Netgedichten over bedankt

Laatst toegevoegde netgedicht (nr. 174):

De wereld vanuit een luchtballon

Omarmd door een wind
witte slierten die volgen
de hemel geraakt.

Hoe uitdagend het is om vanuit de lucht het
glooiend landschap waar te nemen als een lappendeken
met allerlei speelse kleuren en lijnen van waar het einde nog niet is
geschreven of gesproken daar het uitzicht me ook doet denken aan een Mondriaan.

Geen abstracte ode zienderogen maar eerder
concrete, gedetailleerde dingen in verscheidenheid verenigd
plekken met een eigen karakter, persoonlijkheid, temperament waar mens
en natuur deze ruimte delen, elkaar raken en verbonden zijn met de rest van de wereld.

Wanneer ook het omgevingsgeluid van vogels
begint te verscherpen, adem ik een serene zon waarbij haar
unieke schoonheid en warme gloed versterken zodat ik kan varen tussen
de verschillende wolkenlagen waarin bewondering en verwondering worden aangestoken.

Want hoe dan ook is het elke keer weer met de
vleugels uitgerekt in deze onvoltooide reis waar mijn hart zich
ook ontspant in een rust en stilte van de open hemel tegelijk laat leiden door
onverwacht en plots met mindful momentjes ver weg van alle drukte en haast van het leven.