681 resultaten.
Cocon zonder stem
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 119 ik stempel af, sluier het geweten
met onoplosbare momenten, momenten
die spaarzaam en onthand zich hebben
geijkt in de stille rondes van het bestaan
was ik een boom, dan zonder bast
ergens achter mijn netvlies sterven
kegels af die mij de scherpte van dit
leven hebben laten zien, ik zal ze missen
in de chaos van mijn eigen rangorde
liever…
Fauvistisch opgetekend [ het Wad]
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 186 geulenrijk gezout, de oorsprong
beeldt zich uit in kwadranten
fauvistisch opgetekend door de sponning
van het raster
rantsoeneren, het gelijk stevent af
op theater en marktkramen, de ontstemden
eten honing en ik kalk mijn fantasieën
op de draagmuren van de polder
in mindering gebracht zijn kwelders de
horigen, het begraasde land van eeuwig…
Inherent aan vrees
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 187 Ik beschilder geen doek
met stadse aangelegenheden
de druk op het stof
zou mijn dood kunnen wezen
inherent aan vrees vlij ik
mij tegen jouw borst, zoek de geur
van zweet en bedien je
schoonheid op het ritme
van mijn kloppend orgasme
het gespuis dat me belaagt
zekert mijn hart in weersfonteinen
geen hagel zo slagvast als jouw liefde
die…
paasfeest voor de wereldleiders
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 134 het klassiek van bladwijzers
nestelt pasen op een bed van
schroom, het leven kan niet sterven
achter steen van rollend gruis
orthodox geween, klaaggezang en
religies zijn het houvast van angst
en verloren momenten, eigengereide
machthebbers die het zwaard laten
spreken zijn de wereldleiders in
alle kleuren
gebeden herinneren slechts fantasieën…
het voer van september
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 175 het septembert, de kroeg in mijn hart
sluit de zomer en serveert slechts nog
brak water – het sterven nadert en de zon
sluit langzaam haar poort, het vlees dat de vrucht
droeg is nu rijp aan bederf en geurt naar
ontboezemingen uit een herfstig verleden
trage kruinen dragen de wind en spreken
regens en stormen uit over deze haatdragende vlakte…
Vileine teksten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 145 zie het als antwoord op macabere
zinnen, de daad van een wankele
berg die zich hult in de leegte
van het verlaten landschap
of neem het zoals het sterven zich
verrijkt aan tranen, de geur
van gestold bloed waarvan het
blad nooit liefde heeft gekend
geen profeet schrijft nog nostalgie
op zijdeglans met vileine teksten
zonder oorsprong…
tweedelige antwoorden
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 201 ik lente de dood in de herfst
van het schaduwwezen, geen
buizenstelsels langs anale wegen, slechts
onbegrip is het fornuis waar de rapen
gaar worden weggezet
er sijpelt angst, ergens waar het niet
had moeten zijn wellicht zijn de woorden
onbemind, maar het geschrevene stapelt
zich met recht tot de driekleur in enkelvoud
evenwicht…
het mat geslagen uur
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 265 ergens is er nog jouw stille
adem, de aanblik van wat eens was
nee geen naam in eeuwigheid maar
een plek naast alle ingezetenen
wat gaan we doen, zal de nacht jouw
glans gaan strelen tot aan het mat
geslagen uur waar in wij het feest
gaan delen?
