resultaten voor 'J.Bakx'

het eerste scheepje een uitgeholde boomstam bracht lang geleden een vederlichte lading mee het was alles wat...

het huis heeft geen deur en één klein raam papa is groter dan het huis zijn hoofd reikt tot de wolken bove...

in diepe lagen wachten zachte woorden zoete geuren van vers hooi in diepe lagen groeiden eens zeegrasvelde...

ik kan slechts traag verhalen over de vlaktes waar ik was over de grootsheid van het hemeldak over winden...

verborgen in het slib op de bodem van de rivier raakt het water je soms aan het slib omklemt je moeit...

de bergen maken me klein persen me samen terwijl ik snak naar lucht en lucht naar ruimte ze werpen me te...

zijn brieven tot de laatste millimeter beschreven kleine ansichtkaarten elk stukje wit tot aan de wolken...

diep en pijnlijk nam het geweld bezit van je het kroop onder je huid een ijzige stormwind was het die je o...

zeventien was hij toen het oorlog werd een stoomtreintje bracht hem hoog in de Alpen in die nazomer poseert hij...

in een ogenblik van saamhorigheid mat ik mijn schaduw met een stok ik was toeschouwer van mijn onbelichte k...

hoe zou het ze vergaan als de attractie van rechte lijnen verbleekt door vrije curves en ruige kronkelpaden?...

zijn ze nodig als schoonheid zich vlak onder je neus aandient in kleine meeslepende rondingen en vloeiende lijn...

hoeveel vijanden heb je nodig op de dag dat de wereld in enkele rake minuten onbenoembaar eenvoudig zou zijn?...

op dagen wanneer het leven voelt als iets dat je misloopt waarop alleen overblijft wat geen hout snijdt op d...

slaap rust van lichaam en zin de naaste haast gelijke van de dood droommachines blazen lucht in woorden...

zonnebloemen in een aarden vaas stilleven in drie tinten geel vernislagen vermengden zich onlosmakelijk...

vers besneeuwde laagjes op dunne tere takjes hij raakt niets aan de sperwer geen vlokje valt van een twijg...

zwaluwen doen hun ding volgens vogelregels ze weten wat hen te doen staat in de snelle vlucht een mensvogel...

onbeweeglijk als stilstaand water van een meer wisselend als het weer van inktzwart tot helderblauw van spie...

een kleine valk scheert klagend over witte huisjes aan de dijk tussen land en water de populieren ruise...

achter de deur regeert de tirannie angst plakt als een makke huisvlieg aan het behang in een pan suddert...

ademhalen gaat vóór het roepen verdrinking is bedrieglijk stil in rusteloos water vindt de mossel op een leven...

en nu op deze winterochtend vallen alle verschillen weg onder een witte deken van sneeuw ik denk aan al de mens...

rovers slopen 's nachts het pakhuis binnen dat tot de nok toe gevuld was met herinnerigen meedogenloos ma...

open ogen verdragen weing licht in een wankel jaargetijde versleten levens uit de lijst gehaald verblind...

er lag een rouwkaart in in de gang ik las de schuingedrukte regel bovenaan buiten en binnen raakten elka...

de woorden liggen niet voor het grijpen als ik er niet tussen ga staan jou voor jezelf laat spreken...

na de sloop liepen we langs het puin door het lege land het leven van alledag was ruw uit haar raamwe...

passages van voorbij flitsende treinen mijn kleine leven groot maken stil meekijken over jouw schouders...

past zoveel verlangen in één gedicht vraagt hij veel dichters schreven over wat niet komt en wat niet is...