lief dansten kleurtjes in ons blikveld naamloos droegen noten de kleine figuurtjes in onze regie waarvan het onderscheid ook voor een kenner niet duidelijk was nooit groepten zij bijeen maar ieder koos een eigen pad zonder confrontatie met de aanstootsteen niet wij maar zij trokken aan de touwtjes kozen kleuren en melodie om…

ontmoet je als je dit beantwoordt: Bezielt het wat je ziet? Overdondert het wat je hoort? Zou je zoiets boven je bed willen hebben? Ook kleine criteria onthullen gedetailleerd het èchte werk: aldus dien je Kunst aan te treffen. Ondanks dat alle kunde suggereert zeer overtuigend te presteren! Welnu, sta voor een schilderij, stel je…

Dat het niet meevalt, merk ik om me heen Ik kijk als dichter en zie in de rondte Dat, zover ogen reiken, horizonten Verkrimpen tot een ziggurat ineen Die metamorfoseerde in een heuvel Waar ooit een Muzenberg lag, iets te hoog En de Hippókrenè staat nog steeds droog Door overdaad aan wereldlijk gekeuvel Weet iemand nog de weg naar Helicon…

Soms schrijf ik maar wat Iets dat boven komt drijven Ik doe het zelden in het klad Wil het niet dubbel beklijven Zo ook nu is het deze weg Van dat wat bij mij binnenkomt Het is alsof ik een gekookt eitje leg Die ik losjes uit mijne hand pomp Doorgaans zonder water op het hoofd Dat hoort bij de arbeidende klasse Die van vrijelijk denken…

De zangers van het oude Griekenland krijgen in sagen én jonge boeken, die blijven waken als zorgende kloeken, onsterfelijke lof, door tover omrand. Schone stem bij lier verwint nuchter verstand, vindt drukke stad, eenzame uithoeken. Zelfs planten, dieren en rotsen zoeken het spel, waarbij de koudste ziel ontbrandt. Aan onbekende, verloren…

Ik beklim de hoogste ladder om de mooiste bloem te plukken speciaal voor vandaag ik kleur de hemel kobalt blauw en schilder een zon, die naar je knipoogt speciaal voor vandaag ik reik je de hand voor een dans tussen de sterren speciaal voor vandaag ook al heb je twee linker benen weet dan, dat je even daar was daar waar de mooiste…

Poëzie is het huis waar ik wil wonen Waar mooie gedichten zorgen voor 't dak eraf Aangename poëzie zorgt voor de fundamenten Nadenkpoëzie vormen dan de muren De humorpoëzie isoleert Elk gedicht over KUNST is vereerd Deze week vol fantasie, lees, lees, koop en lees ik Poëzie Schrijf ik vaak als amateur, soms als poëet Denk ik: 'Is dit…

Lange tijd naar een schoon schilderij kijken kan verwende ogen speurzin geven: steeds meer ontdekken, wellicht zelf beleven wat op dat kleurrijke doek mag prijken. Over het kunstwerk wil een lichtstraal strijken, blijft er soms vele uren aan kleven om naar nieuw verrassend aanzien te streven. Wat zal eveneens de pracht verrijken? Ommanteling…

Je zintuigen lopen uit, verwelkomen kleuren, klanken, de samenstelling van geluid. Hiervoor ben je geboren, doorstond je sleur, slapte en so what - de afgemeten passen van vermeende smaak, het kleine denken van populaire figuren. Nu kun je azen waar het om gaat, je zintuigen krijgen verlengstukken. De mensen zien je plezier, ervaren dat…

In het museum waait de wind overal vandaan, overal heen, zoals wij bezoekers uit heel de wereld komen en gaan Wij dragen een cultuurweb, voeden het met de collecties van de musea die groter zijn dan hun gebouwen Wij dragen de kunst met ons mee, ze is groter dan wij groter dan onze tijd en verblijfplaats Wij dragen de kunst uit, de geschiedenis…

over het braakliggend terrein fladdert een goud gestippelde vlinder daalt neer op de akker die niet is ingezaaid met een cultuurgewas voor een beperkte duur mogelijk tot men weer kan denken in zoet dat geurt naar bloemen meer dan in zuur dat ruikt naar azijn u rest slechts het weten bij het zoeken tussen de klavers…

Losjes wiegend, met een keel vol toverkracht, staat de zangeres voor een geboeide zaal, geeft schone wijzen in de geliefde taal van Frankrijk: soms heftig, dan vloeiend zacht. De stem bezit ongedwongen, milde macht, beheerst haar sierlijk lichaam helemaal: handen, gouden lokken brengen hun verhaal, dansen vrijuit op maat en toon van eendracht…

Dit is mijn huis in mijn gedichten ben ik thuis met het licht op mijn doek de ezel in de hoek grif ik in kleurentaal mijn poëtisch verhaal…

toen de hemel naar beneden viel en al het weerloze tot gruis vermaalde verstikte jouw holte in het midden in stof en stukken van een vliegtuigstoel gedeukt gebutst doorkliefd zeeg je zijwaarts onthutst naar de grond als een feniks uit de as herrezen transformeerde je na de vernietiging van sculptuur in een doorleefd…

Daar sta je dan blootsvoets met zware voeten in stedelijke betonnen wildernis slechts gekleed in lendendoek standbeeld van een antiheld strijder voor gelijkheid stil versteend in stille dromen te glanzen in het duister de blik op oneindig de tepels getooid met vogelpoep een blauwe vlinder op jouw linker oor beeld van toen, beeld van…

Talloze marmersteentjes maken reizen over heel de wereld, treffen elkaar tenslotte in het Belgenland, blijven daar om naar zeer schone toekomst te wijzen. Eeuwig mag voor hen bewondering rijzen, dankzij lange behandeling, fijn maar zwaar: ogen vorsen, vingers kappen en schuren almaar. Mild papier mag die stukjes spijzen. Antwerpen toont…

als je wordt meegenomen jezelf een beetje vergeet je deelgenoot wordt van andermans dromen terwijl jij je in hun belevenissen inleeft dan weet je het is waar wat ik voel en ben je voor even verdwaald in wat je leest en dat was ook het doel aan de hand van een fantasierijke geest ben je heel even van en in een andere wereld geweest…

in stille lijdzaamheid wachten duurt lang maar ‘t licht is naar beneden gegleden rijst op boven de vreedzame dieren door ‘t goud golvend gras de schoonheid van liefde zo blauw als de hemel blauwt en bloemen poëzie weer openvouwen de koorts der kunst weer in mij blaast…

Bekoorlijk beeldend deelt de poëet zijn vroede visie op het leven zichzelf ontwikkelend tot profeet met een edel eervol streven waardoor de waarheid wordt gekliefd in onverteerbaar wrange woorden hij maakt zich daarmee niet geliefd bij wie zijn boodschappen aanhoorden niet alle poëten is ‘t gegeven na ‘t werpen in de zilte zee om zoals…

keizer Constantijn heeft er geen hand in gehad toen zijn wijsvinger alias zijn teen opdook in het Louvre de bronzen vinger terug uit het depot werd perfect teruggezet nu wijst Constantijn naar puntjes op de i in het Louvre of hoort de antieke schat naar Rome te wijzen met de hervonden bronzen vingerling?…