3.572 resultaten.
Vredig
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 10 dromerig weerkaatst
het rimpelloze water
de strakblauwe lucht…
Ode aan de Heelsumse Beek
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 33 Parel der beken
kronkelt zich een weg door dal,
van spreng tot de Rijn.
Stromend langs stuwwal
met haar kraakhelder water,
vele eeuwen lang.
Bron van waterkracht
voor papierwatermolens,
tot die verdwenen.
Kokerjuffers die
nu tussen waterplanten
aan het zwieren zijn.
Grote grazers die
in dienst van natuurbehoud
de beek flankeren…
Nu bijna zomer
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 35 De witte schermen van de vlier,
in geur en kleur naar 't licht geheven
vertellen mij 't geheim van 't leven:
't is enkel nu, 't is enkel hier!
Maar dwars doorheen die kleine bloemen
in duizendvoud ontloken, klinkt
een roep, een zucht, een stem die zingt
en zoveel dat ik niet kan noemen.
Er trilt een snaar die 'k lang al stil
en niet bespeeld…
Lenteliedje
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 182 Dit is een vers... voorjaarsliedje
't Gaat over het speenkruid in maart.
Over een gabber die flirt met zijn grietje
In 't gras van de wei, waar de ooi bijna baart…
[ De zon gaat onder ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 15 De zon gaat onder,
overal uit het water --
klimt het donker op.…
troost
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 59 na m’n wankele werk
fietste ik tegen zessen naar ‘t broek,
zette één stevige voet
op ‘n eenvoudig stenen muurtje
keek omhoog naar ‘t populierenbosje
en liet me zegenen
door de rijke klanken
van ‘t roekenkolonieconcert.…
De reis van de regen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 43 Elke boom schittert
in de zon na die regen
zacht dampt de aarde
Hoe al in de vroegte van de morgen
het grijs wordt ingericht in een nog maar korte tijd
geleden ontwaakte hemel waar ze verschillende tinten aanneemt
bij voorbij drijvende wolken die steeds meer samenkomen tot ongekend geheel.
Een bijbehorende wind beweegt door
bladeren en…
prelude
netgedicht
3.0 met 35 stemmen 235 op de rand van de goot
kwettert in toverlicht
een mussenkoor
een bries streelt vogelveertjes
de winter stierf ongemerkt
een stille dood
argeloze takken weerkaatsen zich
in helder water
in een handvol zonnescherven
de diepten van onze ogen
de opmaat
een prelude voor wat komen gaat…
Dans
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 148 De ongenaakbare oude zee
zal niet met je dansen
In zilte nevels danst zij weg
met de geesten van de dood
Haar rusteloze danse macabre
met donkere despoten van de nacht
De wind blaast onweer in de wolken
strijkt over het hart van de storm
De oude gulzige zee
zingt van zwarte diepte
Van saudade dat vreemde verdriet
van zee en…
Monarchvlinder
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 66 Fragiel meeliftend op de wind
is dat leger van miljoenen
en-bloc individeel
door de schaduw van het geheel
nog altijd een raadsel op de radar.
De dennenbomen
waar ze na hun trektocht samenkomen
hebben zich door toegenomen droogte
teruggetrokken op grote hoogte.
Vlinders die vinders waren,
werden zoekers.…
Terwijl gekleed de zon
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 127 Lopend op water
Blijft voor ons een utopie
Varend voor ons best
Picknickend alhier
Op de aarde in het gras
Vrijend op pollen
De regen spatte
Terwijl gekleed de zon
Botsende wolken
Onweer…
De zilte geur van ver
netgedicht
3.0 met 41 stemmen 30 mijn beesten
waren dons en
pluche gekleurd
knuffelzacht
dichtbij zo voor
het grijpen
toch speelde
ik er niet
echt mee zij
hadden geen
naam roken
naar zand en zee
de zilte geur
van ver en
avontuur in
het afhollen
van duinen voor
de lawines uit
ik zag altijd
het eerst de
wolkjes komen
dat maakte vaak
een eind aan onze
strandvrijerrij…
Permafrost
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 58 Hoeven modderen traag
over een ontdooide bovenlaag.
Broeikasgas verandert
toendra in plas-dras.
Het gewei is ijdeltuiterij,
machismo zonder doel,
een zwemblaas een uitkomst
nu het land wordt overspoeld.
Kariboe, waar kan je nog naar toe?
Een leger muggen zuigt je leeg.
Dat wat je van ons op je bordje kreeg,
maakt je meer dan methaan-moe…
Kol-abri
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 39 Denk jij
tot in het oneindige
met je eindeloze tong
in kelken te kunnen tasten
en bij je kroning
tot kleurige koning
garen te spinnen
door eeuwig
honing te winnen?
Dat had je gedacht.
Wij leren je wel vasten
en zetten je voor altijd in de wacht.…
Een met de natuur
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 53 Ze is beschermend
een glimp van haar teder hart
koester het moment
Niets is zo mooi wanneer natuur met
al haar fris en groen ontwaakt uit een winterslaap
Er is nieuwe tijd aangebroken waarin allerlei zaadjes beginnen te
ontkiemen in een heel eigen tempo zodat een jong leven het levenslicht zal zien.
Luister naar de eerste geluiden die om…
Zee
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 61 Ik hou van je zee,
je rollende golven
hoe je dat doet
door de wind,
door eb en de vloed?
Alsof je ademt
je hard bruist, knallend beukt,
of zacht als een lam, stil,
je verten licht vangen,
sterren op je laat deinen
kleuren van blauw
en wolken op je laat schijnen
Hoe je triljoenen wezens herbergt
die in je gedijen
je zo zilt ruikt
je…
Onbereikbaar blauw
netgedicht
3.0 met 138 stemmen 51 ik draai
zwaai naar
en aai de golven
dompel in het
witte schuim
dat weg flitst
van de rafelige
kammen die
zich kuivend
verheffen
naar het
onbereikbaar
blauw van
de hemel
terugvallend
hun draai
eindelijk weer
vindend uitlopend
op rul zand
van het strand
waar ronde
schelpen
hun laatste
gebeden
murmelen
tussen
scherplange…
Lichtgevende symbiose
netgedicht
3.0 met 48 stemmen 30 ik sprokkelde in
een narrige wind
streepjes licht
tussen herfstig
natte takken
met zwammen
en paddenstoelen
als kameraad
met goede neus
wat wij zochten
was eetbaar en
vochtig met een
schimmelkleur
in de rood met
witte stippengeur
van uiterst gevaarlijk
toch leefde ik nog
samen met bacteriën
die met het bleke
wit als schutkleur…
Explosie en implosie
netgedicht
1.0 met 224 stemmen 28 ik laveerde
op de thermiek
van een warme
weerkaatsende
aarde waarbij
door verschillen
in ondergrond
kleine tornado’s
ontstonden
nauwelijks
zichtbaar
maar in snelle
ontwikkelings-
potentie
redelijk gevaarlijk
als de condities
gelijk blijven
in de bovenlucht
zeker daar
waar houtbouw
vlot construeren
mogelijk maakt
werken explosie…
Even
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 50 Er is
geen droefenis
voor wie
met kinderogen
nu kan kijken.
De witte
bloesems
doen je juichen
om al dat
nieuwe leven.
De hoop
vervuld
en dankbaarheid
voor zoveel moois
al is ’t maar even.…