zou niet weten hoe mijn spade
je zou verbieden, je verankeren
aan het lot dat ons bindt…
storm en onraad
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 111 het kleed van storm, puur damast
rukt aan tak en gevel het breekt
spontaan, de inertie vaccineert
bij tijd en wijle de kracht zeer onbeheerst
de natuur defragmenteert de bouwsels
van steen en kapitaal tot een transparant
geweten, het scherpt de hoeder van aandacht
tot onvolkomenheden en willekeur
hamer en sikkel, spijker en riet
hakbijl…
god in eigen vaderland
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 82 vervreemding in de dialoog waar
woorden mijn handen breken, in
de constante zonder god maar
in beleving is het herrijzen van de schepper
mijn eigen beeld
het beeld van klein tot groot, van tam
tot ongetemd, het genoegen in berusting
sterft halfzijdig wanneer ik weiger om te dienen
en mijn knieën het gekrompen lichaam te laten dragen
was…
de aalscholver in mijn polder
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 105 wellicht stapelt de aalscholver al haar
vluchten in het moment, in haar blik
verraadt ze niets al zijn haar vleugels gespreid
en droogt ze de gedachten in de kruiende wind
de omgeving zompig van het lied dat dit
seizoen zo anders doet lijken ontbindt de aarde
in lege velden, een hectare is slechts nog
maar een woord zonder ruimte
haar rui…
Het verzet oogst lof
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 122 pas hier verzette ik de tijd
kraalde hoge ogen maar
‘k verloor mijn roem
in de hoge polen van ’t tapijt
***
nu weent het kind en draagt
het grote weten lage landen
onder dikke wollen sokken, het gebreide
is ontvouwen en scheurt de mantel
van onze moeder aarde
het gas mijn vriend het gas raakt te
verhit op de versleten pitten, het…
Een verhaal dat kraait
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 105 Hoe vluchtig de dag ook strijkt
langs pauzes die met bevroren snaren
mijn vingers tillen naar de waardigheid
die mij dreigend verlaat,
hevel ik mijn gemoed in de zakken
waarin ik mijn handen draag, leeg is
het water van reflectie waar voorheen
de wolken breiden en het avontuur begon
ergens is het schattig, een verhaal dat kraait,
een…
somber
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 103 ogen liggen diep gelegen, kraters
vol met rag, de nacht huisvest enkel
donderslag met af en toe een stem
die schreeuwt naar het volk dat niet meer is
het uur is zwaar bepakt en slentert van tijd
naar adem, beelden uiten zich in stalen
constructies, het is koud in de graden
waarin het bed is neergezet
ergens begint het licht te gniffelen…
het tolhuis
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 157 ineens verdwenen zijn, met
de kleding van de dag nog om het
geweten gewikkeld het haar verkleefd
in lange slierten grijs
onberoerd liggen emoties te eroderen
in de vergankelijkheid van de geest, niets achter
gelaten alsof het er nooit is geweest
wielen wentelen zich naar andere tijden
naar daar waar het zoeken wordt gevreesd
terzijde…
een andere bloem?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 200 ik behoud mijn hoofd, ondanks
alle vragen die me zijn beloofd
telkens als ik bloemen strooi de nectar
bewaar voor het ontbijt de wortel voor
het trekken van thee, de geur verdienstelijk
geparkeerd in mijn revers
dan bloos ik als je naar me lacht
toch wens ik me soms een andere bloem
een die kan zingen van de straat, dansen
als een honingdraak…
door eigen ogen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 307 ik zou bijna willen dichten over
deze dag die in het nat van dit seizoen
dan toch de mooiste kleuren laat schijnen
in een schimp waar mijn moed verslonken
is tot in de weke grond waarin het graf
transparant staat te waken op ontginning
van bedrog die diep in dit leven is gelegen
getijden maken slachtoffers, het verhaalt de waarheid
als…
Zus
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 229 Zus, als ik langer mocht leven, langer dan
jij en ik samen, zouden onze harten zich
verbinden in het gewaad dat we samen dragen
afschuw is geen pijn maar een vermijding die
de liefde draagt in het ontwijken van elkaars evenbeeld
afkomst is als water van de zee, niet te drinken
en onhandelbaar om er mee te kleien - kunst is een
handicap als…
vrees
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 61 wat ik vrees is de waarheid van
mijn gedachten, ze struinen
onbeholpen op zoek naar
die ene nacht
waar ik niet zal spreken tegen de
duisternis met zijn verlaten paden
telkens is er die ene til, het honk dat
me het uitvliegen belemmert, mij
herinnert aan een metgezel
die als verstekeling in me huist
