inloggen

Alle inzendingen van Jan Baeke

15 resultaten.

Sorteren op:

Boerenzomer

gedicht
2.9 met 31 stemmen aantal keer bekeken 9.425
Ik was gaan kijken of het toonde: de stand van de zon, zwaluwen onder de dakgoot. Moeilijk te zeggen. Al die lege schuren. Overal land begon dit landschap te zijn en veel daarin wat niet hersteld kan worden. Niet alleen hierheen gekomen maar ook ingehaald was ik een akker naar dit hoofd gedragen om voor die akker te zijn geweest.…
Jan Baeke1 augustus 2022Lees meer >

Vooruitlopend op een gebroken tak

gedicht
2.2 met 37 stemmen aantal keer bekeken 10.752
Vooruitlopend op een gebroken tak het plotseling laten vallen dat in mijn arm huist en dan een glas bereikt alsof het lukt. ------------------- uit: 'Tirade 2002'.…
Jan Baeke16 september 2021Lees meer >

De boom die tussenbeide kwam

gedicht
3.1 met 27 stemmen aantal keer bekeken 17.128
Een man kwam met een zaag te leven. Spraakzaam was de zaag niet en ook kon de man het niet opbrengen de zaag te omarmen. Toch was er tussen hen het zachte zingen van de gordijnen een wolk die aan het raam voorbijtrekt en een vogel op de vensterbank, door beide waargenomen. Onverminderd het geringe dat van dag tot dag voldoende was. Alleen…
Jan Baeke11 november 2020Lees meer >

Transit

gedicht
2.4 met 153 stemmen aantal keer bekeken 34.895
Wij zijn het die je hier ziet rijden door het midden van augustus vakantiefolders in en uit. De zomer bloeit, een dorpsidylle schapen in de luwte van de tijd. Tot plotseling de auto stilvalt links op de foto van dit feit. De zon krast diep in de vallei. Wat in de jaren is versteend hangt boven ons als zware lucht. We lopen naar het volgende…

Dit hoeft geen stilte te betekenen

gedicht
2.3 met 203 stemmen aantal keer bekeken 29.408
Dit hoeft geen stilte te betekenen Het klopt, maar niet omdat het waar is. Ik heb een uur rondgelopen. Steeds hetzelfde raam, niet eens een helder uitzicht. Jij vond iets om tegen het licht te houden en te onderzoeken. Het uitzicht waar jouw hoofd was. Wij praatten veel. Ik deed na hoe wij daarbij keken. Jij praatte veel…
Jan Baeke8 oktober 2019Lees meer >

De jaren betalen

gedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 1.162
Het gras is gezaaid, de bomen zijn gesnoeid. Er zijn mensen aan het werk en verderop in een straat die te vol werd voor mensen die die straat waren kan de belofte van gras niemand iets schelen. De woede en het galmen tussen zingen en schreeuwen in vreet alle ruimte op. Dat we niet meer in de straat gewenst zijn - we zijn niet erg gewenst in…

3

gedicht
1.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 2.777
Wat ik in de hotelkamer vond was al van anderen geweest was van herinneringen doortrokken. Kanttekeningen die ook mij aangingen routes die, wat iedereen weet, naar verkeerde plaatsen voeren. Oude wandelpaden, niet de wegen die we willen vinden. In een gang uiteengezongen onbegrip. Ik had het kunnen zijn die daar zingt vol weemoed en herkenning…
Jan Baeke31 januari 2018Lees meer >

De boom die tussenbeide kwam

gedicht
1.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 5.919
Een man kwam met een zaag te leven. Spraakzaam was de zaag niet en ook kon de man het niet opbrengen de zaag te omarmen. Toch was er tussen hen het zachte zingen van de gordijnen een wolk die aan het raam voorbijtrekt en een vogel op de vensterbank, door beide waargenomen. Onverminderd het geringe dat van dag tot dag voldoende was. Alleen…

Expeditie

gedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 6.252
We hebben onze expeditie grondig voorbereid. We kennen de plek waar we het spoor bijster zullen raken waar we door de grappen heen zullen zijn en een lawine ons gezelschap zal halveren. Daar zal december blijven duren en de storm zal onze sentimenten aanwakkeren op een manier die onze geldschieters zal bekoren. De nacht voor het vertrek richten…
Jan Baeke17 januari 2014Lees meer >

Een heldere dag

gedicht
4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 3.454
Is het nodig die hond te herkennen of te denken dat je die hond herkent? Ik dacht een stem te herkennen die lachte maar ook zweeg. Het was toen jij stopte en zei: er zijn er die een hond tegen de storm in gooien en tellen tot hij landt of terugkomt. Ik zag een jongen, dacht als hij landt is het om zijn vader en moeder te bewijzen om…
Jan Baeke16 oktober 2013Lees meer >

Ik heb het raam dichtgedaan

gedicht
2.5 met 26 stemmen aantal keer bekeken 6.839
Ik heb het raam dichtgedaan om de zomer niet te horen maar de zon brandt door de muren en de vliegen draaien hun motoren klem in de gordijnen. Een hond en een kind kunnen blij en slapen tot het gisteren wordt. Auto's die nog stilstaan. Adem, zonder te bewegen. Het glas in mijn hand bevat schommelend water. Maar de zomer is een luid blaffende…

De kant van de zomer 1

gedicht
2.4 met 30 stemmen aantal keer bekeken 13.442
Ik heb het raam dichtgedaan om de zomer niet te horen maar de zon brandt door de muren en de vliegen draaien hun motoren klem in de gordijnen. Een hond en een kind kunen blijven slapen tot het gisteren wordt. Auto's die nog stilstaan. Adem, zonder te bewegen. Het glas in mijn hand bevat schommelend water. Maar de zomer is een luid blaffende…

Verbindingskunstenaar

gedicht
2.2 met 558 stemmen aantal keer bekeken 58.471
Strepen kunnen wel, maar lusjes? Een mens loopt al vaak kreupel voor het hart daartoe noopt, mooi woord. Een verbindingskunstenaar heeft dan zijn touw paraat en knoopt, denkt na pitriet, ach ja en raffia - de wereld buigt. Hebben we de handjes netjes gevouwen? Heeft iedereen de opdracht van verleden week al af? -------------------…

De boodschap van dit alles

gedicht
3.1 met 13 stemmen aantal keer bekeken 15.819
Moeder hangt haar jas over de keukentrap. Dit is de man met de schouders die ik liefheb, dit is de juiste lengte torenhoog. Dit zijn haar woorden de man in haar stem de melk in de pan het brood op tafel. Hoe dit alles de keuken verruimt. Hoe kinderen de minuten tellen. Moet dan de betekenis nog worden opgezocht als de lucht over de…
Jan Baeke5 oktober 2007Lees meer >

Vuur en het hart

gedicht
3.2 met 44 stemmen aantal keer bekeken 14.104
Het hart is in de bergen. We hadden niet moeten gaan. We waren slaperig geworden, ondanks de kou en zichtbaar maar wat je ziet is niets vergeleken met de verstikkende rook van het vuur dat uit de schuren naar buiten slaat met de uitlopers van het hart, slingerend door het dal wegen versperrend, zich vertakkend in alle woorden die wij met…