Hier vind je gedichten rond het thema overlijden en rouwverwerking. Een verzameling inzendingen die stil staan bij verlies, herinnering en het proces van afscheid nemen. Elk gedicht biedt een eigen perspectief op rouw, variƫrend van troost en acceptatie tot melancholie en reflectie. Deze gedichten nodigen uit om na te denken over de vergankelijkheid van het leven en bieden herkenning en steun aan iedereen die met verlies te maken heeft.
Laatst toegevoegde gedicht (nr. 152):
Sluiting
Als ik morgen niet opsta
moet je niet schrikken:
per slot, elke opera
en alle toneelstukken
hebben hun ogenblikken,
het vallen van gordijnen
of andere ongelukken.
Dit is dan het mijne.
Sluit dus mijn gezicht,
doe die mond en twee ogen
maar netjes dicht
en ik ben voltooid.
Laat zo maar gaan,
en die oren mogen
nog openstaan,
want je weet nooit
---------------------
uit: 'Daar', 2011.
Schrijver: Leo Vroman Inzender: gg (H), 22 november 2025