266 resultaten.
Oostendetanka
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
21 Lucht en zee en strand
verdwijnen in grijstinten.
De man en de hond,
zwarte stippen in front,
zorgen voor de vaste grond.…
Nucleaire site
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
48 Uranium:
700.000.000 jaar halveringstijd,
lees ik op een kunststoffenbol,
in het landschapspark
van NIRAS in Dessel.
'Het nucleaire afval
gaat hier ooit de grond in',
zegt mijn zoon.
'In de Boomse kleilagen,
driehonderd meter diep',
zeg ik.
Het is 2 oktober,
de warmste ooit.
Op de plas glijden eenden,
een aalscholver duikt naar…
Jubileum
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
57 De tijd snelt maar voort.
Van goud recht naar diamant.
Het geluk rent mee.…
Herfstspleentanka
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
62 In het Vijverzicht
zie ik het Campinastrand
in de najaarszon.
Een bier van hoge gisting
verzacht de pijn van de tijd.…
In memoriam matris (14-slot)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
88 Een iris bloeide
toen je stierf.
Je had ze zelf geplant.
Dit simpel gebaar,
een liefdedaad voor ons.
Dat is een jaar geleden reeds.
De bloemen bloeien talrijk nu.
Ze dragen in zich
de gedachte aan jou,
een zachte, blanke weemoed.…
In memoriam matris (13)
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
58 Je zei toch herfst?
Ach ja, de mooie kleuren,
het roestbruin en het geel,
het donkerrood der eikenblaren,
de wind, de mist, de plotse regenvlagen,
de specifieke geuren van november,
de innigheid der avonden.
Je zegt het wel,
maar sta me toe,
verdomme toch,
wat raakt het mij.
Mijn moeder is niet meer,
niet eens de zomer haalde zij…
In memoriam matris (12)
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
49 Toen in de nacht de regen viel,
de julinacht,
heb ik met nieuwe ogen
jou weergezien.
Een zomerwonder in de regen,
die statig nederviel.…
In memoriam matris (11)
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
50 Morgen ga ik naar het graf
van mijn lieve moeder.
Schreien kan ik niet meer
en reeds vervagen haar trekken.
De klank van haar woorden
dringt nog amper tot me door.
De streling van haar hand
is van mijn huid verdwenen.
De gang naar ‘t kerkhof
wordt steeds moeilijker.
Maar ik weet
dat ik blijven komen zal.
En telkens zal ‘t verdriet
dieper…
In memoriam matris (10)
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
51 Ik zit nu in mijn cel
en hoor de regen op het dak
mijn eenzaamheid verinnigen,
zodat het plotse einde van de vlaag
me schrikken doet
en ik in de holle gangen van het huis
een naam verklanken moet
waarvan ik weet dat hij mijn hart
zozeer beroert dat even maar
de stilte draaglijk wordt.
Maar ook een woord
waarop nooit nog antwoord komt,…
In memoriam matris (9)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
75 De bloemen zijn verslenst,
de tranen reeds gedroogd.
Nu komt de droeve tijd
dat plots de lege plek
het hart beklemt.
Of het verlangen naar de woorden
die ik niet heb uitgesproken,
de niet geschonken tederheid,
een pijn verwekt
die me merken zal
mijn leven lang.
Of soms verwacht ik in de zon,
't vertrouwde beeld
van moeder op bezoek…
In memoriam matris (8)
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
67 De nachten dat wij waakten
en je angst in tederheid
probeerden te verjagen,
zijn lang voorbij, mijn moeder.
De uren die wij telden
en telkens weer je hijgend vragen
“Hoe laat is ‘t kinderen?”,
helaas, het komt niet weer.
Nu ben jij tijdeloos geworden,
en wij, verbijsterd, niet begrijpend,
staren naar de klok.
En in ons hoofd de blijde…
In memoriam matris (7)
netgedicht
4.0 met 10 stemmen
44 Moeder,
wij zijn zo moe.
De weg naar ‘t kerkhof
is zo lang
en wij zijn bang.
Reik ons de hand nog eenmaal
en help ons op uw laatste tocht.
De open groeve wacht
en dicht bijeen gedrumd,
geeft elk van ons
u nog een kruis.
Het teken dat gij ons leerde
in de blijde dagen
van ons kind zijn.…
In memoriam matris (6)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
42 Het oude kerkgebouw
waar jij zovele malen kwam
in diep geloof
door weer en wind
ondanks de kinderzorg.
De priesters de gebeden de gezangen
die ons de troost van eeuwen schenken.
De hoop dat jij het leven hebt bereikt
dat zin geeft aan ons aards bestaan.
Maar desondanks de tranen van verdriet
en diep in ons een wrange pijn
een wonde in…
In memoriam matris (5)
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
76 Tegen de befloerste muren
der rouwkapel
staan wij gebogen,
de zonen en de man,
omheen de eikenhouten kist.
De buren, de goede vrienden
schuiven schuw, onwennig voorbij.
Onhandig sprenkelen zij
het gewijde water,
dikke, glinsterende druppels,
in het licht der lantaarns.
De geluiden buiten
zijn verstild en anders.
Als schimmen wachten…
In memoriam matris (4)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
49 Dit zijn de dagen
dat velen ons verdriet helpen dragen.
‘s Avonds stromen de buren samen
in de kapel van het oude gehucht,
waar wij onze moeder ontgroeiden
maar gevangen bleven in haar hart.