te graag breng ik mijn waarden
ter…
onberispelijk iets met wiskunde
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 92 de slaap was vannacht onberispelijk
aanwezig, zelfs de taart hing aan de klok
die grijnzend naar me keek, vele dromen
brachten de kers terug en werd gelegen
in een toef van een zoet roomhartig verlangen
de bochten in de weg werden verlegd
tot wijde hoepels met een enkele
strook die het vluchten bleef behoeden
daar de omtrek van de nacht zich…
ochtend pauzering
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 305 in het waarom de wolken
drijven, de aarde nat van
het nachtelijk verschijnen
tuur ik versmalt naar de
woorden die voor me opdoemen
zoals de mist van staar
zich opnieuw lenst naar
het werkelijk ervaren
mede-dichters, velerlei namen
samen op weg, zoals het tuig
het zeil en mast gebeuren het roer
beminnen naar de vrijheid die we
dán toch…
Ik zie mijn Wad verdwijnen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 156 Ik zag aan je zoom dat de naden
gingen draden en zelfs je geur
wordt minder zout, ik weet
je gaat in regen en komt in
zwijgen telkens terug
als een dichotomie bespeel
jij het aangezicht en roemt
de verte aan jouw kim, je broze
wervels kalven dieper en dieper
om tenslotte te verdwijnen in het niets
maar mijn hand zal je altijd
blijven…
leven zoals zwarte klaver
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 241 Velden zonder eind
doch met kraters en vluchtende
meeuwen ontnemen het zicht
aan getemde vatbaarheden
die eens gerangschikt mij
de weg wezen tussen hoge
struiken met spreekwoordelijke doornen
nu snijd ik me aan filmloze stunts
waar zwarte klavers de toekomst
lijken te omheinen van een
wedergeboorte in een
schoot die ik zonder
liefde mag…
het ongeschonden Wad
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 653 Verwachtingsvol zijn de ogen
die naar me staren
als ongeletterdheid
de dorst is van trouw
laat me dan maar zwijgen
om slechts met denkbeelden
te zeggen dat de avondzon
zich laat verzinken in de diepte
van mijn Wad
en in de wolken lees ik
de spiedende nacht
die met hun witte rook
de bazuinen vullen
met adem van
het eindeloze tij…
Bij naam geroepen
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 774 O ik speel in dromen in ruimten
zonder hoeken, niets te bezeren
niets te breken, alleen het licht
is dof en onzuiver van geweten
De herfst staat pril in het begin
en toch is de kou te zien in bomen
langzaam sterven ze - al is het
niet voor lang -
Maar wie ziet het verschil tussen
't geschrei en het gejoel van kindervreugde
neen, die tijd…
het goede van de mens
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 190 is alle hoop vervlogen, zoals
een diner dat je mist door een
bedachte file, is hoop het aangebrand
eten dat ik opdien als ik niet wil koken?
steeds knagen die zeurende gedachten
ze zeggen dat ik iets moet doen, figuurzagen
in de vluchtelingenstroom, ze met lijmtangen
bijeenhouden, ze omarmen als mijn kind
treinen laten stoppen, ze inladen…
een dubbel gezindte
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 160 ik mis de wereld in de sprong
die ik waag, niet toereikend zijn
mijn redenen die ik prevel
wanneer de zon mijn hart bereikt
ik zend mijn vragen naar dove oren
' k zie een vals gelaat achter het scherm
dat mij weerkaatst, ik ben een toehoorder
van de stoutste dromen
droog mijn naaktheid af met het spel
aan mijn geslacht, kus mijn tederheid…
als?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 180 niets van wat je bent is nog het begin
van wat je bent geweest, wel dezelfde
ogen maar het licht is breekbaar
zoals een ent in de vorst
zeg me dat je me begrijpt, wil je de morgen
nog ontmoeten of laat jij de nacht in jou
verstijven, het opslaan voor de eeuwigheid
waar stilte geen zonde is
geef me dan voor we slapen gaan een laatste
knuffel…
welbehagen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 72 het gaat niet in de regen
die ik zo mis, het water van
welbehagen dat ik dronk
wanneer ik dorstig, ja
dorstig naar jou was
ademhalen in de plooien
van jouw o zo goddelijk
verschijnen, jaren maken
wijzer maar die kleine momenten
waar we elkander tijdloos
verkenden
edoch, het verstrijken van
gebeurtenissen wisten het
verlangen uit,…
Stille getuigenissen
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 970 Nu de winter zich zonder
witte kleding voortbeweegt
het water in de sloten
onverstoorbaar stroomt
voel ik toch de kou die
ik als kind droeg in mijn
te grote jas
zelfs de zomer was niet warm
want altijd waren er weer
die kille ogen die me volgden
ach, de stille getuigenissen
sterven telkens in de bruinrode
dode herfst en enten in…