Je lichaam
gedicht
3.1 met 33 stemmen
15.542 Je lichaam ja je lichaam
je behaarde onbeschaamde lichaam
je zinderend witte lichaam
je languit liggende lichaam
dat mij aanstaart met gaten en gleuven,
met dotsels, kroezen en poezeligs
of zich schuilhoudt in mazen en lakens
of puilt uit pakken omvatsels,
het is almaar je lichaam je lichaam
je lonkend luibekkige lichaam
je kronkelig wiggende…
Vaders
gedicht
3.8 met 48 stemmen
21.685 Knuffelen gaat niet zo goed.
Ze roepen hé joh, je weet het hè,
en lezen de krant.
Over de rand kijken ze mee
hoe je je huiswerk doet
of niet.
Je staat versteld van
wat ze weten over de wereld.
Meer dan van jou bijvoorbeeld.
Vaders zijn zo. Ze laten niets merken
tot er iets is.
Dan leer je ze kennen als moeders.
------------------…
verbonden
gedicht
2.9 met 69 stemmen
50.472 leg je hand op mijn schouder
trek het deken weg laat me
door de kou heengaan maar
leg je hand op mijn schouder
leg je hand op mijn schouder
trek het deken weg laat me
naar de einder gaan maar
leg je hand op mijn schouder
alleen
maar met jouw hand
op mijn schouder
------------------------
uit: 'Hawwa', 2003.…
Vogels
gedicht
3.4 met 63 stemmen
26.002 Wiekelwakke vlindervleugels
Grijs of terracottakleurig
Hemelsblauw of bleek als schelpen
Fladderen om bloemenkelken.
Naast een glad en zwart stuk marmer
Rusten door de zon verwarmde
Kopergroene hagedissen.
Soms ziet men een adder glippen
Fraai maar kwalijk om zijn beten
Zigzagzigzag gaan zijn strepen.
't Sieraad dat de bomen dragen
Zijn…
Als de laatste ballon
gedicht
3.5 met 31 stemmen
9.020 Als de laatste ballon
de mist is ingegaan,
het laatste kaartenhuis
in elkaar is gevallen
en de laatste zeepbel
uiteengespat, zal ik komen
met knikkende knieën
in de zekerheid dat ik
niet word afgewezen.
-------------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 1996.…
Eiken
gedicht
3.0 met 21 stemmen
8.602 Eiken zijn de bomen van het dies irae;
als de grond breekt zullen zij,
over het land gezaaiden, toekijken
met een oud, houten gezicht
dat onbewogen blijft:
te veel stormwind is in
hun taaie takkenkroon verstard;
zij zijn niet meer verstoord
door groei, dat eeuwenoud tumult
en in hun stilstand glanst niets op
van minachting, van deernis…
Kermis in de hel
gedicht
3.8 met 290 stemmen
28.809 Een zanger zingt over kermis in de hel,
de wereld stopt met draaien voor een tel.
Ik huiver even, nu ik naar hem luister,
buiten hult het dorp zich in het duister.
Regeringsleiders die niet wilden leren,
lieten hun legers moordend marcheren.
Koningen, volgevreten op hun troon,
ze bleven blind en doof voor de hoon.
Ik kijk toe, ik zie en…
Raad eens wie we tegenkwamen
gedicht
3.6 met 22 stemmen
9.638 Er was toch al met tegenzin, dat bleef je zien, een bankje neergezet.
Hier dan, harde planken naast een boom,
als je zo nodig zitten moet.
Maar liefdeloos of niet; het bleef bezet. Een oude vrouw,
al in zichzelf gekrompen, half voorover, hoofd
onder de takken door en kin vooruit geschoven alsof alles haar
was overkomen, alles voor haar was…
ze kende het huis niet
gedicht
3.1 met 15 stemmen
7.665 ze kende het huis niet
voor ze hier kwam
alleen van een foto in de krant
waar de schrijfster die er woont
langs het strand loopt
in de wind
haar ogen op een camera gericht
als na een vraag
een foto met op de achtergrond
de helling waar het huis staat
tegen begroeide rotsen
onderbelicht door de mist uit zee
of door de stuivende wind
die…
Geesten van stand
gedicht
3.2 met 18 stemmen
10.764 Geesten van stand wonen, men weet het,
gaarne onder een steen.
En niet alleen in het theehuis denkt men zo beminde,
de schorpioen, de grijze pissebed, de vaal gezinde
muis kan het u vertellen.
