De ‘gelukkige’ overlevenden I
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
3 Willem opende de sluis destijds eigenhandig.
Om zelf niet te hoeven graven, liet hij het
onverzettelijk bloed stromen onder de laatste
bruine laarzen.
Geen verdediging, bleef altijd zijn verweer;
hij werd veelvuldig geschopt en geslagen,
zijn maag was leeg in de cel, in die dagen
voor de uitspraak werd hij verkeerd
behandeld.
Onmiskenbaar…
acte de présence
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
12 hoeveel levens op ongetelde
massa’s lippen doordrenkt
deze vertwijfelde woorden
onuitgesproken
tot in de rook
de drang breeduitgesponnen
verwezenlijkt te zien
bij leven onbetwist
ongeslagen geliefd
en gehoord worden…
Zoete dromen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
46 Ver na middernacht, het weekend niet
Een REM-slaap zonder droom, zonder publiek
In stilte, achter een geheime deur
Waar dichters zweven met hun hoofd vol dromen
Daar loog ook ik de waarheid in mijn lied *)
Dat veel bezoekjes had gegenereerd
En wel acht sterren had geproduceerd
Van musiclovers en van anglofielen
Doch die de redacteuren niet…
Naakte waarheid
netgedicht
4.0 met 7 stemmen
49 Denkt stilletjes terug aan een toen
een vroeger uit een ver verleden
de woorden-zwerver in zijn onderbroek
zijn oude bril beslagen voor zijn ogen
een brok verwijten in zijn stille denken
nu de zilveren spiegel boeken schrijft
hij niet langer kan ontkennen
dat de waarheid meer beklijft
dan het toneelstuk van beminnen
zijn antwoord is…
[ Heel de nacht wakker ]
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
10 Heel de nacht wakker
sinds ik de deurbel hoorde --
Zoekt er iemand hulp?…
Glinstering
netgedicht
2.8 met 8 stemmen
39 Ik zag een zwangere vrouw
Maar meer nog zag ik een kind
Ik zag het in haar ogen
De glinstering van het kind
Ik zag het in haar ogen
Het kind wordt nu al bemind…
antistellair c.q. quasigalactische nonsens
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
112 het mag soms ook gewoon een landweg zijn
waarlangs de bloemen nog wel bloeien
tenminste
als de juiste tijd aangebroken is
en dat hij die dan toch wild plukt
stuk voor stuk met zorg en liefde
tenzij
er niemand is om ze aan te geven
dan zou hij een smoes kunnen verzinnen
om de lezer niet al te somber te stemmen
teneinde
de verbintenis…
summarium Rerum Naturae
netgedicht
1.3 met 3 stemmen
69 atomen zijn als letters
waarmee alles is gezegd
in codes geschreven
geen onsterfelijkheid
geen ziel
de dood is nihil
onze waarneming is feilbaar
liefde overgewaardeerd
er is geen godheid
maar atoomleer
‘Athena,
plaga venit,
de plaag komt!’…
Stuifduinen
netgedicht
1.7 met 3 stemmen
53 Het landschap gaat bewegen vol van leven
als de wijdse wind het glooiend goud doet stuiven
worden de zandvlakten steeds weer herschreven.
Nachtzwaluw, boomleeuwerik, heivlinders zweven
over paarse velden, vennen en groene wuiven
van boswilg, beuken en eiken, soms verheven
dan weer bedolven, de duinen verschuiven.
Ree en dassensporen in het…
Toen leerde ik stilte
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
4 toen mijn handen
stilte raakten
huilde ze
ik hield je niet tegen
je hoofd verborgen
op mijn borst
de jaren
telden achteruit
wees voorzichtig —
alles breekt
in die dood
het brak je hart
toen de mijne
huilde —
wij samen
toen het buiten kil werd
en donker
zaten we samen
in een bed vol bitter
luisterend
naar het krassen van…
Zoals hij daar is
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
3 Stenen onder voet
een vleugel streelt de stilte
niemand die het merkt
Hij zit niet op applaus
te wachten, schuifelt zacht tussen de
voegen van de straat, alsof de stad voor hem alleen werd
uitgetekend. Een windvlaag tilt zijn veren op — een fluistering van herinnering.
