Alle inzendingen van Zywa

Alles is anders, ik leef nu echt, lacht mijn vriendin Echt, ik droom dat de aarde stilstaat en de rozen blijven bloeien Mijn avonden zijn vol verwachting en ik word gered wanneer het stormt Weg met de boekhouding van het voordeel van de twijfel over de toekomst van de wereld en mijzelf…

Alsof ik hem of De Liefde bespot heb, zo gewond droomt hij mij op snelle benen een hindevrouw zonder pijl en boog bevallig, en schuw rank, en bescheiden wijs, maar een vrouw onderworpen aan zijn verlangen om mijn verlangens te bezitten, mij haarscherp in beeld terwijl ik ren, smachtend kijkend naar hem, hijgend verstrikt in…

In welk jaar leven we? Is dat lied verboden? Gemeden? Vergeten? Is het al zover? Weten de mannen beter? Zijn ze minder wispelturig? Zullen vrouwen het dus niet meer hoeven te zijn? Spelen ze niet meer als jongetjes voor koning en hertog? Scheppen ze niet meer op over veroveringen lachend om de nar die zegt dat het niet grappig is…

De sterren leven vanuit mijn bed gezien heel diep binnen het kozijnkader Lekker koel lig jij naast me voldaan te slapen mijn huid brandt waar ik jou mis in dit langhuis, waar wij alleen ingehouden durfden te vrijen, niet gewend het van anderen te horen De regen ruist dat warme plezier van de kinderen en voor ons als…

Onder de groene pracht van kroos draait de zon weg, vissen verdwijnen natuurlijk wonderlijk evenwicht van de nacht het bedwarme waterfilter van zilveren en zijde- zwarte gevoelens de woekerbloemen op golven van eb en vloed onder de grote najaarsmaan en mijn liefde deint heen en weer tussen vrienden en verloren…

Het licht van de dancing danst naar buiten en kleurt de wind in mijn vitrage Ruisend spat de regen in de vette glans van het natte vlies over de kleiweg door het dorp Een vrouw en een man komen in hun ondergoed spelen Ze duwen en schuiven Modder op hun huid, ik kijk en kleed me uit in het donker Waar is mijn lief?…

Door het schimmige grijs van wie wat wanneer heen zijn de ochtenden wazig groen van bezoek dat zal dansen en lachen, met veel gebaren verhalen zal vertellen en altijd een aanleiding vindt om mij aan te raken en innig te omarmen Het is alles, maar niet genoeg Ik wil nog niet wegkruipen in mijn holletje Kon ik me maar verschuilen…

Het klikken van de sleutel de schoenen in het vak het lichte ruisen in de wc en intiem het schijnsel onder de badkamerdeur, zijn geur die bij mijn voeten binnenkomt Ik weet al hoe hij naar me toeschuift voorzichtig zijn handen warmt onder zijn oksels om mij te strelen van slaap naar fijn en uit te laten rekken in een zee van tijd…

Om aangeraakt te worden moet ik me laten zien en horen met een lach lieve woorden spreken Steeds lievere Maar jij geeft me parfum, een nethemd en zwartrode lingerie Je wilt mij als nieuw verkennen met kneepjes en kussen het harde in het zachte benieuwd naar mijn aanhaligheid en de geluidjes die ik zal slaken Je hebt zo weinig…

We maken radslagen de omstanders roepen om meer, maar mijn maag draait om en het plafond draait mee Haar gezicht trekt wit weg ik omhels haar van achteren we duiken de diepte in het duizelt me, met een bons voel ik dat er een bodem is en dan zwemt zij weg Waarom ga je nu? Nergens om, lacht ze me toe met een bedroefde blik Het is toch…

In bed denk ik jou tegen mij aan, ik ben - mijn vormen in jouw handen en kan even vergeten Mijn buik van binnen vol blauwe plekken, juist daar verlang ik jou, wil ik jou voelen en geen uur weten Schoon en geurig uit bad lang en gelukkig sabbelen en strelen onsterfelijk keten Doen wat ik kan, dromen Mijn zinnen, mijn horizon verzetten…

Van alles kan ik niet meer spontaan doen, omzichtig raak ik mezelf aan en jou laat ik liever kijken dan doen, maar soms wekt de tinteling van jouw streling steeds dieper in mij onvervulbare behoeften Ze liggen in mijn cellen te slapen, nog steeds verlangend jou te bespringen maar jouw handen weren mij uit voorzorg af, zo teer zijn…

De rust in jouw ogen op mij opent mij Je ligt in mij als een lange l van liefde Het licht heeft je schoongelikt het bezingt je met het hooglied van onze jaren die alles overbruggen dat ons scheidt en in verschillen kleedt Voor ons is liefde nog een dik woord van verlangen, de l die zich opricht wanneer ik me uitkleed…

Omdat jij graag toekijkt bind ik jou vast aan je verlangen We zijn niet thuis anderen gluren mee langs de pilaren Ik weet het ongezien blind door de handdoek waarmee ik mijn haren droog op het terras voor mooie mensen midden in de stad, waar schoonheid samenkomt in de theaters voor alles waartoe mensen in staat zijn op de grens…

AI is zeker niet de toekomst, ze ontsnapt -- niet uit wat er is.…

De sjamaan begroet de geesten, hun wijsheid zweet -- uit zijn poriën.…

Je bent geweldig mooi, laat je niets wijsmaken -- zegt hij heel verkeerd.…

Met aaizachte boks- handschoenen en een lach laat -- ik mijn tanden zien.…

Na elk afscheid weer elkaar terugvinden, dat -- is het allerfijnst.…

Als een kikker springt zijn voorstel in de vijver: slechts een rimpeling.…

Als mijn verlangen moe wordt, begint mijn hoop -- het te verzorgen.…

Sporen en sokken, de schat ergens in het veld: stilaan verdwenen.…

Heel de nacht wakker sinds ik de deurbel hoorde -- Zoekt er iemand hulp?…

Mijn ruimtereizen zijn tragisch, ik ga zo ver -- en kom nergens aan.…

We hebben het druk en missen jou extra door -- jou niet te missen.…

Is er nog wel plaats voor wat weer te voorschijn komt -- nadat het kwijt was?…

Piepje: ze antwoordt me met een emoticon -- alsof ze niet zwijgt.…

Iedereen kent het gevoel: er niet bij horen -- anders zijn, een gast.…

Onder de struiken schemeren treden, een trap -- Ooit voor toeristen.…

In smalle stegen klitten de mensen samen -- verlost van de zon.…