681 resultaten.
De tocht door ’t Friese land
netgedicht
4.1 met 9 stemmen 460 alsof er in je stem
een ijsverdunner waakt
over woorden die net niet
kunnen breken
oppervlakkig is je pols
krachtig en zijn
de slagen humaan in het
weke vlees te voelen
ik kan me niet verzetten
tegen steeds weer die
overdosis die me belet
jou te zien zoals je
werkelijk bent
dus mijn woorden
zijn spaarzaam
en waken over
de laatste…
De trein kent geen tijd
netgedicht
3.2 met 4 stemmen 195 alsmaar trekt het gedempte licht
de randen verder naar zich toe
ik kijk om en zie een vervallen burcht
de armen spreiden
is de dood misschien een metselaar
die tijd en begrip mengt om het tenslotte
te metselen naar zijn eigen waarheid, die
weliswaar hoekig maar toch afgebakend
het zonlicht kruist met de degens waardoor
het is verwond
ik…
De verdwenen verbeelding
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 114 nog zie ik het glas
geblazen in elke vorm
waterdicht en zondoorlatend
spelenderwijs met je vinger
dirigeren, de muziek beheersen
zonder klank of stem
nu krijt de zon dwergen
op de straat, het zoet van smaak
is niet meer proefde ik nog maar
het bitter dan was mijn hart
in evenwicht en dichtte ik het
leven naar mijn wens
tijd lijkt verankerd…
De voegen in het trottoir
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 398 De zilvermeeuw spreekt
mijn angst in de lagen van de lucht
haar zwijgende witte buik
spiegelt de onrust welke
mij beneemt van de zwang
op het geluk
De straat beneden het spektakel
is het graniet waarop ik stuit
en in mijn val strekt het leven
zich voor mij uit – ik tel de aders
van het trottoir in de voegen
begroeid met mos
Vanavond…
De voegen in mijn waarneming
netgedicht
2.7 met 6 stemmen 302 In mijn perceptie van de
goede wil promoveert
de degenmeester tot
zwaardenmaker tengevolge
van de voortvarendheid van
de zin des levens
al het zuivere is een puur
platonische begrip zonder
de metselwerken die als
kantelen kunnen worden beschouwd
zelfs als ik me ridder
is het harnas waarin ik schuil
slechts mijn eigen huid en zijn…
De wadden, een werelderfgoed
netgedicht
4.2 met 6 stemmen 1.364 Vanaf het vlakke land schittert
de oversteek naar het wad, waar vele
ruiterstokken als één statige zeemansrug
de diepte voor ons peilt
het één zijn met de noemer, de geest
van het besef het broze en tegelijkertijd
het gezwel dat groeit langs polders en kwelders
om zich tenslotte te manifesteren
in een ongekende schoonheid
doch is elke…
De ware toedracht
netgedicht
3.6 met 5 stemmen 699 waar mijn bloed tot uiting kwam
in een liefdevol verpozen, is heel mijn
hart gedompeld in jouw zoete nat
afkomstig uit de bron waar jouw dijen
zich ontvouwen
maar wat zich spreekt is de eenvoud
van het verleden, de ware toedracht
herkent het verbond van kracht en waanzin
doch jouw schouders vleugelen mij
langs diepten zonder stem, zelfs…
De wereld in herkenning
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 382 Warmde zonnepanelen in mijn hand
ving de wind met grote wieken
druppelde regenwater door het mos
liet de lampen branden op wat hout
Ik zie grote walmen zwart
een zee met gebroken water
te veel gesnoeide bomen
het wordt alsmaar later
Schoffelde in het zand
naar sporen uit ’t verleden
’k vond slechts lege flessen wijn
en hier en daar een…
Destructieve waarnemingen
hartenkreet
3.7 met 3 stemmen 516 Vandaag heb ik de dag
teruggelezen in een wanorde
van een steeds
weer terugkomend iets
al zijnde hangen de trossen
aan lome witbeige wolken
waarvan het geluid mij
de dagdromen steelt
en ergens iemand een
piano probeert te stemmen
met klanken van het valste gejank
dat ik nog nimmer had gehoord…
Deze dans
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 259 Als een wals is
deze schone ochtend
op me neer gestreken
doch het plaatsen
van mijn voeten is
in tijd gebleven…
Deze nacht is naakt
netgedicht
3.7 met 10 stemmen 357 Kaal tot aan het naakt
