De sterren aan de hemel geven toe dat ik vannacht de juiste stappen doe, ik heb het bed, de kamer en het huis verlaten en spoed mij opgeruimd door ingeslapen straten, ik laat mijn dagdroom die het niet kan laten nog na te blijven gonzen laat ik praten, ik hak de straatweg in de pas, ik ben niet moe, ik ga naar gras en water, naar niets en niemand…

Haast je niet. De tijd vergaat wel en al vergaat hij niet, je hebt de wereld aan jezelf, je hebt het leven aan jezelf en de dood als een dier achter je, in je, naast je. Haast je niet. De tijd vergaat wel en de dood is als een deur die je kunt open doen. Leef niet het rechte der oplossingen na. Sta niemand na. Spreek echter. Sommigen willen…

mijn kleine leven verkruimelt in de krimpende vuist die heet: tijd hoe ik mijn lijfje tegen zijn vereelte handpalm smijt opnieuw opnieuw wil ik met mijn voorhoofd door zijn vlees en pezen heen ik blijf hier niet ik ben dit niet dit verrimpelde kind dat handenvol tanden verliest en mandenvol haren o kon ik toveren ik klapte in mijn handen…

Als toppunt van het burgermansfatsoen volg ik de Postbus 51 lessen, creëer met harde hand bij lege flessen apartheid tussen bruin en wit en groen Ook vul ik met een achteloos gemak de chemobox met lege batterijen en ledig ik na afloop van het vrijen condooms in de daarvoor bestemde bak Maar wie, o wie zal na mijn overlijden de ziel van…

Het zwembad in om daar mijn voeten nat te maken eruit om met die natte voeten de tegels naast het zwembad aan te raken kijken hoe de tegeltenen verdwijnen in de zon. Een foto die tevoorschijn komt maar dan andersom. In het bad uit het bad ik zong een lied dat ik op school geleerd had. 'Looft den heer want hij is goed' en…

Elk woord gezegd hier was al veel. In doods gemompel: torentijd, de namen van de wielerkoers of 'hoi' tegen een leuke meid. 's Zaterdagsavonds tentmuziek. Dan sloot het dorp de wereld af. Fietsers verstarden tot publiek. Dichter und Bauer, waarom niet. Straat langs het water. Kritisch punt. Wat kwam na de muziek tot stand? Kijk zonder…

Het staat niet op de kaart, maar alles moet een naam hebben. Net als de jongen die met een ernstig gezicht uit zijn treinwachtersjasje een kaartje haalde en het aan me gaf. Het is een net station. Er staat niemand op het perron zonder kaartje. Er staat niemand naast Momo en mij. Ik vroeg hoe laat de trein verwacht werd maar hij haalde…

Ik zou liever een kwaliteitsziel hebben die ik niet kende; niet dit inruilding uit mensen die ik maar bekeken heb, dat het alleen doet als ik ernaar kijk. Mijn ziel zou ouderwets onzichtbaar zijn en in mij zitten. Alles wat ik zweeg en riep zou er duurzaam vervuld van zijn. Ik zou er niet aan denken haar te wensen. Zo'n ziel die je nog…

Vroeger, toen ik klein was, was de sneeuw veel witter Maar ook veel roder, als mijn vader mij bij min vijf buiten een bloedneus sloeg Vroeger toen ik klein was, scheen de zon veel meer Maar ook was ze veel heter als mijn vader mij, op het middaguur, buiten had vastgebonden aan een paal Vroeger, toen hij jonger was, had…

Een kreeft greep met zijn scharen, een slang en sprak daarbij, een vriend van mij moet recht zijn en wars van draaierij.…

Ik ben geen lieflijke dichter Ik ben de schielijke oplichter Der liefde, zie onder haar de haat En daarop een kaaklende daad. Lyriek is de moeder der politiek, Ik ben niets dan omroeper van oproer En mijn mystiek is het bedorven voer Van leugen waarmee de deugd zich uitziekt. Ik bericht, dat de dichters van fluweel Schuw en humanistisch…

hij kijkt me aan vanuit het fotoboek het jochie met de veel te grote pet een hard maar ook vertederend portret zijn stille ogen naar geluk op zoek donker Den Haag, ruim een eeuw geleden lang voordat Drees zijn zegeningen bracht met kerk en kapitaal nog aan de macht een sloppenwijk zoals in vele steden de foto’s geven een ‘romantisch’ beeld…

Wanneer ik oplos in de droom, die ik nooit droom, wek mij dan niet, maar gun mijn slaap dit recht. Denk niet van mij, dat ik voor waarheid schroom, ik wist maar al te vaak: dit is niet echt. Maar als ik slaap, dan is haar droom in mij en zegt mij alles wat ik wilde weten, dat zij nog leeft en mij niet is vergeten en andere lieve leugens over…

Ik zou niet willen denken aan de dood. Maar met elke stap die ik zet vermorzel ik diertjes die ik niet zie of herken. Ik moet ook leven met Karel die wormen de kop afbijt en Daan die spinnen minder dan acht poten gunt en ik geef toe: ik kluif het laatste stukje kip van bot. Kan ik nog dieper vallen? Kan er niet een kikker komen die ik dapper…

De badknecht had een oor waar nog een North State achter paste. Hij hielp de tijd voort op een klok die niet echt liep verbood als ooit zijn club verloor een naar het matglas opgalmende aria. Weer in dat broeierige hokje; je vangt in tegels soms een glimp op van jezelf, ontdekt sporen van roest. Een nutteloze plug. Met ribbelige…

Je lichaam ja je lichaam je behaarde onbeschaamde lichaam je zinderend witte lichaam je languit liggende lichaam dat mij aanstaart met gaten en gleuven, met dotsels, kroezen en poezeligs of zich schuilhoudt in mazen en lakens of puilt uit pakken omvatsels, het is almaar je lichaam je lichaam je lonkend luibekkige lichaam je kronkelig wiggende…

Knuffelen gaat niet zo goed. Ze roepen hé joh, je weet het hè, en lezen de krant. Over de rand kijken ze mee hoe je je huiswerk doet of niet. Je staat versteld van wat ze weten over de wereld. Meer dan van jou bijvoorbeeld. Vaders zijn zo. Ze laten niets merken tot er iets is. Dan leer je ze kennen als moeders. ------------------…

leg je hand op mijn schouder trek het deken weg laat me door de kou heengaan maar leg je hand op mijn schouder leg je hand op mijn schouder trek het deken weg laat me naar de einder gaan maar leg je hand op mijn schouder alleen maar met jouw hand op mijn schouder ------------------------ uit: 'Hawwa', 2003.…

Wiekelwakke vlindervleugels Grijs of terracottakleurig Hemelsblauw of bleek als schelpen Fladderen om bloemenkelken. Naast een glad en zwart stuk marmer Rusten door de zon verwarmde Kopergroene hagedissen. Soms ziet men een adder glippen Fraai maar kwalijk om zijn beten Zigzagzigzag gaan zijn strepen. 't Sieraad dat de bomen dragen Zijn…

Als de laatste ballon de mist is ingegaan, het laatste kaartenhuis in elkaar is gevallen en de laatste zeepbel uiteengespat, zal ik komen met knikkende knieën in de zekerheid dat ik niet word afgewezen. ------------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1996.…