Sjalom..je smeekt als kracht om vrede in mijn hoofd daar zag ik jouw zang, deze gigantische muur.. de allerheiligste oude inscriptie symboliseert eeuwenoud verlangen, een zang des strijds waarin jij leeft.. Ooh Sjalom.. hebreeuws hart, dat bloedend spreekt.. het zwaard van zeezout, vluchtelingen van ongekende vrede dat zijn vele doden…

Als een Kut de strategie bepaalt weet de Generaal Het is zinloos Ik heb verloren…

'Vertel eens van de oorlog opa! U zat toch in ’t verzet?' 'Ik vocht bij de Grebbelinie, Afsluitdijk en staakte 't volgend jaar in februari en eigenhandig maakte ik illegale krantjes en radio Oranje hoorde ik in bed Persoonlijk heb ik menigeen van d’ondergang gered door naar Engeland te varen in een boot die kraakte van ellende, toen de Majesteit…

Vaker wilde ik je schrijven van hoe mooi het hier toch is hoe zielsgelukkig sterrenlicht valt tussen omgewaaide bomen vader die mij meer dan eens zei hoe de wereld mij nog mist ik kon hem bijna niet geloven maar hij heeft zich nooit vergist Ik ben allang niet meer dat kind dat achter poppenhuizen zit niet meer dat kind dat ramen tekent…

De troosteloze aanblik van de oorlog, verstilde schuren in het schemerlicht een levenloze boom tekent zich af als een skelet tegen de bloedrode lucht die lijkt te roken in een hemels schijnsel gekrompen is de hooiberg die schuilgaat in het donker wachtend op de morgen, voor elk geluid beducht in een zucht lijkt Putten uitgestorven…

Gedachten glijden naar sombere diepten, gedrochten van oorlog verminken mijn geest. Ik hoor weegeklaag in deze schreeuwende stilte, het wanhopige bidden van een vader, een zoon, van hen die wenend van heimwee en pijn hun kapotgeschoten dromen en levens hier gaven. Maar wat is een soldatenkerkhof toch schoon. Witter dan wit zijn de duizenden…

In stilte zweeft de vrede over oorlog heen de raketten de geweren zwijgen niet de vijand zoekt het wit van de ogen van de vijand niemand kijkt omhoog in stilte zweeft de vrede hen voorbij.…

Hij staat er weer de grenzen af te tasten De dunne lijn tussen de Lage landen Daarom terecht genoemd de draad der schande Een vijand die veel te diepe wonden kraste Hij leeft nog in tal vergeelde boeken Op oude foto’s schreeuwt hij om begrip Totale waanzin brandt op ieders lip Gezond verstand is mijlenver te zoeken De dwaze draad om…

( voor Marga Minco ) Als oude dame van in de tachtig, rimpels overal, ik weet niet eens of je nog leeft, heb 'Het bittere kruid' gelezen als een schilderij van Chagall, ziet men weliswaar de vele groeven in je gelaat, maar dat zegt niets over de de wonden in jouw hart, die veel dieper gaan. Wanneer die grote, goddeloze nachtmerrie van W.O.2…

als oorlog voelt het aan rond mij wind ploft stemmen neer man- tot- man, de gang blootsvoets almaar roder dan stilte ik hoor ze, ze komen nader dag en nacht, in het oprukkend slaglicht van de waan mitrailleurs veroveren het succes van de dood in laatste woorden en aangezichten onbekend tot voorbij de dageraad wanneer een brandgeur…

Als een ontbladerde boom getakt in zijn naaktheid ben ik een roepende in de woestijn waar geen weg is om gehoord te worden, de stroom van de rivier geeft geen houvast zij mondt uit in zee. Dwalend is mijn hart ik wil de verlatenheid begraven in grotten om op zoek te gaan naar vaste gronden om weer te leren leven en lief te hebben zo…

Nietig zijn zij die weerloos hulp kwamen bieden bekochten hun welwillendheid met bestaansrecht billijkt grootheidswaanzin het doel middels onrechtmatige daden…

De dag beloofde stralend veel zon en warmte, ontluiken van groen en nieuwe liefde - die dag in mei midden in de lente Plots was het witblauw besmet met schaduw van metalen roofvogels die hun klauwen in zijn geheugen prentten Zeventig jaar geleden braken ze zijn bestaan, namen ze al zijn geliefden uit zijn leven, over dat spoor via…

ik wil het niet ik wil het niet ik wil het niet weten over de oorlog over de geleden pijn de honger de angst het gebrek aan overvolle treinen geknakte bloemen in de knop ik wil het niet ik wil het niet ik wil het niet weten over de oorlog over het verzet gesmede plannen valse identiteit kaarten kampen vol onschuldigen bloembollen…

“nu er vrijheid langs de straten danst en vlaggen hoger klimmen, strek ik blij mijn armen naar wat hemelsblauw” ergens loopt er nog dat kind in een oude jas ze draagt haar strikken al een eeuwigheid en in haar hand verstopt een ster zijn punten de letters kleuren zwarter, door haar schreeuw die jarenlang van binnen bleef maar juist vandaag…

Stilte aanbidt de herdenking van hen die het land dierbaar waren en nog zijn. Vergeten is geen optie want de waarde van de stilte dragen wij nog in ons hart.…

Doden herdenken is een uiting van leven dwars door tranen heen…

Hoeveel zielen gepijnigd hoeveel levens gebroken? Eén, zes, twintig miljoen? Nee meer, veel meer Beroofd, geslagen, weggevoerd Geketend, gefolterd, verminkt Verkracht, vernietigd, vermoord Als alle leed geleden is door allen die de daders zijn - zoals zij martelden de zielen leden zij hetzelfde leed - en smekend op hun knieën en biddend…

het gras is groen geschoren op het veld van eer de witte kruizen dragen namen van de helden uit weleer door hen die vielen zijn wij opgestaan nog altijd doet hun lijden zeer…

ze ziet zichzelf weer in de schouwburg op vaders arm, de drukte, het geroezemoes weer thuis strijkt moeder stil wat kleren één koffertje maar, alleen voor haar? nee, wij komen later schat, ga nu maar er kwam niemand, ze was alleen en wist niet beter dan dat het ooit voorbij zou gaan hij ziet zichzelf weer in de lange rij een jochie…