is deze nacht zonder stem
en ik mag slechts hopen
dat de sterren komen kruien
gelang het getijde dat zonder
voorwendsels gelegen is
tot zeer diep en aan het hart
zodat het spreken mijn taal
zal wezen totdat
de vroege schemer
mij de weg zal wijzen
vanwaar ik kwam tot
aan het eind van mijn vaarwel
‘k wil niet…
Dominerende spreuken
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.078 Ik was laat, het koper
van de nacht roodde nog roder dan mijn
bloed doorlopen ogen, ik had mijn
hartstocht verloochent aan de
stenen in de straat
in het inherente bestaan
van mijn ik, mijmerde ik
dat de regen mij kon drogen
en de wind mij kon laten
zeilen zonder zeil en mast
ik domineerde de spreuken
van mijn ziel en weersprak
de schoonheid…
Dominerende spreuken
netgedicht
3.7 met 11 stemmen 1.528 Ik was laat, het koper
Van de nacht roodde nog roder dan mijn
bloed doorlopen ogen, ik had mijn
hartstocht verloochent aan de
stenen in de straat
in het inherente bestaan
van mijn ik, mijmerde ik
dat de regen mij kon drogen
en de wind mij kon laten
zeilen zonder zeil en mast
ik domineerde de spreuken
van mijn ziel en weersprak
de schoonheid…
Dood, jij rijpt
netgedicht
3.6 met 8 stemmen 286 Mag ik jouw zinnen rijpen
zoals je schoot mij kan bevrijden
van lusten ongerijmd
met ingelijste metaforen
jou berijden nachten lang
door het woud waarheen ik ga
is het duister slechts mijn licht
en sterf ik eer ik voor je sta
maar ‘k moet de dood nog baren
in scheuten pijn vanachter
hemd en rok, toch bewaar
ik in dit leven
jouw laatste…
Drenkeling zonder water
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 120 langzaam heft de drenkeling het glas
op het ondergaan van de zon, moedeloos
maar wel gezondigd is zijn vaarwater
zonder religie niet te drinken
wie kent zijn juweel wanneer het spreekt
en schittert terwijl de haven is gedempt
neem mijn hand en streel me langs
het leven, het is kort zoals het
omgewaaid riet – wel scherp maar
zonder bedoeling…
Een afhankelijk bestaan
netgedicht
4.7 met 3 stemmen 96 ook in deze vroegte drijft het sterven
op het karkas van water, stilte
is het moment dat deze morgen spreekt
en de dood voltallig is zoals het koren op het land
kleine rimpelingen in de grote zee, het besef
dat nooit altijd kan zijn en tijd de vrucht is
van een afgekalfd verleden, deze morgen leest
zich in eerbied gezeteld in de leegte van…
Een bewustzijn zonder begin
netgedicht
3.8 met 6 stemmen 156 langszij de haven
timmerde ik doodskisten
zonder bedoeling ermee te varen
een wit laken met punaise gaten
wat schetsen op de deksel
afgebeelde relikwieën
een levensloop vol afgedankte zielen
aan het voeteneind wat verfijnde kreukels
het stof was wat te lang
maar met rafelende ingenaaide zomen
kon deze dood me niet meer worden ontnomen…
Een gepolijst verleden
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 115 ik wil niet horen hoe het
sterft hoe het lijdt of schreeuwt
wanneer het been van een klavier
zich snijdt in een te diepe wond
*
want hoe glansrijk de dichter zich ontdoet
van door het leven getekend en gekregen moed
scheurt mijn ziel het laatste album die nog zacht
spreekt van hoe goed het was en slaat mijn hart
met ingetogen pas en overschrijdt…
Een halve eeuw later
netgedicht
2.8 met 15 stemmen 1.654 heb jouw beeld
met mijn poriën gewist
de ruimte uitgedost
met gedichten zonder stem
jouw leven terug gegeven
aan het sterven waar jij
zo vaak om vroeg
paarse violen, lenterijp
een verlangen dat ik nu pas begrijp
al is het wel een halve eeuw later…
Een herfstig hart
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 141 Een houten kleed
in gebaren slechts wat wijn
alles lijkt gebroken in een oud
herfstig hart
tegen het raam plakt een
stukje opgewaaide dood
het terras staart groen
het is mos, het zachte
van het geniep dat
me laat vallen
in de herinnering
van een vergeten zomer…
Een hongerige God?
