269 resultaten.
Haiku
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 104 Vrienden vallen weg.
Mijn habitat wordt schraler.
Ik tob maar verder.…
Tanka voor Walter
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 89 Groenten uit Balen
geraken niet meer verkocht.
Walter gaf het op.
De cité verdwijnt voorgoed.
De Brief blijft onbeantwoord.…
Sloophaiku
netgedicht
4.1 met 8 stemmen 79 De sloop van het huis
veegt alleen maar stenen weg.
Het thuisgevoel blijft.…
Oostendetanka
netgedicht
3.4 met 5 stemmen 79 Lucht en zee en strand
verdwijnen in grijstinten.
De man en de hond,
zwarte stippen in front,
zorgen voor de vaste grond.…
Nucleaire site
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 80 Uranium:
700.000.000 jaar halveringstijd,
lees ik op een kunststoffenbol,
in het landschapspark
van NIRAS in Dessel.
'Het nucleaire afval
gaat hier ooit de grond in',
zegt mijn zoon.
'In de Boomse kleilagen,
driehonderd meter diep',
zeg ik.
Het is 2 oktober,
de warmste ooit.
Op de plas glijden eenden,
een aalscholver duikt naar…
Jubileum
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 123 De tijd snelt maar voort.
Van goud recht naar diamant.
Het geluk rent mee.…
Herfstspleentanka
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 95 In het Vijverzicht
zie ik het Campinastrand
in de najaarszon.
Een bier van hoge gisting
verzacht de pijn van de tijd.…
In memoriam matris (14-slot)
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 153 Een iris bloeide
toen je stierf.
Je had ze zelf geplant.
Dit simpel gebaar,
een liefdedaad voor ons.
Dat is een jaar geleden reeds.
De bloemen bloeien talrijk nu.
Ze dragen in zich
de gedachte aan jou,
een zachte, blanke weemoed.…
In memoriam matris (13)
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 122 Je zei toch herfst?
Ach ja, de mooie kleuren,
het roestbruin en het geel,
het donkerrood der eikenblaren,
de wind, de mist, de plotse regenvlagen,
de specifieke geuren van november,
de innigheid der avonden.
Je zegt het wel,
maar sta me toe,
verdomme toch,
wat raakt het mij.
Mijn moeder is niet meer,
niet eens de zomer haalde zij…
In memoriam matris (12)
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 113 Toen in de nacht de regen viel,
de julinacht,
heb ik met nieuwe ogen
jou weergezien.
Een zomerwonder in de regen,
die statig nederviel.…
In memoriam matris (11)
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 114 Morgen ga ik naar het graf
van mijn lieve moeder.
Schreien kan ik niet meer
en reeds vervagen haar trekken.
De klank van haar woorden
dringt nog amper tot me door.
De streling van haar hand
is van mijn huid verdwenen.
De gang naar ‘t kerkhof
wordt steeds moeilijker.
Maar ik weet
dat ik blijven komen zal.
En telkens zal ‘t verdriet
dieper…
In memoriam matris (10)
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 116 Ik zit nu in mijn cel
en hoor de regen op het dak
mijn eenzaamheid verinnigen,
zodat het plotse einde van de vlaag
me schrikken doet
en ik in de holle gangen van het huis
een naam verklanken moet
waarvan ik weet dat hij mijn hart
zozeer beroert dat even maar
de stilte draaglijk wordt.
Maar ook een woord
waarop nooit nog antwoord komt,…
In memoriam matris (9)
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 138 De bloemen zijn verslenst,
de tranen reeds gedroogd.
Nu komt de droeve tijd
dat plots de lege plek
het hart beklemt.
Of het verlangen naar de woorden
die ik niet heb uitgesproken,
de niet geschonken tederheid,
een pijn verwekt
die me merken zal
mijn leven lang.
Of soms verwacht ik in de zon,
't vertrouwde beeld
van moeder op bezoek…
In memoriam matris (8)
netgedicht
3.8 met 4 stemmen 116 De nachten dat wij waakten
en je angst in tederheid
probeerden te verjagen,
zijn lang voorbij, mijn moeder.
De uren die wij telden
en telkens weer je hijgend vragen
“Hoe laat is ‘t kinderen?”,
helaas, het komt niet weer.
Nu ben jij tijdeloos geworden,
en wij, verbijsterd, niet begrijpend,
staren naar de klok.
En in ons hoofd de blijde…
In memoriam matris (7)
netgedicht
3.4 met 5 stemmen 118 Moeder,
wij zijn zo moe.
De weg naar ‘t kerkhof
is zo lang
en wij zijn bang.
Reik ons de hand nog eenmaal
en help ons op uw laatste tocht.
De open groeve wacht
en dicht bijeen gedrumd,
geeft elk van ons
u nog een kruis.
Het teken dat gij ons leerde
in de blijde dagen
van ons kind zijn.…
In memoriam matris (6)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 93 Het oude kerkgebouw
waar jij zovele malen kwam
in diep geloof
door weer en wind
ondanks de kinderzorg.
De priesters de gebeden de gezangen
die ons de troost van eeuwen schenken.