Langs gevels waar oude
namen vervagen, kent hij elke stoeprand,
elke…
De kou, de barst, de overgave
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
2 stenen dichter
het laat je koud
des te meer het beeld dat je beschrijft
het kolkende water
dat je koel, met denken
naar de oppervlakte verdrijft…
stenen dichter
je hield het koel
maar het beeld begon te schuiven
het kolkende water
kwam omhoog
langs de scheuren van je denken
en even
warmde iets in jou
de oppervlakte aan…
stenen dichter…
zilveren raket
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
4 fluister tegen me
tijdens dit woordenkuurtje in de regen
waar ik niet bedank voor de grote tranen
maar ’t valse janken van de wolven toesta
met mijn gitaar als ‘n zegen-
instrument voor onbekend
Sirenenwerk van sloeberbands
in uw neo-Amsterdamse uurtjes
(ook ‘n veeg teken)
de remmende suikerslaap skippend
als ik door nachtkrochten glippend…
Dans
netgedicht
3.2 met 4 stemmen
53 Dans in de regen
omdat daarna
de zon weer schijnt
in heldere boog van kleuren
duistere wolk verdwijnt.
Dans in de regen
geniet daarna van zonneschijn
zonder regen komen geen bogen
overheerst het somber grauw
daarna zal de zon ons drogen.
Dans in de regen
wees vrolijk en blij
straks zal de zon weer schijnen
dan ben jij daar ook bij…
Tussen ons zijn ik en jij
netgedicht
3.9 met 9 stemmen
75 Een papegaai spreekt over waarheid
de snavel moe door eigen retoriek
vanaf het moment dat je inziet
dat ik iemand anders ben dan jij
tussen depressies en droeve wanen
nabij zoete dromen en wild verlangen
vanaf het ogenblik dat je begrijpt
dat jij iemand anders bent dan ik
voorbij alles nabij het tegenlicht
ben ik echt met mijn vedergewicht…
opgesloten
netgedicht
3.1 met 11 stemmen
117 op deze plek
waar de tijd
seconden
meetbaar wegtikt
dicht zij
in haar hoofd
fluistert zij de strofen
haar verbeelding
stroomt ononderbroken
van binnenuit
haar tijd is la durée
in de duisternis
van haar cel
de echte tijd
het is alles
wat haar beweegt
op deze plek…
Stream of consciousness
netgedicht
1.6 met 5 stemmen
85 Zou ik je hier ter plekke
deelgenoot
gaan maken van mijn stream
of consciousness
dan zou eenieder denken -
more or less
dat is toch William James,
niet Sophokles
bewustzijnsstroom als panta rhei
der geest
die was er voor de Grieken al geweest
maar die zijn drie millennia
al dood...
tenzij je iets inhoudelijks wilt melden
van bacchus…
Quarks
netgedicht
1.5 met 2 stemmen
73 Aphrodite tilt amechtig
haar verstarde armen
als een plechtig uitstrekken
van pseudopodia
Daarmee benaarstigend de tere kunst
van de onaardse associatie apotheose
Hoor, de heraut van Hydra
zwelt op in holle bombast
en de Sirenes snerpen
hun frou-frou flardenformules
Apophis spuwt uit
deze retorische ruimterimpels
gelauwerd door galactisch…
[ Mijn ruimtereizen ]
netgedicht
1.0 met 3 stemmen
29 Mijn ruimtereizen
zijn tragisch, ik ga zo ver --
en kom nergens aan.…
Akis
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
95 nooit wenste ik deze lucht te verlaten
een zilte zucht
jouw zoute haren
weer en wind zullen niet bedaren
maar voor ik wereldwaarts ga
laat ons nog één keer de beloftes
waardevolle betuigingen
en verklaringen herhalen
want ogenschijnlijk onaangedaan
besef ik toch
de kracht van aantrekking
en de macht
ik
om wie hij lacht
zacht waren…