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 145 Het nachtgetij ligt als mozaïek
te straten in de nacht, ‘k dacht
dat ik niet mank was geboren
maar toch lispel ik zoals
het kreukelhout door de wind
wordt geteisterd
‘k ben niet bang om mijn ogen
te sluiten en het krakend beuken
te horen braken van het vuur
waardoor het wordt verteerd
neen, het einde van de wereld
kent geen vorm die…
Een lange lege morgen
netgedicht
3.3 met 13 stemmen 3.641 Hoe kan ik nu vergeten, jij wensdroom
uit mijn hart geboren zonder zorgen
tot de dag dat het leven mij ging verlaten
en jij achterbleef in een lange lege morgen
er spreken vele jaren uit een moment
tot aan de dag van nu, en nu is telkens weer
dat jij me niet vergeet; maar ook ik mijn kind
ik zie jou, mijn lief in dag en nacht zo óók in de…
Een latente voorbijgaan
hartenkreet
1.8 met 9 stemmen 1.767 Eerbiedig doch stevig
ligt mijn hand
op het laatste restje leven
*
de lente met moed gepasseerd
kwam de zomer attent
met vroege warme dagen, de wolken
droegen sluiers op het moment
dat het zou gaan regenen, neen
geen hemelwater uit den hoogte
maar tranen van angst dus geen
genezing waar jij op hoopte
het gezicht met bril
de ogen…
Een maartse overpeinzing
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 794 Het langzame leven
grijnst als een metafoor
en versnelt als de dag zich buigt
voor de zonnegod die in haar was geboren
bleek gelaat en vingers dun als potloden
krassen woorden op ’t behang
daar zij als de dood is
dat ze haar gaan vermoorden
maar ik dacht toch echt
dat haar sterven al was geweest
en dat ik had gezworen dat de sneeuw
haar…
Een mens zoals ik
hartenkreet
4.2 met 6 stemmen 833 hoe mondiaal is het verlangen
als éénvoud ten tonele verschijnt
en beproevingen uit hun
gebeurtenissen worden bevrijd
Het empirisch weten waar
schijn de werkelijkheid passeert
zijn slechts ongenode gasten
die ons op valse gedachten trakteert
Doch het preken in een taal
die grenzen overschrijdt is
ook mijn barrière die zorgt
dat ik als…
Een met het laken
netgedicht
2.5 met 11 stemmen 693 zomers blauw met een groen tintje
bleekt het grijs naar wit zoals
het laken één is met je gezicht,
slechts je mond grijnst nog
in vormen die ik zo goed herken
het lijkt dood te zijn, maar
bewegingloosheid is geen grens
zelfs bloemen blijven mooi
in een storm…
Een net zonder mazen
netgedicht
2.7 met 3 stemmen 189 in mijn strijd, gaandeweg een bedeling
heb ik geen spektakel ontmoet
in jouw blauwe ogen, het was mat
en zelfs de horizon kiemde naar het verticale
het was vreemd, jouw naakte silhouet
te mogen aanschouwen in het
afgebrokkeld maanlicht, ik streelde
de wind en dacht mij rijk aan jouw blanke huid
we stierven in het kielzog waar de herfst…
Een partijdige zon
netgedicht
2.8 met 6 stemmen 496 Het pad was vrij van obstakels
glinsteringen in jouw hand
de zon partijdig
ik miste haar aan mijn zij
een doolhof vol verwarring
in het midden een eikenboom
die treurt om zijn verval
- een misthoorn in de verte -
waar zou je moeten zijn
in deze nieuwe lente?…
Een stap per voet
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 145 Waar ik zwerf langs keien gelegen in afstand
houdt mijn gestalte voorsprong op de duistere silhouet
die telkens een ademzucht aan mijn hakken kleeft
hij reikt zijn wonderen voor me uit, doch mijn ogen
zijn winters en mijn slaap streelt de nacht
Soms trekt mijn mond vreemde banen en een
diep gebrom zinkt dan weg in de asfalt van mijn zolen
ergens…
Een sterven rijker
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 545 De schaduwkant in rijpe vlucht
wacht tot het sterven zijn naam
verliest en de dood zich koudt
tot het volgend seizoen
in deze gedogen herinnering
spreken gesloten ogen
en nestelt hij zich in zijn
laatste vederbos
het licht breekt in stukken
en valt in ’t zaagsel
van dit aardse poppenspel,
waar deze marionettenklucht
zich verschanst…