inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten over moraal

Laatst toegevoegde netgedicht (nr. 486):

Brusqade

De schemer valt gelijk een oordeel, zwaar en kil
over het land, waar elk in schaduwen gebogen
't stilzwijgend wachten voelt als schuld, een wil
verstard in't juk van tijden lang vervlogen.

Een uitgedoofde nacht, geboeid in schaamtevolle kluisters,
waar geen genade daalt, geen zachte waard,
waar hoop tot rouw verzwindt in laatste fluisters
en d'aarde zwijgt, berustend onder 's wachters dreigend zwaard.

De ziele zucht, die aan het licht ontsteld
buigt voor een hemel zonder wens of antwoord;
verdoemenis hangt als een eeuwig vonnis over't veld,
het bloed van 't morgenlicht in schaduwen gesmoord.

Schrijver: ErikG 64
11 maart 2025


Geplaatst in de categorie: moraal

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 211

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

R.E.N.S., 2 maand geleden
'Eeuwige verdoemenis; Johannes 3 vers 36: “Wie in de Zoon gelooft, heeft eeuwig leven, maar wie de Zoon ongehoorzaam is, zal het leven niet zien, maar de toorn van God blijft op hem”
Het tegenovergestelde lijkt waar,
maar sterk staaltje Erik!
Xander , 2 maand geleden
In pessimisme gedoopte pen...maar pas mal, Erik!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)