Alle inzendingen over overlijden

Het comfortabel inslapen Start droomloze dagen Stopt het pijn verbijten Nachtenlang horen Naasten mijn adem, Gesnurk en gereutel Voelt men hoe ik me door Verdoving als dronken verzet Wanneer men mij droog legt Benomen door verbazing Zien de bezoekers mij Ontbindend in bed Alternatief Van een sprookje geen sprake…

Liggend onder een immens hoge spar sper ik effe met mijn eigen geleefde leven laat ik de hoogte-, diepte-, pijn- en fijn-punten van mijn zaligheden en (on)zekerheden helemaal los laat ze, laat het bezinken, inklinken mijn ziel neemt nu een hoge vlucht maar raakt niet meer gewond, verwond langs de stam met vele kale takken en diverse levens-ongemakken…

Mijn moeder is nog langs geweest Daags na het feest van het verrijzen Zij kwam mij even op iets wijzen Als altijd was ze jong van geest Was mooi in hemels wit gekleed En danste voor de achterruiten Ze ging zich even snel te buiten Had ik van de natuur wel weet? Vooral van opstaan uit de doden Vond ik haar nieuwe vorm niet mooi Ik las…

Met hangen en wurgen wordt hij in leven gehouden ze houden hem ver van de dood dus doodgewoon in leven Pipo de Paus en z'n mamaloe die hele intens dooie entourage van de moederkerk te Rome In het Vaticaan vestingstadje van de onthoudingen, verboden en zeker die van euthanasie; want we zijn goed gelovig katholiek vooral conservatief, dus…

in de zachtheid van haar zijn zie ik de onderzoekende blik haar spitse wijsvinger die naar alles wijst wat belangrijk is in deze stilte hoor ik haar stem die vraagt aanvult en die van zwijgen weet als het nodig is we spreken niet alles uit En toch troost me dat zozeer in de lichtheid van haar kamer zij heeft weet van de wisselingen…

In de zaal waar men gewoonlijk plechtig afscheid neemt van een dierbare die heen ging klinken op een voorjaarszondag opbeurende toonkunst en zang over alle aanzichten van het leven dat ons omringt liefde hartzeer en blije hoop dansen samen de ruimte in geven elke toehoorder uren vol wijze vreugde bij het bewogen aardse bestaan…

Ze dacht kom op de lente is begonnen Laat ik ook maar als ware ik een bloem Mij openvouwen, me daarmee gewonnen Gaan geven aan wat ik De Hemel noem Ze sluimerde, haar wereld werd verdonkerd Ze worstelde zich langzaam naar het licht Werd aangevuurd, er werd voor haar geflonkerd Nog even en het einde was in zicht De Ogen van De Tuinman gingen…

Je voorhoofd moeder voelde koud Toch heb ik het een kus gegeven Je schonk drie kinderen het leven Werd tweeënnegentig jaar oud Kleurrijke bloemen op je kist We waren allen aangeslagen Ik hoorde ademen bij vlagen Terwijl ik heus wel beter wist Het leek alsof je zo maar weer -Je wilde nog niet weg van aarde Je voelde je geen hoogbejaarde…

in kleuren en klanken leeft hij voort de man van penseel en akkoord zijn handen vol verf, zijn ziel vol muziek een uniek kunstenaar, raadslid en hart hij schilderde dromen op muren van steen bracht licht in straten, bracht schoonheid strijd tegen graffiti werd ruimte voor kunst dat jong talent vrij en bewust ademen liet met trillende snaren…

Nu met de dood van Loretta zo snel na die van Rob en nog niet zo lang geleden Dieuwertje van het Sinterklaasjournaal denk ik aan 'De lopende band' ja, ja, die van wijlen Mies doch nu zeer actueel, denk ik aan een doodlopende band waar je met een beetje geluk even of langer vanaf valt maar als in een komkommerfabriek weer heel snel opgelegd…

Rob de Nijs; 1942 - 2025 Het leek al zomer, toch Was het pas eind maart Zo'n maand waarvan je denkt Het gaat niet met zo'n vaart Parkinson als duivel, maar waar is nu God? Alle ziektes wereld Op allen een verbod Voor alle naasten is Het nu echt koud, kil Stilte van de troubadour Voor eeuwig blijft 't live stil…

Als de tijd is gekomen, dat ook mijn vlam voor altijd gaat doven. Neem mij dan nog eenmaal bij de hand, zodat ik met je mee kan gaan naar dat geheimzinnige land. Droog de tranen in mijn ogen, die jou steeds opnieuw in mij hebben opgezogen. In een wereld van vallen en opstaan, maar ook zwevend tussen de sterren en verliefd lopend in het…

Op de grauwe rug van de buffel staat roerloos een witte vogel de dalang vertelt oude verhalen Leg nu zacht stukjes glas op de ogen omring haar met bloemen bedek haar handen met munten en stukjes staal Schrik de demonen af sterk haar ziel op de reis naar het onaardse de moeilijke weg naar volmaaktheid Sta haar bij in deze loutering…

Spreek met je hart golven meters hoog slaan driftig komen tot rust lusteloos Zeespiegel tweespan egels in tegenstellingen berg, passen, afdalen onbewust de impuls drijft tot absolute rust anders bewoorden tot niet bestaan drang om 't leven te omarmen de handen slaan Zelfdestructie, agressief, ontevredenheid, uit niets ontloken…

