Alle inzendingen over overlijden

Zonder jouw handen ben ik dakloos, zwerf ik rond -- Er is sneeuw op komst.…

als een bloem die nog bloeien moest nam de tijd jou veel te vroeg te snel een leegte achterlatend de herinnering echter blijft ze fluistert zachtjes soms in verdriet jouw lach en jouw stem ze blijven altijd bij ons in elke traan en in ons hart veel te jong nog was ons afscheid toen maar jouw liefde blijft ons dagelijks nog schitteren…

Die overlijdt, is over lijden; En vreest men nog voor overlijden?…

Ter herinnering aan mijn plaatsgenoot Wim Hazeu, schrijver-biograaf (1940-2024). Op 2 juli jongstleden is hij van ons heengaan. * Corinthische zuilen uit marmer gehouwen getooid met acanthus heel stevig en rank steunen de architraaf sterk en eendrachtig statig, subliem van gestalte en slank Uit marmer gehouwen ontmoeten…

Menigmaal komt de dood als een nachtelijke wolf Die ongezien zijn donkerdiepe graf al dolf Voordat ook wij, de levende nog-niet-doden, Zelfs maar dachten aan de opgetaste zoden…

Nu is zij dood - - ze was van mij, ze leefde jaren aan mijn zij en kende nauwelijks mijn taal; haar leven was een vreemd verhaal. Zij kwam een avond met een lach en bleef ook na de eerste dag; zij is mij met een lach verschenen, na vele tranen ging zij henen; ik gaf haar meer dan kleed en brood… Nu is zij dood! Nu is zij dood - -…

Het laatste der begravenen verging tot stof en as en door de wereldkring drijven in ijle zweving hun atomen als wolken ver in een luchtspiegeling. ------------------------------------------------------------------------------- uit: de Rubayat (1911) van de Perzische dichter Omar Khayam…

Onverschillig ziet zij het aan, en ze glimlacht -- tot vervelens toe.…

Er rest mij soms maar deze éne behoefte, te rusten, en met een bloem tussen mijn tenen en een ring van zonlicht op een knie niets te zijn.…

overlijden het lijden overstijgen…

Als de dood dreigt Dreigt met overlijden Dan stel je je daarop in Ook als het je liefhebbend kind is Je dochter Giulia van 17 Diepe wederzijdse liefde Als je dochter de dood afwijst Zich spiegelt aan het leven Dan stel je je daarop in Dat is ook zwaar, niet makkelijk Maar het leven is niet makkelijk Dus gewoon niet aanstellen Je…

Toen de hoop uit Pandora’s doos ontsnapte werd zij een geschenk van giftige aard Met jouw lichaam gekist tussen zes planken vervloog de hoop Het leven gleed uit je gezicht je naam werd in hardvochtig marmer gegrift Hij heeft nu rust mompelden zij die achterbleven voor anderen een illusie zonder leven…

Ik ben verstandig, maar uit liefde geloof ik -- in een voortbestaan.…

Zoals ze leefden zo liggen ze hier ook begraven, dicht op elkaar, bijna hand in hand. Spandiensten verleent men elkaar tot op de rand van de dood. Blinde paarden draven erheen, met koetsen maar zonder koetsiers. Het is het geheim van de hemel. Zo hoog komen de mussen niet, waar de zwaluwen buitelen, tuimelen door de geweldige ruimte.…

Er woedt een hemel in mij zo goed wil het doen en laten er woedt een hel in mij kan als een oerknal uit de hoek komen Maar er zit vooral een heelal in mij nog meer oneindig dan het oneindige met sterrenstelsel en planeten vooral het goede, het meest goede te dienen Na mijn dood vestig ik mij op Pluto dat dan gekoloniseerd is door Holland…

Als doden zouden dromen, zouden ze alsmaar -- dromen van de dood.…

Ik lig hier als een varken in mijn kist, potverblommen! Ik heb al veel beleefd; maar zo iets is mij nog nooit overkommen. ---------------------------------------------------------------------------------- Grafschriften uit: De gedichten van den Schoolmeester (1859)…

