Witte strepen trekken door het blauw, bevroren damp in ijle ochtendstralen. De zon laat felle kou naar binnendwalen, in sluiers van een ijskoud ochtendtrouw. De hoge rust wordt nergens echt verstoord, geen kerosinegeur, geen zware motoren. De drukte gaat in stilte weer verloren, waar men geen enkel ronkend teken hoort. Slechts witte schimmen…

De verboden appel van het Paradijs heeft mensen verleid tot vermeende alwetendheid verspreidt thans over heel de wereld haar zoet wenkende geuren spoort de mensen aan tot steeds meer kennis zichzelf te verrijken waarachter het kwaad loert als mensenvriend die oog en oor wellicht alle zintuigen streelt op zachtzinnige wijze soms…

Het pad der liefde wordt door twee bewandeld leeuwendelen van lichtjaren van elkaar verwijderd houden handen elkaar vast zonder contact. De zinnen die ze met elkaar delen bevatten de beminning van anderen en klinken naar een synchroon hartenpaar. Een andere liefde, doch zo passend, doch zo mooi, wordt met tranen bedreven. Het pad der…

In de eindejaerstijd komen we bij elkaer de terugblik, herinnering aen hem en haer maer nog het meest aen dit turbulent jaer waar schijn ons bedriegt op trumps fake news bazaer Heel eventjes dacht ik waer is zij gebleven, dat pad in het Grieks was to laura, nietwaer? doch bij nader inzien in mijn vocabulaer was het niet 'to…

De vochtige, tochtige onder sneeuw op ijs in sloten en grachten gedompelde eikels zijn de virussen  der in een ijzeren houdgreep verkerende koningwintergriepmodus secret agents in een mysterieuze ondoordringbare wereld van vier russen   infiltranten in het luchtruim van ons bloedeigen lichaam  territorium poreus en aderrijk tegelijk…

zij dichtte mij dichterbij een brug maakte wegen vrij om de overkant te bereiken dichterbij luisterend te verstaan zij dichtte mij dichterbij glooiende graslanden schapen in de wei stromende woorden avontuurlijke akkoorden zij dichtte mij dichterbij haar zachte stem denken in lichte taligheid dichtbij zinnen in aanstekelijkheid…

Ik bijt op het leven, op stilte, op tijd, slik de leegte, proef de eeuwige strijd. Noem het mijn lot, noem het mijn pad, tussen schaduwen en dromen die ik ooit had. Ik kauw op momenten, op licht dat verdwijnt, op verlangens die fluisteren, zacht en venijn. Elke adem een echo, elke stap een lied, en alles wat blijft is wat niemand ziet. Elke…

Tien jaar loop ik door mijn hoofd, altijd iemand voor me uit, altijd iemand tegen mij in. Ze zegt wat ik niet deed, beschuldigt mijn adem, vult stilte met beschuldigingen. Ik zeg dagelijks sorry voor daden die alleen hun stemmen kennen. Soms denk ik dat ik leef tussen twee gevangenissen - de hare en de mijne. Ze…

is wachter van de nacht maar wankelt aan de rand der dageraad ligt sluimerend met ogen rood te staren zij heeft haar muts als schone slaapster afgedaan de nachtzuster komt bij de dag maar is de draad der dromen kwijt, niet langer is zij gever van de nachtrust, morpheus' vriend, de verre diepe dalen dromenwever…

Ik schrijf mijn levens- boek niet op papier In vele hoofden leg ik vast wie ik ben en wat ik ervaar, net als jij vergeet ik de toekomst Er is geen dood in mij Hormonen rennen af en aan Celgroeiers vernieuwen me Ik ruik niet naar verval Alleen naar vrolijkheid en mijn verlangen onbekommerd te leven in een huis zonder zorgen met…

AAN ONZE DAGPOËET Voorwaar een zeer diepzinnige gedachte Heel Holland braadt kalkoen en bikken maar Dit vers had je al weken eerder klaar Of was je uitgeteld en niet bij machte? Het snelsonnet biedt kans om flink te sneren Maar jij zit weer clichés te debiteren!…

Avondschemering tussen wind en zwijgend gras valt de dag uiteen Als schemer neerdaalt, openen mijn zintuigen zich verder dan nodig, alsof de aarde haar stem verlaagt, en elk detail dieper binnenkomt dan woorden kunnen dragen. Niet alleen verzachten geluiden, ook mijn breekbare adem deint mee op het luwen van de velden, terwijl de…

boven de sprookjes uit het zuiden hangt een onwelluidende stofwolk rijmpjes over dat zielige dierenrijk lijken waarover de mensen zwijgen het wegkijken van de werkelijkheid bestrijdt elke kalverliefde voor poëzie gedichten kunnen juist laten zien hoe opportuun onze kijk op alles is maar platslaan zonder kraak of smaak daar raakt niemand…

Liefde Alleen zachte woorden kan ik je geven Dat is al wat ik bezit Wanneer de zon schijnt in je hart Is er liefde aanwezig Geef het weg zolang je hart nog klopt Het verschijnt nooit ongemerkt Schopt deuren in Houd het niet voor jezelf Laat het los Dan zoekt het een ander hart Als een boemerang Komt het soms terug Waarom zo je het niet…

'Sterven: mijn beroep.' Vijftig jaar weerbarstigheid. Nu: met pensioen.…

weer een nacht abominabel geslapen ik lag daar voor apegapen denkend aan ‘de zaak’ aan dat verse eelt op de toppen van zijn linker vingers hij moet vlak voor zijn dood nog hebben gespeeld ‘deinend als de zee’ in zijn laatste gedicht bekommert hij zich slechts om de melodie boven elke ritmiek en zelfs thematiek die amper ter zake…

Het aanwijscomité der hoge heren het hoge comité der aanwijsheren bestaat uit nette mannen en meneren uit hoedenmannen netteklerenheren uit blauwepakken hoge hoed met veren als carrièretijgers die marcheren de boel met aanwijsstok graag dirigeren oraal en schriftelijk graag formuleren wie wel meedoet en wie zij mogen weren dat zwart op…

Kerst Op de koude kerst dit jaar Schijnen sterren als voorheen Zouden de sterren huilen Wanneer we niet herdenken En vieren waar kerst eigenlijk overgaat Om je heen bemerk je soms de warmte oplichten Van harten die openstaan en gloeien voor anderen Liefde is een gift Eén om naar te leven en door te geven In een tijd van samenzijn met…

je mag honderden keren vragen of een veelvoud daarvan klagen je mag verwachten tot je zweeft door lichtheid niets herinneren je mag vergeten waarvan je wist dat de vergissing niet gelogen is je mag blij kijken op feestdagen tussen kaarsen en gesprekslagen je mag vrij schrijven dat je leeft langs diepere kloverij bezinnen je mag onthouden…

De tocht der tochten doet het zonder bochten door 't heitelân met zijn vermaarde steden toch flitst hij in zwart wit weer naar het heden in boreale wind en sneeuw bevochten De jacht op kruis en eer lijkt nu begraven Geen Fries zal zich aan It Giet Oan nog wagen...…