De hoop dat jij het leven hebt bereikt
dat zin geeft aan ons aards bestaan.
Maar desondanks de tranen van verdriet
en diep in ons een wrange pijn
een wonde in…
In memoriam matris (5)
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 160 Tegen de befloerste muren
der rouwkapel
staan wij gebogen,
de zonen en de man,
omheen de eikenhouten kist.
De buren, de goede vrienden
schuiven schuw, onwennig voorbij.
Onhandig sprenkelen zij
het gewijde water,
dikke, glinsterende druppels,
in het licht der lantaarns.
De geluiden buiten
zijn verstild en anders.
Als schimmen wachten…
In memoriam matris (4)
netgedicht
3.6 met 5 stemmen 99 Dit zijn de dagen
dat velen ons verdriet helpen dragen.
‘s Avonds stromen de buren samen
in de kapel van het oude gehucht,
waar wij onze moeder ontgroeiden
maar gevangen bleven in haar hart.
Hier is het licht der vele kaarsen,
de troost der 50 weesgegroeten
gemompeld door de eenvoudigen.
Hier is de liefde van ons volk.…
In memoriam matris (3)
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 96 16 juni 1972
ziekenhuiskamer 215
middag
herken je mij ?
noem mijn naam nog eenmaal moeder
ik ga weer heen
zie je ogen
die reeds in andere werelden toeven
3.30 u.
kom vlug je moeder sterft
stram sta ik naast het bed
de witte verpleegsters
die mijn moeders polsen voelen
haar gezicht beweegt nog even
ik hoor de zwakke ademstootjes
alles…
In memoriam matris (2)
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 169 Onze ogen nat van tranen
zoeken een beeld
uit onze kinderjaren
waarin jij ons te leven leerde
en met ons je vreugde deelde.…
In memoriam matris (1)
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 112 Laat mij je kind nog eenmaal zijn
gewiegd op je armen,
de veiligheid voelen van je handen,
ruw als de stof van je schort.
Ze liggen nu naast je
op het witte laken
van het ziekenhuisbed
of ze strijken, o zo moe,
je grijze haren glad.
Ik zie de blauwe aders
en de bruine vlekken
van de ouderdom.
Je ogen van pijn en hoop,
in de verte starend…
Zomerbartanka
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 106 In de Werbeekbar
uitzicht op het ouderhuis,
mijn zolderkamer.
Een vloedgolf van nostalgie,
mijn heerlijke kindertijd.…
Wandeling
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 135 In de morgen
week het grijs al vlug
voor almaar uitgestrekter blauw.
Iets van lente
zat in de lucht.
Mijn gemoed werd lichter,
energie voor een fikse wandeling
in het drooggelegde Breeven.
In de middag
haperde het hart
van een vriend,
onheil trof de oma
van mijn kleinkind.
Nevelsluiers legden zich
over de weiden van het ven.…
Sneeuwwandeling in Wortel-Kolonie - Haiku's
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 81 De dotten van sneeuw
liggen als een donsdeken
over de Kolonie.
Koninklijke dreven,
zwart en wit in de nevel.
Doodgewoon fietsspoor.
Kruisen van zwervers
rijzen vaag op uit de sneeuw.
Vinden zij hier rust?
Krater van de crash,
omgevormd tot een stil ven.
Verzacht het de dood?…
Waardeloos
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 116 Staande voor het boekenrek
treft me vlijmscherp het besef
-eens te meer-:
dit alles is waardeloos.
Word ik triest, word ik boos?
Van beide wat.
Vooral ben ik het zat
al dat geprakkeseer
over de woorden,
gedrukt, gesproken,
die zozeer mijn leven hebben beheerst.
Wat moet ik ermee,
nu ik de tachtig ben gepasseerd?
Kieper ik alles in…
Klimaatopwarmingstanka
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 53 De beuk in de tuin
verliest zijn laatste blaren
al in augustus.
De zon brandt ongenadig
de seizoenen overhoop.…
Remco
netgedicht
3.6 met 7 stemmen 123 De geur van gras en benzine
bij het maaien op 4 juli.
Toch even rusten.
Gezwicht voor de verleiding
op mijn smartphone te kijken.
-Remco Campert is dood-
Opnieuw aan de slag.
'We braken het brood
en deelden de doden',
schreef hij,
wandelend op de Overtoom.
'We zijn al bijna uit zicht',
schreef hij.
Net als ik, bijna uit zicht.…
Meikever
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 133 Hij lag
vanmorgen,
de haakpootjes in de lucht,
op de gladde tegels
van het terras,
de eerste meikever
die ik dit jaar zag.
Heb hem
in het omgekeerde deksel
van een borstbollenpot
-Wycam's volgens oud recept-
met een blaadje erbij,
op de tafel gezet,
de meikever,
mijn vertrouwde insect.
Een uur later
is hij over de rand geklauterd…
Haiku
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 79 Met elf op de brug.
Lentezon op ons gezicht.
We lachen de toekomst in.…
Tanka
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 155 De intercity
glijdt zacht weg van Mol naar Geel.
De eerste borrel
schuurt bitterzoet in de keel,
verjaagt even corona.…