…
levensgroot
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 241 het is zo'n ding waar je nooit zeker van bent
dat nooit zeker kan zijn
het dwaalt langs straten, overdag
of in de late avond
het schurkt tegen een boom
zoals een hond die vlooien heeft
en smeekt om gestreeld te worden
het bewierookt boeken
over de ondergang; grijze kleding
en een doorstreepte hemel
het kruipt onder kaarslicht
omdat…
De beweging stokte
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 224 zag de hand
vingers gespreid
roerloos in de lucht
ogen
zonder mededogen
vol haat en nijd
de beweging stokte
jij brak
onzeker of alles wel klopte
nog kan ik
de momenten dromen
de klap die nooit is aangekomen…
Onvolmaaktheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 167 pijn kerft diep
zijn lijn
in ons bestaan
grift tekens
op een tweede huid
in niet vergeten
nog bestaat
het zwaard dat
onvolmaaktheid kraakt
en als erfzonde
uit het paradijs
ons leven strak bepaalt…
Een handvol wolken
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 190 zacht waait de wind
vangt de maan
met een handvol wolken
de laatste ijsbloemen stralen
maar de knoppen lopen niet uit
verleppen traag op de ruit
de sneeuw
verliest zijn kristallen
in druppels die langzaam gaan vallen
het winterse feest
krijgt in dooi zijn finale
tijd om voorzichtig wat lente te halen…
Bloeien fraai
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 216 de mooiste bloemen
lijken altijd al vergeven
op het toppunt van hun bloei
maar ook zij
moesten een heel leven
wachten op die groei
hebben eigen blad
en steel gekoesterd
met zorg en tederheid
in samen wiegen
het leren voelen van
warme genegenheid
dan pas knoppen ze volmaakt
en bloeien fraai in
liefdevolle samenspraak…
Ontleden schaadt
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 297 zacht straalt eenheid
in vorm en kleur
onverwacht langs het leven
in namen geven
breekt het licht
krijgt samenzijn minder gewicht
ontleden schaadt
door de som der delen
wordt de ziel niet gemaakt
het analytisch vermogen
sluit de ogen voor het
accepteren van volmaakt…
Het witte laken
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 214 gedachten vlokken
jagen zonder
het serene wit
haken tot obstakels
hoge duinen
waar geen uitweg is
warrelwinden kolken
draaien horendol
de geest op hol
in uitgeraasd
herneemt de rust
vermoeid haar stilte
strakke orde
en geen vlokken meer
het witte laken doet zo zeer…
Bevroren zijn de dagen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 357 de feesten zijn verwaaid
nog zwerft er
hier en daar een kale boom
ontdaan van kerst en droom
knallen opgeschoten jongelui
de laatste rotjes weg
met opgespaarde angst
zij bewaarden ze te lang
het nieuw elan is bang
koud en bevroren zijn de dagen
die om de veranderingen vragen
zoals beloofd om twaalf uur
het vuur was snel gedoofd…
Woordenkind
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 149 Woordenzon als poëzie
waarin de kleur verandert,
ankert lief en leed tot een
hongerige taal, verslaat
vergetelheid tot over grenzen
van de moraal of een ander
woord gebruikt als de
toekomst zich sluit tot een
geweven melodie, kameleon
van stilte, zwijgzame boreling
waarin meer te biechten is
dan te schrijven.
In de aanrollende…
Compositie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 278 grijsheid is niet uit jouw gezicht te vegen
toch blijven de denkrimpels intact
ritmisch klap je in je handen onverstoorbaar
alsof je nog daar bent, daar waar muziek nog muziek was
men groot werd gebracht op de tonen der liefde
nog schuilde onder moeders rokken, een spelend kind
nog gewoon was, tezamen at aan grote tafels
die netjes waren bedekt…
de komst van het verdwijnen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 191 de toekomst gesloten
van dit oude uur waarin de avond
zich niet hoeden laat
ik faal opnieuw, twee of driemaal
rond mijn ogen, trek een kring van mist
rond een lege stoel
en leg mijn oor te luisteren
op mezelf
in dit tijdelijk, papieren huis;
de blik gedwongen, zo dichtbij…
schoonrijders
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 147 (in zijn koude mantel hangt nog
een winter van toen)
nu vorst de aarde dekt-
wit en stil rond vogels waadt, laat ik niets na
de ijsdans van een glijdend paar
draait achten boven water
sierlijk als een kleinood in vergeten glans
hun wals smelt weg
waar ik herinneringen leg, leg jij
het beeld van nu
zwierend, zwevend tot bevroren lof…
Ineens is alles onbeduidend
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 309 De tijd staat stil, de dingen wijken,
de witheid van de sneeuw bekoort nu niet.
Er is nu enkel het verdriet,
de onmacht om nabij te zijn,
de dingen ongedaan te maken,
te zien hoe alles onbeduidend
en van geen tel meer is te weten.
Toch moet je door, je kan niet anders,
het leven vraagt niet om je lach,
je ironie of je verklaren.
Je kan…
Wintermorgen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 332 Nu op deze wintermorgen
voetstappen krakend
sporen achterlaten
in de sneeuw
blaas ik mijn verdriet
als adem weg in de kou
waar het door de wind
zal worden gevangen
om in bevroren takken
van bomen te schuilen
tot de zon mijn tranen
omtovert in kleine parels.…
Kruistocht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 256 Voorzichtig wordt het woord weer uitgesproken
Een nieuwe kruistocht naar ‘t beloofde land
Bij pelgrimgangers - ijzers in de hand -
Is nu het bloed al bijna aan het koken
Ach op TV wordt ie elk jaar gereden
En niet langs elf maar langs wel duizend steden…
Erik Pieters
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 94 Wat kan een mens in vredesnaam bezielen
Als hij, na net te zijn teruggekeerd
Als een waanzinnige zichzelf blesseert
Door opgefokt een klapdeur te vernielen.
Die Pieters gooit zo, na zijn nieuw begin
Naast andermans, zijn eigen glazen in.…
Herenliefde*
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 2.973 In herenliefde heb ik niets te klagen.
Wat klein geschapen is mijn lieveling
en wellicht draagt hij ook te veel bling-bling,
maar in bed liggen wij alle middagen.
Als oude man blijft hij een lekker ding,
kan hij zich als een waar beest gedragen,
doet ‘ie echt alles om mij te behagen,
het past dat ik hem hiervoor lof toezing.
En toch is er…