Door vijanden omringd, Door vrienden in de nood Geschuwd als aas dat stinkt, Houd ik mij lachend groot, Al is mijn ziel verminkt, Mijn lijf voor driekwart dood. In 't leven was geen dag Ooit zonder tegenspoed. Ik leed kwaad en deed goed; Dat is een hard gelag. Nu, in verloren slag, Strijd ik met starre moed. Bedekt met sneeuw en ijs…

Op een dag zal ik weg zijn en wat dan? Verdwenen zonder een teken te geven of te nemen en het puin dat ik achterlaat is niet langer lachwekkend. Want wie als ik nooit heeft gebouwen laat niets achter dan verwachting en verwarring en wat dan? Wellicht in uw herinnering zal ik stollen verstijven, niet lang meer blijven maar verbleken…

Daar ligt ze, de lakens wit haar lippen rood, haar vinger kleiner dan mijn vingerkoot. Ik raak haar aan, kus haar en verbaas me over het bestaan. Het is een soort van interessant, haar mini nagels op mijn hand. Zelf ben ik pas zes of vijf, heb weinig zorgen aan mijn lijf. Eergisteren was de grootste: het verschil, tussen twee smaken, die ik…

Sinterklaasverhalen Spannende verhalen Volg ze echt allemaal 't Paard van Sint een strobaal Sinterklaasverhalen Zenuwslopende journalen De Zak van Sinterklaas 't Blijft een spannend relaas Kei van een DIEUWERTJE BLOK Presenteerde deez' Berichten bijna kwarteeuw Met boven Klaas' stoomboot Weer een poepende meeuw Water, vergezichten…

Ik weet dat je mooi dood zal gaan. Met een glimlach om je lippen b.v. of met een bloem in je hand. En in de volgende dagen zal het stof wat dikker liggen op de vensterbank. Het zal heel mooi weer zijn. Mooi en hard blauw. Ik zal rondlopen met vreemde gedachten en het hoofd nog dieper tussen de schouders. Dan komt er een troostend woord…

Zij liggen rij aan rij de grijze zerken, Omwonden met een band van dorrend lover; Gevangen in des winters doffe tover Slapen de wilgen en de bleke berken. En op de koude wind is het als stoof er Hij mij voorbij met zijn getakte vlerken, En zoekend waart hij om die droeve merken, Tellend hun tal, de strenge Levens-rover. De dode blaren stuiven…

Terug in zijn huis, en mijn schoenen staan er nog -- De zijne niet meer.…

Ik ween om woorden, die onuitgesproken bleven, Woorden van troost en deernis om uw leed, Van dank voor 't geen gij waart en voor mij deed, Van tederheid, die ik verlangde u te geven, Doch nooit heb uitgezegd of neergeschreven Uit schroom voor 't grote woord, die 't ware woord vermeed... Ik ween om woorden die onuitgesproken bleven Om al, wat…

Zij heeft je losgelaten Vanonder haar zorgen Zij was er je hele leven Jij was er telkens morgen Wil het heden, hier bij laten Jij bent sterk Jij zal verder varen Jij zal haar lossen Vanonder jouw zorgen Haar warmte Kent geen koude Want haar hart Is het jouwe…

het werd november de eerste winter zonder een oudjaar zonder een nieuwjaar zonder een mistig januari zonder een wit februari zonder de eerste verjaardag zonder jou…

De donkere nacht is de mantel der liefde -- die alles bedekt.…

Moeder zag het kind verkwijnen, 't Ging sinds lang naar school niet meer, Maar zat treurig ganse dagen Bij het open venster neer. Buiten speelden zijne broerkens Met de handboog en de top, Of zij staken langs de duinen Hunne grote vlieger op. Dáár zat 't kind steeds in zijn leunstoel Bij het venster in de hoek Traag de blaadren om…

’t Was de eerste thuiskomst na haar sterven; Wij haalden hem van boord. Hij pakte en kuste ons honderd werven, Maar sprak geen enkel woord. Een tijdlang stond hij in gedachten, En zag ons zwijgend aan; Op eenmaal kreeg hij moed en krachten, En zeide “Laat ons gaan!“ Het kleine Stijntje werd gedragen, Ik bij de hand gevat; Opeens de Kerkstraat…

Tranen in de nacht de maan roept naar de sterren jouw adem blijft hier Tijdens een donkere nacht zie ik de gloed van Selene Mijn hart is in stukken gebroken en valt langzaam uit elkaar Genesteld in rouw gedompelde ogen die zich laten verenigen met een hemel waar de rode kleur van de maan jouw ziel heeft meegenomen. Vandaag verliest mijn…

Terug in de tijd dichtte jij ALLES IS NIEUW, uit 20-vijf Een bundel met 36 gedichten Een tijd waarin jij bundelde Wetend dat die vele strofen Vervolgens resulteren in 'n nieuwe ALLES IS NIEUW, titelde jij Gedichten in 2005 Jij was toen 47 jaar Jouw debuut 'Stem onder mijn bed' Deed beslist veel stof opwaaien Het titelgedicht laat vader…

(Misschien denk ik het maar en besta ik nog wel.) Iemand kucht. “De Heer! Is uw herder. Kom in de kudde en verheug u op het grazig dal.” (Je verheugen - op 24/7 rondhangen, met een helse kramp in je kaken van je eeuwig blije grijns..! O Moeder Morfine, haal mij uit dit bed vandaan, zorg toch dat ik… ah, ja, fiets! Met losse handen,…