Van Mr. F. Van Mr. F. ligt 't lichaam in dees kas; Die veel van rook en damptuig heeft geschreven. Die steeds met rook geleek 's mensen leven, 't Geen als een rook verdwijnt en wordt tot as. Zijn geest is ook als rook omhoog gedreven, Gelijk zijn rif hier is tot as gebleven; Alsof het maar verbrande toebak was. -----------------------…

als de nacht valt kijk ik omhoog zie hoe de hemel lacht naar ons hier beneden ieder lichtpuntje fluistert zacht wat eens was zal altijd blijven aan de overkant van tijd gekleurd door herinnering zweeft elke dag boven ons de echo van jouw liefde…

trouwe vriend weer samen nu aan de overkant van tijd met jouw liefste lief het glas heffend gevuld met witte wijn de jaardagen vierend met de vrienden hier die zo ver weg toch heel dichtbij met een lach en traan de verhalen herhalen die ons verbinden blijven…

Het is vandaag die dag Die dag die nooit meer hetzelfde zijn mag De dag dat jij jouw reis hebt voortgezet aan die andere kant van het bestaan Aan de andere kant van de maan En zie ik in de nacht de maan dan zie ik daarin jou De vrouw waar ik mijn leven lang oneindig veel van hou…

The show must go on Een voor mij tranen trekkend artikel in het AD van zaterdag 13 april 2024 over Tineke Schouten  Over 'HOE DOOD EN DAN DAARNAMAALS' het thema waar ik onder pseudoniem over schrijf Schoutens man was er tussenuit gepuft net toen Tineke 't puffertje ging halen Hij ging zoals de meesten gaan alleen, op laatste kracht…

vaar op de stroom van de vergankelijkheid heb geen verwachting heb geen vrees nadert het einde laat het komen zorgen worden overbodig ------------------------------------------ uit: 'Sporten van de ladder', 1974.…

de zee veranderde toen de stroming jou naar de Waddenzee voerde je ziel reisde naar de andere kant van de tijd zij borg jou in ieders liefhebbend hart ver voorbij onwetenheid nam de zee je mee altijd anders altijd dezelfden zij en jij…

Door helder sprankelend stromend bronwater verkwik ik wat of meer door de waterval-muziek van Chopin Het afscheid van tante Lucy het bijwonen van de dienst is confronterend raak Ook zij heeft 't moeilijk met het loslaten van een leven zonder leeftijd Tranen ontvallen haar ogen maar worden opgevangen  door de glimlach van haar lippen…

Onder haar huid bewaart ze herinneringen aan mooi dagen. Ze vindt iets waarvan ze niet wist dat ze het kwijt was. Vanaf een palet schildert ze haar verdriet met tranen. Zijn moeder is er wel maar leeft buiten de tijd. Ze was nog net op tijd om de hemel te halen.…

Ik waande mij in het dodenrijk En naar ik er langer was Werd mijn waan meer werkelijkheid Er stond een familiegraf open Er zou een kist aan worden toegevoegd De vierde, de laatste; vol Ik keek in dat keldergraf Ik keek te diep in de diepte Het roerde de diepste dood in mij De bloemstukken vierde het leven In al haar pracht en uitbundigheid…

Weer is het nacht, verzonken klokken luiden, een gore wolk hangt om de scherpe maan. Het kerkhof droomt, waar oleanders staan, en zerken om de graven aan te duiden. De spanning stijgt. De wijzerplaten slaan. De klokken durven niet meer goed te luiden. Er stroomt een grote luwte door het Zuiden, het is het uur dat graven open gaan. De deksels…

We hebben samen heel wat meegemaakt, Zo weet ik nog die wintertocht naar Drenthe, Om onze snelsonnetten uit te venten, Slechts door jouw geestdrift was ik aangehaakt. We waren rap van tong en welbespraakt, En oogstten weliswaar wat complimenten, Maar wisten ook: het is nog lang geen lente, (wie zalig worden wil die bidt en waakt) Toch was…

De wereld was er getuigen van en zag het stoffelijk overschot van Navalny in gewijde aarde van moedertje Rusland zinken Waar hij van hield en wilde sterven in het teken van het kruis Het hemelse Koninkrijk beërven We mogen hopen dat hij daar de vrede heeft gevonden die hij niet kon vinden op aarde Gelijk het Woord aan de gelovige openbaarde…