681 resultaten.
beklonken
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 91 vanaf tel nú betreed ik mijn
woordkennis slechts nog met
de taal der liefde, geen schennis
aan de deugdelijkheid van de mens
bekomt nog aansluiting met de
klankkast van mijn humeur
het is besloten en beklonken
in een sfeer van gehaaste
diep gewortelde gedachten om
geen haattaal te zaaien in
de lege hoofden van hen die
ten aller tijde de…
de straat als lijkwade
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 71 de bochtige straat verwachtte
ons al, wij beiden stalden onze
onzekerheid in het vertrouwen
van de stilte van het kerkhof
het ritueel van de vroege morgen, wij
zeggen niets maar spreken
met de taal van onze gedachten, naar
elkaar terwijl onze ogen de schemer
afromen naar elk waarneembaar tafereel
het schelpenpad knarst onder jouw
blote…
verstek
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 76 verstek laten gaan van
mijn diepste verlangens
die eigenlijk door de
tijd zijn geabsorbeerd
hoewel dromen zich
kunnen verplaatsen
in het verstek laten gaan
van het ” wakker “ zijn
realiseer ik me dat mijn
nietige aanwezigheid
onontbeerlijk is verbonden
met het aanwezig zijn
in volle aandacht
tersluiks nu ik dit geschrevene…
even alleen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 63 de woonkamer klopt aan
op mijn schouder, de kachel
vuurt zijn warmte in de
gelederen waar mijn ziel
zich dacht te huisvesten
zij is even weg, kerstmarkt
het alleen zijn is iets magisch, zwarte
magie - althans voor mij - schaduwen
van ‘ t verleden paren met de stille
wezens die in mijn hoofd kaatsen
met merkwaardige bewegingen
het…
dieper
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 93 zoals het einde van de
voorsprong die het afgelopen
jaar had opgebouwd, sneuvelt
het streven wanneer de goede
voornemens ter ziele gaan
voordat je ze hebt uitgesproken
stille wensen, voortgekomen
uit de diepste gedachten markeren
iedere verlangen aan de grens
van het onhoudbaar product
geheten “ de mensch ”
vlees beenderen en bloed,…
dood
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 59 de dood is ijdel, ijdel
in begrip maar ook
in het laten lijden, de
dood is als klevend rijp
in een vroege lente of als
de herfst die verlaten
de stilte verkend in de
weemoed van elk wezen
dood zijn is roerloos
trachten te blijven liggen, zelfs
wanneer het licht zich placht
te voortplanten door ogen
die zich eeuwig hebben gesloten
dood…
lief
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 198 je bent ergens neergedaald
ergens in mijn lichaam, je
bent mijn hart die de
delen voedt waarmee
ik me mensch mag noemen
we zijn één en toch twee, eigenlijk
maakt dat drie, doch wie die
derde is - ach ik kom die
persoon wellicht tegen
in mijn dromen dewelke
de fantasie passeren
waar ik me grootmeester
in mag noemen
lief, hoe lieflijk…
Mijn Europa
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 784 met je eens zo weelderige trots, maar
gesmoord in jaloezie en twijfel zijn
ook hier de zwakkeren in en door
jouw hand vermoord, al ben jij de toendra’s
uit de kou, het water van de meren waar ik
zo van hou – doch je adem is onzuiver
als je paart met het land van Uncle Sam
terroristen genoemd door velen, al noem ik
ze strijders van de haat…
Jij mijn Alp
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 1.437 Jouw hart is
zoals de Alpen mij tonen
het sneeuwwitte
is jouw onbevangenheid
die mij laat landen
in de schoot van mijn verlangen
Maar ik wil geen vlag
planten op je top
je niet beklimmen
met scherpe ijzers
onder mijn schoenen
je niet bezitten in mijn trots
maar ‘k wil je slechts beminnen
in de holte van je rots…
Niet tegendraads, wel buiten mijn wil
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 1.060 Of ben ik mij
kwijt geraakt aan de landtong
waar ik me in stilte bekwaamde
en wolken telde van achter naar voor
Een helse vuistenregen
maakte me murw en legde
hete stenen in mijn gelaat
toch regent het zijdeglans
en ken ik geen haat
Mijn kleding draagt
geen namen meer
zoals het geschrift mij
eens beval om de letter van de tijd
te gaan…
de dood als nerf
