Alle inzendingen van Zywa

Ze pakt haar spullen, ze is de maan met de zon – in haar ogen.…

Op het strand duwen we ons door de wind naar het licht toe Er is geen tunnel of heilige poort Om op adem te komen draaien we ons om en rusten uit, de wind gaat heel de wereld over, en wij waaien even mee met de meeuwen en stromen even samen met de golven uit over het blinkende zand Het luchtruim is ons te groot schuin voorover hangen…

New York, de mensen zijn druk, het tij slaapt en draagt – de vrije meeuwen.…

Met ziedende hand sloeg de hemel de nieuwe stad en de enorme toren uiteen, de Hangende Tuinen vlogen Vertrekken werden vliegtuigen en tapijten met gedekte tafels landden ver weg in de lange zee Een zware regen van kamers vormde met een plons een hemelhoge bergrug De mensen uit de Toren verspreiden zich in vijftig talen en vochten om…

De kat zit muisstil de maan te observeren – de hypnosebal.…

Jonge mensen zijn slechte denkers Je moet hen eerst te eten geven van de vruchten van die ene speciale boom van de kennis van goed en kwaad voor ze iets weten van verboden en zodra ze dat snappen, begrijpen ze dat het een gebod is als je geen paradijskind wilt blijven voor wie alles klaar moet staan in een wereld zonder gevaren…

De sterrenhemel: een koninklijke mantel – om moeder aarde.…

Er zijn geen logeerkamers want het land is te vol voor een paradijselijk bestaan De dorpen wapenen zich tegen nieuwkomers ze zijn niet nodig Ze moeten verder, naar de harde grond van de bergen, aan de rand van het Noordparadijs of in een bocht terug naar het zuiden, nergens welkom, nergens is er genoeg melk en honing, genoeg plaats…

Naar de maan gegaan voor de maan, zagen we iets – anders: de aarde!…

Weer de nacht, weer de ochtend van een nieuwe dag voor dansers en de andere mensen te voorschijn kruipend uit het ogenschijnlijk eendere verrassingsei, tijd is water in een rivier die zich verdrinkt in de wereldzee en ik stroom mee, ik kan me laten drijven…

Het leven is iets zieligs, doe iets, dan vind je – jouw motivatie.…

Isis ontsluierd, niet haar masker van goud, maar echt, haar ziel in mijn naakte lichaam de energie van de wereld kleedt mij van binnen uit trekt knopen los, strijkt inwendige bulten glad vult deuken en scheuren en draait de deksels los van mijn wonden, likt ze langzaam met liefde weg tot dunne littekens van verloren eenheid met…

Windvlagen vagen mijn herinneringen weg – Ik val uit elkaar.…

Er is een tekort aan zetels op de publieke tribune omdat er een tekort is aan zetels in het parlement voor hartstocht, tijd en geluk zonder onderhandelbare details om samen te vatten in regels en wetten voor een wereld van ongelijke kansen een strijd om rechten en plichten, om zetels voor miskende belangen miskende mensen van nu…

Ik hield me maar vast aan mijn ochtendkrant, op straat – bij het uitglijden.…

In het begin zijn moeders god en dat kan niet goed gaan want ze zijn gewone moeders niet altijd alles wat je nodig hebt van de hemel en de aarde en je vader is het voorbeeld dat je zelf op zoek moet naar bedden van bestaan vanwege een boze fee die problemen gooit bij elke geboorte zodat je op reis moet om te vinden wat je mist…

Ik ben verliefd spul en vergeet uit te stappen – verdwaald in haar geur.…

Een Wetend Gevoel roert zich in mij wanneer ik kleuren kies bij het schilderen of snaren aansla op de citer Anderen doen uitvindingen ontwerpen processen schrijven de waarheid of fantaseren die Zijn het de Muzen een goddelijke geest of is het de stroom van de tijd die nectar giet in open monden? Gewoon de mond openen als een chakra…

Ik kap de wildgroei van mijn dromen, zo hak ik – me weer een uitzicht.…

Ik weet het nog ik heb het vaak gezien aan hun gezichten, hun eis een grote meid te zijn niet tomeloos te komen zeuren om aandacht .....Ontplof maar, je bent sterk .....het woedende bewijs .....van ons gelijk niet te hoeven zorgen voor mij, ze hadden recht op hun eigen leven dus deed ik onoverwinnelijk mijn mond open, krachtig…

Een hoekige dans: een doos springt over de weg – radslag na radslag.…

Hoe tel je van nul tot één? Begint het nieuwe jaar bij het openbreken van de knoppen? mijn leven bij de geboorte? of al in de winter wanneer moederbuik en knoppen zich verdikken? in de zomer bij de allereerste molecuul? of is er geen begin, alleen honger en een verslindende mond die de staart van het oude verteert tot eeuwige slang…

Ik ben onderweg, met uitzichten, dat is het – doelen zijn bijzaak.…

Ik leef: momenten waarvan ik niets weet en niets kan weten Pas een fractie van een seconde erna besef ik het – mijn verstand verdeelt het in mezelf in anderen en objecten – wat er allemaal niet is wanneer ik leef, dan ben ik één met alles zonder dat er aandacht en zintuigen aan te pas lijken te komen Het is gewoon zo en kan niet…

Je beklimt een berg terwijl je denkt aan de top – dus je bent nergens.…

Wat duivels niet doen is kwaad met ander kwaad vergelden ze geven juist vrij spel aan verstand en onverstand als een weddenschap dat mensen kunnen overleven en samenleven als ze maar verstandig zijn en bescheiden over hun bijdrage, tevreden met anonieme eer voor wat er is bereikt met dank ook aan de vandalen en de barbaren die altijd…

Steeds sneeuw of regen, steeds blijven de wolken grijs – nog steeds geen lente.…

Ik zit lekker in de zon te wachten, begeerlijk denk ik, hoop ik voor jou te zijn Om me heen gaan mensen zoals altijd hun gang De zon schuift verder en de schaduw volgt Vissen houden zich stil boten varen voorbij de geur van houtskool Leven is eten…

We wedijverden vaak over onze vaders – wie de ergste was.…

Kom ik mijn schaamte voorbij om over mijzelf te vertellen? Over mijn angst anders te zijn mijn angst voor de reacties die alles kunnen veranderen Ik wil lachen, feestelijk leven, kom, zet muziek op we wagen er een dansje aan en misschien vertrouwen we elkaar dan genoeg om open te zijn Het is geen examen we hoeven niet te vechten…