Vreemd volk, vriendelijk voor vrienden, vreselijk voor vijanden,
zegt toch ook het boek
met gekleurde houtgravure, kleur van broodjes
harde waterverf,…
Om te overleven
gedicht
3.0 met 14 stemmen
6.181 Om te overleven schouwen we je weg
Slokken we je schaduw op.
We plaatsen je
Achter ons, zo dichtbij
Dat ons bloed begint te stromen.
Lievevrouwebedstro omgroeit ons
Bedenkelijk snel.
Met onze rug naar je toe wachten we je
In slaap, ademen onhoorbaar
Onze herinneringen uit.
Geen sterfscène zullen we nog delen.
Ons hiernamaals is leeg…
Ouder huis
gedicht
4.1 met 20 stemmen
10.260 Van de taal werd spaarzaam gebruik gemaakt:
liefkozingen moesten worden ontvreemd.
Als mijn moeder mij streelde schaamde zij zich
en ik schaamde mij - onze schaamte was nog
gescheiden.
Ik hield van de schaar waarmee zij knipte,
haar vingerhoed, de draad die zij bevochtigde,
het gesnor van de naaimachine
en de stilte wanneer de machine zweeg…
Vaes
gedicht
2.9 met 16 stemmen
8.001 Vaes duwde elke schemering zijn winkel-
wagen door het vuil de berg op
en zocht tussen de rokende
rommel naar nog niet bedorven resten
van huiselijk attest...Gehavende
kabels, skeletten van
een fiets, verroeste teugels
en laatst het beeld van een engelen-
vrouw zonder vleugels
Vaes wist, als hij haar harde boezem voelde
wat hij met die vrouw…
Weg
gedicht
3.0 met 1 stemmen
346 Wat een naam heeft, bestaat
ook als zij dood is of weg
naar een vreemd land.
Of helemaal niet weg
maar onzichtbaar
in een eigen gesloten ruimte.…
Voorbeeldig
gedicht
2.8 met 18 stemmen
12.409 Altijd valt het voorgeschreven blad
in altijd weer andere warreling
op het altijd weer meer of minder natte
meer of minder tanige gras.
Het is nadoen
maar anders.
Het is voordoen.
------------------------
uit: 'Dichter', 1995.…
Huis van liefde
gedicht
2.8 met 33 stemmen
25.411 Het huisnummer verlicht, waar liefde woont
(je zag aan de gordijnen dat dat zo was,
aan de kleur van een raam, donker hardsteen,
was de geveltuin vochtig, dan wist je genoeg)
waar liefde woont, een doordeweekse dag
achter een dichte deur, je belde aan,
een leven als een oordeel, daar kleef
je graag aan het vergankelijke leven.
Waar op de dorpel…
Enfin
gedicht
3.4 met 102 stemmen
51.036 Ik wil van liefde schrijven,
maar ik heb de zinnen liever
dan de liefde aan den lijve.
Het is triest maar waar:
ik timmer woorden aan elkaar
tot iets dat af en toe blijft drijven,
meer eigenaardig dan zeewaardig -
het zal zin voor zin vergaan.
Laat het rusten op de bodem
van de oceaan, een scheepswrak
met een kloppend hart van taal erin…
Mijn zoon, er zijn in de wereld gogen en logen te over
gedicht
3.6 met 37 stemmen
20.028 Mijn zoon, er zijn in de wereld gogen en logen te over,
larielijders allerlei, killers en kaalslagers.
Er zijn zoveel moegemaakten, klemgeraakten;
uitgereisde roer-me-niets, murw, nurks en stuk op hun stek.
Er zijn patsers en paljassen plenty, vele lepe strebers,
regelneefjes en meters van Nut.
Alles hier rept en roert zich, maar in het gedaver…
Ik herhaal je
gedicht
3.4 met 47 stemmen
20.146 Ik herhaal je
zonder begin of einde
herhaal ik jouw lichaam
De dag kent een smalle schaduw
en de nacht gele kruisen
het landschap is onaanzienlijk
en het mensdom een rij kaarsen
terwijl ik jou herhaal
met mijn borsten
die de holtes van jouw handen imiteren
---------------------------------
uit: 'Ik herhaal je', 2000.…
Tweeduizendzoveel
gedicht
3.2 met 17 stemmen
8.275 Tweeduizendzoveel. Nacht. Krant. Lamp.
Zolang je letters leest werkt je verstand.
Mijn tv - die niet weet dat ik besta -
bewoont een kamer waar ik alles zie.
Zag laatst een leeszaal waar een meisje sliep
en droomde later van bibliotheken
waar ieder boek een boekwerk zat te lezen,
Proust om Lenin, Hitler om Warhol geeuwde.
Tweeduizendzoveel…