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 139 mijn wil, de dood die ik zoek
al staat het gekrast in mijn nagelriem
de gesp, de gesp was te scherp en wellicht
te begaafd om mij te personaliseren
in een besef dat geen geweten kent
terugkomend op de dood, de nacht is geen
huiler maar oogt zeer voldaan nu het blad
in haar nerf het sterven heeft herkend, ik hoor
een galop, de herfst davert…
het is koud en kansarm
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 322 ‘k zag ganzen die niets weten
van het vergassen ergens verder
een zwaan die wist van zijn eenzaamheid
want zij was tot stof vergaan
en ik, ik verpoos in twijfel
in mijn gehucht van beton en spijt
het leven kent de schreeuwers, propaganda
van de rechtse kant - het links is de hoek
van de schreiers, de weters van het heelal –
mijn god…
Het kerend tij
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 496 Ik herken de klank
van de klokken die voor
mij luiden niet meer
maar wel de nagalm
van de bruinrode dood
die de folklore is van herfst
herken ik weer
De nissen gevuld met geuren
die het laatste graf van het leven
weer zwart doet kleuren
spelen mee met de dans
die voltrokken wordt
door een kind van de wind
Oktober herleeft het bonte…
Het kind in glas
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 1.109 Soms zijn de dagen korter
dan de stappen die je wilt zetten
en moegedragen woorden je beletten
om te spreken
over vroeger dat niet meer telt
doch wel het gevoel dat de rode sintels
van het pas aangelegd terras doet schreien
en nood zich aan liefde hecht
die verstoort in een
couveuse ligt te ademen
waar brengt mijn religie mij
wanneer…
de sluis van Noordpolderzijl
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 403 ik zag je glans
wegdrijven op het
zanderig water, ook je
trots want je hemelde
het blauw naar grijs
aan jouw voeten
schuifelt nog wat hoop
in de gedaante van
rot hout, maar je poort
blijft voor eeuwig gesloten
onklaar gemaakt en
ingehaald door de tijd
jouw kleur zonder vernis
maakt je elk seizoen doffer
het lijkt of onze sporen…
Ik sterf niet onherroepelijk
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 305 wat leef ik zegt de roos
in een groet naar werkelijkheid
waar reuk de tastzin is
van het eind waar het boek
zichzelf ontbindt
eindeloos maar schragen
en toch de val maken die was voorzien,
voorzien van roestige spijlen
dat als gif de weg door de aderen vindt
leef ik in verlangens of droom
ik de tekst op mijn graf, het maakt
niet uit hoe…
Bestaan wij nog?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 346 zoetzure regels splijten
het schrift waar taal emotie
herkent, zonder zich af te vragen
wat de schrijver ervan vindt
maakt hij lange lijnen van het stof
dat zijn silhouet schetst
in een gespleten alfabet – moeders
zoekt een passend lijstje die ze
vervolgens op de tafel zet
hij is niet mij want lijstjes zijn
niet mijn ding, kijk de regen…
In leunende schoven
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 245 de storm beweegt in leunende schoven
over het Wad, het licht dat als een viool
het water bespeelt markeert mijn geweten
met gezette passen,
passen die het opgeworpen zand kruien in de maat
van herfst
de kwelder, leeg van ontboezeming draagt
het naakt in schorren zeewier dat als een raster
het land lijkt te beschermen,
hoe innemend het…
Het lijden van het hart
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 875 het hart rijmt wezenloos
op de weke denkbeelden
die mijn geest passeren, er is geen
tijd die meer spreekt dan het knarsen
van mijn slenterige tred
laat de dood mij nooit royeren
maar spreek met stille gebaren
ik kan het raken, de geur van bederf
valt als plak van mijn tanden, het geel
vertaalt slechts ouderdom en machtigt
mijn verzinsels…
Raadgever van het hart
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 332 kon ik maar bepleiten
dat mijn stem voor eeuwig
de raadgever van
mijn hart zou zijn
of dat ik de trots van
het verlangen ontvouw in
wijze keuzes, niet van
jaloezie maar afgeweken
van de stille wens
dat de dood mag spreken
wanneer mijn zaailingen
zich hebben gekruist
met de toekomst
ver vanaf het heden…
