933 resultaten.
Achterhuis
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 243 Westertorenklok
toe sla nu even niet
door de verscheurde stad
luister toch en fluister
dicht gespijkerd bonzend hart
in doodsangst strak gesloten daken
muren en plafonds
ademtochten wasemen
langs geblindeerde ramen
schaduwen passeren
kapot getrapte deuren
er schrijft een meisje
met gesloten ogen:
dat haar dagboek lief is…
Uitgeteld
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 158 Ik tel de bielzen
tel de bielzen
een voor een
tot aan Treblinka
in de nacht
Ik tel de bielzen
tel de bielzen
tot de laatste
waar de dood
geduldig wacht…
Brandenburger Tor
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 196 Brandenburger Tor,
zo trots nog,
hoog verheven.
Je paarden en hun menner
zagen een stad voortgestuwd
door dwaze menners.
Beste paarden
struikelden.
Brandenburger Tor,
milder nu, wijzer.
Oorlog lang geleden,
zege een besmette klank.
Ku’damm en Sony Center
zijn nu hot.
De mensen onder je
willen ontsnappen.
Brandenburger Tor,…
Begraven oorlog
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 158 uitgestrekte kale vlakten
waar dood over
ligt uitgesmeerd
omringd door een bomenrij
die stille getuigen zijn
maar voor altijd
zwijgen zal…
Lieflijk groen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 162 Het is nu een ecologische verbindingszone,
het ‘Duits lijntje’ tussen Boxtel en Wesel.
Er is weinig meer van te zien,
een enkele bult in de weg,
de geelgors schuilt in de houtwal,
honden gaan er los.
Niemand kan in dit lommerrijk
nog veewagons zien gaan.
Er staken vergeefs handen uit.
Op die dag.
Trok toen de hemel grauw dicht,
liet er een…
Patatje oorlog
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 280 Elke dag anders
daar en straks misschien hier
onder de schijnheiligen
er liggen veel burgers
in de massale doodvitrine
het is huilen
tranen zijn er niet voor niets
voeren emoties af
in ons paradijs der ontevredenen
zelfs onder het voedsel door.…
GTST
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 170 Of zijn jeugd nog leeft
volgt hij ongemakken op tv
het is een telspel
dag in dag uit ellende
oorlog: bom, dood!
toch houden zij het vol
niet alleen in slechte tijding
om de haverklap een ander
god, dat is me wat!
deuren slaan, posten kreunen
men zegt te vaak oké
lebber hier, een lebber daar
wat een gein, grote ellende…
lijken uit de kast (duogedicht)
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 233 ze tilden zichzelf uit bed
met gestrekte benen
iedere morgen weer
werd gezocht naar
ogen zonder spijlen
wind rook naar de kamer
en een enkel wisseldeken
nog immer waait
hij over nachten en jaren heen
met schimmen, zo dichtbij als gister
aldoor slijpen zij dromen
in halfzijdigen
wrijven tussen hart en steen
eens als de adem zich vernedert…
Wereldvrede is
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 153 Huilen met de wolven
grommen met de hond
onder puinhopen bedolven
geen geweeklaag uit de grond
lamsoffer uit de diepvries
waar de pooldamp van afslaat
het brein wordt koudgesteld.…
In kinderogen verloren
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 219 Het zijn de gebroken geesten
in een stervende stilte
waarin het lot onomkeerbaar
zijn tinnen soldaten smeedt
Het bloed is als rode inkt
geknoeid op een wreed beschreven aarde
Blind navigeert men
richting een “nieuwe wereld”
in verwondende handen
Tussen triomfboog en kerkhof
is de scheidslijn dun
Wanneer uit geestesgloed
een allesverwoestend…
grijs meisje
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 180 op haar geblokte vest
speelt zij boter kaas en eieren
van losse rafels haken
gerimpelde vingers handpoppetjes
met allemaal eigen stemmetjes
in het hoofd
geeft ze een teddybeer
in haar armen leven
is die niet lief en ik knik ja
dan kijkt zij over het hof
naar giechelende meisjes
net liep hij nog daar
maar zijn pootje is gebroken
en zwijgt…
Mij te heet
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 191 Vloedgolven dragen hersens vol
met water naar de zee en weiger ik
dit jaar met zoveel zielen
bijelkaargepakt
het goudgeelzand te gaan berullen
zee en waterziek ben ik
voel me gehakt
Libië is mij te heet!
de hemel jankt boven het zand
met valse felle schorpioenen
laat mij betijen in mijn eigen huis
en tuin beneden waterspiegel aan de dijk…
Zijn we vergeten?
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 447 door dreiging
in verre landen
welt de onrust op
zijn we vergeten
dat het as sneeuwde
van verloren zielen
die tussen hemel en
aarde blijven zweven
zijn we vergeten
de hologige wezens
die verdwaasd keken
toen de vrede kwam
hun "weten" diep
weggestopt op een plek
waar geen licht schijnt
zijn we vergeten de
woorden die toen
gesproken…
Stormachtig volgt de lente
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 407 Als de dag zijn rapheid heeft gedaan
de avond vraagt om kaarslicht
mijn onrust zich naar beelden richt
hoe zal de wereld er weer voorstaan
bewustheid suddert snel in opstand
mensen laten zich niet meer draperen
als duivels en gezindte hen regeren
valse beloftes aan een halsband
de andere kant toont ‘t goede leven
voorgeschoteld als ‘t…
tank(a) met kerosine
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 192 de joint strike fighter
vloog hoog boven de wolken
gans onzichtbaar voor
de toeschouwers op de grond
geheel onverwacht in brand…
Bijgelofelijke vraag
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 198 'Kan 'n oorlog, op vrijdag begonnen,
onmogelijk worden gewonnen?'
'Zo is het beslist,'
zegt de raspacifist.
'al gebruikt men miljoenen kanonnen!
Het mensdom lijkt niet te genezen
van vechtziekte, moeten we vrezen.
Uitzonderlijk dom
is de vraag, want waarom
zou de vrijdag een uitzond'ring wezen?
Wie niet wenst te voelen, moet horen.
Een…
Kind soldaat.
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 198 Kind je bent
Nog zo klein
Je ziel leeg
Gedachten verrot
En je leven kapot
Is dit de bedoeling
Van een kinderleven?…
Een nieuwe mond om te spreken
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 251 ( Opgedragen aan de tweede generatie Oost-Indische Nederlanders )
Kaarsvet druipt op een gebroken sokkel
waar een laatste strohalm gestalte krijgt
Dan keert de dag naar binnen
Er kraait geen haan naar
gezonder of beter
Gezocht heb je
naar dat ene puzzelstuk
naar de naam
van voor je geboorte
naar een nieuwe mond om te spreken…
Onbegrijpelijk
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 286 waar zijn de kleintjes
van wie hun onschuld werd gestolen
wiens kleren zienderogen vergrijsden
bij het opspelden van een ster
werd het licht in hun ogen gedoofd
toen angst zich meester maakte
was het leven nog speels de ene minuut
werden ze weggerukt bij de volgende
vroegrijp door een onbegrijpelijke ideologie
die de wereld verstilde…
Een stap te ver
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 620 er schuilt een moeder
in het kind
dat zichzelf wiegt
en een treurlied zingt
blijf in het zandspoor
had ze gezegd
loop niet in de val
van de groene velden
elke grasspriet
is er één, dichter bij de dood
de kleine speelt
alleen nog in haar handen…