De week die zeven dagen stilte scheurt

De week die zeven dagen stilte scheurt
En lang in mij de uren telt
Met het heelal de grens, dit bekende hoofd
Tot gestalte verwant. De mummies van de adem
Onwaarschijnlijk in het kruis van geen besef
Onder dezelfde tong herkend de uiteinden
Van lichaam en haat, de wazige naald
Dodelijk, lesbisch aan mijn lichaam.

De late eenvoud van de meester, met vrees
Begraaf ik eens het nooit meer spreken
En gil of zieltoog, de geheimste stem
Uit niets bewogen voor tijd
De dadelijke horizon der schepping.
Ik hoor, ik erfgenaam van Saba
De volmaakte ergernis, de hand weigeren
En herhaal, de kroon is oud, schroeiend
De vergeten loodtekening der ontzetting.

-------------------------------------------------
uit: 'Instrumentarium voor een winter', 1963.

tijd emoties afscheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.9 met 17 stemmen 12.769