Een afhankelijk bestaan
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 96 ook in deze vroegte drijft het sterven
op het karkas van water, stilte
is het moment dat deze morgen spreekt
en de dood voltallig is zoals het koren op het land
kleine rimpelingen in de grote zee, het besef
dat nooit altijd kan zijn en tijd de vrucht is
van een afgekalfd verleden, deze morgen leest
zich in eerbied gezeteld in de leegte van…
trage inkt
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 178 buiten graadt het vijf boven nul
het recht de zekerheid tot waar
het ijs zich manifesteert in klompen
van ruw ballast, als baldakijnen
van het schoonste laken in wit
tot soberheid van kleur, het damast
stevent af op een niet-ontwaken
het ijlt in het geeuwen van rust
het adert in stromen van zwijgzame
leergierige momenten, het doopt
de…
Uiterlijke vertoningen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 122 In de avond als de dag mijn valscherm
heeft doorbroken en lijnen staan gespannen
op de kaken van mijn zegel, boogt mijn
woordenschat langs het kruisen van dag naar schemer
Hoe trouw mijn moed me ook terzijde staat, laat
ik ver mijn nagelriemen zinken in de palm van het
vijfzijdig blad dat als een perfectionist aan me hangt, het
leest mijn stil…
Ontembaar is mijn Wad
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 133 Het vuur vouwt kussens
in je ogen, geslachtsrijp
maar onvermogend daal je
af om de pijn te ontlopen
striemen die sprekend jouw taal
verslaan lijken op de duizend
doden die het zand hebben beschilderd
met kleuren die niet eens bestaan
toch drink ik van de rode wijn
die mijn Wad me heeft geschonken
en zal mijn pijn jouw innerlijk gaan
bevruchten…
altijd durend nieuw leven
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 549 De vroege morgen heeft haar stem
verloren als ook nu in duisternis
gebleven de zon maar niet wil komen
en ik schrijnend de nacht nog van mijn
schouders schud en mijn slaap
nog zoek tussen de onbeslapen lakens
zoals toen ik nog kind was en zwaluwen
ging tellen in zomerdagen waar
vreugde uit de hemel kwam en het
maanlicht bij stille nachten…
Jij die me onophoudelijk lieft
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 1.076 Ik demp mijn gesnik in het wit
van jouw geluk en tel de gaten
in het kant die ik met mijn nagels
heb getrokken wanneer jij mijn
pijn voelde en je woorden
mij streelden op je veld van eer
En de nachten dat jij smetteloos
de onreine pijnen uit mij sprak
en ik als kind mij uitte terwijl jouw
liefde mij beduidde dat ons de eeuwigheid
is gegeven…
deze aardse wei
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 184 ik dans en raak de schel
die de hemel voor me opent
tast naar ijle twijgen
om ze voor het breken te behoeden
en nergens zie ik god
een engel of de messias
maar wel het leven op
deze aardse wei
het bidden kan ik nu wel laten…
Onthuld in geborgenheid
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 445 Verontrustend en gelijkend
op een kale implantaat
stroomt het leven weg
het is alsof de nageboorte
nog schreeuwt met de stem van het kind
doch de genade is eindeloos
en het bloed dat van voren en
van achteren de rijmelaars laat dichten
hecht zich nu aan mijn handen
al vond de nacht niet wat ik zocht
en zie ik in de spiegel
van jouw…
Ik mijmer even mijn vriend
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 444 in een stil klassiek moment
met deuren die van binnen het slot
hebben gevonden is de koele dood
die jou zal raken in een plastic
omhulsel in het rood aanwezig
jij was een vriend, trouw en oprecht
doch het sterven nestelt
zich telkens in bij iedere geboorte
waarvan het bloot wordt bedekt
met de kille glans van de herfst
niet meer naar…
Een gepolijst verleden
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 115 ik wil niet horen hoe het
sterft hoe het lijdt of schreeuwt
wanneer het been van een klavier
zich snijdt in een te diepe wond
*
want hoe glansrijk de dichter zich ontdoet
van door het leven getekend en gekregen moed
scheurt mijn ziel het laatste album die nog zacht
spreekt van hoe goed het was en slaat mijn hart
met ingetogen pas en overschrijdt…