Hier is het licht der vele kaarsen,
de troost der 50 weesgegroeten
gemompeld door de eenvoudigen.
Hier is de liefde van ons volk.…
In memoriam matris (3)
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
44 16 juni 1972
ziekenhuiskamer 215
middag
herken je mij ?
noem mijn naam nog eenmaal moeder
ik ga weer heen
zie je ogen
die reeds in andere werelden toeven
3.30 u.
kom vlug je moeder sterft
stram sta ik naast het bed
de witte verpleegsters
die mijn moeders polsen voelen
haar gezicht beweegt nog even
ik hoor de zwakke ademstootjes
alles…
In memoriam matris (2)
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
88 Onze ogen nat van tranen
zoeken een beeld
uit onze kinderjaren
waarin jij ons te leven leerde
en met ons je vreugde deelde.…
In memoriam matris (1)
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
59 Laat mij je kind nog eenmaal zijn
gewiegd op je armen,
de veiligheid voelen van je handen,
ruw als de stof van je schort.
Ze liggen nu naast je
op het witte laken
van het ziekenhuisbed
of ze strijken, o zo moe,
je grijze haren glad.
Ik zie de blauwe aders
en de bruine vlekken
van de ouderdom.
Je ogen van pijn en hoop,
in de verte starend…
Zomerbartanka
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
73 In de Werbeekbar
uitzicht op het ouderhuis,
mijn zolderkamer.
Een vloedgolf van nostalgie,
mijn heerlijke kindertijd.…
Wandeling
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
97 In de morgen
week het grijs al vlug
voor almaar uitgestrekter blauw.
Iets van lente
zat in de lucht.
Mijn gemoed werd lichter,
energie voor een fikse wandeling
in het drooggelegde Breeven.
In de middag
haperde het hart
van een vriend,
onheil trof de oma
van mijn kleinkind.
Nevelsluiers legden zich
over de weiden van het ven.…
Sneeuwwandeling in Wortel-Kolonie - Haiku's
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
58 De dotten van sneeuw
liggen als een donsdeken
over de Kolonie.
Koninklijke dreven,
zwart en wit in de nevel.
Doodgewoon fietsspoor.
Kruisen van zwervers
rijzen vaag op uit de sneeuw.
Vinden zij hier rust?
Krater van de crash,
omgevormd tot een stil ven.
Verzacht het de dood?…
Waardeloos
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
89 Staande voor het boekenrek
treft me vlijmscherp het besef
-eens te meer-:
dit alles is waardeloos.
Word ik triest, word ik boos?
Van beide wat.
Vooral ben ik het zat
al dat geprakkeseer
over de woorden,
gedrukt, gesproken,
die zozeer mijn leven hebben beheerst.
Wat moet ik ermee,
nu ik de tachtig ben gepasseerd?
Kieper ik alles in…
Klimaatopwarmingstanka
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
29 De beuk in de tuin
verliest zijn laatste blaren
al in augustus.
De zon brandt ongenadig
de seizoenen overhoop.…
Remco
netgedicht
3.0 met 8 stemmen
95 De geur van gras en benzine
bij het maaien op 4 juli.
Toch even rusten.
Gezwicht voor de verleiding
op mijn smartphone te kijken.
-Remco Campert is dood-
Opnieuw aan de slag.
'We braken het brood
en deelden de doden',
schreef hij,
wandelend op de Overtoom.
'We zijn al bijna uit zicht',
schreef hij.
Net als ik, bijna uit zicht.…
Meikever
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
102 Hij lag
vanmorgen,
de haakpootjes in de lucht,
op de gladde tegels
van het terras,
de eerste meikever
die ik dit jaar zag.
Heb hem
in het omgekeerde deksel
van een borstbollenpot
-Wycam's volgens oud recept-
met een blaadje erbij,
op de tafel gezet,
de meikever,
mijn vertrouwde insect.
Een uur later
is hij over de rand geklauterd…
Haiku
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
56 Met elf op de brug.
Lentezon op ons gezicht.
We lachen de toekomst in.…
Tanka
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
117 De intercity
glijdt zacht weg van Mol naar Geel.
De eerste borrel
schuurt bitterzoet in de keel,
verjaagt even corona.…
Groeiende Gelijkenis
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
129 Het weerbarstig struikgewas.
De pet hoog op de bezwete kop
passeer ik het venster
zie ik in de spiegel van het glas
mijn vader.
Labeur
op de Hodonkse Akkeren
in de vallei van de Werbeekse Nete
zeventig jaar geleden.…
Het sparen der bloemen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
148 Zoals ik zeer lang geleden
bij het maaien
de bosjes madeliefjes spaarde
op dwingende vraag
van mijn jongste zoon,
zo rij ik nu nog altijd
om de enkele viooltjes heen
-wit, blauw, paars-
die ooit verdwaald,
van tussen het liggend hertshooi
en het klein vogelpootje,
spontaan aan het bloeien zijn gegaan.
Zij schitteren al
door drie maaibeurten…
A.L. Snijders 1937-2021
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
188 1992:
zeer kort verblijf
in Lochem.
Fietsen door de Achterhoek.
Misschien wel
langs de boerderij
van A.L. Snijders,
me toen totaal onbekend.
Vorig weekend las ik
in De Standaard der Letteren,
wat gisterochtend
zijn laatste zkv
bleek te zullen zijn.
'Verdrongen verleden'
was de titel.
In zijn stukje een opsteltitel
van 56 jaar geleden…