biografie: Arjen Duinker
Arjen Duinker (Delft, 1956), werd vanaf zijn debuut meteen al beschouwd als een opmerkelijk talent, maar met elke nieuwe bundel lijkt meer en meer tot de critici door te dringen dat hij een van de belangwekkendste ‘jongere’ dichters in Nederland is.
Duinker maakte van 1982 tot 1986 samen met de dichter K. Michel de ‘literaire circulaire’ Aapnootmies, waarvan dertig afleveringen verschenen. In 1988 debuteerde hij solo met de bundel Rode oever, die tot nu toe gevolgd werd door vier bundels poëzie (waarvan één bibliofiele) en een roman.
Duinkers werk is vanaf het begin zeer consistent, zowel wat inhoud als vorm betreft. Het is speels, geestig, diepzinnig op een aangenaam onnadrukkelijke manier, het maakt nauwelijks gebruik van metaforen, verraadt een afkeer van abstracties en een liefde voor concrete details en stijlfiguren als herhaling en opsomming. Zijn regels zijn overwegend kort en van een verbluffende helderheid – een helderheid die vaak ook een fascinerende raadselachtigheid in zich draagt. Zijn stem is doelbewust ‘een kale stem’, zoals hij zelf in een van zijn gedichten schrijft. Meer dan met enig Nederlands dichter uit het verre of recente verleden, lijkt Duinker zich – vooral in zijn eerste bundels – verwant te voelen met de Portugees Fernando Pessoa.
‘Ik heb nog nooit iets begrepen’ schrijft hij in Rode oever. En in Losse gedichten staat: ‘Ik zie eruit als degeen voor wie elk weten een verzinsel is.’ Verbazend is het dan ook niet dat de criticus Koen Vergeer Duinker in een bespreking van zijn bundel Het uur van de droom onderbrengt in de ‘generatie van de verwondering’. Tot deze generatie behoren volgens Vergeer ook Tonnus Oosterhoff, K. Michel en Elma van Haren, dichters die het niet zozeer te doen is om persoonlijke ontboezemingen of meeslepende lyriek; hun gedichten brengen hun verwondering over de schoonheid en de absurditeit van het alledaagse tot uiting.
Hoe dit ook zij, Duinker lijkt eropuit de werkelijkheid om hem heen los te zien van alle in onze cultuur voorhanden werkelijkheidsopvattingen, los van iedere haar interpreterende blik, en haar weer te geven in al haar sprankelende gedetailleerdheid, kleurigheid en toevalligheid. Hij wil kijken zonder vooropgezette kaders en schrijven zonder literair-theoretische uitgangspunten. Dit leverde als laatste hoogtepunt het indrukwekkende, 41 pagina’s tellende gedicht ‘De uren’ op, waarin de dichter aan de rand van een plein toekijkt naar wat er zich allemaal afspeelt: ‘een feest van details die ter zake zijn / en een voor een betrouwbaar.’
Arjen Duinker kreeg 23 april 2005 de jaarlijks uitgereikte VSB-poëzieprijs voor zijn bundel 'De zon en de wereld'.
Inzendingen van deze schrijver
15 resultaten.Evolutietheorie
gedicht
3.0 met 27 stemmen 
7.760 Een keer of vier.
Misschien ook vijf.
De zon ging onder in het oosten,
De zon ging per ongeluk onder in het oosten
En een droeve dood manifesteerde zich.
Het was de droeve dood op haar droefst.
Ze steeg op uit de akkers,
Steeg op uit de wouden,
Dreef op de zeeën.
Een hond in de...
Zon en maan
gedicht
3.0 met 23 stemmen 12.498 Wat een geluiden, wat een oceanen!
Elke letter opent de verte.
Door op een knop te drukken,
Door aan een touw te trekken,
Door een handel over te halen.
Elke lettergreep opent de verte.
Met een donkere zucht uit de diepte,
Met een kameraadschappelijke lach van opzij,
Met een schrille...
De lippen van de wereld volgen de trottoirs
gedicht
3.0 met 2 stemmen 3.503 Hoe zeg ik dit precies en goed,
Op enig moment begreep iemand
Dat licht niet in water ontstaat,
Maar dat je voor het maken van licht
Wel veel naar water moet kijken,
Hij gaf de voorkeur aan mooi water
Dat geen voorzetsels nodig heeft,
Water dat een bloem is, een hand,
Een paar schoenen, een...
Vertrek
gedicht
2.0 met 30 stemmen 19.299 Een hondje rent over de kade.
Het moet een Portugees hondje zijn,
Dat daar over de kade rent,
Heen en terug en onzichtbaar, terwijl het kwispelt
Met zijn kleine bruine staart.
