Vuur en het hart

Het hart is in de bergen.
We hadden niet moeten gaan.

We waren slaperig geworden, ondanks de kou
en zichtbaar
maar wat je ziet is niets vergeleken
met de verstikkende rook van het vuur
dat uit de schuren naar buiten slaat
met de uitlopers van het hart, slingerend door het dal
wegen versperrend, zich vertakkend in alle woorden
die wij met elkaar wisselen.

Dicht bij het vuur
vertakken zich ook onze woorden
dringen binnen in de slaap van de zwaarste
buigen zich over de oudste
kruipen als nachtvlinders over het gras
dwalen door de nacht, met het hart op de lippen
en vallen uitgeput neer in de uitgebrande bankstellen
aan de voet van de berg.

------------------------------------------------------------
Uit: Tirade 394, 2002.

Biografie van deze schrijver

emoties woorden

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 44 stemmen 14.055