Onzichtbaar rent het hondje,
Onzichtbaar schiet het onder kranen door.
Dan springt het mee met een...
Plattegrond
gedicht
2.0 met 16 stemmen 8.870 Ik liet mijn stad zien
Aan drie duidelijke mannen.
De eerste zei: je stad lijkt op een arend.
De tweede zei: je stad lijkt op een dingo.
De derde zei: je stad lijkt op een slang.
De poorten gingen dicht
En de lichten werden zwart
Door het zwijgen van de muren.
Ik liet mijn stad...
Tafel
gedicht
2.0 met 38 stemmen 15.109 Alles is twee keer zo groot.
Het verdriet twee keer de stilte.
De trots twee keer het verdriet.
De zijgevel twee keer de dikte van de huid.
Handen zijn het dubbele van de taal.
Het hemd is het dubbele van de tafel.
Het motorblok is twee keer het hemd.
De herrie is twee keer de...
Wioe-Wioe!
gedicht
3.0 met 43 stemmen 18.529 Op een van de tafels
In de transparante kantine
Ligt een appel zonder thuis.
Op een van de tafels
In de kantine van de verte
Ligt een appel zonder bewustzijn,
Zonder de wens om te worden gegeven.
Kek-kek-kek! Kek-kek-kek! Vie-bie!
Kauw-kauw-kauw! Kek-kek-kek! Kittiweek!
Kie-urr!...
Sailor's home
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 197 De roep van de golven rood.
Een bloem glijdt door een glooiing
En geeft haar parfum aan een steilte
Die vrij in de lucht zwijgt.
De trots van de golven zwart.
De ogen roven het onverwachte
Dat de striemen op de huid
Met blaadjes kalmeert.
Bloem blad blad bloem
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.596 Bloem blad blad bloem
Zuurtje touw zuurtje cirkel
Wortel oor wortel neus
Voet vlakje vierkantje vogel
Vlieg vogel vlieg punt
Plus zuurtje plus gras
Duim duim duim blad
Liniaal weggetje voet stof
Steen steen weggetje wimper
Oor vlakje bloem bloem
Bel bloem touw vlakje
Driehoek driehoek...
Fabriek
gedicht
3.0 met 2 stemmen 3.168 Hoe zeg ik dit precies en goed,
Op enig moment begreep iemand
Dat licht niet in water ontstaat,
Maar dat je voor het maken van licht
Wel veel naar water moet kijken,
Hij gaf de voorkeur aan mooi water
Dat geen voorzetsels nodig heeft,
Water dat een bloem is, een hand,
Een paar schoenen, een...
XXIV
gedicht
3.0 met 8 stemmen 4.045 Aan de ene kant staat het ding.
Aan de andere kant staat het mysterie.
Meer van het ding en het mysterie weet ik niet.
Hoe in naam van wat dan ook,
Hoe kan ik er meer van weten?
En dit weten is een klein weten, voeg ik er aan toe,
Een klein idee hoogstens, klein
In zijn gevolgen
Voor de...
Leve de camouflage!
gedicht
1.0 met 11 stemmen 4.755 Het oninteressante is concreet als een hond.
Vorstelijk als een rog, uniek als een kikker,
Het oninteressante is sentimenteel als een vlo,
Ruimhartig als een baviaan, zacht als een raaf.
Laten we de dierenwereld verder vergeten...
Het oninteressante is aandoenlijk als een tas,
Abstract...
De steen bloeit
gedicht
2.0 met 57 stemmen 27.365 De steen bloeit.
De steen die niet kan bloeien,
Wat bloeit die steen.
Zijn bloesems zijn veelkleurig.
Gekleurd als de wolken wanneer de maan hen beschijnt,
Gekleurd als jouw ogen, liefste,
En warm.
Gekleurd als vrolijke ideeën,
Veelkleurig als golven die tot aan de horizon golven.
Wat...
Trouw
gedicht
3.0 met 23 stemmen 8.103 Maar de toekomstige roos is aan het bloeien geslagen.
De roodfluwelen blaadjes hebben zich al geopend,
Decennia te vroeg, niet op schema.
Nu hebben de kwekers een vergadering belegd,
Ze spreken in hun glazen stoelen.
Ze spreken zonder terughoudendheid.
Ze spreken wilskrachtig.
Ze sommen de...
Overzicht
gedicht
3.0 met 27 stemmen 9.414 Toen je ouder dan 50 was,
At je alleen nog kreeften en splinters.
Toen je ouder dan 40 was,
Keek je naar gozers met flitsende heupen.
Toen je ouder dan 30 was,
Bezocht je Romaanse kerkjes op dinsdag.
Toen je ouder dan 20 was,
Luisterde je steeds naar kale geluiden.
Toen je ouder dan...
